Dorine's doorlopende verhaal

Voor de broodnodige afwisseling zijn mijn man en ik vanmiddag heerlijk wezen uitwaaien rondom de toren. Het leek achter het glas zo heerlijk buiten, maar vond het toch vies tegenvallen.

We zijn voor de verandering eens niet naar de toren gereden maar hebben onze auto bij het Grootels Hof neergezet. Vandaar heb je een mooie wandelweg naar de toren, die je zo lang of kort kunt maken als je zelf wil. De heenweg hebben we kort gehouden. Natuurlijk onderweg al verschillende keren naar de toren gekeken, maar waar ik dus al bang voor was, geen valk te bekennen. Als je vanaf deze kant naar de toren loopt kom je op het veld bij de kikkerpoel uit.

De kikkers heb ik nog niet gehoord en ook nog niet gezien, wel was nog steeds aanwezig onze familie nijlgans, pa en ma met hun trotse bezit, 4 jonge nijlgansjes. Die dus groeien als kool, het jonge is er inmiddels al echt af en de kids beginnen aardig kleur te krijgen, en dan bedoel ik niet die kleur die je krijgt van de zon. Uiteraard vergaten we de toren en de familie valk niet. Nog steeds niets te zien. Staan we daar even, overleggen wat we zullen doen, zie ik in mijn ooghoek heel even een valk boven de toren uit. Naar mijn idee was ie gewoon even gaan verzitten en moest ie zich nog ergens daar bevinden. Dan maar een stukje verder lopen zodat we de achterkant kunnen zien. Ja hoor, op de schotel bovenste ring aan de achterzijde zat Ma zich te goed te doen aan het heerlijke voorjaarszonnetje.

En ik geef haar groot gelijk. Het is de laatste dagen geen pretje in die kast daarboven.

De wind komt uit het oosten, beetje noordoost en staat dus pal in de kast. Je zult dan daar maar liggen, de wind blaast dan je veren behoorlijk in de oorlog hoor. Die liggen dus echt te vernikkelen daar boven. En geef Ma dan eens ongelijk als ze het er even van neemt als Pa de eieren probeert warm te houden. Zou ik ook doen. Die is dus lekker aan de achterkant van de toren gaan zitten, heerlijk uit de wind. Ma zat echt te genieten daar, met de rug naar de zon zodat die leigrijze veren de warmte van ons voorjaarszonnetje heerlijk konden opnemen.

Het was een mooi gezicht om te zien, want die zat dus echt te zonnebaden, tenminste zo zag het eruit (met een beetje fantasie).

Kom zeg ik tegen mijn man, lopen we nog even naar het veld aan de achterkant. Komen we daar is ze weg, jammer. Maar we hebben wel even gelachen hoor. Een echtpaar stond aan de verkeerde kant van de Snelle Loop en wilde via de dam daar oversteken. Als je laarzen aan hebt is dat geen probleem, maar met gewone schoenen. Het is dan wel geinig om te zien hoe ze probeerden hun schoenen droog te houden. Uiteindelijk was hen dit aardig gelukt. Sorry mensen, moest het even kwijt.

Om hier nu nog langer te blijven wachten tot een valk misschien weer even op de gedachte zou komen dat ie zich moest laten zien, daar hadden we geen zin in. Mijn man wilde de hooglanders nog zien en die waren we op de heenweg en aan de achterkant nog niet tegen gekomen. En hij wilde nog het haviksnest zien. Uit een mail van Gerrit gisteren, had ik al begrepen dat er nog geen aktiviteiten waren in het nest. Op zich is dan aan zo’n nest ook bar weinig te zien. Ja het is redelijk groot, hangt daar boven ergens in een boom en dat is alles.

Dan nog maar lekker door het bos struinen. Ik wist van Gerrit al van het bestaan van de dassenburcht maar had die nog nooit gezien en wist ook niet waar die was. Wel uit zijn mail dat de dassen weer aktief zijn. Laat ons nu geluk hebben en dat ding vinden.

Nou lieve mensen wij waren onder de indruk hoor. Wat is zoiets groot. We hebben verschillende ingangen gezien, sommige in gebruik en sommige niet. We weten dus ook niet of die ingangen allemaal bij hetzelfde uitkomen. Zo ja dan hebben die dassen daar wat oppervlakte betreft een riant onderkomen. Als ik tijd (?) heb ga ik daar nog eens wat van opzoeken.

Gelukkig zijn we op de terugweg de hooglanders ook nog tegen gekomen. Aan het aantal dat we hier zagen kon ik opmaken dat er nog steeds twee groepen zijn. Denk dat dat ook wel zo zal blijven.

Aangekomen op de open vlakte nog even kijken naar de toren, helaas sta je er dan een behoorlijk eind vanaf. Op de toren niets kunnen ontdekken, zover dat van die afstand mogelijk is, maar in de lucht wel. Ma (dacht van wel), was aan het zweven op de wind. En dat het hard waaide was hier ook goed te zien. Ma kon echt een hele tijd stil hangen, ofwel voor ons bleef ze op dezelfde plaats. Moet je wel doen als er wind staat want anders kukel je volgens mij toch naar beneden. Uiteindelijk ben ik Ma uit het oog verloren. Terwijl ze richting toren vloog maakte ze een duikvlucht naar beneden. Zei nog; die is met het avondeten van Pa bezig.

We zijn toen maar richting auto gewandeld, we waren al ruim anderhalf uur in het bos, en dat vond manlief al meer dan genoeg.

Bij de ingang van het bos kwamen we nog 3 jonge kerels tegen die een heel groot probleem hadden. Die waren met hun auto het zandpad ingereden, ipv over het droge zand te rijden dacht die knul laat ik het eens door de modder proberen. Dat had ie dus beter niet kunnen doen, zat met zijn achterwielen muurvast in de modder en lekker diep ook. Denk dat ie daaraan nog lang herinnerd zal worden.

Dit was ons bezoekje vanmiddag aan het bos rondom de toren. Wat de valken betreft zul je geluk moeten hebben tijdens het broeden, of je moet daar uren gaan zitten. En aangezien wachten nu niet bepaald mijn sterkste kant is…….

Ik zal nog wel met regelmaat daar naartoe gaan hoor, zeker als de jonge uitkomen en de eetlust wat groter gaat worden. Het moet fascinerend mooi zijn om een valk met een grote prooi naar de nestkast toe te zien vliegen. Dat wil ik zeker gaan zien.

Mocht er echt iets speciaals te melden zijn dan schrijf ik wel hier en meld jullie dat via mail.

Om het geheel niet al te saai te maken bijgaand een foto van een dotterbloem langs de esperloop. Dit plaatje zo trok echt de aandacht, van die knalgele bloemen in het nog zo saaie bos. Terwijl die plant hier thuis aan de beschutte vijverrand nog lange niet in bloei staat.

Om maar niet op 1 april te hoeven schrijven ben ik vandaag maar naar de toren gegaan.

De afgelopen week is er veel te doen geweest over de oefeningen van de luchtmacht.

Nou, deden ze het maar altijd zo. Het is met oefeningen nog nooit zo rustig geweest als deze week.

We maken het hier wel eens anders mee hoor. Zeker met Volkel, de Peel en Eindhoven in de buurt.

En geloof me, Pa en Ma zijn wel wat gewend. Ze leven tenslotte al vier jaar in de buurt van de toren. Op een steenworp afstand wordt jaarlijks een traktor-pulling wedstrijd gehouden. En als er iets een gigantische herrie maakt, dan is dat het wel. Pa en Ma maken dit dus ook al enkele jaren mee, het heeft hen nog niet doen besluiten om te gaan verhuizen. Gelukkig maar.

Moet ook wel zeggen dat ik het geluid van de webcams wel heel erg versterkt vind.

Zo zat Ma deze week op het rooster, krabde eens een keertje achter haar oren en zette haar poot weer op het rooster. Bij het geluid wat ik toen hoorde had ik toch heel andere gedachte. Het leek wel of er iemand ergens op de toren met een stuk ijzer op het hekwerk aan het slaan was i.p.v. Ma die haar poot weer op het rooster zette.

Zo ook de werkzaamheden op de toren. Het komt wel vaker voor dat er op de ringen, waar de schotels staan, iets moet gebeuren. Boven op het dak zal men niet zo snel iets gaan doen als de valken zitten te broeden. Ik weet nog van vorig jaar, bij het weghalen van de webcams, dat de trap die naar het dak toegaat, afgezet was met rood-wit lint en er een waarschuwing “Niet betreden, broedende vogel” bij hing. Ik vond het zelf allemaal een hoop drukte om niets, een storm in een glas water.

Ik ben dus vanmiddag een uurtje bij de toren geweest. Het was rustig, erg rustig. Er was er eentje die zich goed liet horen en voelen. Voor mij had ie thuis mogen blijven, vond hem erg irritant vandaag. Waar ik ook was, meneer was er ook. Over wie heb ik het dan: Jan de Wind.

Jeetje zeg wat waaide het hard, echt hard. Voor op het veld, achter de toren, ik stond overal in de wind. Ben ook een stukje door het bos gegaan, was ook al niet leuk. Sinds de grote storm een tijdje terug, hangen er boven in de bomen nog de nodige flinke takken op half elf. Loop je dus door het bos, hoor je van alles kraken, kijk je naar boven en zie je weer zo’n ding hangen. Dan hoop ik toch dat ie nog even daarboven blijft.

Ik had wel wat meer bezoek verwacht bij de toren of in het bos, was helemaal alleen.

In dat uurtje heb ik dus geen valk gezien en ook geen valk gehoord. Moet er wel bijzeggen dat ik niet continu naar die toren heb staan te gapen en aan de achterkant van de toren kan ik de nestkast niet zien.

Ben rond half 5 weer gegaan, nog een boodschapje gedaan en tegen vijven was ik weer thuis.

Op het forum was daarna een hoop te doen over een “indringster”. Er zou een ander vrouwtje in de buurt zijn.

Ik heb hier mijn grote twijfels over. Ten eerste omdat ik net daarvoor bij de toren niets heb gezien en gehoord. Ten tweede kan ik me niet voorstellen dat Pa en Ma een vreemde vrouw in de nestkast toelaten. Denk dat die twee dan wel anders piepen. Ik merk het hier in de tuin elk jaar bij het koppeltje merels. Als die een nestje hebben met eitjes en er durft een vreemde merel in de buurt te komen van het nest, nou dan kan ik zeggen dat het oorlog is hoor.

Dus ik geloof niet in dat verhaal, dat een vreemd slechtvalkwijf in de kast kan komen zonder dat Ma ingrijpt. Die zal haar eieren met man en macht verdedigen, denk ik zo.

Omdat dit pas het eerste jaar is dat de webcams zo vroeg zijn geplaatst, kunnen we geen gedrag verklaren, we kunnen niet zeggen of het anders is als normaal, want we weten het simpelweg niet.

Maar vind het wel heel erg leuk hoor, vooral de wisseling van het broeden. Vraag me vaak of wat die twee tegen elkaar zeggen. Ik zit dan ook achter de pc en verzin er dan ook allerlei verklaringen voor.

Wat de eieren betreft zou het theoretisch kunnen dat op 2^e paasdag het eerste ei uitkomt. In sommige boeken hebben ze het over een broedtijd van 28-35 dagen. Maar het zal wel de woensdag of donderdagmiddag daarop zijn, 11 of 12 april, dan ben ik namelijk niet thuis en aangezien ik ook al het leggen van de drie eieren heb gemist en Familie Valk in voorgaande jaren al vaker zulke streken met me uithaalde, gok ik dus op die twee middagen. Ben benieuwd.

Ik vind er ook wel nadelen aan zitten dat de webcams zo vroeg geplaatst zijn. Het duurt nu voor mij zo lang. Ik wil graag naar de toren toe, vanalles zien, ga ik daar naar toe is er niets te halen.

Andere jaren waren de kids al drie weken oud, hoefde ik nog maar een drie weekjes te wachten op al het moois daar onder aan de toren. Nu is het wachten op eieren leggen, ruim 4 weken broeden en daar achter aan nog een kleine 6 weken groeien. En wachten duurt zo lang. Vooral dat broeden, vind het maar een saai gedoe. Ben toch blij dat het bij ons anders gaat, ik zie me toch echt geen negen maanden op een ei liggen, echt niet, en manlief al helemaal niet J.

Wat de Familie Valk betreft, nog ruim een week en dan wordt het weer spannend, gelukkig.

Hoop echt op drie mooie gezonde kuikens, ben wel benieuwd hoe ze eruit zien als ze net uit het ei komen. We kennen alleen maar foto’s als ze drie weken oud zijn. Het zijn dan al flinke vogeltjes en als ik naar die kleine eitjes kijk, groeien ze de eerste drie weken dus als kool.

Lijkt me geweldig om daar straks naar te kijken, denk dat dat voor jullie ook wel zo zal zijn.

Maar goed dat het gisteren geen 1 april was, alhoewel ik het pas geloofde toen ik het filmpje van Guido zag.

Ik heb het verhaal van gisteren geschreven rond 19.00 uur. Kon toen dus echt niet geloven, dat er een andere vogel in de kast was geweest,

en al helemaal geen vrouwtje. Ik kon me zoonlief van vorig jaar nog enigszins voorstellen, die werd tenslotte nog steeds getolereerd,

maar een vreemde vrouw, nee dat kon er bij mij niet in, tot ik gisterenavond het filmpje van Guido bekeek.

Ik viel van mijn stoel van verbazing, dit kon toch niet waar zijn. Pa gaf wel verbaal tegengas

maar verliet toch vrij makkelijk de kast. Hij is ook wel een stuk kleiner als een vrouwtje, maar toch.

We hebben van het filmpje dus nachtwerk gemaakt, geloof dat ik pas tegen drieën naar bed ging.

We hebben grote delen beeldje voor beeldje zitten te bekijken. Het eerste wat opviel is dat deze vogel toch geringd is,

Dit is voor de rechterpoot goed te zien wanneer de vogel de eerste keer de kast ingaat. En als deze vogel de eerste keer bij de eieren is geweest en wegloopt naar de andere kant van de kast kun je even goed zien dat er een ring om de linkerpoot zit, blinkt zelfs even behoorlijk.

Nadat deze vogel aan de eieren heeft gesnuffeld en die wat verlegd, valt mij ook een heel raar gedrag op. Ze gaat van de eieren af staan, snavel in de borstveren en staart omhoog. Dit doet ze verschillende keren, ook op het rooster. Manlief vond het “hengstig” gedrag (wij hebben een pony en dat is een merrie, daar zie je ook wel eens van dit gedrag). Zou het dan een vrouwtje zijn die wil paren en eieren wil leggen. Wie zal het zeggen.

Wat ik ook heel raar vind aan dit alles is, waar was Ma. Kan me toch niet voorstellen dat die een vreemde vogel bij haar eieren toelaat.

Was Ma gewoon op jacht, ver uit de buurt en was deze vogel er zomaar ineens. Had deze vreemde vogel zich nog niet eerder laten zien.

Als ik toch een beetje logisch nadenk en Pa en Ma weten van dit beest, dan zullen ze toch wel het nest verdedigen.

Ma lijkt me mans genoeg om een vreemde vogel duidelijk te maken dat die op moet zouten, toch.

Het hele gedoe begint zo rond 16.45 uur en ik was gisteren tot 16.30 bij de toren. Er was tot die tijd niets aan de hand, ik had geen valk gezien of gehoord. Degene die wel eens bij de toren komen kunnen bevestigen dat je ze wel degelijk goed hoort.

Allemaal vragen die we (nog) niet kunnen beantwoorden. Ben benieuwd of deze vogel nog terugkomt. Misschien was het wel een

overwinteraar die even de toren en kast aandeed, en haar weg gewoon weer vervolgd. Laten we het hopen.

Ben in ieder geval blij dat er gewoon verder gebroed wordt op de eieren. Ma heeft vannacht gewoon heerlijk liggen te pitten op de eieren

en Pa ligt nu ookin z’n normale doen op de eieren. Het ziet er allemaal rustig uit.

Dat het dan ook maar zo blijft. Op naar een nest jonge die over een aantal weken weer heerlijk over de toren gaan takken, toch.

Na het schrijven van mijn laatste berichtje kreeg ik een mailtje terug van Peter.

Toch een vreemd slechtvalk vrouwtje, die waarschijnlijk probeert het territorium over te nemen.

Het gedrag in de kast en op het rooster (kop omlaag, kont omhoog) is inderdaad om te imponeren.

Als dit vreemde vrouwtje voet bij stuk blijft houden, kan dit gevolgen hebben voor het broedsel.

Het zal dus afwachten zijn. Hopelijk hebben Pa en Ma een goed huwelijk en zijn ze sterk genoeg om dit vrouwtje

Na alle gedoe over de derde/vierde valk moest ik vandaag toch nog even naar de toren toe. Heb wat tijd vrij kunnen maken en ben met manlief daar geweest van 19.30 – 20.30 uur. Ik zal jullie maar direkt vertellen dat het een vredig tafereeltje was.

Komen dus daar aan. Aan de voorkant van de toren niets te zien, nog eens goed kijken, nog niets te zien.

Gelukkig hebben we beide een verrekijker, dus vanavond geen geruzie om dat ding.

Lopen het veld op en zien daar Ma prinsheerlijk boven op de betonnen rand, links langs de hoge mast, zitten.

We lopen het veld wat verder op zodat we ook de zijkant kunnen zien, de kant waar Pa regelmatig de wacht houdt. Zoals jullie kunnen zien op de buitencam. Ook aan deze kant geen andere valk te bekennen. Deze keer hebben we de toren niet uit het oog verloren en echt goed in de gaten gehouden en ook in de lucht goed gezocht.

Om 19.45 besluit Ma om er vandoor te gaan, in een behoorlijke vaart, vleugels iets naar achteren, verdwijnt ze in zuidelijke richting. Voor ons was het meteen duidelijk, of die gaat eten halen of die zit ergens achter aan. Een kwartier lang hebben we ze niet gezien en gehoord. Dan zal ze nog wel even willen eten voor ze Pa aflost met het broeden. We besluiten om weer naar de voorkant te lopen. Daar kunnen we tenminste de nestkast in de gaten houden. Om daar weer te komen moeten we een klein stukje door het bos.

Lopen we dus daar, ziet manlief ze terugkeren op de toren met een kleine prooi in de poten. Het is dan 20.00 uur.

Ma is dus precies een kwartiertje weggeweest. Dan maar weer terug naar het veld aan de achterzijde.

Ma zit weer heerlijk op haar stekje, heeft nog even gegeten en zit vervolgens vrij rustig wat rond te kijken.

Wij dus toch maar weer naar de voorkant, als er afwisseling van de wacht komt kunnen we die tenminste zien.

Inderdaad, om 20.20 uur vliegt Ma op en maakt nog een mooi rondje om de toren en landt vervolgens op het rooster. Pa komt de nestkast uit en is blij dat ie zijn vleugels weer even kan strekken. Niet alleen dat, hij had nog hoge nood ook, moest even wat loslaten J

Pa verdwijnt weer ergens op de toren waar we hem niet konden zien. Ja hoor, gaan we weer. Volgens mij had ie mij gehoord en vliegt weer een heerlijk rondje om de toren en gaat weer ergens zitten. We dachten al wel: de lamp aan de achterzijde, maar konden die niet zien.

De rust was weer gekeerd, Ma lag inmiddels op de eieren, geen vreemde valk te bekennen en Pa die zijn stekkie weer had opgezocht.

Pa zijn stekkie, moet er wel bij glimlachen met dat vreemd vrouwtje erbij, want dat stekkie is de rode lamp.

Twee jaar geleden de lamp aan de voorzijde, nu de lamp aan de achterzijde. Heb me al vaak afgevraagd waarom Pa die lampen zo fijn vind, vooral als ze aan zijn, zoals nu. Denk niet alleen vanwege die kleur, denk eerder aan de warmte die zo’n lamp toch wel zal afgeven. Een aantal uren daar in die kast liggen met de wind vol op je veren,

We zijn maar naar huis gegaan, begon ook al donker te worden. Nog een laatste blik op een roodgekleurde Pa,

Normaal gesproken praat ik liever over een vrouwtje, maar bij zo’n spul wil ik wijf wel graag gebruiken,

Wat zo op de cams een rustige dag leek, was vanmiddag bij de toren toch wat anders.

Ben er niet zelf geweest, maar kreeg zojuist een mailtje van Gerrit met zijn waarnemingen van vanmiddag.

Als ik dus bij de toren ben zie ik vaak niet veel, als anderen er zijn gebeurd er altijd vanalles, vind ik niet eerlijk.

Gerrit is van 13.30 – 15.30 uur bij de toren geweest. Het weer was heerlijk, schrijft ie, hier in de tuin ook, waar ik nog vanalles moest doen, daarom dus ook geen tijd om te gaan L

Zo rond de klok van 2 gaat er een valk achter een duif aan, altijd mooi om te zien. Maar duifje was valkje vanmiddag eens een keertje te slim af. De duif kon ontsnappen en verdween bij de boerderij tussen de strobalen (de boerderij die vorig jaar op de buitencam te zien was). Ik vind het zelf toch altijd wel heel mooi hoor als een prooi toch weet te ontkomen aan de valken.

Even daarna komt er een buizerd aanvliegen. Hier was valk het niet mee eens en zet de aanval in op die buizerd. Niet alleen ernaar toe vliegen maar er ook echt opduiken. Erg gedurfd slechtvalk, je bent toch een maatje kleiner als die buizerd.

Even later is er een tweede valk in zicht. Valk één gaat er op af en die twee hebben zeker vijf minuten met elkaar ruzie gehad. Of dit Pa en Ma waren weet ik niet, denk eerder de indringster en Pa of Ma. Of het moet zo zijn dat er een echtelijke ruzie is ontstaan tussen Pa en Ma. Zou ook kunnen want ik heb vanmiddag de eieren even alleen gezien op de cams.

Om het geheel maar compleet te maken verschijnt de buizerd weer ten tonele en mengt zich in het gevecht.

Het was Gerrit niet duidelijk of de valken nu samen tegen de buizerd bezig waren of dat ze gedrieën tegen elkaar aan het vechten waren. Het valt ook niet mee om drie vogels in de lucht met je kijker te volgen, je verliest er altijd wel eentje uit het oog.

Gelukkig was de ruzie van voorbij gaande aard, maar schijnbaar wel vermoeiend want een valk heeft lange tijd op de hoge mast gezeten, die moest dus uitrusten. Vond Gerrit niet erg hoor, had ie even tijd om weer wat foto’s te maken en een videootje. Sinds dit seizoen is Gerrit ook aan het digiscoping geslagen. Hoezo verslaafd zijn J

Ik heb dus geprobeerd om van de mail van Gerrit een verslag te maken, valt toch niet mee als je het niet zelf gezien hebt.

Nog even over de buizerds, vorig jaar hebben we ook een keer gezien dat er een valk achter twee van die vogels aanging. Ik heb toen mijn verstand staan te verkijken (bijna), een buizerd is toch een heel stuk groter als een slechtvalk. Valk ging er toen ook echt op af, even die twee duidelijk maken dat ze in de buurt van de toren niets te zoeken hadden. En geloof het of niet, die twee buizerds dropen zonder iets tegen te sputteren gewoon af.

Zover dit verslag van Gerrit, ik hoop zelf morgen of woensdag toch nog even te kunnen gaan kijken, ik moet donderdag onder het mes, knieoperatie (niets ernstigs hoor), daarna zal ik wel een aantal dagen rustig aan moeten doen.

Tijdens die dagen mogen voor mij de eieren wel uitkomen, lekker lui op de bank, beentje omhoog en laptopje op tafel,wat wil een mens nog meer, toch.

Vanmorgen stonden er werkzaamheden op het programma, de beelden van de cams liepen niet gelijk. (nu om 14.00 uur nog steeds niet, was zojuist goed te zien bij de wisseling van de wacht)

Ik zat vanmorgen zoals gewoonlijk lekker te kijken, kopje koffie erbij etc. Zo rond 8.50 uur hoorde ik allerlei vreemde geluiden die ik niet thuis kon brengen. De geluiden bleven en bij mij kwam de gekke gedachte op dat ze misschien wel op de toren bezig waren. En wat doe je dan als je aan zoiets denkt; aankleden, spulletjes pakken en op weg naar de toren. Daar aangekomen bleek dus dat het inderdaad gekke gedachten waren, gelukkig maar, toch.

Sta ik daar onder aan de toren, hoor ik die geluiden weer, tenminste iets wat daar erg op leek. Wat blijkt nu, de boer (van de boerderij die ik gisteren noemde) was bezig met zijn tractor vanalles en nog wat te verplaatsen. Door de wind en de microfoon die echt alles opvangt, was het gerommel van de boer zo goed te horen dat ik dus dacht dat ze op de toren bezig waren.

Ben toen maar een rondje gaan wandelen want aan de voorzijde en zijkant was niets te zien wat enigszins op een valk leek. Kom ik aan de achterkant zit Ma heerlijk op de ronde schotel, bovenste ring. Zo te zien zat ze lekker te luieren. Denk dat ze al wel een prooitje gevangen had. Waarom denk ik dat, nou, op het andere veld achter de toren, aan de andere kant van de Snelle Loop, wemelde het van de duiven. Denk dat er zeker een stuk of 30 van die vogels daar zaten, waar ze vandaan kwamen, ik weet het niet. Het zullen vast wel vreemde duiven zijn geweest, anders ga je toch niet massaal daar zitten, of wel dan.

Het was vanmorgen maar koud, er stond al een guur windje, daarom ben ik ook maar even gebleven.

Nog even in het kort wat ik heb gezien: geen werkzaamheden op de toren, Ma rustig relaxend op de schotel, een groep gestoorde duiven en de kudde hooglanders die mijn veld hadden ingepikt.

Het was eigenlijk mijn bedoeling om vandaag nog even bij de toren langs te gaan, nog even kijken hoe het met Pa en Ma gesteld is. Moet jullie helaas teleurstellen, ik heb er geen tijd meer voor gehad. Ik wilde thuis nog een paar dingetjes doen, omdat ik niet weet hoelang ik niet uit de voeten (knieën) kan. Misschien valt het mee, maar kan ook tegenvallen, toch.

Ik volg wel de hele dag de webcams en het ziet er gelukkig allemaal weer lekker ontspannen uit. Vooral vanmorgen met die duif, geweldig vind ik zoiets. Je kan in de duivenwereld echt niet meer stuk met zo’n huzarenstukje. Denk dat het een van de “gestoorde” duiven van gisteren was. Vond het toen al gedurfd om met de groep op dat veld te gaan zitten, maar het dan nog in je hoofd te durven halen om lange tijd op die kast te gaan zitten, terwijl Pa daar ligt te broeden. Petje af, Duifje.

Denk dat Pa zijn al dan niet gewilde vriendin de reis heeft voortgezet, kan ook zijn dat ze een ander stuk tegen het lijf is gevlogen. Ik heb haar niet meer gezien of gehoord en dat is maar goed ook. Stel dat dat mens blijft rondhangen en de jonkies komen uit hun eieren, wat zou ze dan gedaan hebben met de kids. Moet er niet aan denken, bah. Ik stel voor dat ze volgend jaar de rode lampen maar moeten vervangen door groene ofzo, misschien minder kans op ander schoon. Je vraagt er tenslotte toch om als je op zo’n lamp gaat zitten, niet dan. J Trouwens, gisteren op dat veld achter de toren, daar zaten ook drie nijlganzen, niet die van die jonkies maar drie anderen. Twee vrouwtjes en een mannetje en die konden het super met elkaar vinden.

Zo zit ik ook regelmatig te kijken naar het nestelen op de eieren. Eerst worden de eitjes goed gelegd en dan moeten Pa of Ma ook nog eens hun draai op die eieren zien te vinden. Als ik dit zie dan verbaast het me nog steeds dat die eieren nog heel zijn. Die tere eitjes liggen daar op harde steentjes en dan wiebelen Pa of Ma daar nog eens een keertje met hun lijfje overheen, soms wel minuten lang. Dan denk ik zo vaak: Lig toch eens stil !

Ben ook blij dat met het broeden het einde in zicht begint te komen, wat duurt dat lang. En als de beelden van de cams nu iets spannends lieten zien, dan was het nog wel te doen. Maar goed dat we er geluid bij hebben en dat dat geluid goed hard kan, kunnen we tenminste kijken als we iets horen. Ik heb al menig sprintje hier in huis getrokken de laatste weken. (dat zal ik de komende week wel niet doen).

Ik zie dat het toch nog behoorlijk wat is geworden, ook al had ik niets bijzonders te melden. Lieve mensen bedankt voor jullie steun, duim morgenvroeg maar voor me, ik heb behoorlijk de kriebels. Erg hè.

Vandaag is het Goede Vrijdag. Nou mag dat goede voor mij er wel af. Het valt tegen met mijn knie. Dacht zelf er al wel wat meer mee te kunnen, helaas. Maar komt allemaal goed.

Het was vandaag dus een dagje verplicht zitten en niets doen. Soms verlang je daar wel eens naar, maar als het moet en je niet anders kunt, is er geen lol aan. Wat moet je toch de hele dag. Achter de pc, even oogjes dicht, het zoveelste bakkie koffie, even een stukje strompelen omdat je anders helemaal stijf wordt enz. Het ergste van allemaal vind ik dan dat je dag zolang duurt. Het schiet maar niet op.

Webcams kijken zou dan een leuke bezigheid moeten zijn. Ik heb me vandaag toch afgevraagd hoe sommige mensen het al weken volhouden om de hele dag naar die beelden te kijken. Een wisseling van de wacht en het gedraai op de eieren is wel leuk maar daarna vind ik het toch slaapverwekkend hoor. Ik kan daar dus echt geen uren naar kijken. Wat wel leuk was om te horen was de haan, elke dag rond de klok van 4 uur begint dat beest. Het is te hopen voor de mensen die daar wonen dat ie zich alleen maar ’s middags laat horen. Je moet er toch niet aan denken dat zoiets dat ’s nacht om 4 uur doet, dan had ik denk ik allang zijn nek omgedraaid.

Gisteravond had ik dus eindelijk de tijd om iets te doen wat er maar steeds niet van kwam. Het maken van een pagina waarin ik een paar wetenswaardigheden van de valken in de Mortel wilde vermelden. Hij staat er inmiddels bij, zie weetjes.

Afgelopen maandag heb ik hier een verslagje gemaakt van wat Gerrit bij de toren had gezien. Hij had mij hierover gemaild en gezegd dat ik dit wel mocht gebruiken hier. Ik heb daar dus inderdaad iets van gemaakt en hier neergezet. Maar lieve mensen dat viel niet mee hoor. Iets opschrijven wat je niet zelf gezien hebt, moeilijk dus. Nu mailen wij nogal eens en heb hem toen gevraagd; Waarom maak je voor jezelf ook niet zoiets als dit. Na wat twijfels is ie toch wat gaan proberen. Het is nog niet helemaal klaar, maar het begint er al aardig op te lijken. Ik kan daar af en toe stiekems een kijkje nemen. Vraagt ie me ook regelmatig naar mijn mening en moet dan steevast zeggen dat het zijn site is en niet de mijne, dat ie moet doen zoals ie zelf wil. Mannen toch, kunnen ook nooit zelf iets beslissen J

Eigenlijk ben ik blij dat ie het gedaan heeft en hoop ook echt dat ie zijn site binnenkort openstelt voor iedereen. Het is voor mij geen doen om ook nog over dingen die Gerrit heeft gezien te schrijven, dat kan ie veel beter zelf. Zo kunnen wij elkaar mooi aanvullen als straks de kids gaan takken, toch.

Misschien dat ik morgenmiddag even bij de toren ga kijken en daar wat ga rondstrompelen. Pa en Ma zullen vast wel even komen kijken als ze me zo zien. Mochten jullie dus Pa of Ma morgenmiddag raar zien doen in de nestkast, dan liggen ze waarschijnlijk ik een deuk om dat mens daar beneden met die krukken.

Helaas, het is er gisteren niet meer van gekomen om naar de toren te gaan. Had wat andere verplichtingen tegenover mijn dochter en had daarna een zere knie. Dat werd dus pootje omhoog ipv naar de toren toe gaan. Maar niet getreurd vanmiddag ben ik er even geweest, van 15.45 tot 16.30 uur.

Vandaag heeft Gerrit zijn site in de lucht gegooid, gelukkig maar, hadden we vandaag toch nog iets wat rondvliegt. Ik ben er zeker van dat dit een welkome aanvulling is als straks de kids heerlijk gaan ravotten daar op die toren. Trouwens niet alleen straks ook de komende weken hoor, Gerrit gaat ook nu regelmatig kijken en zal daar zeker wel het een en ander over te vertellen hebben.

Vanmiddag ben ik dus even met manlief en zoon bij de toren geweest. Op zo’n mooie zondagmiddag is er vanalles te zien en te horen, behalve natuurlijk datgene waarvoor je daar komt. Lambert nog gezien, we waren net op tijd, Lambert stond op het punt om naar huis te gaan, terwijl we hoorden dat Gerrit net 5 minuten weg was. Nog even wat met Lambert en zijn vrouw bij gekletst. Hij wist me heel enthousiast te vertellen dat ie misschien het nestje van het ijsvogeltje had ontdekt. Dat zal zeker wel weer veel mooie fotootjes op gaan leveren.

We zijn toch maar even naar de achterkant van de toren gewandeld. Helaas geen valk te ontdekken. Nog naar het veld aan de voorkant gelopen, ook hier niemand thuis. Lees zojuist dat in de tijd dat wij bij de toren zijn geweest, Ma op de eieren lag. Dan weet ik denk ik wel waar Pa heeft uitgehangen. Die lag vast en zeker met een lekker pilsje daarboven op het dakterras. Kan hem geen ongelijk geven, zou ik ook gedaan hebben met zo’n mooi weer.

Het was vanmiddag rondom de toren lekker druk met aan de wandel zijnde mensen, even de beentjes strekken na verplichte Paasfamiliebezoekjes. Wij zijn dus niet zo lang gebleven, manlief vond het snel welletjes zo zonder valk en een zoon die het eigenlijk altijd al wel snel bekeken heeft. Zelf had ik ook weinig zin om daar nog langer te gaan staan wachten. De kans dat je Pa of Ma ziet is, zeker nu, nu nog uitermate klein.

Maar de tijd van aktie voor ons kijkers ter plekke moet nog komen, duurt alleen nu de webcams al zo vroeg draaien, zo lang.

Sinds de operatie aan mijn knie kijk ik wel anders tegen de ochtend wisseling van Pa en Ma aan. Ma die dus bijna elke ochtend niet echt van de eieren wil komen. Als ik nu ’s morgens uit mijn bed kom heb ik helemaal een stijve knie, ik kan dan bijna niet overeind komen. Als ik Ma nu ’s morgens zie, lijkt het wel alsof ze ook helemaal stijve spieren heeft. Lig daar maar es de hele nacht, vannacht zelfs erg koud, en je moet dan ineens van de eieren af. De hele nacht in dezelfde houding, op je platte buik op die eieren, pootjes ingetrokken en dan moet je ineens van manlief maar opstaan. Denk dat de gesprekken die Pa en Ma ’s morgens hebben ook wel daarover zullen gaan. Pa die tegen Ma zegt dat ze wat op moet schieten, Ma die dan zegt dat Pa een beetje rustig moet doen. Met een beetje fantasie zie ik dit gesprek zo al helemaal voor me, en dan maar zeggen dat ze niet op mensen lijken.

Nu ik dit schrijf nog geen jonge valk, tenminste niet eentje die uit het ei gekomen is. Ondanks het steentjetikken op een ei van Ma gisteravond. Het zal denk ik zo nog wel een paar daagjes duren, helaas. Voor mij mogen ze komen. Ik vind dat we al lang genoeg hebben gewacht, toch. Ik wel eens wat anders zien als een broedende valk, dit heb ik intussen wel gezien. Het zal vast en zeker een mooie tijd worden met die jonge valken in die kast. Hoe zien ze eruit, hoe hard groeien ze, kunnen we verschillen ontdekken tussen de kids etc. Ik weet trouwens ook niet of we snel een kuiken (of heet dat anders) te zien krijgen, ik weet niet of Pa/Ma op zullen staan als er een jong uitbreekt. Heb daar geen flauw idee van, het is ook voor mij allemaal nieuw.

Zo te zien is Ma de laatste dagen de kraamkamer aan het poetsen, dus de ooievaar zal niet lang meer op zich laten wachten.

Aanvulling: Heb ik dit dus geschreven en op mijn homepage gezet, ga ik even bij Guido langs, zie ik het filmpje van Harrisburg 2006 staan. Nu weten we dus wat ons te wachten staat. Lief, schattig, vertederend, gewoon om bij weg te smelten, toch. Na het zien van dit filmpje kan ik al helmaal niet meer wachten. Het zullen vele uurtjes webcam worden deze week J

Maandag, 9 april

Hallo Vogelvrienden,

Het lag niet in de bedoeling om vandaag nog naar de toren te gaan. Maar als die twee daar in de Mortel hun eieren zo lang alleen laten wil je toch wel even gaan kijken. Ook hier thuis steeg de spanning ten top. De kids hier thuis achter de laptop geïnstalleerd en wij op weg naar de toren. Ik had al zoiets, als wij dadelijk naar de toren rijden komt Pa doodleuk aan. Onderweg nog maar een keertje naar huis gebeld, nog steeds niemand.

Aangekomen bij de toren snel uitgestapt en zo vlug niets te zien, ook in de lucht niet. Toch maar even vlug het veld op want dan heb je toch wel meer zicht op het vliegruim. Had inmiddels weer naar huis gebeld, nog steeds niemand. Het veld op, dat betekende dus voor mij over het hek klimmen. Voordat ik over het hek klauter kijk ik nog even naar boven en kon niets ontdekken. Het hek was nu voor mij toch een groter opstakel als normaal maar ben er overheen gekomen, pffffff. Meteen nadat ik over het hek was kijk ik weer naar boven en zie Pa op het rooster zitten en in de nestkast verdwijnen. Gelukkig, hij leeft toch nog. Wij twee zagen in onze gedachte Pa namelijk al ergens voor “apegapen” liggen daar op het veld. Waarom, omdat ik gisteren de havik weer heb gezien en die schijnt toch een vijand te kunnen zijn.

Pa dus weer aanwezig en nu zien we eigenlijk ook pas dat Ma gewoon lekker rustig boven op de dakrand zit. Linkerkant van de toren bij de hoge mast. Zou Ma daar nu de hele tijd hebben gezeten, was die gewoon in de buurt en laat ze de eieren gewoon zo lang alleen. Vind het maar gek. Ma was schijnbaar toch wel blij met wat aandacht vanaf de begane grond en heeft nog even lekker voor ons wat gevlogen, goedmakertje voor het alleen laten van de eieren zeker. Ma gaat ergens aan de achterkant zitten en wij lopen dus nog maar even naar het veld aan de achterzijde. Had alleen mijn krukken thuisgelaten, was niet zo slim. Aan de achterkant was geen Ma op de toren te ontdekken. Ze was denk ik weggevlogen terwijl wij door het bos liepen. Dan maar weer naar huis toe, we waren in ieder geval opgelucht dat we zowel Pa als Ma gezien hadden.

Staan we op het punt om te gaan komen er twee nijlganzen aanvliegen, mooi in formatie. Die twee hebben voor ons nog een mooie vliegshow weggegeven boven het veld. Schitterend zoals die ganzen bij elkaar en naast elkaar kunnen vliegen en alles tegelijkertijd doen. Daarbij nog het avondzonnetje die de kleuren van die ganzen nog eens extra mooi maakte. Al bij al was het toch de moeite waard om even vlug terplekke te gaan kijken.

Iedereen weer opgelucht, niets aan de hand, Pa zal wel weer ergens op een terrasje hebben gezeten en vanmiddag iets te diep in het glaasje hebben gekeken. Ik zal hem, zodra ik hem weer zie, toch eens bestraffend aanspreken hierover, half Nederland de stuipen op het lijf jagen met zulk gedrag, dat kan echt niet, zeker nu niet.

Groetjes Dorine

Het was me wat gisteren, half Nederland in rep en roer om een koppeltje slechtvalken in de Mortel. Het gedoe heeft me gisteravond en deze ochtend niet losgelaten. De eieren zolang alleen laten zet je toch wel aan het denken.

Onze gedachte gisteravond dat die twee daar gewoon lekker op de toren zaten te genieten, was onze eerste gedachte. Maar misschien was het wel allemaal anders, was er wel degelijk wat aan de hand.

Toen Ma gistermiddag de kast wilde verlaten heeft ze, denk ik, wel degelijk Pa luidkeels geroepen. Pa was nergens te bekennen en Ma is op onderzoek uitgegaan. Waar ie uitgehangen heeft mag Joost weten. Het zal wel niet echt in de buurt zijn geweest anders had ie al wel eerder op de eieren gelegen, toch. Ma dus op zoek naar Pa. Ze heeft hem uiteindelijk gevonden en hem weer mee terug genomen naar de toren. Boven op het dak, uit het zicht van iedereen, heeft Ma misschien Pa wel eens goed toegesproken. Een serieus gesprek in dit slechtvalken huwelijk. Was het een aantal dagen geleden de mysterieuze vriendin van Pa die Ma de stuipen op het lijf joeg, nu het lange dubieuze uitstapje van Pa. Zulk gedrag voor de tweede keer in een week vraagt natuurlijk om de nodige uitleg, en terecht. Dit kun je niet maken in een huwelijk, zelfs niet in een slechtvalkenhuwelijk.

Dit verhaal zou natuurlijk ook zo maar kunnen, zeker als ik vanmorgen zie hoe Pa in de nestkast de eieren warm ligt te houden. Komt ie eerst poeslief Ma aflossen met een lekker ontbijtje, vervolgens neemt ie weer trouw de eieren over. De aanblik van Pa op de eieren vanmorgen, kwam bij mij echt over alsof ie heel goed wist dat ie het verkeerd gedaan had. Een beetje zielig, onderdanig en nog onder de indruk van gisteren, tenminste, zo kijk ik er tegen aan.

Helaas weet ik niet wat de invloed is op de eieren als ze in dit stadium zo lang alleen gelaten worden. Nu is het niet meer koud, de wind staat niet meer in de kast te blazen, dus koelen de eieren ook niet zo snel af. Het verhaal van eieren die te warm worden heb ik ook ooit eens ergens gelezen. Nu viel het me de laatste dagen al op dat Ma regelmatig overeind kwam om de kast te inspecteren, kiezels te onderzoeken etc. We konden regelmatig de eieren zien liggen. Misschien kunnen de eieren, als ze op uitkomen staan, dit wel hebben en zeker nu het niet meer koud is.

Wat betreft de temperatuur, als we de voorspellingen mogen geloven, wordt het het komende weekend in het zuiden tegen de 25 graden! Als er dan al jonkies uit het ei zijn gekropen, kunnen we die misschien wel wat vaker zien. Ik denk dat met die temperaturen het niet echt nodig is, dat Ma of Pa dan continu op de jonge liggen om ze warm te houden. Dus maar duimen dat er dan al jonge valkjes zijn en dat mijn gedachte over warm houden uitkomt, hebben we een mooi weekend voor de boeg, toch.

Gisteren ben ik toch een beetje te fanatiek geweest. Had een dikke voet en die was vandaag blauw, ik zal hem gisteren wel hebben verzwikt, denk ik. Dus vandaag een dagje rustig aan doen, wat wil zeggen dat ik veel naar de cams heb gekeken. Ik vond het geweldig vandaag. Ze zeggen wel ooit dat je dieren niet met mensen mag vergelijken, oké, maar vandaag heb ik vaak zitten lachen voor de laptop hoor.

Als je vandaag het gedrag tussen Pa en Ma nu eens goed onder de loep neemt, dan zit er toch weinig verschil tussen een valkenhuwelijk en een mensenhuwelijk. Ma heeft vandaag dus duidelijk laten zien wie in dat huwelijk de broek aan heeft. Ma dus. Ze heeft Pa behoorlijk laten boeten voor zijn uitstapje en de vergeten wisseling van wacht van gisteren. Zo ook op de late namiddag, vroege avond, ze speelde gewoon een spelletje met Pa. Op de eieren er weer af, er weer op enz. Geweldig om te zien. Ik heb er tenminste wel van genoten. Ik heb Pa zelfs meerdere keren toegesproken vanachter mijn laptoppy. Trouwens Ma ook wel hoor, vond dat ze straks eigenlijk een beetje te ver ging. Genoeg is genoeg, daarbij had ze Pa al een hele dag laten broeden en waarvan ik nou niet de indruk kreeg dat ie dat fijn vond.

Zaterdagavond hebben wij hier gezien dat Ma met een steentje op een ei tikte, tweemaal om precies te zijn. Wij schrokken ons hier toen een hoedje, Ma wat doe je nu! Vervolgens werkt ze dat steentje naar binnen. Ik vond dit maar gek, het leek wel of ze bewust op dat ei aan het tikken was. Ik ben daarover wat gaan mailen met Peter van Geneijgen, mijn vaste hulp in de huishouding als ik weer eens iets wil weten.

Dat tikken op de eieren, daar had ie nog nooit van gehoord. Hij vroeg me of daar beelden van waren. Hij kende wel het verhaal dat er met de steentjes flink wordt gerommeld en dat de valken die zelfs opaten, maar gezien nog nooit. Maar wat wel bewezen werd door gevonden braakballen met soms flinke steentjes erin. De webcams maken het dit jaar dus zeker zo mooi omdat we nu kunnen zien dat ze dat inderdaad ook doen, steentjes eten.

Het steentje tikken wat wij hadden gezien daarvan denkt ie dat ze dat deed om het steentje naar binnen te werken, schijnt voor de valk niet mee te vallen. Dat kan ik me dan levendig voorstellen, eet ook liever iets anders dan stenen, toch.

Natuurlijk heb ik nog even de situatie van gister aangekaart, de eieren die 100 minuten alleen gelaten werden. Vond Peter ook erg lang, hij had er eigenlijk geen verklaring voor, alleen dat misschien dat vreemde wijf nog in de buurt kon zijn. En dat was nou precies wat ik eigenlijk niet wilde horen. Maar het kan natuurlijk wel zo zijn en dat daarom Pa vandaag op de eieren lag en dat Ma het territorium bewaakte. Wie zal het zeggen. Af en toe zou ik toch wel eens een valk willen zijn en een keertje bij de familie in de Mortel op de koffie willen gaan. Jeetje wat zou ik veel te vragen hebben aan die twee. Daarna weer gewoon mens worden om dan aan jullie alle geheimen van het slechtvalkenleven te kunnen verklappen. Helaas sprookjes bestaan niet…….

Nog steeds 3 hele eieren, zoals velen zie ik ook af en toe dingen aan die eieren waarvan ik denk, ja, ja het komt. Maar helaas, er gebeurd nog steeds niets. Alleen Ma die blijft spelen met die stenen. Misschien zijn die tikgeluiden wel bedoeld voor de jonkies in de eieren. Ma doet voor hoe het klinkt, mogen de kids in de eieren het nadoen. Hoe, nou simpel met hun kleine snaveltje tegen de eieren tikken, zodat die vanzelf open gaan breken. Misschien wel helemaal niet zo'n gekke gedachte, vooral omdat Ma er wel steeds mee aan de gang blijft. Hoe luid het spreekwoord ook alweer: Oefening baart kunst, toch.

Ik wil nog even terugkomen op de mailwisseling met Peter van gister. Daarin vroeg Peter mij of er beelden waren van dat eitje tikken, zoals ik het noemde. Heb toen gezegd dat Guido alleen een filmpje had van steentjes eten. Ik heb Peter al veel eerder verteld over de mooie site van Guido, ik ben er zeker van dat ie die wel regelmatig zal bezoeken. Wat het filmpje van steentjes eten betreft, ik denk nu dat ie ermee bedoelde dat het zo mooi is dat je dit nu in het echt ziet gebeuren. Want weten doen ze het allang, getuigen de stenen in de braakballen. Hoop dat de onduidelijkheid uit de lucht is.

Onze mailwisseling ging gisterenavond nog verder, ik had nog een vraag over de indringster.

Als dit wijf rond blijft hangen in de Mortel en de kids komen uit hun eieren, hoe gevaarlijk is dat dan. Manlief hier thuis zag het al helemaal voor zich. Lekker smakende jonge valkjes, een prooi voor het oprapen, een aangereikt maaltje. Ikzelf vond het maar een lugubere gedachte, gelukkig hij ook wel, maar kon me er wel iets bij voorstellen. Ik wist ook helemaal niet of dit bij valken/roofvogels gebeurd, elkaars nest leegroven. Deze gedachte bleef me dus ook achtervolgen en bij het naderen van het uitkomen van de eieren moest ik er weer steeds vaker aan denken. Ik kreeg gisteravond antwoord en er viel echt een last van mijn schouders, eerlijk. Indringers schijnen alleen maar in het territorium te komen als ze zelf nog kans maken op een legsel, dus in de periode van februari tot begin april. Daarnaast zijn er in een territorium met een nest jonge valken geen gevallen bekend van een indringer in het territorium. Pfff, wat was ik blij dat te horen. Dan mogen de eieren voor mij nu meteen barsten en de jonge valken het levenslicht aanschouwen, weten we tenminste (bijna) zeker dat dat mens niet meer terugkomt, toch.

Het was een saaie dag om naar de cams te kijken, alhoewel, nu ik dit zit te schrijven is Ma druk doende met de stenen onder de binnencam. Ik denk dat er morgen nog geen ei zal openbreken. Ik heb vandaag gehoord dat pas wanneer Pa of Ma meer oog krijgen voor de eieren, er dus wat meer mee gaan winkelen als alleen maar onder de borst schuiven, er nog niets aan zit te komen.

De kuikens in de eieren gaan piepen en daar schijnen de ouders op te reageren door wat meer met de eieren bezig te zijn. Wellicht dus geen jonge valk morgen, hoeft voor mij ook niet, in gun het zelfs een valk niet om op vrijdag de 13e te worden geboren. Dan maar de 14e, komt mij ook goed uit, die datum had ik voorspeld J

Vanavond zijn manlief en ik even bij de toren geweest. Onze dochter naar haar pony gebracht en via de toren dus weer naar huis. Op en rond de toren weinig valk te bekennen. Dus dan maar even een praatje gemaakt met wat mensen. Daarna even naar de achterkant van de toren gewandeld en ook daar geen valk te zien. Dan maar even de hooglanders wat aandacht geven, vooral de kleintjes, vind ze nog steeds super lief. Staan we daar dus weer naar een toren zonder valk te kijken. We besluiten maar naar huis te gaan en ja hoor, daar komt Pa aanvliegen. Het is 19.25 uur. Hij heeft weer een tijdje als de klepel van de klok aan de achterkant van de toren gezweefd. Volgens manlief heeft het met de warmte van de toren te maken. Opstijgende warme lucht is natuurlijk heerlijk om daar op te zweven. Dit heeft ie dus een tijdje gedaan en gaat vervolgens op de linkerschotel op de bovenste ring zitten. Eventjes goed in ons zicht en daarna verdween ie op het platte gedeelte van die schotel. Ja, als we Pa nu ook al niet meer zien, dan kunnen we wel naar huis, zoonlief zijn voetbaltraining was ook weer afgelopen, dus wij weer naar de auto toe. Staan we daar op de weg, bij de auto, zit Pa weer leuk op de rand van de schotel en kunnen we hem weer zien. Och dacht Pa, laat ik nog maar even voor de klepel van de klok gaan spelen en daar ging ie weer, zeker een minuut of vijf heeft ie weer heen en weer gezweefd. Ik vind dit altijd een schitterend gezicht, kan het ook niet helpen, maar is gewoon mooi. Inmiddels vond Pa het wel genoeg voor vanavond en nam zijn plekkie op de hoge mast in.

Ik moest wel lachen, toen we richting auto liepen, moest Pa een keertje roepen, alsof ie ons gedag zei. Vond het wel lief van Pa.

Jeetje, het schiet niet op met schrijven, ik word elke keer weggeroepen, zo komt dit stukje nooit af. Maar ik ben bijna klaar, ik heb wat de valken betreft niets meer te melden. Wat de werkgroep betreft wel, zie boven dit stukje de link ernaar toe. Ik moet eerlijk bekennen, ik ben ook pas sinds een paar weken donateur hoor. Vind het wel terecht deze verwijzing. Ze doen best wel veel voor de valken en voor wat hoort wat, of niet dan.

Vandaag is het de uitgerekende datum van de eieren, de geboorte van een slechtvalkjong laat helaas nog even op zich wachten. Een mooi moment om even stil te staan bij de dingen die gaan komen. Als het uur U is aangebroken zullen ook in deze kraamkamer de luxaflex op dicht gaan. Na de geboorte zal Pa ons breed lachend en zwaaiend zijn nieuwste spruit aankondigen. Waarna het jong weer even rust wordt gegund. Als het jong bekomen is van de geboorte zal het door Pa trots getoond worden aan alle trouwe kijkers, liggend op een mooi bedje van grijs-beige kiezel. Het stellen van vragen aan Pa is helaas niet toegestaan, eventueel kan de aanwezige dikke bromvlieg enige uitleg geven over hoe de geboorte is verlopen.

Het is aan te raden om thuis enige maatregelen te treffen, zodat publiek op enige afstand gehouden kan worden, bv. een dranghek rondom Uw pc. De aangifte van de nieuwe kroost zal pas 3 weken na de geboorte geschieden, dan zal ook pas bekend worden gemaakt uit welke sekse de kroost bestaat, hopelijk is men er dan ook uit welke namen de jonge valken gegeven zullen worden.

Het heugelijke feit kan thuis gevierd worden met beschuit met muisjes, een bekende traditie. Mocht U niet kunnen kiezen uit rose of blauwe muisjes, mix het geheel, desnoods met de nu in de winkel verkrijbaar zijnde oranje muisjes. Er mag na de geboorte uiteraard gevlagd worden, het protocol schrijft voor dat U binnenshuis vlagt.

Het is mogelijk om Pa en Ma te feliciteren met deze blijde gebeurtenis, Planet zal hiervoor een felicitatieregister openen. Schriftelijke felicitaties zijn natuurlijk ook van harte welkom, het adres: Fam. Valk, Hemelsbleekweg, 5425 PB de Mortel.

Vanmorgen even een berichtje van me met een wat andere inhoud, moet een keertje kunnen, toch.

Vandaag had ik niet zo veel zin om naar de toren te gaan want op de cams was het een drukte van jewelste. Aflossing op aflossing. Gisteravond had ik nog mail van Peter met de volgende zin erin:

Nog geen extra aandacht van pa of ma voor piepende eitjes. Zal er morgen nog wel niets gebeuren in de Mortel.

Dus de drukte van vanmiddag gaf mij toch wel de nodige hoop. Hoop dat er binnen afzienbare tijd een jonge valk uit een ei zou komen. Toch een gebeurtenis waar we massaal met smart op zitten te wachten. En dan blijf ik lekker thuis achter mijn laptoppy. Gewoon thuis genieten van wat we te zien kregen. Het ging zelfs zover dat Pa een prooi mee de nestkast inbracht. De goeierd, heb ik hem nog niet zien doen.

Tot het moment dat men op het forum dacht dat er een vreemde valk in de kast kwam, terwijl ik de gedachte had dat het gewoon Ma was. De manier van kijken naar de binnecam vond ik typisch Ma. Ik heb daar verder geen aandacht meer aan gegeven tot ik het verhaal van Gerrit las. Wel potverdrie, dat stomme wijf nog steeds in de buurt. Sinds die tijd heb ik de foto van de "indringer" zitten te vergelijken met alle foto's die er van Ma op het forum te vinden zijn. Voor de "indringer" hebben we de derde foto gebruikt van het berichtje van Knorrie om 19.53 uur gepost in Campics. Maar ga je de foto van Knorrie uitvergroten en wat bewerken, dan is er wel degelijk een oranje ring aan de linkerpoot te zien. Conclusie hier thuis was en is nog steeds: het was Ma (maar ik kan er ook wel naast zitten hoor).

Over de horizontale zwarte lijn onder de baard van Ma (dat leest raar) is ook al wat geschreven, die zou Ma niet hebben. Dit ligt er maar net aan hoe Ma haar hoofd houd. Ze heeft die wel degelijk, is op veel campics-foto's goed te zien, vooral op foto's waar ze op de rand van de kast zit. Trouwens ook het gedrag van Pa was redelijk normaal, de vorige keer met de indringster piepte hij toch wel anders. Nu maar hopen dat er nog een goed filmpje van het gebeuren verschijnt, hebben we daarna weer wat te doen, want Ma is op dit moment toch in diepe slaap.

Wie had dit nu nog verwacht, ik niet tenminste en al helemaal niet op zo'n dag als vandaag. Die statistisch gezien de veiligste dag van het jaar is, schijnen mensen dus toch beter op te letten. Laten we hopen dat het geen nadelige gevolgen gaat hebben voor de kroost. Neem aan van niet want de eieren zijn aan de laatste dagen begonnen. Zolang Pa en Ma nog blijven broeden, houd ik mijn hart nog niet vast. De dertiende bracht dit keer toch wel wat onheil, laten we hopen dat 14 (2x7=dubbel geluk) dan ook maar brengt waar het voor staat, toch. Dat wordt dus morgen weer een dagje om vierkante oogjes van te krijgen.

Groetjes Dorine

Yes, het eerste slechtvalkjong is geboren, ofwel, uit het ei gekropen. Op zaterdag 14 april om 15.08 uur plaatselijke pc tijd.

Het was zowiezo een mooie dag om te kijken, ik heb genoten en ik weet zeker velen met mij. Het straalde van Pa en Ma af dat er vandaag iets moois stond te gebeuren. Ma die niet van de eieren af te slaan was, een overbezorgde Pa, die al met kleine prooitjes aan kwam vliegen, geweldig. Vooral Pa op de eieren vond ik schitterend om te zien. Het was net alsof ie met al dat gepiep onder zijn buik toch wat meer moeite had als Ma. Als het gepiep onder zijn buik weer begon, werd ie er toch wel wat zenuwachtig van. Het was net alsof ie er niet goed raad mee wist. Je zag bijna de zweetdruppeltjes op zijn voorhoofd verschijnen.

Zojuist de eerste beelden van "ons" slechtvalk jong. Een klein breekbaar vogeltje. Met voor dat beestje een kolos van een Ma bovenop zich. Maar gelukkig is voor ons goed te zien dat Ma niet echt met haar hele gewicht op de eieren en het jong ligt, gelukkig maar. Ik denk dat het nu niet lang meer duurt voor de andere eieren uitkomen, vandaag nog één en morgen één, of morgen allebei.

Vorig jaar zat er tussen de vier jonge valken ook maar één dag verschil, dus geen reden om aan te nemen dat het dit jaar langer zou zijn.

Helaas moeten we nu nog 3 weken wachten voordat we weten wat we hebben, en wat de twee andere eieren zijn. Hiermee bedoel ik dus de sekse, man of vrouw. Verder hoop ik dat de kroost gezond zal zijn en dat ze mogen uitgroeien tot een stel belhamels die het verblijf onder aan de toren over een aantal weken weer zo mooi maken.

Wat was het vandaag toch een mooie, geweldige, indrukwekkende, vertederende en emotionele dag. We hebben er lang naar uitgekeken, wachten duurt toch wel erg lang, maar het was de moeite waard. Wij hier thuis, met z'n vieren, hebben er echt van genoten. Nu ben ik wel degene die het meest zit te kijken, maar manlief doet op dit moment niet meer echt voor me onder. Zoonlief die achter zijn laptoppie zit, dan denk je dat ie met zijn eigen dingetjes bezig is, nee hoor, zit ie gewoon naar de valkjes te kijken. Dochterlief had verplichtingen tegenover haar pony en die laat ze voor niemand staan. Toen die weer thuis was en het jonge valkje even alleen lag in de nestkast heeft het jong volgens haar de eerste woordjes gezegd: "Jippie, ik heb vleugeltjes en ze doen het". Dus valken kunnen al vrij vroeg praten, het is maar dat jullie het weten. J

Het gedrag van Pa en Ma was, vond ik, vandaag al heel anders als van te voren, toen de jonge valk uit het ei was gekomen veranderde het nog meer. Het werden gewoon hele voorzichtige, tedere en blijde ouders, eigenlijk gewoon hetzelfde als bij ons, toch. Het tweede hoogtepunt van de dag was voor mij toch wel het voeren van het jong door Pa. Dat al na 5 kwartier. Eerst werd wat eten voorgekauwd (tenminste daar leek het op) om het daarna met de nodige voorzichtigheid aan het jong te geven. Een moment om bij weg te zwijmelen, nog steeds als ik er aan denk. Het lieve voorzichtige gedrag van beide prille ouders doet me wel wat, dit had ik eerlijk gezegd niet echt verwacht. Wel wat natuurlijk, maar in deze mate, nee.

Heel opvallend was voor mij ook de manier waarop Ma weer plaats nam op het jong en de eieren. Vooral de houding van de poten, ze trok de tenen helemaal in tot knuistjes en nam toen pas plaats op het jong en de eieren. Alsof ze heel goed wist dat ze nu met haar lange scherpe nagels de nodige schade kan toebrengen. Wij, mensen noemen zoiets instinct, maar ik heb al zo vaak gedacht dat er toch wel meer is bij dieren dan alleen maar instinct.

Vandaag dus weer niet bij de toren geweest, ik hoop dat jullie het me vergeven, maar ik kon het echt niet, ik wilde absoluut niets missen. Gelukkig heb ik ook niets gemist, ik was toch ook wel boodschappen doen en heb nog andere dingen gedaan, maar was telkens bij de mooie momenten aanwezig. Ik voelde het aan mijn water, zoals ze wel eens zeggen. Misschien dat ik morgen even een blokje om ga bij de toren maar dat ligt geheel aan de geboortegolf boven in de toren. Zijn alle kids uit de eieren, dan kan ik wel gaan maar moeten er nog één of twee komen dan blijf ik dus weer gewoon thuis, met mij laptoppy aan en binnen handbereik.

Op dit moment zit manlief naast me met een ander laptop alle filmpjes van de dag nog eens te bekijken, staan onze kids er luidruchtig omheen en zitten we hier weer lekker na te genieten van een bijzondere en mooie dag, 14 april 2007.

Wat was het weer genieten vanmorgen. Het is zo leuk om naar dat kleine hoopje witte dons te kijken, dat kun je uren blijven doen. Heb ik dus ook weer gedaan vanmorgen, totdat ik even voor kapper moest spelen. Ben ik daar mee klaar, zet nog even een kopje koffie en neem weer plaats voor mijn laptoppie. Het ligt dus echt aan mijn water hoor, 10 minuten later was jonkie nummer twee te zien. Natuurlijk sta ik dan weer helemaal vol kippevel en vliegen de "oh wat lief" en "wat een scheetje" weer veelvuldig door de huiskamer.

Wat het weer betreft zit het Pa en Ma en natuurlijk de kleintjes wel mee dit weekeinde, vanmiddag ruim 28 graden. Voor Pa en Ma toch wel lekker, ook al liggen de kleintjes even bloot, ze koelen nu niet echt af. Voor hetzelfde geld is het nu gewoon een graad of 10 met wat nachtvorst erbij, toch. Je kon het trouwens ook wel zien aan het tweede kleintje, ik vond dit jonkie veel sneller opgedroogd en er eerder lief wit uitzien als nummer één.

Het tweede jonkie werd redelijk snel door Pa onder zijn hoede genomen, nou ja veren dan. Pa winkelde zijn best, zo erg zelfs dat het tweede jong buiten het verenpak van Pa terecht kwam. Het heeft er heel eventjes bloot bij gelegen. Nou, ik schrok me een hoedje hoor, ik was bang dat dit jong op dat moment verstoten werd. Gelukkig had Pa zijn blunder vrij snel in de gaten en zorgde er gelukkig weer voor dat ook dit jong een veilige plek onder zijn veren kreeg. Pfff was wel een opluchting hoor.

Nog even over gisteravond, ik weet niet meer hoe laat het was, maar we hebben echt gelachen om dat witte wolkje in die kast. Het kleine ding werd gevoerd en op een gegeven moment zat het vol, tjokvol en viel pardoes achterover. Dan zeg je, het gaat wel wat bewegen zodat het weer goed komt te liggen, nee hoor, het bleef uitgeteld op zijn ruggetje liggen met de kleine vleugeltje gespreid. Alsof het wilde zeggen: "er kan echt niets meer bij hoor, ik ontplof bijna". Het was geweldig om te zien, zo klein als ze zijn en dan al gevoel voor humor hebben, dat beloofd wat als we straks kunnen gaan kijken als ze leren vliegen.

Na de geboorte van nummer twee (klinkt maar onpersoonlijk hè) ben ik even gaan douchen, heb wat gegeten en heb mijn spulletjes gepakt. Eerst even bij dochterlief langs, die wilde nog wat foto's van haar nieuwe "verzorgpaard" en toen door naar de Hemelsbleekweg in de Mortel, ofwel de toren.

Lieve mensen het was er gezellig, een uitgelaten sfeer, iedereen blij dat er eindelijk jonge valken waren. De aanwezige bekende waren Ans en echtgenoot, Lambert, Freek, ondergetekende met manlief, zoon en later dochter. Plus daarbij nog een aantal mensen die ik al wel eens eerder heb gezien, maar die ik verder niet ken. Lambert en Freek zijn inmiddels voor mij goede bekende maar Ans en echtgenoot had ik nog niet eerder in het echt ontmoet. Het was maar goed dat Pa en Ma geen boodschap aan ons hadden, konden wij gezellig bijkletsen en dat hebben we ook volop gedaan. We hadden op het veld gezelschap van een deel van de hooglanders en natuurlijk die goedgepoetste koperen bol hoog aan de strakblauwe hemel. Het was warm, heel warm en dat al zo vroeg in het jaar, maar vind ik niet erg hoor, ik ben een zomermens, dan kom ik tot leven. Het zou wel wat voor me zijn om bv een beer te zijn, heerlijk lijkt me dat zo'n winterslaap en dan weer wakker worden als het voorjaar wordt.

In de tijd dat wij bij de toren zijn geweest hebben we niet veel valk gezien, even heel vlug één op het rooster en een paar keer eentje kort in de lucht. Van een derde vreemde valk was geen enkel spoor te bekennen, ik heb daar dus weer mijn grote twijfels bij. De enige vreemde roofvogel die we hebben gezien was een buizerd, die gewoon met rust werd gelaten.

Net voordat ik aan dit stukje begon dacht mijn zoon even drie jonkies te zien en kwam dit vol overtuiging aan me melden. Helaas heb ik nog geen bevestiging hiervan gezien, Ma gunt ons op dit moment geen blik van de jonge, helaas. Maar ik ben ervan overtuigd dat de derde niet lang meer op zich zal laten wachten. Hebben we nog even om niet achter de pc vandaan te hoeven. Nu ik dit schrijf loopt Ma even van de eieren weg om weer eens met wat stenen te spelen, maar helaas ik heb niet echt kunnen zien of ei drie nog helemaal heel is.

Weer toeval dat Ma op een moment als ik denk dat we niets te zien krijgen even van de eieren gaat. Het is me al vaker overkomen dat ik Ma of Pa toespreek dat ik wat meer wil zien en dat ze dan ook doodleuk van de eieren en/of het jong gaan. Ik zei het vanmiddag nog tegen Ans, dit kan geen toeval meer zijn, het lijkt wel telepathie of iets dergelijks. Nu verlaat Ma zelfs voor me de kast, en liggen de jonge valken ei nummer drie te verstoppen en zie ik dus nog niets J

Ben inmiddels weer aan het schrijven, Ma heeft me het zicht op de jonkies weer ontnomen. Heerlijk om naar die twee kleine witte wolkjes te kijken, die elkaar al hebben ontdekt, broer of zus schijnt een lekker kussentje te zijn.

Het is weer een heel verhaal geworden en eigenlijk had ik niets bijzonders te vertellen. Ik moet zo wat prooi gaan bereiden voor de kroost hier thuis en ga dan weer lekker kijken of nummer drie zich wil melden.

Daar is ze weer. Ik heb dus het derde jong gemist. Dacht ik bij mijn vorige verhaal het gemist te hebben omdat ik mijn verhaaltje niet op mijn homepage kreeg door problemen bij Chello, bleek er toen nog niet echt sprake te zijn van valkje nummer 3.

De kroost hier thuis begon ook al aardig te piepen, wat voor moeders dus betekende: eten klaarmaken. We hebben lekker met z'n viertjes buiten getafeld en zojuist gelezen dat nummertje 3 zich ook gemeld heeft.

Maar met zo'n forum en zulke actieve leden is de ramp nu ook weer niet zo groot. We hebben zojuist het levende bewijs dat Rosta ons aanleverde met plezier al meerdere malen bekeken. Er bestaat geen twijfel meer, Familie Valk is voor het seizoen 2007 helemaal compleet. De zorg die je, tenminste ik wel, toch hebt of alle eieren wel uitkomen, is als een last van mijn schouders gevallen. Nu maar hopen dat de jonkies gezond en wel opgroeien.

Ik ga dadelijk nog maar weer eens de filmpjes kijken en verder genieten. Ik vond wel leuk dat je op het filmpje duidelijk kon zien wie nummer 1, 2 en 3 waren, van klein naar groot. Trouwens, ik vond dat Ma in feeststemming was, op het filmpje leek het wel of ze haar nagels had gelakt, zo mooi zwart, maar het kan natuurlijk ook aan het infrarood hebben gelegen.

Iedereen kan straks met een gerust hart gaan slapen en dromen over 3 witte wolkjes, voor straks slaap en droom lekker,

Het was weer een schitterende dag, zowel in de kast als met het weertje. Ik vond het vandaag ontspannend genieten. De zenuwen waren weg, we hoefden niet meer bang te zijn dat we iets zouden missen, dus zat ik vandaag heerlijk onderuit gezakt in de luie stoel buiten naar de webcams te kijken, dan vooral naar het voeren. Dit is echt genieten, hier kan je uren naar kijken. Af en toe vind je het jammer dat de buikjes van die witte wolkjes al vol zitten, zo mooi is het om naar te kijken.

De kroost groeit goed zo te zien, vond ze al groter als gisteren. Zelf had ik het idee dat ze ook al harder konden piepen als gister, er zit een goede stem in. De beweeglijkheid is ook goed, het ziet er allemaal goed uit, tenminste zover we het via de cams kunnen bekijken, maar daar gaan we wel van uit, toch. Het mooiste moment van de dag, voor mij dan, speelde zich rond de klok van kwart over vier af. Het drietal lag toen heel mooi onder moeders paraplu (borst en vleugels), zelfs even heel mooi met zijn drietjes op een rijtje en koppie naar voren, werkelijk schitterend. Ik zag zojuist dat Angela van dit gebeuren daar een campics van heeft geplaatst (16.19 uur). Van dit soort tafereeltjes zullen we de komende dagen nog wel meer zien. Totdat ze natuurlijk te groot worden om met zijn drietjes onder Ma of Pa plaatst te nemen. Als ik zo kijk vind ik het met drie jonge al een heel gedoe voor Pa en Ma, vorig jaar waren er zelfs vier, ik kan me werkelijk niet voorstellen hoe een koppeltje het oplost als er zes jonge valken zouden zijn. Probeer me daar wel wat bij voor te stellen, maar dan krijg je volgens mij wel komische situaties.

Vanavond ben ik met manlief even bij de toren geweest, een blokje om terwijl onze dochter op haar pony zat. We hebben weinig valk gezien en als we er even een zagen verstopte die zich ook weer direct ergens op de toren waar wij dus weer geen zicht op hadden. Dan maar een blokje om bij de toren. Bij het brugje over de Loop komen we de twee dames van het IVN Laarbeek tegen, ik heb daar eens een wandeling mee gemaakt in het gebied, dus herkende ik ze. Die hadden een grote groep kikkerkadavers ontdekt langs de Loop, ze wisten niet hoe die daar kwamen. Het waren in ieder geval geen kadavers die als braakballen van een reiger afkomstig waren. Staan we daar wat te kletsen, beginnen de kikkers in de kleine poel ineens heel actief te worden. Een hoop gekwaak en herrie, die beesten waren zo te zien met de paring bezig. Nou, dat was dus lachen. Wil er een mannetje boven op een vrouwtje springen, springt ie er dus giga naast, dan maar weer opnieuw proberen, gelukt, zit het stel daar even zo, vind het vrouwtje het welletjes en maakt met dat mannetje bovenop haar een salto achterover, liggen die twee dus op hun rug in het water met het mannetje nu onder.

De dames vertelde ons ook nog dat de koekoek al in het gebied aanwezig is, vonden ze wel erg vroeg. We hebben onze wandeling voortgezet naar de achterkant van de toren, waar vanaf die kant ook geen valk te zien was. Wel twee nijlganzen boven in een boom, wel op een hele dikke tak hoor. Wat die twee aan het doen waren weet ik niet maar het maakte heel veel herrie. Loop ik heel langzaam dichterbij om een foto te maken, vertrekt het stel. We hebben nog even daar wat rondgekeken en zijn weer terug gewandeld naar de auto. Op de weg, onderaan de toren, hoor ik ineens een valk, kijk ik omhoog zie ik hem/haar nog net om het hoekje van de toren verdwijnen.

Dus weinig valk gezien, wat ik eigenlijk ook niet verwachtte hoor, wel parende groene kikkers, wat wel heel komisch was om te zien.

Inmiddels begon het steeds harder te waaien en werd de wind ook voelbaar kouder, dus wij maar weer terug naar stal om onze dochter op te pikken. Die nam er ook het hare nog van want die was met haar pony nog in het bos, wachten wij wel weer hoor. Die maakt trouwens wel altijd hele mooie dingen mee als ze naar het bos toe gaat. Ze ziet regelmatig op paaltjes langs de weilanden een buizerd zitten. En omdat ze op haar pony zit vind de buizerd haar schijnbaar niet eng. Die vliegen pas op het laatste moment weg, als ze er een metertje of 4-5 vandaan is. Schijnbaar ziet de buizerd alleen maar de pony en niet de ruiter en vindt die dat geen bedreiging. Zo ook de reeën in het bos, die lopen gewoon door en schrikken eigenlijk nooit van haar.

Vandaag heb ik ook nog iets moois "gekregen". Volgens mijn statistieken is vandaag de 500e bezoeker op mijn site langs geweest, dus al 500 verschillende IP-adressen J Denk wel dat er ook wel mensen bij zitten die en op hun werk en thuis lezen, maar toch, ik ben er best wel trots op.

Ik ga de komende dagen verder genieten van de witte wolkjes in de kast en me verbazen hoe hard die gaan groeien. Misschien kunnen we al wel verschillen gaan ontdekken in het drietal, zou wel heel mooi zijn. Alleen hoop ik wel dat het met de temperatuur wat mee gaat vallen, ze voorspellen op het einde van de week weer nachtvorst. Vind ik maar zielig voor de jonkies, is zo koud.

Ik ben voor de verandering eens een keertje niet bij de toren geweest. Er is daar nog niet heel veel te zien, dus dagelijkse bezoekjes zijn nu nog niet nodig. Maar ik heb natuurlijk wel regelmatig naar de webcams gekeken. Ik vind het nog steeds schitterend om naar te kijken, vooral als de kids worden gevoerd of even alleen liggen.

Het viel me vanmorgen al op, Ma had een geweldig humeur, het kon niet op zoals ze vandaag tegen Pa deed. Nou bedoel ik het dus niet zo als ik het schrijf, jeetje zeg wat kan die chagrijnig zijn. Pa werd om de haverklap afgesnauwd en weggestuurd, hij kon dus helemaal niets goed doen. Terwijl ik hem toch een bezorgde en behulpzame vader vind. Tsja, daar hebben Ma en ik dus een verschil van mening over.

Maar als ik Ma en Pa af en toe zie liggen zo bovenop die kleintjes, dan lijkt me dat nu niet bepaald een prettige houding, steunen op je vleugels. Misschien heeft Ma inmiddels wel spierpijn in haar vleugels en is ze daarom zo sjaggie, kan toch. Ik weet ook niet hoelang de jonge onder moeders en vaders paraplu bivakkeren. Het lijkt me, als ze nog groter worden een onmogelijke zaak om het kroost onder je te houden. Daarbij zullen ze ook nog eens een stuk beweeglijker gaan worden, zal het helemaal niet meer meevallen om dat spul bij elkaar onder de borst en veren te houden. Wat beweeglijkheid zijn de kids al aardig bezig. Als ik ze zo zie zonder Pa of Ma, zitten en steunen ze gewoon tegen elkaar. En als er een keertje eentje onderuit gaat, werkt ie zichzelf weer met zijn vleugeltjes omhoog. Als ik dit zo zie moet ik toch wel lachen. De kids doen nu al, zo klein als ze zijn aan sumo-worstelen.

Met het voeren heb ik, net als anderen, ook het idee dat er eentje bij is die niet echt aan zijn trekken komt, wat eten betreft dan. Als Pa of Ma dan klaar zijn met voeren, liggen de twee anderen voor Pampus en gaat die ene nog door met piepen. Maar misschien zien we het wel verkeerd, in voorgaande jaren werd de buit door Pa en Ma altijd netjes verdeeld. Vorig jaar was degene die in de kast een beetje achterbleef, haantje de voorste toen ze eenmaal de nestkast had verlaten en ze lekker rond kon vliegen. Dus zal het nu ook wel allemaal goed komen, toch.

Ik vind het geluid wat we horen af en toe maar verwarrend. Geluid gaat schijnbaar niet vooruit maar omhoog. Zo is het geluid van de pauw bovenop de toren, 127 meter hoog, beter te horen als op de grond wanneer je er 50 meter vanaf staat. Ik heb daar af en toe nog steeds moeite mee, hoor je dingen die je herkend, alleen klinken ze via de cams zo hard, veel harder dus als op de begane grond.

Nu ik dit schrijf, ligt Ma weer op de kleintjes en zakt af en toe weer door, wat door de kids niet in dank wordt afgenomen. Wel grappig om te zien en te horen, maar lijkt me hoogst irritant voor Ma, die zal af en toe nog wel met heimwee terugdenken aan de eieren. Gewoon lekker plat op je buik je slaapje kunnen doen, heerlijk.

Het was vanmiddag voor mij een geweldige middag, ik heb veel gezien en heel veel gelachen en twee hele lieve mensen ontmoet.

Liesbeth en Theo van het Planetforum. Met Liesbeth mail ik wel eens en daarin vertelde ze me dat ze een keer met Theo wilde komen. Op een woensdagmiddag. Vond ik prima en heel erg leuk. Kom ik er gisteravond pas achter dat ze deze woensdag bedoelde. Dus vanmiddag met de kijker, scoopje en thermoskan koffie naar de toren toe. Er was nog niemand maar na 5 minuutjes kwam het stel aan. Toen ze uitstapten en me de hand schudde had ik al meteen het gevoel dat het een hele leuke middag zou gaan worden. Dat is ook uitgekomen en we zijn maar liefst tot na half 6 gebleven. Gerrit, die van mij wist van hun komst, had ook nog even wat tijd vrij kunnen maken om te komen.

Wat doe je op zo'n middag, vertellen over de valken, over mij, over hun en over allerlei andere dingen, als het maar met de valken te maken heeft. Nu was ik toch wel bang dat we weinig valk te zien zouden krijgen, maar daarin had ik me dus lelijk vergist. Ik heb vanmiddag voor de eerste keer de vreemde valk live en met eigen ogen kunnen zien. Met 100% zekerheid een wijfje. We hebben tot tweemaal toe gezien hoe dit mens verjaagd werd, eentje kan ik me heel erg helder voor de geest halen, alleen weet ik niet welke keer het was. Helaas weet ik daar zo ook geen tijd van. Alleen dat ik het nu zeker weet en dat is eigenlijk het belangrijkste, tenminste wel voor mij.

Wij staan op de weg en zien voor ons aan de achterkant twee valken aankomen. Vrij snel kon ik zien dat het Pa en Ma waren, tenminste dat dacht ik toen nog. Ze vliegen richting waar wij staan, met een grote boog voor de nestkast door. Wat mij toen wel verbaasde was, dat ik Ma niet uit de kast had zien komen, maar we waren ook af en toe gezellig aan het babbelen en dan kijk je niet naar de kast. Terwijl die twee voorbij de kast vlogen zag ik ineens Ma als een gek uit die kast komen vliegen en ze ging toen dus achter dat vreemde wijf aan. Nu wist ik wie wie was in de lucht en dat de derde valk dus inderdaad een wijfje is. Die twee vlogen richting het zuiden. Ik heb heel even weer naar de toren gekeken om te zien waar Pa was gebleven, die ontdekte ik snel op de hoge mast. We hebben toen Ma en indringster gevolgd. Ma vloog wel regelmatig naar haar toe, maar het leek echt niet op een gevecht. Het zag er best wel rustig uit. Op de manier van: "wegwezen jij en wel nu"! Ik verwacht ook niet dat Ma een echt gevecht met dat wijf zal aangaan nu ze in die kast drie jonkies heeft. Het vreemde wijf verdween en Ma keerde weer terug.

We hebben nog een keer drie valken in de lucht gezien en menigmaal Pa, Ma ofwel die indringster. Dat kon ik dus niet zien vanaf de grond. Ik vond het toch wel bijzonder, zeker omdat Peter me laatst schreef dat er geen gevallen bekend waren van een indringer bij een nest jonge valken. Nou, bij deze het eerste bewijs. Het eerste wat ik dus deed nadat ik gegeten had was Peter een mailtje sturen, ben benieuwd naar zijn reactie. (laat ik jullie wel weten hoor).

Ik denk dat dat vreemde mens de hele middag heeft rondgestruind, want er was voor mij abnormaal veel vliegverkeer rondom de toren. Ik had nog even de gedachte dat het kwam door het bezoek van Liesbeth en Theo, niet dus.

Zoals ik al zei, het was heel gezellig, hoop dat zij dat ook vonden. Van Liesbeth had ik al wel een foto gezien, dus wist ik hoe zij eruit zag, maar van Theo wist ik helemaal niets. Ik kon hem alleen van de posts op het forum. Je maakt voor jezelf daar dan een gedachte bij, die zal er wel ongeveer zo uitzien en zo zijn. Nou, lieve mensen, dit keer zat ik er dus totaal naast, hij was heel anders als dat ik gedacht had. Gelukkig voor hem in zijn voordeel. Laat ik hopen dat ze over mij ook zo denken J

Het was een geslaagde middag, wat bezoek en de valken betreft, alleen niet om te ontdekken dat dat vreemde wijf daar nog steeds rondstiert, zout toch op, hier valt niets meer te halen. Pa en Ma hebben een goed huwelijk, hebben we gisteren kunnen zien en horen, toch. Ik denk dat Liesbeth en Theo ook nog wel zullen schrijven over hun ervaringen van vanmiddag. Het was ook zo mooi, daar raak je niet over uitgeschreven, maar doe ik toch, anders wordt het zo'n lang verhaal, dat het niet leuk meer is om te lezen.

Vandaag ben ik niet bij de toren geweest, er moest in de nestkast hier thuis eens wat opgeruimd en gepoetst worden. Mijn knie laat het nog niet echt toe, maar daar moet ie dan maar tegen kunnen. Dus ook niet heel veel naar de cams gekeken, maar als ik er was, was ik er wel op het goede moment.

Vanmorgen de prachtige prooioverdracht recht voor de buitencam, schitterend. Alleen vergeet ik op zulke mooie momenten om dit op te nemen of screenshots van te maken. Daar denk ik dan dus helemaal niet aan. Maar goed ook, ik weet toch niet precies hoe dat werkt en daar hebben we op het forum weer andere knappe koppen voor, toch.

Vanmiddag heb ik ook wel even zitten grinniken hoor, het spul had weer een lekker maaltje achter de kiezen gewerkt en Ma ging even de afwas doen. Ligt het spul daar zo'n beetje uitgeteld te zijn, krijgt er eentje een beetje een vol gevoel. Dan maar even wat van achteren loslaten, nou, ik vond het voor zo'n ukkepuk een hele straal. En poepen steekt aan, al snel volgde nummer twee. En waarom grinnik ik dan, als ik op stal ben en zoon of dochter zijn aan het paardrijden, met meerdere ruiters in de bak, dan gebeurd hetzelfde. Eén paard die het nodig vindt om te mesten, dan weet je zeker dat er nog minimaal één volgt, maar meestal meerdere. Het schijnt dus echt aanstekelijk te zijn.

Dinsdag heb ik op het forum gepost dat de kids nu al een hobby hebben: sumo-worstelen, ik moet zeggen ik vind ze al steeds beter worden, oefening baart kunst, is bij de valkjes duidelijk te zien. Nou moet ik er wel bijzeggen, dat er ook de hele dag door flink geoefend word, dan mag je enige vooruitgang ook wel verwachten, toch.

Wat de indringster betreft, dit zou ook een valk kunnen zijn die in de buurt een territorium aan het opbouwen is, en zodoende regelmatig in de buurt van de toren terechtkomt. Hier wordt ze dus weggejaagd en wat ik ervan gezien heb ook niet meer dan dat. Dus een echte indringster in het territorium van Pa en Ma zal ze dus wel niet zijn. Waarschijnlijk gewoon een nieuwe buurvrouw die de weg nog niet zo goed kent.

Misschien dat ik morgen nog even bij Pa en Ma op de koffie ga, ligt eraan, wil morgen ook weer eens een keertje in de tuin wat doen, moet het alleen niet zo hard en koud waaien als vandaag. En dat ik morgen weer mijn tijd niet ga zitten te "verwachten" in het ziekenhuis. Ik weet niet of die zin zo klopt, maar jullie snappen hem denk ik toch wel.

Jullie hebben vast wel mijn zin, hierboven dit stukje, gelezen over het donateurschap van de werkgroep slechtvalken. En is er ook al iemand donateur geworden? Binnenkort worden de kids geringd, jullie willen toch zeker niet dat dan juist het geldpotje leeg is om voor onze kroost ringen te kopen, of wel.

Zoals jullie weten ben ik dus straks spoorslags naar de toren gegaan. Ik wilde toch wel eens weten wat daar aan de hand was. Bij aankomst heerste er een serene rust, uitgezonderd de plaatselijke vogeltjes, de haan en de pauwen.

Maar direct naar boven gekeken en kon niemand van de familie ontdekken. Ben naar het veld achter de loop gegaan, op dit veld kun je met wat loopwerk de voorkant, zijkant en achterkant zien. Hier ook niemand te ontdekken. Dan maar naar het veld aan de achterkant, daar is namelijk de andere zijkant ook redelijk zichtbaar, zodat je de hele toren hebt gehad. Vanaf hier ook geen valk te zien.

Nu waren mijn kids niet thuis en kon ik ook niemand raadplegen om even op de cams te kijken en ik wist dus niet of er inmiddels al iemand de piepende kroost aan het warmhouden was. Ik ben verder doorgelopen, een stuk door het bos gestruind om op de zandweg uit te komen, vanaf hier wederom geen valk gezien. Over het zandpad maar weer terug naar de auto. Nog even bij het houten hek naar boven gekeken en wat zie ik daar, twee valken in de lucht die heerlijk aan het zweven waren. Het was denk ik zo 16.45 uur.

Ik heb die twee gevolgd totdat ze in een snoekduik naar beneden vlogen en achter de bomen uit het zicht verdwenen. Dit was in zuidwestelijke richting en ze waren al een heel eind weg. Terwijl ik die twee heb gevolgd, inmiddels was ik over het hek geklommen en op het veld, is er ook nog een buizerd langs geweest, die door die twee met rust gelaten werd. Dit tweetal was in mijn ogen, ik ben er bijna zeker van, een mannetje en een wijfje. Zo te zien konden ze het goed met elkaar vinden, ik zag hier hetzelfde gedrag als wat ik zie als de jonge kunnen vliegen en wat ze dan doen met Pa of Ma. Lekker zweven en regelmatig naar elkaar toevliegen, alleen deze twee raakten elkaar niet aan. Ik vond het speels gedrag.

Natuurlijk heb ik nog even gewacht maar er kwam niemand terug en in en op de toren was ook niets te zien. Ik ben naar huis gegaan via de rondje toren weg, ik wilde nog aan de achterkant stoppen. Heb ik gedaan en daar nog in de lucht rondgekeken en zag weer niets. Toen ik de toren wilde bekijken zag ik een valk in de buurt van de kast even boven de toren uitkomen. Het was maar heel even en ik had toen eindelijk rust, ik wist toen pas dat er weer iemand aanwezig was, Pa of Ma, dat was op die afstand niet te zien, helaas. Dit was rond de klok van 5 uur, enige speelruimte want het klokje in de auto is niet te vertrouwen en ik had dus geen horloge om.

Thuisgekomen begreep ik dat Pa inmiddels al lange tijd weer op de kroost lag en dat Ma zich ook weer heeft gemeld. Maar wat ik nu gezien heb weet ik dus niet. Wie waren die twee valken in de lucht. In eerste instantie dacht ik aan Pa en Ma, maar die vliegen nu niet samen rond, tenminste niet op die manier zoals ik het gezien heb. Inmiddels weet ik dus ook dat het niet Pa was. Maar ik had toch duidelijk verschil gezien. We hebben hier thuis ook nog even gedacht en wat natuurlijk ook nog zou kunnen, het vreemde wijf met een het jong van vorig jaar dat zo lang is blijven hangen en dat was een mannetje.

Lieve mensen, ik weet het dus eigenlijk niet, wat ik wel weet is dat ik weer geen vijandig gedrag heb gezien, absoluut niet, eerder vriendschappelijk gedrag, zoals Pa en Ma dat met hun kids zo lekker kunnen doen, wanneer de kids eenmaal aan het vliegen zijn.

Wat een dag gisteren, je zou bijna geloven dat het de dertiende was. Was er 's middags al enige paniek omdat de jonkies het zolang zonder een verendekbed moesten stellen, de avond was nog spannender, hoe krijg je het verzonnen, toch. En wat was ze groot, volgens mij toch een stuk groter dan ons eigen Ma. Ik was wel heel blij dat ze de jonkies links liet liggen, letterlijk en figuurlijk. Ze was overduidelijk op vrijersvoeten, nu maar hopen dat Pa wat dat betreft stevig in zijn schoenen staat. Misschien is het wel helemaal zijn type niet. Trouwens wel petje af voor Pa hoor, op een slinkse wijze wist ie haar toch uit de kast te lokken en gelukkig trapte ze erin. Op zich is het, als je het puur wetenschappelijk bekijkt, wel heel erg interessant, nou ik ben niet zo wetenschappelijk ingesteld, dus laat maar.

Na alle ellende van gisteren, op duifje plukken na dan, ben ik vanmiddag maar even bij de toren geweest, van 15.00 - 16.30 uur. Ik had gezegd dat het voor mij wel een saaie middag mocht worden, maar zo saai hoeft nu ook weer niet. Met dat saai bedoelde ik de derde valk en niet Pa of Ma. Ik was in gezelschap van Gerrit. Ik was dus lekker in de berm gaan zitten, nou daar kwam ik dus vlug van terug, het krioelde van de mieren. We hebben dus geen valk gezien, samen helemaal geen. Gerrit heeft voordat ik er was wel even wat activiteit gezien op het rooster. Maar even een bedankje voor onze belangstelling had ik toch wel op prijs gesteld familie Valk. Maar goed beter geen valk dan één te veel, denk ik dan maar.

De kroost groeit goed, zo te zien, als kool. Met 3 weken worden ze geringd en dan zijn het toch al hele vogeltjes hoor.

Ik denk zelf dat de kroost uit 2 meiden en één jongen bestaat. Waarom, omdat er eentje is die een beetje het onderspit delft en ook iets kleiner is. Nou zijn meiden over het algemeen toch wat dominanter en bij de slechtvalk ook een stuk groter als het mannetje. Daarom dus ook een kleiner kuiken erbij en die is niet kleiner omdat ie weinig eten krijgt, maar gewoon omdat het een mannetje is.

We zullen af moeten wachten hoe het verder gaat met het opdringerige gedrag van het vreemd wijfje. Laten we hopen dat haar hormonenspiegel sterk gaat dalen en dat ze op veilige afstand van de toren blijft. De bezoekjes aan de toren en het kijken naar de webcams moet tenslotte wel leuk blijven, een ontspannende hobby, en geen angstaanjagende thriller, toch.

Na de nachtmerrie van gisteren en het wegblijven van Ma vannacht, zat er voor mij niets anders op als naar de toren te gaan. Ben er geweest van 9.35 tot 11.30 uur. Helaas heb ik niet gezien wat ik wilde zien en het maakt me niet vrolijk wat ik vandaag al gezien heb.

Ik ben dit nu aan het schrijven en heb het forum niet meer gelezen, heb na thuiskomst wat zitten bellen met Peter v.d. Braak.

Vanmorgen het voeren, door Pa onder toeziend oog van dat vreemde wijf ofwel S2. Het zag er in mijn ogen niet goed uit, zoals Pa daar zat te voeren, ik vond het er maar zielig uitzien, hij leek wel een slaafje. Dan het moment waarop het leek of misschien wel zo was, dat Pa een stukje eten aan S2 gaf. Ik heb mijn dochter van verbazing bijna van der stoel zien vallen. Hier keken 4 ogen me met zo'n grote verbazing aan, terwijl ikzelf ook al het gevoel had van: heb ik dit wel goed gezien. Mijn twee kids en ikzelf waren met stomheid geslagen, als ik er nu nog aan terugdenk, zie ik het beeld weer helemaal voor me.

Dus ging ik vanmorgen met lood in mijn schoenen naar de toren toe. Bij aankomst zie ik Pa op z'n stekkie, de hoge mast en pas even later zag ik het vreemde wijf zitten, op het puntje van de toren net achter de webcam. Dus net uit het zicht voor iedereen, gehaaid is ze, maar dat wisten we al wel, toch. Ik had me genesteld in de berm, scoopje bij de hand en het spul op de toren heeft daar 5 kwartier zo gezeten. S2 heeft zich een tijdje goed zitten poetsen, ofwel op zitten tutten voor Pa. Onderwijl nog telefoon gehad van Daniëlle (Eitje), was leuk om haar eens te spreken maar had dit veel liever onder andere omstandigheden gedaan. Ik heb ook nog geprobeerd een foto door mijn scoopje van dat mens te maken, moet nog kijken of die gelukt is.

Daar zit je dan in de berm, weinig beweging in de valken, het zonnetje scheen heerlijk en de andere vogels lieten zich uitbundig horen, alhoewel het leek alsof dat gezang vandaag wat droeviger gestemd was. Ik heb ook nog bezoek gehad van twee fietsende echtparen, die ook de valken wel eens bekeken op het net. Ik heb hun het verhaal verteld en die stonden met open mond te luisteren. Hun reactie: "Wat een drama". (Nu ik dit zit te schrijven lijkt het of het vreemde wijf voor de webcam zit, ze kijkt in de lens, ik steek mij tong tegen haar uit en weg is ze, rotwijf.)

Pa dus op de mast en S2 op de hoek. S2 besluit om Pa wat gezelschap te gaan geven en vliegt naar de mast. Pa vliegt onmiddellijk weg en maakt een aantal hele mooie zweefrondjes rond de toren en gaat niet op de mast zitten maar op de rode lamp die naast de mast staat. Het stel blijft weer een hele tijd zo zitten, totdat Pa in een snoekduik en als een kanonskogel naar het veld duikt. Boven de loop slaat ie een vogel die vervolgens neerstort. Pa maakt nog een draai boven het veld en gaat bij de loop zitten. Tegelijkertijd vliegen er allerlei vogels de lucht in en is het onder de vogelbevolking even hele grote paniek. Omdat de loop lager ligt als het veld kon ik Pa niet zien zitten. Manlief belt me op dat moment en ik besluit na een minuut of 5 toch maar te gaan kijken, moest wel eerst even mijn spulletjes opbergen. Loop ik, heel voorzichtig naar de plek waar Pa moest zitten, kom ik in de buurt zodat ik de loop kon zien, was Pa inmiddels vertrokken. Ik zal hem dus wel gemist hebben toen ik mijn spulletjes aan het opruimen was. Heb dus wel nog wat rondgekeken daar maar kon verder ook niets zien. Daar was in ieder geval geen prooi geplukt, ik denk dat de aanval mislukt was en die vogel toch kans heeft gezien om weg te komen. Kijk ik naar de toren zie ik Pa weer op z'n stekkie zitten en was het vreemde wijf weg, tenminste dat dacht ik toen. Heb nog wat rondgelopen langs de loop en heb Daniëlle nog gebeld. Terwijl ik daarmee aan het bellen was kijk in met mijn kijker nog een keer naar de mast zie ik S2 zitten. Bijna niet te zien. Onderaan de mast hangt wat te veel draad die bij elkaar gebonden is en daar zat mevrouw, bijna uit het zicht, helaas dus niet voor mij.

Lieve mensen, wat had ik vandaag graag drie valken gezien, ik had er veel voor over gehad, maar het was niet zo. Ik heb daar vanmorgen gezeten en gewandeld met mijn ziel onder mijn armen. Wie dit had voorspeld aan het begin van het seizoen, die hadden we voor compleet gestoord verklaard en voor eeuwig opgesloten. Ikzelf kan het eigenlijk ook nog niet geloven, ook al heb ik gisteren en vandaag de werkelijkheid met eigen ogen gezien, het wil maar niet vallen.

Dit is wat ik vanmorgen heb gezien, het gebeuren van gisteren ga ik ook nog hier neer zetten, anders is het niet compleet.

Weet niet wanneer, maar wel vandaag of morgen nog. Ik denk dat ik maar eens in de tuin wat ga doen, er staan nog een heleboel plantje en bloemen die de grond in moeten. Even wat andere gedachten, tenminste even wat anders doen want denken zal ik toch wel aan de valken.

Vanavond ben ik samen met Piet weer even (ruim anderhalf uur) bij de toren geweest, tot 21.15 uur. Wat we hebben gezien stemt ons helaas niet vrolijker. We hebben het vreemde wijf gezien op het rooster nadat het weer de prooi (gedeeltelijk heb ik begrepen van Daphne) had afgepakt. Terwijl dat wijf daar zat hebben we ook gezien dat Pa de kast uitgevlogen kwam en ergens op de toren is gaan zitten. Helaas op een plek die voor ons niet zichtbaar was. Het vreemde wijf koos de voet van de hoge mast uit en heeft daar gezeten totdat wij gingen en zit er nu waarschijnlijk nog.

Beste mensen, helaas ben ik somber, somber omdat dit wijf (nog) geen enkele aanstalten maakt om ook maar even naar de jonge om te kijken, laat staan de kids te gaan voeren. Ze is nog duidelijk op vrijersvoeten ofwel de hormoonspiegel staat nog behoorlijk in het rood.

Het was dus eigenlijk erg saai daar bij de toren, het leek wel het seizoen nadat de jonge vertrokken zijn. Dan zag je Pa en Ma ook zo zitten. Het voor roofvogels eigen, eten en uitbuiken tot je weer honger krijgt. Een voor mij bekende vogelaar kwam ook nog even langs en helaas die dacht er hetzelfde over als ik. Hij vond dit ook echt baltsend gedrag, hij kon zich nu ook niet voorstellen dat dat wijf nog voor de kids zou gaan zorgen. We hebben samen met Gerrit een tijdje daar gestaan en over de hele gang van zaken gediscussieerd.

Lambert stond op de zandpad foto's te maken, en is later naar het veld aan de achterkant gegaan.

Wij zijn ook nog even aan de wandel geweest, richting achterkant en toen via dat bos terug zodat we aan het begin van het zandpad uitkwamen. Lopend door het bos ga je automatisch zoeken, je hoopt duidelijkheid te vinden, maar die vind je dus niet. Het ongewisse wat we hebben over Ma maakt het ook zo moeilijk. Wisten we maar wat er met haar aan de hand is. Is ze vertrokken en leeft ze nog, een gedachte die ik eigenlijk niet echt geloof, de kids waren zo te zien alles voor Ma. Ze weigerde meerdere malen om van het nest te komen terwijl Pa die taak graag wilde overnemen. Is er iets met Ma gebeurd zodat ze deze taak niet meer kan uitoefenen, helaas, dat is dus waar ik bang voor ben.

Nu ik dit schrijf zijn de kids nog steeds alleen. Laten we eerlijk zijn, dit is niet goed, die kunnen de nacht niet zonder deken doorbrengen, ben ik bang voor. Zo is het toch ook triest gesteld met het eten wat ze binnenkrijgen, ik kan me tenminste niet voorstellen, dat wat ze nu krijgen genoeg is om goed door te groeien. Het moment, geloof dat het vroeg op de avond was, toen het wijf op het rooster de prooi opat die eigenlijk voor de kids bedoeld was. De jonge krijsten hun longetjes uit hun lijfje en dat wijf zat daar doodleuk te eten, het ging bij mij door merg en been, tranen liepen over mijn wangen. Denk dat dat bij velen ook wel zo zal zijn geweest, toch.

Het is puur natuur wat hier gebeurd, alleen worden we nu keihard met onze neus op de hardheid van de dierenwereld gedrukt. Het sprookje van Pa en Ma en de kids wordt op deze manier wel heel erg wreed verstoord, in onze ogen. Omdat we deze kids uit de eieren hebben zien worstelen, hun eerste hapjes eten hebben gezien en al verschillen konden ontdekken, daarom doet dit ons nu zoveel. We zijn met z'n allen gewoon van dat kroost gaan houden. Terwijl dit vast en zeker nog veel meer gebeurd, alleen weten we het dan niet en zien we het niet. Hoe luid het spreekwoord ook al weer: wat niet weet, wat niet deert. (of zo iets)

Mensen ik duim ervoor en meer dan dat. Pa, ga naar je kids en houd ze warm vannacht en probeer ze morgen toch maar weer te voeren.

Vanmiddag toch maar even bij de toren geweest van 13.30 tot 14.45 uur. Ik heb daar gelukkig weer wat energie op kunnen doen. Tot rond elf uur vanmorgen had ik er een hard hoofd in. Ten eerste omdat Pa vannacht verstek had laten gaan in de kast en ten tweede omdat Pa dolgraag wilde voeren maar helaas de kans niet kreeg. Rond elf uur lukte het hem wel, ondanks dat het vreemde wijfje op het rooster zat. Pas bij de derde poging kon ze de prooi bemachtigen maar daar was toen niet veel meer van over. Pa heeft dacht ik toch zo'n twintig minuten zitten voeren. In de kroost kwam gelukkig weer wat meer leven als wat we de hele morgen hadden gezien.

Vanmiddag kom ik dus bij de toren aan en zie zo al iemand vliegen. Ik nestel me zoals gewoonlijk weer in de berm en het voelde alsof alle stress van me af viel. Het was zo rustig, zo stil, alleen de plaatselijke vogelbevolking liet zich horen. Ik heb heel veel vliegbewegingen gezien, rondom de toren en ver daarbuiten. Er werd door beide valken volop gevlogen en er was geen vijandigheid tegenover elkaar te bekennen. Ze gingen zelfs af en toe samen op een ring zitten, weliswaar met enige afstand, maar toch.

Maar als het vreemde wijfje te dichtbij kwam dan vloog Pa toch wel weg. Ik heb vaak gedacht als ik ze zo samen zag vliegen, als jullie nu ook eens samen dat kroost daar grootbrengen. Dan is iedereen opgelucht, kunnen deze drie valken straks gewoon uitvliegen en blijft alleen het verdriet van Ma over.

In die tijd heb ik nog wel wat bezoek gehad, mensen die toch even polshoogte kwamen nemen. Terwijl ik met die mensen een gesprek voerde, gebeurde er iets wat ik niet vlug zal vergeten. Was ik vorig jaar al blij dat ik het kopje van het reetje boven het gras uit zag komen en dat ik het überhaupt al zag, nu liepen op het veld achter de loop, 3 reetjes. Die kwamen uit dat bos, moesten even het veld over om naar het volgende bos te kunnen. En dit zie je dan zo overdag, geweldig.

Helaas hebben we ook weer gezien dat er weer vrij snel een prooi werd afgepakt, het enige minpuntje van vanmiddag.

Zit ik daar weer alleen, ook nog steeds te genieten van de familie nijlgans, die dus ook hun vlieguurtje hadden. Pa en het wijfje hebben nog even wat rond de toren gevlogen om weer op dat betonnen kolos neer te strijken. Pa op de hoge mast, op z'n stekkie dus en het wijfje kon ik niet zien. Ze hield zich echter niet lang schuil en besloot om toch maar even nog de vleugels eens goed te gaan strekken. We mogen dan een hekel aan haar hebben, vliegen kan ze, ik moet eerlijk zeggen, ik heb er toch van genoten. Ze vertrok in zuid-oostelijke richting, eerst een eindje weg de thermiek opzoeken en dan in spiraalvorm omhoog. Ik heb ze gevolgd tot ik ze niet meer zag. Inmiddels lamme armen, pijn in mijn nek en zere ogen van het gedeeltelijk tegen de zon inkijken.

Ik heb weer ruim een uur daar doorgebracht, de drukte op het forum viel in het niet bij de rust rondom de toren en het mooie wat ik daar vanmiddag weer gezien heb. Als het voeren maar doorgaat, dat is nu het belangrijkste, het warme dekentje van Ma is niet echt nodig, het is hier in het zuiden 25 graden, gelukkig koel je dan niet zo vlug af.

Zojuist krijg ik een mail van Peter van Geneijgen waarin hij me verteld waar het vreemde wijf vandaan komt.

S2 is in 2005 als nestjong geringd op een elektriciteitscentrale in Seraing, ten zuiden van Luik, België. Dit wijfje heeft de witte ring aan de linkerpoot, terwijl eigenlijk deze ring aan de rechterpoot hoort te zitten. Er worden dus wel meer foutjes gemaakt met ringen, maar als de ringen duidelijk zichtbaar zijn is het, ook al zitten ze verkeerd, niet moeilijk om die ringen met nummers te achterhalen.

Dit wijfje is dus nog jong. Zelf had ik hier de gedachte bij dat ze dan niet weet wat jonge valken zijn en die dus niet zal gaan voeren. Maar als een wijfje haar eerste jonge uitbroed is het ook de eerste keer dat ze moet voeren en dat doet ze dan ook, toch. Dus ervaring, lijkt mij zo, is niet echt van belang. Ik hoop toch echt dat het kwartje bij dit wijfje toch echt snel gaat vallen en dat ze niet elke keer dat voedsel afpakt.

Zojuist had ik Peter aan de lijn en hebben we samen gekeken hoe Pa aankwam met prooi en het wijfje op het rooster zat. Zoals ze daar zat te kijken vond Peter het er toch niet verkeerd uitzien. Hoe meer ze het natuurlijk ziet dat die jonge gevoerd worden hoe groter de kans dat ze mee gaat voeren, toch. Van kijken kun je veel leren, tenminste, zeg ik altijd tegen mijn kinderen.

Ik heb haar al de bijnaam "zoef de haas" gegeven omdat ze er elke keer zo vlug bij is, maar ik hoop wel dat ik haar vlug anders kan noemen. Zo heb ik vanmiddag Pa ook een muts genoemd, het wijfje was gaan vliegen en toch een heel eind weg, zo ver dat ik haar met kijker niet meer kon zien. Dan denk je toch dat Pa van de situatie gebruik maakt en de kids gaat voeren, nee hoor, meneer bleef doodleuk op zijn stekkie zitten. Ik heb toen even op hem gemopperd, hij trok er zich alleen niets van aan.

Het voeren zag er dus zojuist niet geweldig uit, ik hoop dat ze voor de nacht toch nog wat krijgen en dat Pa vannacht weer eens voor dekentje wil spelen. Slaapt toch een stuk rustiger, voor de kids, maar ook voor ons.

Sorry, ben vandaag een beetje aan de late kant, ik heb op stal dus weer op dochterlief kunnen wachten. Op zich niet zo erg, ik heb vanavond bij de toren ook niet iets bijzonders gezien.

Vanmorgen had ik er toch een zwaar hoofd in, Pa kreeg maar weer geen kans om te voeren, wat hij ook weer probeerde. Tot zo rond de klok van tien uur. Eindelijk voeren, eindelijk een behoorlijke hoeveelheid voedsel dat bij de kids terecht kwam, eindelijk S2 die op het rooster bleef zitten, eindelijk dat ze bleef wachten tot de kids hadden gegeten, eindelijk. Wat was het ook hard nodig, je zag de kids zienderogen opknappen. Het stelde toch wat gerust, gelukkig maar, kon ik vandaag tenminste nog even wat anders doen dan valken kijken. Vanmiddag had ik andere verplichtingen en toen ik thuis kwam zag ik het spul maar uitgeput in de kast liggen. Het beetje hoop wat je vanmorgen nog gekregen had was weer als sneeuw voor de zon verdwenen. Ik hoopte dat Gerrit bij de toren was, dus wat doe je dan, die ga je bellen. Wist die ook al niet heel veel te zeggen, Pa was weggevlogen en S2 zat boven op de kast. Ja, dat laatste kan ik thuis ook zien. Verder alleen maar over andere dingen gehad, niets bijzonders dus. De moed en de hoop begon me toch weer echt in de schoenen te zakken.

Totdat Pa zo rond 17.45 uur weer met een prooi kwam aanzetten, en wat voor een. Pa hij had best nog wel wat groter gekund, hoor. Pa brak bijna zelf zijn nek toen ie met die handel de kast in kwam. Het voeren was puur genieten, er werd hier thuis zelfs bij gelachen. Wat was het soms komisch om te zien, hoe er met de prooi gestoeid werd. Jonge die geplet werden door de vleugels van de prooi, Pa die af en toe ook niet goed wist hoe hij zoiets moest hanteren en met gaan verzitten zelfs heel even helemaal de weg kwijt was. In plaats van op de vleugel van de prooi te gaan staan, stond ie dus bovenop zijn eigen jong, dat z'n best begon te spartelen om zichzelf uit deze benarde positie te bevrijden. S2 die gelukkig weer netjes op het rooster wachtte tot de kids hun buikje vol hadden. Tijdens dit voeren vergat je gewoon weer heel even alle ellende die zich de afgelopen dagen heeft afgespeeld en die, denk ik, nog niet ten einde is.

De kids zijn al behoorlijk mobiel, nu al aan de wandel in de kast. Ze hebben nu al het typische "karaktertrekje" van de familie Valk, verstoppertje spelen en ze kunnen het al alle drie. Bij het plaatsen van de webcams werd er nog goed naar gekeken hoe groot de hoek van de nestkast was die je niet kunt zien. Zoals we toen konden bekijken viel het wel mee en zag je toch het grootste gedeelte van de kast. En waar gaan de kids nu zitten, juist, precies in dat kleine hoekje.

Vanavond dus een uurtje bij de toren geweest. Het was er toen ik kwam niet druk maar dat veranderde snel. Verschillende, al dan niet bekende, vogelaars en Lambert. Op en rond de toren was niet heel veel te zien. Pa vertrok toen ik net was uitgestapt en S2 had weer plaatsgenomen om en nabij de buitencam. Op het gezelschap beneden na was het maar een saaie boel. Helaas dus weer niet gezien of S2 al weer zelf prooi aan het vangen is of dat ze dat nog steeds overlaat aan Pa. Gisteren is er dus door de vogelwerkgroep op de ringen gezocht of daar misschien Ma ergens zou liggen. Ze hebben ook het bosperceeltje dat grenst aan de toren doorzocht en ook hier niets gevonden. Het blijft dus nog steeds gissen wat het lot van Ma op dit moment is.

Na het eten van 17.45 hebben de kids dus niets meer gehad en zullen nu ook wel niets meer krijgen. Ik hoop dat morgenvroeg S2 niet weer meteen alle prooi afpakt en dat ze Pa gewoon zoals het hoort de kids laat voeren, het liefst een aantal keren per dag. Mijn gevoel zegt toch dat twee maaltijden voor deze jonge valken niet genoeg is om te groeien en gezond te blijven. We zullen af moeten wachten wat de dag van morgen ons zal brengen. Het mag van mij wel net zo zijn als vandaag en dan nog net ietsje meer. Maar dan wel weer met de kids in het zicht, want ik denk dat er heel wat mensen zich rot geschrokken zijn vanavond. Geintje van de kids.

Even een aanvulling op het verhaaltje hierboven, ik heb dus een echte "blackout" dag gehad gisteren. Zet ik 's middags onze pony al op de verkeerde wei, bij twee paarden. Vonden die paarden wel leuk alleen ik niet. Kon ik dat beest weer gaan vangen. Is gelukkig allemaal goed afgelopen. Heb ik gisteravond laat mijn verhaaltje geschreven, komt Piet met de opmerking over het ochtendvoeren. Dat was bij mij dus helemaal weg uit mijn geheugen, terwijl wij hier 's morgens er samen naar gekeken hebben. De kids hadden gisteren dus wel degelijk drie keer eten gehad.

Zojuist telefoon gehad van Lambert. Er zit een derde valk bij de toren. Wie dat wel mag zijn is compleet onduidelijk. Ga dadelijk even kijken ook al had ik andere plannen. Van andere dingen doen dan valken kijken komt de laatste dagen helaas weinig terecht.

Dacht ik vandaag eens een beetje rustig aan te doen wat betreft de valken en eens wat in de tuin te werken, gebeurd er vanalles. Na dat telefoontje van Lambert die een derde valk had gezien wilde ik toch ook wel even gaan kijken. Ik was om 10.15 bij de toren en heb Lambert niet gezien, denk dat ie al weg was. Ik nestel me weer in de berm, mijn stekkie zo onderhand. Er zij een paar korte vliegbewegingen en voordat ik mijn scoopje heb neergezet heeft Pa zich op de toren genesteld, op z'n vaste plek en zit S2 onderaan de mast op de betonnen rand.

Ik hoopte dus die derde valk te zien, helaas, die heb ik niet gezien. Voor siësta was het nog te vroeg, dus zal het wel uitbuiktijd zijn geweest. Ik ben tot 11.10 gebleven en de beide valken zijn nog geen centimeter gaan verzitten. Ze hebben hooguit een keer of 4 een keer naar me geroepen en dat was dus ook alles. Het zal me niet verbazen als ze er nu nog zo zitten. Ik kon aan de houding zoals ze daar zaten wel zien dat er ook geen enkele bedreiging in de buurt was.

Gelukkig hebben de kids weer eten gehad vanmorgen en het weer werkt ook vandaag weer goed mee. Als de temperaturen normaal waren geweest of zelfs daaronder, dan had het kroost denk ik, het niet zolang vol gehouden. Maar ik moet er wel bij zeggen dat de kids wel steeds meer voedsel nodig hebben, ik hoop ook echt dat Pa aan die vraag kan voldoen.

Om 10 over 11 ben ik dus gegaan, even nog prooi gekocht voor mijn eigen kroost en vanmiddag ga ik echt in de tuin werken hoor, is echt heel hard nodig, misschien dat ik vanavond dan nog wel even ga kijken.

Helaas vanmiddag geen eten voor de kids. Pa is even na drie uur met een prooi gekomen, die vrij snel door S2 werd meegenomen. Het aanbod voedsel voor de jonge is nu gewoon te weinig. Ik heb inmiddels de weinige hoop op een redelijke afloop laten varen. Dit is niet goed, zulke vogeltjes hebben wel wat meer eten nodig dan dat ze krijgen. Waar Pa en S2 de verdere middag hebben uitgehangen weet ik helaas niet, ben vanmiddag niet bij de toren geweest. Het was heel hard nodig dat ik eens in de tuin aan het werk ging. Ben vanmorgen wel geweest, zie hieronder, en ga straks na het eten ook weer kijken.

Ben zojuist pas terug van de toren. Helaas heb ik niet heel veel van de valken gezien, ik heb meer met verschillende mensen over de hele situatie gepraat dan dat ik de valken in de gaten heb gehouden. Daarbij weer ruzie gehad met de mensen van de twee honden, hetzelfde verhaaltje als vorig jaar. Deze mensen komen gezellig naar de Snelle loop toe, laten hun honden daar zwemmen en los rondlopen. Op zich heb ik daar helemaal niets op tegen, maar owee als je in de buurt van die honden komt, die springen dus gewoon in je nek. Straks dus ook, ik zat dus helemaal onder de modder. Mochten deze mensen hier lezen, ik heb de boswachter al gebeld hoor, ik ben dus niet van plan om daar niet meer te kunnen wandelen. Leuk begin van de avond.

Zoals ik al zei hebben we eigenlijk alleen maar gesproken over de hele gang van zaken, niet alleen over de valken maar ook over het hele gedoe op het Planetforum en alles wat daaruit voortvloeit. Ik heb me er nog niet over uitgelaten maar moet wel zeggen dat het weinig meer met de familie Valk van doen heeft, helaas.

Wat we nu in de Mortel te zien krijgen hoort er eigenlijk ook bij. Het is de laatste twee jaar geweldig mooi geweest om alles via de cams te volgen maar zeker ook om het onder bij de toren mee te mogen maken. Wat we zagen was de mooiste kant die de natuur ons kan laten zien. Maar we weten met zijn alle heel erg goed dat aan elke medaille een keerzijde zit. Wat er nu gebeurt en is gebeurd is de keerzijde van die medaille en ik vind zelf dat we die dan ook moeten accepteren, ook al is het diep triest wat we zien en bij tijd en wijle gewoon hartverscheurend.

Ik heb jullie al eens vaker verteld dat een gedeelte van de prooi die door onze kids wordt gegeten hoogstwaarschijnlijk zelf ook pa's en ma's zijn die ergens in de bossen rondom de toren een nestje hebben met van die lieve kleine vogeltjes erin, die hebben dus ook een aantal dagen geroepen om eten en niets gekregen. Dit is in principe net zo erg als wat er gebeurt met de valken, toch.

Vandaag en dan vooral vanmiddag heb ik stevig nagedacht over wat ik met de hele situatie aan moet, stoppen met de boel of doorgaan. Daarbij komen ook nog heel erg veel mailtjes en pb binnen met allerhande vragen, zoals, aktie ondernemen, de werkgroep proberen om te praten, korte updates etc. Op zich allemaal niet zo erg, maar alles samen maakt het er niet makkelijker op. Want ook ik heb verdriet van het hele gebeuren, ik zie nog regelmatig Ma en S2 samen in de lucht vechten en dat bos invallen, ik hoef er maar aan te denken en het beeld komt me weer voor de ogen. Maar tegelijkertijd besef ik ook heel goed dat wat hier is gebeurd vaak genoeg gebeurd, het hoort er nu eenmaal bij, het is de natuur.

Dus toch maar weer schrijven, want er zijn genoeg mensen die dit wel willen lezen en zich net als ik, groen en geel ergeren aan het gedrag van sommige mensen, het hoort er nu eenmaal bij. Ik heb Stefan er zelfs flink voor gewaarschuwd.

Gelukkig zag ik bij thuiskomst Pa in de kast en heb ik begrepen dat de kids gegeten hebben, tenminste twee van de drie. Het zou fijn zijn als Pa vannacht weer eens een lekker warm dekentje wil zijn voor zijn kindertjes en dat ie morgenvroeg de jonge gewoon een lekker hapje kan geven. Met deze gedachte wil ik de bewogen dag afsluiten en hopen op een optimistische vrijdag.

Wat was het gisteravond een mooi gezicht, Pa die weer eens besloten had om de nacht bij zijn kids door te brengen. Dus had ik eigenlijk goed moeten slapen, niet dus, heb de hele nacht liggen krabben aan mijn voet vanwege drie grote muggenbulten. Ik ben een paar keer mijn bed uitgeweest en heb bewust geen pc aangezet, gewoonweg omdat ik bang was de kids weer alleen te zien liggen en dat wilde ik eigenlijk niet.

Vanmorgen om 6.50 uur opgestaan en direct gekeken, mijn mond viel open van verbazing, Pa was aan het voeren, wat een geweldig gezicht. De aanwezigheid van Pa vannacht en het voeren nu, het leek of het tij zich gekeerd zou hebben. Ik las helaas dat even daarvoor S2 weer een prooi afhandig had gemaakt, weg illusie. Maar Pa was toch aan het voeren. Dit keer bleven hier de cams aan en met geluid, ik wilde het nu toch wel even blijven volgen omdat ik benieuwd was of ie deze keer het voeren wel af mocht maken. Gelukkig, tenminste zover ik heb gezien, mocht ie dat. Tegen half negen was het helaas weer hetzelfde verhaaltje, Pa komt met prooi en de prooi wordt direct weer afgepakt. Gelukkig hebben de kids vanmorgen al wel gegeten dus kwam het dit keer niet zo hard aan. Dat Pa toch wel een volhouder is blijkt wel uit het feit dat ie om 9.00 uur alweer met een prooi de kast inkomt. Heel even krijgt ie de kans de kids wat eten te geven om dan weer het onderspit te moeten delven en S2 er weer met de prooi vandoor gaat. Ik heb weer even gevloekt op haar hoor.

Ik ben zojuist eventjes bij de toren geweest, moest even naar stal en via de omweg, die toren heet, naar huis. (9.45-10.15 uur) Kom ik aan zie ik Pa alweer op z'n stekkie zitten, de hoge mast. S2 kon ik niet ontdekken maar had wel een vermoeden waar die uit zou hangen. Het zandpad maar oplopen en ja hoor, daar zat mevrouw, op de betonnen rand aan de zijkant, dan is ze voor jullie op de buitencam te zien links achter de nestkast. Loop ik weer terug naar de weg hoor ik een valk, kijk door de bomen naar boven en zie ik S2 vliegen, zo te zien had ze even het rooster aangedaan, maar weet dit niet zeker omdat ik toch een beperkt uitzicht had. Terug op mijn stekkie zit het spul zoals het gisterenmorgen ook zat. Pa boven in de mast en S2 onderaan op de betonnen rand op het uiterste hoekje. Ik zei al tegen mezelf, dat zal daar voorlopig nog wel even zitten zo. Kijk ik heel even naar de hooglanders aan de bosrand, die heerlijk lagen te genieten in de schaduw van de bomen, zie ik ineens een valk in de lucht. Schrik me een hoedje; valk nr 3 ????. Nee hoor, het was Pa die het gezelschap van S2 kennelijk vanmorgen niet echt op prijs stelde. Hij heeft een rondje gevlogen en is buiten mijn zicht aan de achterkant van de toren gaan zitten. Ik ben nog een minuut of 10 blijven zitten, zonder dat er enige verandering op de toren was te zien. Ik was al wel bang dat er weer niet veel leven in de brouwerij zou zijn. Ik had ook weinig zin om daar nog een hele tijd te blijven zitten wachten tot er weer enige actie te zien zou zijn. Ik heb hier thuis nog genoeg te doen en aangezien de kaboutertjes maar niet langs willen komen, zal ik het zelf toch moeten doenJ

Ben vanavond voor de verandering maar eens bij de toren gaan kijken om met eigen ogen te zien hoe het gaat. Geintje. Moet kunnen toch, na zo'n geweldige dag. Vanmorgen mis ik dus het voeren om 11.00 uur omdat ik aan het schrijven was. Het leek wel een sprookje en al helemaal toen de kids zo rond kwart over twee weer een flinke voeding kregen. Pa kwam met prooi, S2 er dus weer als de kippen bij maar werd overdonderd toen Pa enkele minuten later weer met een prooi voor de kids aankwam. Daar had ze schijnbaar niet op gerekend en liet Pa met prooi en de kids met rust. Het was geweldig om te zien, behalve dan het kleintje met dat "pootje" in z'n bek, zelfs broertje of zusje probeerde dat vreemd ding uit zijn bekkie te trekken. Trouwens, moet zeggen dat de kids, ondanks gemis van Ma, netjes zijn opgevoed. Huppelt er eentje netjes naar de rand, draait zich om, kontje en staart omhoog en voila daar gaat weer een lading, netjes de nestkast uit. De kids zag je vandaag echt bekomen, tenminste dat vond ik wel.

Vanavond dus geweest, ben ik er goed en wel, vliegt Pa weg richting het oosten en S2 zat op de hoge mast. Het duurde een hele tijd voor ie terugkwam. Ik heb hem toen niet echt goed gezien en hij verdween ook aan de achterkant. Er zijn de nodige vliegbewegingen geweest, Pa heeft weer als de klepel van de klok aan de achterkant heen en weer gezweefd, ik vind dit nog steeds heel erg mooi om te zien. Ik had inmiddels weer wat bezoek en we zaten eigenlijk best gezellig te kletsen en de valken in de gaten te houden.

Dan zien we ineens dat Pa richting nestkast vliegt en de kast ingaat, gevolgd door S2 en even later komen de twee er weer uit. Het was voor ons niet te zien of Pa prooi bij had en of S2 die weer afgepakt had. S2 gaat op het hoekje bij de mast zitten en het leek erop of ze inderdaad zat te eten, dus onze conclusie was dat ze het dus weer had afgepakt. Wij beneden maar tegen Pa zeggen dat ie nu prooi moet gaan halen en de kids gaan voeren. S2 zit te eten en heeft dan zodadelijk geen honger meer. Helaas Pa leek zich er niets van aan te trekken en heeft alleen maar een paar keer wat gevlogen. En wat doet de slechtvalk dan, ja hoor, die gaat weer aan de achterkant zitten zodat wij weer niets zien. Lieve valken, wij zitten daar om naar jullie te kijken en niet naar die toren.

Het duurde echter niet lang of Pa liet zich weer zien en vloog naar de nestkast, even later gevolgd door S2. Tenminste daar leek het op vanaf de begane grond, totdat we ineens een valk bovenop de kast zagen zitten. Wij snapten het even niet want we hadden toch echt niemand uit die kast zien komen. Wat doe je dan, het thuisfront bellen en dan wordt het toch een stuk duidelijker, S2 was dus niet de kast ingegaan maar er bovenop gegaan. Vandaar. De rest van het voeren heb ik gevolgd live en de cams via de telefoon. Het was wel grappig hoor, kun je het thuisfront vertellen wat ze zo dadelijk te zien krijgen. Er zit namelijk een behoorlijk tijdsverschil tussen live en de cams. Uiteindelijk is S2 toch de kast ingegaan en weer met de prooi eruit gekomen. Ik hoop dat de kids voldoende te eten hebben gehad.

Ik heb dus Pa vanavond zien vertrekken om eten te gaan halen, echter maar één keer, terwijl hij twee keer met prooi de kast in is gegaan. Toen Pa terug kwam van boodschappen doen is ie dus niet meteen de kast ingegaan maar ergens op de toren gaan zitten. Ik denk nu dat Pa de prooi in tweeën heeft gedeeld en de stukken één voor één heeft gevoerd. Het hoeft dus niet zo te zijn, het lijkt er alleen een beetje op. Want wij hebben in die tussentijd Pa niet zien jagen, vandaar, of hij moet het stiekems hebben gedaan.

We hebben een gezellige avond gehad, gekletst over de kerkuil, met Martin (niet Manders), over de werkgroep Gemert en over het hele slechtvalkengebeuren in de Mortel maar ook over het geheel in Nederland. Het was vandaag een dag waarvan ik zeg, deze mogen er nog wel meer komen, nou meer, doe er maar heel erg veel.

Eén week geleden zorgde Ma nog met veel liefde voor haar kids. Nu is er een ander wijfje op de toren, die ervoor zorgt dat het hele slechtvalkengebeuren op z'n kop staat. Niemand had dit verwacht, het was tenslotte de laatste twee jaar zeer goed gegaan. Kijkend Nederland en de waarnemers ter plekke waren verwend. Iedereen heeft er volop van genoten, ook ik. Op dit moment zijn de feiten zo dat er in de kast een klein ding ligt, die, zo te zien, het toch niet lang meer gaat maken. Mede door het gebrek aan voedsel. En twee valken die, naar mijn mening er redelijk aan toe zijn. Let wel, gezien de omstandigheden.

Onze gevoelens zijn denk ik allemaal wel hetzelfde als we naar de cams kijken, we vinden het allemaal verschrikkelijk en hartverscheurend. Maar naast gevoelens hebben we ook onze kennis, verstand en ons karakter. Hierdoor zullen de meningen nogal verdeeld zijn, dan is ineens ieder mens verschillend.

Er zijn op het forum al hele discussies gevoerd over gevoel verstand en de natuur. Het liep helaas soms nogal uit de hand. De Vogelwerkgroep Gemert heeft besloten om toch op wat vragen antwoord te geven, vandaar dat topic. Kijk ik zojuist, zijn er al twee pagina's vol geschreven zonder dat de Werkgroep ook maar iets heeft medegedeeld.

Persoonlijk zeg ik laat de natuur zijn gang gaan, dit gebeurd overal en dat weten we. Ik vind het verschrikkelijk wat er is gebeurd, als ik er naar kijk rollen de tranen ook over mijn wangen, maar tegelijkertijd zeg ik wel tegen mezelf dat ik naar een in het wild levende vogel aan het kijken ben en dat daar andere dingen gebeuren en andere wetten gelden als in ons mensenleven.

S2 kunnen we eigenlijk niets kwalijk nemen, die doet wat ze doen moet. Ze heeft met Ma gevochten om Pa en heeft gewonnen. S2 vertoont overduidelijk baltsend gedrag. Een baltsend wijfje "denkt" nu eenmaal dat de prooi waarmee het mannetje aankomt voor haar is en neemt het dus ook dankbaar in ontvangst. Dit is gewoon het instinct van die vogel, ook al willen wij graag denken dat ze die prooi afpakt en schelden haar dus daarom ook de huid vol. Wat zouden we het fijn vinden als ze toch zou kunnen denken, dan dacht ze vast en zeker wel dat ze deze kids eten moet geven omdat ze anders doodgaan van de honger.

Op 4 mei wordt er als alles goed blijft gaan, geringd. Wat mij betreft moet dit gewoon doorgaan. Het is overal zo dat jonge valken met 3 weken worden geringd. Men weegt en meet die vogels dan en daaruit krijgen we gegevens, waar we dankbaar gebruik van maken. Als we nu gewoon gaan ringen dan worden de jonge valken gewogen en gemeten en kunnen we te weten komen hoe groot de eventuele achterstand van de kids is. Wetenschappelijk gezien is het natuurlijk heel erg interresant wat hier allemaal gebeurd. Ik heb zelf ook regelmatig dat ik echt S2 in de gaten houd om te kijken wat ze doet. Het ringen zal niet verstoren, er zijn mij geen gevallen bekend dat er met ringen ooit iets verkeerd gegaan is. Alle jonge valken in Nederland en in vele andere landen worden geringd, als dit grote risico's met zich mee zou brengen zouden ze het heus niet doen.

Het verlies van het kleintje doet pijn. Ik weet uit ervaring dat er in heel veel nesten jonge vogels het niet halen of zelfs nog niet eens uit het ei komen. Vorige week toen Ma er nog was waren er al zorgen om het kleine ding. We weten het nooit zeker maar misschien had dat hummeltje het met Ma ook wel niet gered, was het gewoon ziek of niet sterk genoeg. We zullen het dus nooit weten.

Het valt niet mee om bovenstaand te schrijven en de juiste woorden te zoeken en proberen het niet te lang te maken. Ik zit er al een behoorlijke tijd aan te werken en misschien is het nog wel niet zoals ik het precies bedoel.

Maar ik ben vanmiddag toch even bij de toren geweest. Er was niemand, op de toren niet en beneden niet. Om daar helemaal alleen in de berm te gaan zitten terwijl er niets op de toren gebeurd, daar had ik geen zin in en ben toen maar aan de wandel gegaan. Op het veld vond ik een duif, morsdood en er was bijna niets van opgegeten. Een prooi die voor de kids was en door S2 daar is achtergelaten?, ik weet het niet. Regelmatig een blik geworpen op de toren en kon steeds niemand ontdekken. Door het hele gedoe liep ik daar nu ook weer niet lekker ontspannen, zoals normaal, als ik van vanalles en nog wat kan genieten. Ik heb nog wel wat foto's gemaakt en ben weer terug naar de auto gelopen. Het was zo stil, zelfs de hooglanders heb ik niet gezien. Bij de auto nog maar een keer kijken en niets te zien. Dus naar huis en ga ik nog maar wat in de tuin doen. Kom ik thuis zit Pa te voeren. Ben dus net te vroeg naar huis gegaan.

Na wat werk in de tuin heb ik zojuist toch heel aandachtig zitten te kijken naar Pa die aan het voeren was en S2 die regelmatig de kast inkwam. Wij thuis hebben er een positief gevoel bij, Pa die alles opgevoerd heeft en S2 die interesse krijgt in de kids, tenminste dat zou je kunnen denken. Het gaat wat voeren betreft, gisteren en vandaag, al een stuk beter en laten we die vooruitgang er maar in houden, toch. Misschien verdwijnt zoetjes aan het baltsig gedrag en gaat S2 nog meehelpen met voeren. Het zou wel heel mooi zijn.

Het was voor ons een drukke dag vandaag, vanmorgen al naar stal gegaan, het was Peelpaarddag, dan houden veel paardenbedrijven in de regio een open dag, dus ook bij ons op stal. We waren pas om half zeven thuis, er moest eerst nog even gegeten worden voor we samen nog een kijkje bij de toren gingen nemen. Ik had dus ook geen tijd tussendoor om op het forum te lezen hoe het was gegaan vandaag.

Wij komen bij de toren aan en het was rustiger dan we hadden verwacht, het was gewoon heel rustig. Alleen waaide het hard en was de wind behoorlijk frisjes. Aan de voorkant was geen valk te bekennen en omdat het zo hard en koud waaide zijn we naar de achterkant van de toren gewandeld om daar lekker in het zonnetje en uit de wind de toren in de gaten te houden. We zagen een valk zitten op de bovenste lamp aan de achterzijde, eigenlijk Pa z'n stekkie maar vond die valk wel erg groot voor Pa. Ik had dus heel sterk het vermoeden dat het S2 was, op Pa z'n stekkie, heeft ze dus ook al ingepikt. We gaan daar maar in het gras zitten en wachten tot er iets wil gebeuren. Aan de andere kant van de loop zit ook al iemand de boel in de gaten te houden. We hebben daar toch wel een hele tijd gezeten zonder ook maar enige beweging in S2 te zien en ook zonder iets van Pa te vernemen. Piet krijgt het toch wel koud in z'n t-shirt en gaat terug naar de auto om z'n bodywarmer te halen. Ik blijf zitten, zeker nog een minuut of 10, en nog steeds geen verandering in de situatie. Piet komt maar niet terug en ik begin het ook wel koud te krijgen dus ga ik ook maar terug naar de auto.

Loop ik in het bos en ja hoor ik hoor een valk. Inmiddels staan de loofbomen volop in blad en is omhoog kijken in het bos zinloos. Kom ik aan de weg zie ik een valk vliegen, een grote dus dan zal het wel S2 zijn. Ik loop snel naar Piet toe en die vertelde me dat ie Pa met een grote dikke vette prooi aan heeft zien komen en na een rondje rondom toren is ie in de kast gegaan. Rondje toren zal ie nodig gehad hebben om boven te komen want het valt niet mee om met zoiets in je poten recht naar de nestkast te vliegen. Pa dus in de kast met prooi en S2 vliegt achter de toren heen en weer, doet twee keer kort het rooster aan om weer achter de toren volop heen en weer te vliegen. Het lijkt wel of ze nerveus is, zo zag het er voor ons wel uit. We verwachtte eigenlijk dat S2 wel weer naar de kast zou gaan, maar elke keer ging ze weer ergens aan de achterkant zitten. Ze heeft echt veel heen en weer gevlogen totdat we zagen dat ze omhoog ging richting kast. We zaten daar saampjes al een beetje te vloeken toen ze naar de kast vloog. Wat er toen gebeurde was wel heel erg mooi. Volgens mij had de boer het ook gezien en die zette precies op dat moment zijn sproei-installatie aan. Dat gaf een behoorlijke knal en S2 schrok hier duidelijk van en ze veranderde ook direct van richting en vloog weer naar de achterkant van de toren. Ze heeft daar nog even gezeten, nog een keer gevlogen en weer ergens gezeten totdat ze na een paar minuten het toch wel genoeg vond en richting kast vloog om op het rooster te gaan landen. Inmiddels is Pa toch al een minuut of twintig aan het voeren. Zit ze daar komt ineens Pa de kast uitgevlogen met, wat wij dachten, een gedeelte van de prooi. Pa uit de kast met prooi en S2 die het nakijken heeft??? Wij konden onze ogen niet geloven. S2 natuurlijk vol achter Pa aan en die twee hebben toch een hele poos in de lucht om die prooi "gevochten". Wat S2 ook probeerde Pa liet hem niet los, ofwel ze kreeg die prooi gewoon niet. Het was duidelijk zichtbaar dat Pa veel wendbaarder was als S2, ondanks dat ie die prooi in zijn poten had. Pa is even aan de achterkant van de toren geweest en kwam daarna zonder prooi te voorschijn. S2 is daar ook ergens geweest, ze zal wel niet zo goed kunnen zoeken want ze had de prooi niet gevonden. Dit was heel indrukwekkend om te zien, Pa laat dus niet met zich sollen, alsof ie nu duidelijk wilde zeggen dat die prooi voor de kids was en niet voor haar. En met dank aan de plaatselijke boer die er voor gezorgd heeft dat Pa een stuk langer door kon gaan met voeren.

Daarna hebben we S2 weer richting kast zien vliegen. Gaat ze weer op het rooster zitten, wat ze daar nu ging doen weet ik niet maar daar lag in ieder geval geen prooi meer. Duikt dat ding ineens de nestkast in. Dan zie je dat en dan verwacht je dus ook dat ze er wel weer snel uit zal komen, niet dus. Dan maak je je ongerust en gaat even bellen met het thuisfront. Hebben de kids thuis onderhand de webcam aan komt S2 weer de kast uit. We vonden dat ze best een lange tijd in de kast is geweest, een enge gedachte, als je niet kunt zien wat ze daar doet. Ze vliegt nog een rondje toren en verdwijnt voor ons uit het beeld. We wachten nog even maar er verschijnt geen valk meer, het begon al wat te schemeren dus ik denk dat Pa en S2 al een plekje voor de nacht hadden gevonden.

Vanuit het thuisfront hoorden we dat de kids onder de webcam liggen, dat is heel verstandig van ze, liggen ze tenminste een beetje uit de wind. De wind staat namelijk vol in de hoek waar ons kleine ding ligt, en aangezien het niet zo warm is vind ik het van de kids heel verstandig dat ze daar gaan liggen. Ik moet er wel bijzeggen dat het toen wij naar huis gingen ook al niet meer zo hard waaide als toen we kwamen.

De kids hebben in ieder geval een heel groot gedeelte van die dikke vette prooi op, denk dat ze de nacht er wel mee door kunnen en dan maar weer hopen voor de dag van morgen. Als Pa dan weer eens goed aan S2 laat merken dat die prooi niet voor haar is maar voor de kids dan ziet het er al weer stukken beter uit.

Vanmorgen liep voor mij dus vroeg de wekker af, 5.45 uur. Daphne heeft een vakantiebaantje en moest vandaag om half zeven beginnen. En dan is moeders weer de klos om die dame weg te brengen. Dus nam ik van de gelegenheid gebruik en ben even bij de toren geweest, een klein uurtje, van 6.30 tot 7.30 uur.

Om 5.45 uur heb ik de laptop aangezet en zie het kroost tegen het randje van de kast zitten. Een eng gezicht, maar ik weet van voorgaande jaren dat ze pas 1 of 2 dagen voordat ze gaan takken de nestkast uitkomen en op het rooster gaan zitten. Dus was ik niet bang, alhoewel het er wel eng uitzag. S2 kwam regelmatig langs en durfde maar één keer heel even op het rooster te gaan zitten, het lijkt wel of ze van de kids nog steeds bang is. Rond 6.05 uur komt Pa met een prooi en kan zijn kinderen helaas maar een paar hapjes prooi geven. S2 verschijnt weer ten tonele en voert weer hetzelfde stukje op; prooi afpakken en wegwezen. S2 dit vinden wij maar saai worden en het is niet leuk meer, doe eens een keertje wat anders!

Bij de toren aangekomen ben ik weer in de berm gaan zitten, ik vond het toch maar koud. Er waren regelmatig pogingen van Pa om prooi te vangen, ook S2 heb ik een paar keer achter iets aan zien gaan. Ik heb ze beide niet een keer met iets terug op de toren zien komen. Een vast stekkie om van te vertrekken om een prooivlucht in te zetten is er niet, ze zaten overal. Dan weer op de mast, op een ring of boven op de rand, al dan niet in mijn zicht.

De laatste 10 minuten dat ik er was kon ik geen valk zien terwijl ik wist dat ze ergens moesten zitten. Mijn buikje begon ook te rammelen en had inmiddels al ijskoude handen, dus maar naar huis. Op het zandpad nog even gestopt en zie Pa op de bovenste rand links zitten en S2 rechts. Bij het naar huis rijden ben ik ook nog even aan de achterkant gestopt en zag toen wat beweging boven bij de kast en heb zojuist gelezen dat het een vergeefse poging was van Pa om te voeren, de tweede dus vanmorgen al. Helaas geen Pa gezien die met een lekkere prooi de kast inging en de kans kreeg om te voeren.

Ik heb nog wel even gelachen met drie eenden in de lucht. Die hadden zo te horen en te zien ruzie. Die konden schijnbaar niet beslissen waar ze Koninginnedag zouden gaan vieren, in Bakel of Gemert. Die hebben luid kwetterend een hele tijd heen en weer gevlogen, om uiteindelijk toch maar weer richting Bakel te vliegen, waar ze vandaan kwamen.

Ik zag zojuist S2 in de kast komen en even kijken naar de kids. Daarna rond 8.00 uur komt Pa met een prooi aan en S2 is er natuurlijk weer als de kippen bij. Af en toe kan ik die valk toch wel haar nek omdraaien hoor. Nu, het is 8.10 komt Pa weer aan met prooi en gaat zitten voeren, hopelijk krijgt ie even de tijd. Trouwens wat S2 met de afgepakte prooien doet, ik weet het niet, het lijkt er toch heel sterk op dat ze die in ieder geval niet opeet. Pa zit nog steeds te voeren, het is weer heel mooi om te zien.

We zijn vanavond weer samen bij de toren geweest van 19.45 tot 21.30 uur. Een lang bezoek en het was de moeite waard. En na een dag waarop de kids niet te klagen hadden over voedsel ga je toch met andere gedachte naar de toren toe. De kids zijn vandaag niets te kort gekomen, Pa heeft zich een deuk gesjouwd aan al dat voedsel.

Op weg naar de toren zijn we eerst aan de achterkant gestopt en even gekeken, kon zo niets ontdekken, doorgereden en op het zandpad ook maar even gestopt en zag zo al S2 zitten, op de hoek zijkant/achterkant, maar verder geen Pa te zien. Doorgereden naar mijn plekkie aan de weg en aan de voorkant was Pa ook niet te zien. Omdat het vandaag behoorlijk hard waaide en je aan de voorkant volop in de wind staat zijn we naar het veld aan de achterkant gewandeld. Het was heerlijk daar, geen wind en nog lekker volop in de zon. Vanaf deze kant (achterkant) konden we S2 dus goed zien zitten. Die heeft daar een behoorlijke tijd gezeten zonder dat we ook maar een spoor van Pa konden ontdekken. Die zal wel op jacht zijn, dachten wij al. Tot we ineens Pa zagen vliegen bij de toren. Die had dus toch ergens op de toren gezeten, voor ons niet zichtbaar. Pa vliegt weer heen en weer, wat ik altijd omschrijf als de klepel van de klok. Pa heeft een hele tijd zo gevlogen en gaat dan op de bovenste ring bij de ronde schotel zitten. Hij zit op het randje dus kunnen we hem goed zien. Eventjes dus. Pa loopt een stukje de ring op onder die schotel en weg is ie voor ons. We wisten dat die daar zat dus houden we dat plekje goed in de gaten. Niet voor niets, zien we opeens de nodige veren door de lucht dwarrelen. Pa zit dus te eten, overduidelijk. Aangezien Pa niet met een prooi daar naartoe is gegaan moet daar dus prooi hebben gelegen. De voorraadkast van Pa? Ik denk het wel. S2 bleef al die tijd zitten waar ze zat. Pa had er zin in vanavond, regelmatig even vliegen en gaan zitten.

We zaten prima vanavond op dat veld. We krijgen bezoek van twee leden van de vogelwerkgroep en hebben met z'n vieren nog een aantal mooie dingen gezien. Inmiddels had S2 het op dat hoekje wel gezien en is ook aan het vliegen gegaan. Als je ze zo ziet dan is het toch wel een schitterende vogel hoor en groot. S2 gaat op de bovenste lamp zitten aan de achterkant, Pa zijn oude stekkie. Nu hadden wij het geluk dat ons bezoek in het bezit was van een hele goede scoop, een echte goede. We hebben S2 daar zien zitten op die lamp alsof ze een paar meter verderop zat. Het was bijna mogelijk om het ringnummer te lezen. Schitterend, ik kon er dus ook geen genoeg van krijgen. S2 wordt dus volop bewonderd en er werd ontdekt dat ze gewond is aan de onderkant van haar rechterpoot, de binnenkant van de klauw. Of dit nog een verwonding is van het gevecht met Ma weten we niet, maar de verwonding was duidelijk te zien. Interessant, toch, want het zou best wel kunnen dat ze daarmee toch even geen prooien heeft kunnen slaan en dat ze toch afhankelijk was van Pa. Wie weet, het is maar gedachte.

Terwijl wij het over die verwonding hebben gaat Pa er als een speer vandoor richting het oosten, dit was een duidelijke aanval. Het duurde echter nog even voordat Pa terugkwam. Hij had wel een prooi bij maar niet eentje van reuze formaat, het viel wel mee. Pa vloog nog even met prooi heen en weer en werd goed in de gaten gehouden door S2. Pa landde uiteindelijk op de tweede ring en begon aan zijn prooi. Geen eten meer voor de kids, dachten wij al. Pa heeft toch een behoorlijke tijd zitten eten. Dan vertrekt hij richting nestkast. Het was voor ons niet te zien of hij prooi bij had, wij dachten van niet. Maar Pa bleef toch wel een hele tijd weg en ik heb zojuist even gekeken wat Pa in de kast had gedaan. Dus toch een prooi, jullie schrijven al dat het maar een kleintje was, vandaar dat wij het ook niet hadden gezien. Ben blij dat de kids toch nog een avondhapje hebben gehad.

Terwijl Pa in de kast was vond S2 het op de lamp welletjes en is wat gaan vliegen en uiteindelijk is ze op de bovenste ring bij de schotel gaan zitten. Dat daar eten lag werd vrij snel duidelijk, door de scoop was heel duidelijk zichtbaar dat S2 zat te eten. Nadat Pa zijn voederdienst erop had zitten is ie S2 gezelschap gaan houden, weliswaar op enige afstand, maar het zat er saampjes. Pa aan de rechtse kant van de schotel en S2 aan de linkse. De voorraad is schijnbaar groot genoeg, Pa was inmiddels ook al aan het avondeten begonnen. Daar boven op de bovenste ring bij de ronde schotel hebben Pa en S2 samen gezellig zitten te tafelen. Ik hoop wel dat ze wat overlaten voor de kids. We vroegen ons dus ook af of S2 daar soms de prooien neerlegt die ze van Pa afpakt en die Pa vervolgens weer terug pakt. Het was vandaag wel duidelijk dat er ergens wat moest liggen, Pa was elke keer veel te snel terug met nieuwe prooi. Onmogelijk dat ie elke keer een vers exemplaar had.

We hebben mooie dingen gezien en interessante dingen en het was schitterend om S2 op die lamp te zien zitten door een hele goede scoop. Ik geniet er nog steeds van. De voorraadkamer is hoogstwaarschijnlijk ontdekt en de verwonding van S2. We hebben een tafelende Pa en S2 achtergelaten en richting huis gegaan. Op de zandpad kwamen we Lambert nog tegen die probeerde een mooi plaatje te maken van de toren met nestkast tegen een mooie heldere maan. Als het met het voeren morgen weer zo goed gaat dan hebben we niets te klagen. Eigenlijk hebben we nog geluk dat Pa zijn kids niet in de steek heeft gelaten. Dat had namelijk ook gekund in deze situatie. Gelukkig begin ik er steeds meer vertrouwen in te krijgen en mochten de kids uitvliegen dan is dit toch wel heel bijzonder broedseizoen geweest.

Zoals gezegd zijn we vanavond (20.00 tot 21.20 uur) weer bij de toren geweest. Via de rondom toren weg er naar toe gereden. Op het zandpad stonden Lambert en Frank. Daar hebben we even bij gestaan en Lambert vertelde ons dat er eentje in de kast zat. Wat doe je dan, het thuisfront bellen. Inderdaad, Pa zat te voeren. Eigenlijk vrij snel zagen we een valk de toren afkomen, die vrij snel wegdook en Pa de nestkast uitkomen. Waar Lambert stond heb je een mooi zicht op de toren maar helaas geen zicht op eventuele vluchten. S2 die van de toren ging waren we dus ook direct kwijt. We zijn gegaan, de auto bij de toren gezet en naar de achterkant gewandeld. Op het veld aangekomen konden we weer heerlijk genieten van het zonnetje en zagen we S2 op de bovenste lamp achterzijde zitten. Het duurde echter even voordat we Pa gevonden hadden. Die zat op wat bekabeling langs de muur op de tweede ring van onderen. We hadden toch weer beide valken in beeld.

Pa en S2 hebben zo geruime tijd gezeten en even waren we toch bang dat er ook geen beweging meer in zou komen. Het duurde wel even voor we weer wat actie zagen, helaas niet erg veel. S2 vloog wat op en neer en ging bij de rechterschotel onderste ring zitten. Eventjes hebben we haar maar gezien, want mevrouw liep de schotel op. Pa was denk ik toch wel nieuwsgierig en volgde een tijdje later haar voorbeeld en ging dus ook bij die schotel zitten. Pa vertrok weer vrij snel om bij de linkerschotel onderste ring te gaan zitten. Toen hij daarheen vloog kon ik een prooi ontdekken in zijn poten. Er moet dus ook bij die schotel prooi hebben gelegen want ze hebben daarvoor niet gejaagd. Volgens mij ligt die hele toren vol met voorraad, een prooienkerkhof moet het daar toch wel zijn, denk ik zo. Dat Pa inderdaad prooi had was duidelijk te zien toen ie bij de linkerschotel zat. Ikzelf dacht dat ie gewoon zat te eten maar Piet had het idee dat ie weer een prooi aan het klaarmaken was voor de kids in de kast, zoals ie dat ook gisteren had gedaan. Terwijl Pa met die prooi bezig was vond S2 het ook weer welletjes daar bij die rechterschotel en vloog wat heen en weer om op het hekwerk van de derde ring te gaan zitten. Het spul heeft zo weer een hele tijd gezeten.

Even na negen zagen we S2 weer opvliegen en richting kast verdwijnen. Zou die nu de kast in zijn gegaan terwijl Pa nog steeds op de onderste ring met die prooi bezig was? Weer wat om het thuisfront te bellen, en te horen dat S2 interesse had in kleintje. Vreemd, wat moet ze daar nu mee. S2 zagen we dus weer uit de nestkast komen en ze ging regelrecht op Pa af. Die vloog op en samen hebben ze heerlijk weer schommelend als de klepel van de klok een hele tijd aan de achterzijde van de toren gevlogen. Best een hele tijd. Pa besloot al vliegende om naar de nestkast te gaan en ik was verbaasd daarover. Wat ging die daar doen, hij had toch niets bij. Jawel, weer thuisfront en we kregen te horen dat Pa zat te voeren. Dus Pa heeft al die tijd daar gevlogen met die prooi in zijn poten. Het zal dus ook maar een kleine prooi zijn geweest anders hadden we die wel gezien tijdens dat vliegen. Het was toch echt niet zo dat S2 die prooi tijdens dat vliegen af wilde pakken, zo zag het er beslist niet uit. Terwijl Pa in de nestkast zat was voor ons al duidelijk dat S2 er achteraan ging, eerst landen op het hoekje achter de nestkast, om vervolgens naar de nestkast toe te vliegen.

Pa heeft zijn voederbeurt weer niet af kunnen maken en ging weer op het plekje zitten waar we hem bij aankomst aantroffen, op de bekabeling van de tweede ring. We hebben S2 niet uit de kast zien komen en weten dus ook niet waar ze is gaan zitten. Inmiddels was het al 9.15 uur en zijn we weer naar de auto gelopen. Ik ben de weg nog een stuk verder gelopen om nog even te zoeken naar S2. Het begon al te schemeren en ik heb S2 vanaf de voorkant ook niet kunnen zien. Dan maar naar huis via Bakel, om even te stoppen en onze auto vol te gooien met de voor de auto bestemde prooi. Je kunt toch beter een prooitje in de lucht moeten vangen, is een stuk goedkoper.

Vandaag weer regelmatig gemaild met Peter. Vanmorgen kreeg ik al mail van hem dat ie besloten had om vrijdag niet te ringen. In het belang van de kuikens. Prima, als jij vind dat het niet kan, dan zal het ook wel niet kunnen, toch. Ook hebben we gemaild over het gedrag van S2. Het was hem gisteren ook al opgevallen dat S2 zich anders gedroeg tegenover de kids. Hij heeft vandaag ook beide filmpjes bekeken en hij vond het een vooruitgang. Hij zou ook graag zien dat bij S2 die knop omgaat van baltsend gedrag naar voedergedrag. De eerste keer dacht ie ook dat op het moment waarop S2 dat stukje prooi pakt en met haar hoofd naar de kids draait dat ze dat jong wil voeren. In de hoek wist ie niet goed of ze het wilde en dat het jong haar te vlug af was. De tweede keer vond ie heel mooi toen het jong tot twee keer toe naar haar snavel pikte zonder dat ze wegdraaide. Ook voor Peter is dit reuze interessant, dit is eigenlijk nog nooit zo gebeurd, misschien wel eens ergens ooit, maar niet met cams erbij zodat we alles kunnen zien. We hebben het ook nog gehad over de prooien en dat vond ik wat minder, maar eigenlijk wist ik dat al wel. Het probleem van de steeds groter wordende eetlust van de kids. Aan mereltjes en spreeuwen hebben de kids straks niet meer genoeg, dan moeten er toch grotere prooien komen, zoals duiven. Duiven slaan is meestal het werk van de vrouwtjes. Duiven zijn eigenlijk een te zware prooi voor de mannetjes om die naar boven te brengen. Dus is het van groot belang dat bij S2 inderdaad die knop omgaat. Een enkel duifje kan Pa wel aan, maar als het er meerder per dag gaan worden is het toch een ander verhaal.

Jullie zijn weer bij, ik ga nu pas mijn tweede bakkie koffie pakken, hebben jullie geluk, staat dit er toch ietsje eerder op.

Hallo Vogelvrienden,,

Hoe het nu met S2 verder zal gaan is voor iedereen maar een vraag, in dit soort omstandigheden zijn er geen kenners, ik geloof dat dit de eerste keer is dat zo'n situatie in beeld wordt gebracht. Over het gedrag van S2 gisteravond in de kast heb ik met Peter nog gemaild.

Ook voor hem is het onduidelijk wat ze wil. Het rondsnuffelen in de kast, steentjes krabben en het schijnbaar kuiltjes maken en opruimen komt ook voor in andere nestkasten en dat doen ze dan na het broedseizoen tot ongeveer de herfst. Peter vind het eigenlijk al wel laat in het seizoen om nog aan een legsel te gaan beginnen, hij vroeg me wel of ik nog een paring had gezien, want dan ligt de zaak toch anders. Die heb ik geen gezien, trouwens ik heb Pa en S2 ook nog niet zó dicht bij elkaar gezien. Dat S2 wel aandacht heeft voor kleintje zou wel eens te maken kunnen hebben met het feit dat het dood is, het beweegt niet meer en daar hoeft ze dan niet bang voor te zijn.

Als ik vanmorgen keek is ze ook al minder bang van de jonge en van de webcam. In kasten waar ze webcams plaatsen komt het wel vaker voor dat de valken een beetje bang naar de cams kijken, hebben we trouwens Pa en Ma vaak genoeg zien doen.
Toen S2 vanmorgen op het rooster zat, nadat ze de prooi weer had afgepakt, leek het wel of ze twijfelde wat te doen. Het zag er niet naar uit dat ze ongestoord aan de prooi zat te eten, ze keek regelmatig naar de jonge.

Het is niet te hopen dat ze bang blijft van de kids, dat zou dan betekenen dat ze zeker niet mee zal gaan voeren, terwijl dat eigenlijk steeds meer noodzaak begint te worden.

We hebben al meer "gekke dingen" gezien en wie weet volgen er nog een paar. Duidelijk is dat S2 steeds meer in de kast komt en dat ze toch steeds meer naar de kids kijkt. Oefening baart kunst, zeggen ze dan, ik hoop dat dat ook voor S2 gaat gelden. Daarbij tegen S2 zeggende; Voor wat, hoort wat, jij een knappe vent en een leuk huisje, dan moet je wel even zijn kindertjes mee groot brengen, toch.

Onverwacht vroeg vanavond een bezoekje aan de toren gebracht, we zijn tot even voor Pa kwam voeren gebleven, we reden net op de verharde weg toen Piet hem zag vliegen en zijn direct gestopt, en zagen hem nog net de kast ingaan. Daphne belde vrij snel daarna en vertelde dat Pa zat te voeren. Op zich mooi, maar er is meer.

We komen bij de toren aan en zien aan de voorkant geen valk, dus wandelen we naar de achterkant. We zien op de bovenste ring bij de ronde schotel een valk zitten. Omdat alleen S2 via de cams was gezien ga ik er vanuit dat dit S2 is. Toch had ik grote twijfel. We zitten daar een tijdje te zoeken en zien verder niets, Piet gaat naar de voorkant en ik blijf op het veld aan de achterzijde. Is Piet aan de voorkant zien we S2 vliegen en die gaat op de dwarsmast zitten tussen de onderste en de tweede ring. Dit was duidelijk S2 geen twijfel mogelijk. Dus de valk die ik zag was toch Pa en niet S2. Er kwam verder weinig beweging en Piet belt me dat ie weer naar het veld aan de achterzijde komt. Is Piet onderweg vliegt er een valk weg en gaat boven op de rand zitten, die jullie kunnen zien achter de nestkast. Voor mijn gedachte S2, want de valk die ik in beeld had zat er nog. Ik vond S2 weer erg klein, maar ze moest het wel zijn, want Pa zat er nog. Een paar tellen later vliegt Pa weg richting het noorden en ik heb hem met mijn kijker gevolgd tot ie achter de bomen verdween. We zijn tot 7 uur op het veld achterzijde gebleven en toen naar huis, dachten wij.

Komen we bij de auto, zit S2 dus nog doodleuk op het plekkie waar Piet haar voor het laatst had gezien. Is die nu weer daar gaan zitten, net zat ze nog op de dakrand. Ik begon steeds meer te twijfelen omdat de puzzel niet klopte. Daarom ben ik nog het zandpad opgelopen en de valk op de betonnen rand zat er nog steeds. De puzzelstukjes begonnen te passen. S2 op de dwarsmast onderste ring, Pa (dus toch) op de betonnen dakrand en ik heb dus nog een valk gezien, degene die wegvloog. Mijn puzzel was gemaakt en paste, er zit (zat) een derde valk bij de toren, een mannetje, misschien wel het jonge mannetje van vorig jaar dat nog steeds af en toe langs komt waaien. Dit moet het zijn, het klopte voor mij op het veld aan de achterzijde al niet, twee valken zien vliegen die ik even groot vond en dan maar denken dat één van die twee S2 is, of moest zijn want je gaat er dan nog van uit dat er maar twee valken zitten.

Pfff weer wat om over na te denken. Misschien is Pa wel niet gaan jagen omdat die valk er vandaag was, want een half uur nadat die derde valk vertrokken was zien we Pa van de toren vliegen en binnen 15 minuten is ie met prooi terug en heeft ie de kids gevoerd.

Jeetje zeg, het moet toch echt niet gekker worden, GTST is er niets bij, toch. Het was al zo raar dat Pa niet met prooi kwam vandaag. We hadden nog even de gedachte dat ie misschien wel bekaf zou zijn van gisteren en dat ie geen puf meer had om te jagen. Dat deze derde valk zich dan maar niet meer laat zien, zodat Pa weer kan voeren en S2 weer wat meer kan gaan wennen aan de kids. Het zag er gisteren helemaal niet zo slecht uit en ik had toch wel hoop dat het knopje van S2 om zou gaan, heb ik in het verslag hieronder nog verteld.

Wat een gedoe gisteren weer, denk je dat S2 toenadering zoekt, laat Pa het overdag afweten. Zo tegen half 5 begon het echt te kriebelen hoor, ik zat niet meer lekker op mijn stoel. Ik was blij dat Piet direct mee wilde gaan en de rest weten jullie.

Zit ik vanmorgen nog wat te kijken en te lezen, sta ik op het punt om lappy uit te zetten en eens iets "zinnigs" in huis te gaan doen, komt Pa weer met een vette prooi. Toch maar even blijven kijken. Zijn de kids gevoerd, gaat de telefoon. Peter van Geneijgen. We hebben 3 kwartier gebabbeld over de valken en andere valken. Over projecten in het buitenland, fokprogramma's, over gisteravond, het ringen etc. Het was allemaal erg interessant en leerzaam. Eigenlijk had ik het gesprek op moeten nemen, ik kreeg zoveel info dat het niet meevalt om niet vanalles te vergeten.

Over "onze" kids was ie zeer tevreden, ze zagen er goed uit, eigenlijk een wonder dat het zo gegaan is. Vooral het wegblijven van een ouder 's nachts en dat de jonge daar overheen gekomen zijn is toch wel heel bijzonder. Dat Pa zo goed blijft voeren is gewoon instinct, die wil gewoon dat zijn kids groot worden en uitvliegen. Het is zijn nageslacht. Dat er bij Ma zulk sterk instinct in zou zitten, leek me logisch, ik had het eigenlijk bij het mannetje minder verwacht, dat is dus niet zo. We hebben het ook gehad over het eten van de pootjes van de prooi, voor iedereen een angstig gezicht, de kids zitten er soms behoorlijk mee te vechten en als je dat dan ziet, hoop je maar dat ze er niet in stikken. Die pootjes hebben ze nodig evenals veertjes. Als de kids alleen maar spierweefsel zouden eten is dat veel te eenzijdig voedsel, ze hebben ook wat anders nodig. Uit de botjes in de pootjes halen ze o.a. calcium. Eigenlijk allemaal logisch. toch. Veertjes zijn weer nodig voor de vorming van braakballen. Ik heb wel eens een braakbal gezien en dat zijn inderdaad veertjes, kleine stukjes onverteerd bot en soms ringen van prooi. Over ringen gesproken, Peter had laatst in een nestkast een ring gevonden die uit Finland afkomstig was, hij moet die nog opsturen om erachter te komen van welke vogel die ring was. Finland is toch een heel eind uit de buurt.

Ik kreeg ook uitleg over de veren van de jongen. We zien nu al aan het uiteinde van de vleugels een duidelijk begin van de veren. Volgens de leeftijd van de kuikens moet dat nu ook, dus hierin zag ie geen achterstand. Wat het gewicht betreft komen we dat dus nooit te weten, maar zo op het oog vond hij de kids er goed uitzien, en dat vind ik nu ook.

Zo vertelde hij me ook een heel mooi verhaal over een fokprogramma in Zweden. Daar werden jonge valken in een natuurlijke omgeving in een kast gezet zodat ze aan de natuur konden wennen. Deze jonge valken werden dus door de mens gevoerd. De kast bevond zich op een rots ergens in de bergen. Nu kwam op diezelfde rots een koppeltje slechtvalken wonen. En "sprookjes" bestaan ook in de natuur, dit koppeltje nam de taak van de mens over en ze zijn die valkjes gaan voeren en opvoeden. Mensenhanden waren niet meer nodig, ik kreeg er kippenvel van.

Vrijdagmiddag was het de bedoeling dat de valkjes geringd zouden worden en dat dit door Planet uitgezonden zou worden. We weten inmiddels dat dit niet doorgaat. Om toch iets voor alle slechtvalkenfans te doen, heeft Planet iets anders bedacht en Peter werkt daar aan mee. Het zal nog wel op de voorpagina komen, meer vertel ik er niet van, laat ik aan Planet over. Zelf heb ik vanavond ook een afspraak wat met de valken te maken heeft, ik heb getwijfeld of ik het zou doen, maar in het belang van de valken in de Mortel toch maar gedaan. Ik vertel jullie daar vanavond nog wel meer over.

Een laat bericht vanavond, kon ook niet anders want we zijn lang bij de toren geweest, we waren pas om 22.00 uur thuis. Het was druk bij de toren, Diane op haar krukken, gelukkig is ze weer wat mobiel en kan ze weer eens af en toe komen kijken. Nog een paar mensen van wat verder weg, sorry dat ik weinig tijd voor jullie had, ik had namelijk een afspraak om half 8.

Een aantal dagen geleden stond ook hier in de krant het stukje over het drama in de Mortel. Toen ik het een paar maal gelezen had vond ik het eigenlijk maar een eenzijdig verhaal. Het kwam bij mij negatief over, zeker na alle ellende die ik had gezien en die we via de cams meegemaakt hadden. Alsof het alleen maar ellende was. Toen heb ik iets gedaan wat ik nooit doe, de krant gemaild hoe ik erover dacht. Enige reactie had ik eerlijk gezegd niet verwacht, al helemaal niet toen later die dag bleek dat het stukje in meer kranten over heel het land had gestaan. Wat gebeurd er nu, krijg ik gistermorgen een mailtje van het Eindhovens Dagblad dat ze een keertje met me wilde praten over de valken. O jee, dat heb ik weer. Eerst maar even Piet bellen wat ik hiermee moet. Die vond dat ik het gewoon moest doen, dus belde ik later die journaliste. We hebben het over het bewuste artikel gehad en een afspraak gemaakt. Voor donderdagavond half 8 bij de toren. Het was mijnerzijds op één voorwaarde, dat ik niet op de foto zou gaan. Die moest er volgens haar toch wel eentje bij, prima, maar dan liever niet herkenbaar. O, o, wat had ik gedaan, ik vond het maar niets en was er gisteren al behoorlijk zenuwachtig over. Als dat maar goed gaat.

Vanavond dus naar de toren. Is het de afgelopen avonden redelijk rustig, nu was het dus druk. Kennis gemaakt met die journaliste en er moesten eerst wat foto's gemaakt worden. En dan begin je te vertellen. Dan moet je iemand duidelijk zien te maken wat die valken voor je betekenen en waarom je daar zo mee bezig bent. Natuurlijk komt alles aan bod, de omgeving, het begin, de situatie nu, hoe mijn gezin er op reageert enzovoorts.

Het waarom is eigenlijk niet zo moeilijk; al voor het derde jaar volg je deze slechtvalken en dan gaan ze toch wel wat voor je betekenen, hoe ver ze eigenlijk ook van je afstaan, je gaat er van houden, tenminste ik wel en ik weet zeker dat er veel meer zo over denken, toch. Nu is het allemaal niet zo positief wat er allemaal over de slechtvalk in de Mortel gezegd en geschreven wordt en dan bedoel ik ook alles er omheen. Dit vind ik zo jammer want het is eigenlijk, ondanks het drama van Ma, geweldig mooi om te zien, mits je het kunt zien. Dit wilde ik eigenlijk naar voren brengen, de mensen ook op die mooie dingen wijzen en niet alleen op de ellende. Dat ook een heel normaal mens zoals ik daar uren kan gaan zitten kijken, dat je hier echt geen vogelaar voor hoeft te zijn, of een natuurfreak. Dat je ziet en beseft dat wat we daar zien eigenlijk toch wel heel erg mooi is. Het leven van een wilde roofvogel van heel dichtbij volgen terwijl het een wereld van verschil is met zoals wij leven. Dus met goede bedoelingen heb ik dit gedaan en ik ben benieuwd wat er morgen in de krant staat.

Nog even over vanmorgen, de plannen die Planet heeft/had. Omdat het ringen nu niet doorgaat wilden ze iets doen voor de kijkers/lezers. Zoals ik het begrepen had een vorm van een "mailchat". Jullie stellen vragen aan Peter per mail en die worden direct via de Panetsite beantwoord. Tenminste zo had ik het begrepen. Omdat er morgen zou worden geringd dacht ik dat Peter bedoelde dat dit ook morgenmiddag zou gebeuren. Er staat nog niets op de site, dus dan neem ik aan dat ik dat niet goed begrepen heb, of de plannen zijn gewijzigd, kan natuurlijk ook. Sorry lieve mensen ik had beter daarover mijn mond kunnen houden, was misschien wel zo verstandig geweest.

Helaas heb ik dus vanavond niet heel veel gezien van de valken, met iemand een gesprek voeren en dan alleen maar naar de toren staan te gapen is ook al zo iets, dat doe je niet. Ik heb wel begrepen dat er regelmatig werd gevlogen. Dat er drie valken aanwezig waren en dat Pa ook prooi kan jatten. Ja, Pa jat dus ook prooi. Ik zal proberen te vertellen wat Diane, Walter en Piet gezien hebben en ik maar gedeeltelijk. Op de bovenste ring bij de ronde schotel zit een valk met een prooi. Terwijl die valk daar zit belt Daphne dat Pa in de kast is met prooi en dat die afgepakt wordt door S2. Er wordt nog wat gevlogen door Pa en S2 en even later horen we van het thuisfront dat Pa weer met een kleine prooi de kast in is gekomen en zit te voeren. Waar die prooi vandaan kwam weten we niet. Na het voeren zien we Pa uit de kast komen en vliegt tegen de wijzers van de klok in om de toren. Vervolgens land ie aan de achterzijde bij de valk met prooi. Pa pikt de prooi af en vliegt direct door naar de kast en we horen weer van het thuisfront dat Pa terug is in de kast met een kleine prooi.

Die laatste prooi is Pa gaan halen bij de vreemde derde valk, die eigenlijk niet reageerde toen Pa die prooi afpakte, de valk bleef gewoon zitten waar ie zat. Jammer genoeg is mijn scoopje niet van die kwaliteit dat we die valk goed konden zien, alhoewel we even dachten een zilverkleurige ring te zien spiegelen aan zijn rechterpoot, maar hier zijn we niet zeker van. Door mijn scoopje leek ie ook niet zo donker op zijn rug als Pa en leek het alsof zijn borst nog wat bruiner was. Dit deed ons vermoeden dat het misschien toch de jonge valk van vorig jaar zou kunnen zijn. Let wel, dit vermoeden we en weten we dus absoluut niet zeker. Misschien dat Lambert of iemand anders met een goede scoop meer duidelijkheid kan gaan geven. Wat verder opviel is dat er geen enkele vijandigheid te bespeuren viel tussen de nu aanwezige drie valken.

Gelukkig hebben de kids vandaag weer meer te eten gekregen dan gister en zien ze er best wel goed uit, zeker als je kijkt wat er allemaal gebeurd rondom de toren. Het blijft maar doorgaan.

Het is vandaag een gedenkwaardige dag. Vandaag zouden, als alles normaal verlopen was, de kids in de Mortel hun identiteit krijgen en als een bekende slechtvalk verder gaan leven. De omstandigheden lieten het niet toe om deze jonkies te kunnen ringen. De nu wereldberoemde jonge valken zullen, als alles goed blijft gaan, over een aantal weken als grote onbekende slechtvalken de weide wereld gaan verkennen. Dit heeft tot gevolg dat we zeker weten dat we van deze slechtvalkjes nooit en te nimmer nog iets zullen vernemen. Eigenlijk best een treurige gedachte, dat we van deze vechtertjes, die we dag en nacht volgen, nooit te weten zullen komen hoe het met die twee verder gegaan is. En dat op 4 mei. Ik moet er eerlijkheidshalve wel bij zeggen dat ook als ze geringd zouden zijn, de kans om ooit nog iets te horen van dit stel ook heel erg klein is, maar die kans bestaat nu niet.

Twee weken geleden kreeg ik van Peter een mail waarin hij me vroeg of ik erbij wilde zijn met het ringen. Uiteraard, het was nog mijn allergrootste wens wat de slechtvalken betreft, ik heb dat van die wens op het oude forum al eens gezegd. Maar niet getreurd ik krijg zulk spul nog wel eens te zien. Ik ben al lang heel blij dat die twee er nog steeds zijn en als ik zojuist (20.00-20.30 uur) het voeren zag, met alle emoties die daarvan afstraalde, maakt dat mijn hele dag weer goed. Pa en de kids blijven je elke dag verrassen. Zoals Pa vandaag met zijn "tactiek" om met prooi weg te vliegen toen S2 de kast inkwam, geweldig om te zien, zojuist toen Pa er niets van snapte dat de kids hun bordje niet leeg aten. Mooiere beelden kun je toch niet zien, of wel. Wij zaten met zijn vieren hier thuis naar dat voeren te kijken en hebben ervan genoten. Nu dit alles zo speelt heb ik weer een grote wens, dat deze twee valkjes gezond en wel over een aantal weken uit mogen vliegen. Ik denk zo dat iedereen die bij deze valken betrokken is die wens ook wel zal hebben.

Vanmorgen ben ik even bij de toren geweest, bij Lambert en Harrie. Het was best gezellig ondanks dat we weinig van onze familie zagen. Ik had Lambert al verteld dat er geen aardbevingen voorspelt waren, maar kreeg bij thuiskomst toch een melding dat er al 5 waren geweest, in Indonesië. Het is geweldig als je dit soort mail ontvangt. Ik had er vanavond nog één, van een Belgische medefan. "Ze kan steeds beter begrijpen waarom die Belgische troela Pa zo graag wil hebben, voor zo'n man zou ze ook naar Nederland komen!"

Vanmorgen eigenlijk niet veel gezien, ik ben nog even op de Hemelsbleekweg (tip voor de tomtom toeristen onder ons) geweest, waar toch weer een aantal mensen aanwezig waren, zelfs iemand uit Zwolle. Lambert en Harrie zijn gegaan om de accu's op te laden, ik heb nog even gekletst over vogels en ben toen ook naar huis gegaan, ik kreeg behoorlijk last van hooikoorts en had het koud gekregen. De plek langs de doorlopende weg waar Lambert met Harrie stond, vind ik voor iemand zoals ik te ver weg, zelfs met kijker. Maar voor Lambert heel mooi, hij kan vanaf daar recht in de kast kijken.

Vanmiddag had ik verplichtingen thuis, moest met de kids (die van mij) naar het NK springen in Mierlo, altijd mooi om te zien en vrijdags lekker rustig. We waren pas om 7 uur thuis en ik had honger, dus eerst gegeten en daarna was er geen tijd meer over voor onze valken. Ik ga zo dadelijk campics en filmpjes kijken, gelukkig hebben we ijverige forumleden en door die leden kan ik mijn middag weer inhalen. Alle lieve mensen die zo'n goed en mooi werk verrichten, ik ben er super blij mee.

De kids liggen slapend uit te buiken en ik ga ook eens een keertje vroeg naar bed. Voor de vroege vogels onder ons, in het gelijknamige radio programma wordt a.s. zondagmorgen aandacht besteed aan de slechtvalken, daarin ook een gesprek met Peter van Geneijgen.

Ik ga zo dadelijk mijn bakkie koffie pakken, nog even wat bekijken en morgen zeker weer naar de toren toe.

Nadat gisteren de kids geen hap meer door hun keel kregen en we helemaal blij waren, begon de dag van vandaag teleurstellend, Ik noem ze dan ook nog steeds maar de fam. Jojo. Tot 3 uur geen eten. Vroeg op de middag moesten wij toch nog boodschappen doen in Bakel en wat doe je dan als je je zorgen maakt, een ommetje langs de toren.

Komen we tegen 12.45 aan en dan ga je naar een valk zoeken, nou dat viel niet mee, eerst de zijkant vanaf de zandweg, daarna de voorkant, de zijkant aan de Snelle loop om dan naar het veld aan de achterzijde te wandelen. Het duurde ook hier een hele tijd totdat ik een valk op een schotel op de onderste ring zag zitten, gedeeltelijk verstopt. Het was de enigste voor ons waarneembare valk. Deze valk, waarvan ik het vermoeden had dat het Pa was, vloog ineens als een speer richting het bos aan de, voor ons, linkerzijde. Even daarna kwam hij terug en ik dacht geen prooi te zien. Nu is dat soms ook wel moeilijk te zien als ze maar een kleine prooi bij hebben. De valk gaat bij de linkerschotel onderste ring zitten. Na een minuut of 5 krijgt ie een duif in het vizier en gaat hij achter die duif aan. Duifje was geen eenvoudig klusje, ze hebben samen een hele grote ronde over het andere veld gemaakt, vlogen toen richting de grote weg en de valk had inmiddels meer hoogte als duifje. De valk dook ineens op de duif af en ik dacht echt dat ie hem te pakken had, helaas, duifje viel naar beneden en was dus als prooi ontsnapt. Ik heb deze vlucht geheel met kijker kunnen volgen, gelukkig stonden we midden op het veld en bleven de valk en duif boven de bosrand uitkomen. Piet die zonder kijker keek heeft tijdens die prooiaanval even een ander valk een stukje rond de toren zien vliegen. De valk die ik volgde nam zijn plaats bij de schotel weer in. We hadden twee valken gezien en twee prooivluchten al dan niet geslaagd. Pfff het was toch een opluchting. We zijn toen toch een beetje opgelucht maar boodschappen gaan doen.

Tegen de klok van drie krijgen de kids eindelijk eten, het werd ook wel tijd. Ik hoop niet dat Pa gisteravond boos op ze was omdat ze hun bordjes niet leeg hadden gegeten. En dat ie om die reden ze heeft laten wachten. Er viel weer heel wat bezorgdheid weg, met deze maaltijd.

Vanavond zijn wij weer even bij de toren geweest, tot 19.15 uur. Bij aankomst al aan de zijkant gekeken en vervolgens naar de voorkant toe. We hadden goed gezelschap, Arno van de vogelwerkgroep was er al. Er was weer geen valk te bekennen. Eerst wat bijgepraat over onze familie, moet ook gebeuren, toch. Ineens zien we Pa met wel een hele grote prooi aankomen en tegelijkertijd laat S2 zich ook zien. Pa had duidelijk heel veel moeite om met die prooi omhoog en bij de kast te komen, beslist geen fluitje van een cent, om het zo maar eens te zeggen. Pa is eindelijk boven aangekomen en duikt de nestkast in. S2 gaat eerst op de bovenste ring zitten en vervolgens op de hoge mast. Tijdens deze vluchtjes bemerkt Arno dat S2 een pen (veer) mist uit haar linkervleugel. Ik vraag dus meteen of dat kan komen van een gevecht. Hij denkt van niet en het is nu ruitijd en dan is zoiets heel normaal. Weer wat geleerd, ik heb het helaas zelf niet kunnen zien. S2 vliegt weer op en gaat de nestkast in om vrij snel met prooi weer te verschijnen. Ook onder bij de toren zeg je dan een vloekwoordje hoor. S2 gaat met prooi op de bovenste ring net achter de linkerschotel zitten en ze begint fanatiek de prooi te plukken, het sneeuwt weer even in de Mortel. Pa is inmiddels ook uit de kast en begeeft zich richting S2. We zien ze samen daar zitten en houden ze dus ook goed in de gaten. Het duurt even en dan zien we Pa wegvliegen met de prooi, die inmiddels dus netjes is schoongemaakt door S2, en gaat de nestkast weer in. Opmerkelijk, S2 plukt dus de prooi en Pa mag hem weer meenemen. S2 vliegt van de ring weg en gaat gemoedelijk op de hoge mast zitten, maakt nog een keer een klein rondje om weer op dezelfde plaats te gaan zitten. Pa kan dus de prooi helemaal opvoeren. Pa verlaat na het voeren de nestkast en vliegt naar de achterzijde van de toren en we hebben hem niet meer gezien.

In de tijd dat Pa aan het voeren was en S2 op de antenne zat ben ik nog naar de achterzijde gegaan of ik eventueel een derde valk kon ontdekken, ik heb de toren goed afgezocht maar niets kunnen ontdekken wat ook maar enigszins op een valk leek. Helemaal niets dus.

Weer terug op de weg en verteld over de achterzijde gaat S2 richting kast en wipt de kast in. Wat moet die daar nu, Pa zit toch niet meer te voeren. Het duurde wel erg lang voordat ze de kast uitkwam, ik heb helaas nog geen tijd gehad om daar iets over te lezen of te kijken, komt morgenvroeg nog wel. S2 nestelt zich weer op de hoge mast en als we 19.15 naar huis gaan zit ze er nog steeds.

Dus wel iets heel interessants gezien vandaag, het leek wel of S2 die prooi uit de kast haalde om schoon te maken en dat daarna Pa er weer gewoon mee mocht vertrekken om het aan zijn kids op te voeren. Het zag er in het echt toch heel anders uit als dat jullie waarschijnlijk via de webcambeelden dachten. Inmiddels waren er behoorlijk wat kijkers bij de toren en die zullen de rest van de avond wel gebleven zijn. Wij moesten naar huis, eten en zo meteen naar een verjaardag. Morgen heb ik helaas geen tijd om een bezoekje aan de toren te brengen, een familiebarbeque, die met voorbereiding en nadien opruimen de hele dag in beslag neemt. Dus mijn eerste vrije dag sinds twee weken, moet ook een keertje kunnen toch. Prettige zondag en geniet nog van het mooie weer, maandag is het echt afgelopen.

Was het de afgelopen weken zulk prachtig weer, vandaag was het weer ouderwets herfst. Goed voor de natuur, maar ikzelf ben er na een uurtje toch wel op uitgekeken. De jonkies hebben een geluk, de wind staat niet in de kast, die komt van de andere kant. De bbq was gisteren een succes en vanmorgen had ik nog het nodige op te ruimen en vanmiddag had ik de nodige foto's te bewerken want die moeten morgenvroeg de duur uit.

Tussen de bedrijven door uiteraard de webcams in de gaten gehouden en zover ik het in de gaten heb gehouden hebben de kids toch aardig te eten gehad, tenminste, voor wat we gewend zijn. Het moet me toch van het hart dat ik me zorgen maak over de ukkepuk. Als er eten is duurt het even voor het "wakker" wordt en beseft dat Pa er is met prooi. Het heeft ook niet zo'n eetlust als zijn grotere broer/zus. Zoals het nu bezig is doet het me denken aan kleintje, en daar ben ik niet blij mee.

Vanmiddag vanaf half 6 heeft mijn lappy even overuren gemaakt. Er stonden hier vier webcams te draaien, twee uit de Mortel en twee uit Amsterdam, alle vier op mijn scherm en ik heb lekker zitten te genieten. Ik kreeg zojuist een mail van een kijker en die had er ook intens van zitten te genieten en die keek naar hetzelfde als dat ik gedaan had. Het vergelijk van de jonge valken met mensen handen. Eindelijk een vergelijk, eindelijk een beeld hoe groot die valkjes nu moeten zijn. Helaas moet ik er wel bij zeggen dat ik de jonge in Amsterdam echte dikkertjes vind vergeleken met onze jonkies. Maar Peter wist me afgelopen donderdag al te vertellen dat de jonge toch goed groeide en de ontwikkelingen van de veren conform de leeftijd was. Zie mijn verslag van donderdag 3 mei 12.00 uur. Na deze live-uitzending moest ik nog eten en daarna ben ik toch nog even naar de toren geweest.

Zo droog als het was zo nat is het nu, ik had beter laarzen aan kunnen doen. Bij aankomst zag ik een valk op de bovenste lamp voorzijde zitten. Ik ben het zandpad opgelopen om te kijken of ik aan die zijde van de toren nog een valk kon ontdekken, helaas niemand gezien. Ik ben teruggelopen om even naar de achterzijde te wandelen. Loop ik het bos in, richting het achterveld, dan loop je op een pad langs de Snelle loop. Nou, ik was blij dat ik mijn wandelschoenen aanhad, het was meer over de plassen water heen springen dan wandelen, jeetje zeg wat is er vandaag veel water gevallen. Was het afgelopen weken zo lekker 's avonds op het veld aan de achterzijde, in het zonnetje uit de wind, nu was het volop in de wind en de zon heb ik ook al niet gezien. Ook aan deze kant geen valk te bekennen. Dan maar weer terug, dat ging bijna vanzelf, als ik een pluu in mijn handen had gehad, had ik waarschijnlijk gevlogen. Ik ben het brugje over gegaan en ben het veld overgelopen tot het weiland van de boer. Daar zag ik op een paal het geelgorsje zitten, en het mooie was dat ik op een meter of tien stond en het bleef gewoon zitten, schitterend, toch. Vanaf die hoek heb ik de toren in de gaten gehouden en er werd af en toe wat gevlogen, niet ver maar met die wind wel heel mooi om te zien. Dan komt er toch wel wat meer bij kijken om veilig ergens op de toren te kunnen landen. Nu stond ik daar volop in de wind en ik verwachtte eigenlijk ook geen echte actie meer dus loop ik langs de Loop en het bos weer terug naar de Hemelsbleekweg. Nog steeds werd er af en toe wat gevlogen en gingen de valken afwisselend op de lamp of ergens op een ring zitten. Bij thuiskomst heb ik even vlug de waarnemingen gecheckt en heb dus de aankomst van Pa met prooi gemist, het zal wel net geweest zijn toen ik onder de bomen liep. Terug op de weg zag ik een valk op de bovenste lamp linkerzijkant van de toren zitten.

Even later kwam Gerrit nog aanwaaien en we hebben daar samen nog even gestaan en eigenlijk meer bijgepraat dan gekeken. Lang is Gerrit er niet geweest en toen het donker werd zijn we naar huis gegaan, met een valk op de bovenste lamp linkerzijde en een valk op het raampje recht schuin daarboven. Dit is toch wel bijzonder omdat ik dit een volwassen valk nog nooit heb zien doen, op de vensterbank van een raampje gaan zitten. Dit deden in de afgelopen jaren alleen de jonge valken. Pa en Ma gingen dan altijd op een lamp zitten. Inmiddels ben ik dus weer thuis, dit aan het schrijven onder het genot van een lekker bakkie koffie. Ik ga zo nog even verder bijlezen en laten we hopen dat S2 zich morgen niet zo veel in de kast laat zien als vandaag, of ze moet de kids gaan voeren. Als je wilt schuilen S2, dan ga je maar ergens anders zitten, maar niet in de kast. De ingang moet vrij blijven voor Pa met prooi.

Op valkengebied was het vandaag een hele mooie dag. Als het zo door blijft gaan heb ik er het volste vertrouwen in. Zeven keer is Pa geweest met een prooi om te voeren en niet één keer heeft S2 het aangedurfd om de prooi in beslag te nemen. Wat me wel opgevallen is dat Pa best veel met al geplukte en gefileerde prooi binnenkomt. Tactiek? Het zou best kunnen, dan is ie, de tijd dat ie in de nestkast is, ook bezig met voeren. Hoe langer ie in de kast is hoe groter de kans dat S2 komt en het afpakt. Maar S2 heeft vandaag ook netjes op het rooster gezeten en de hele boel in de gaten gehouden. Na de voedering van 18.15 uur bleef ze maar zitten en zitten, Of ze zat op haar gemakkie daar of ze zat nog eens stevig na te denken over de familie; Pa en zijn twee kids. Op zich vind ik het niet erg als ze daar zit hoor, van mij mag ze, als ze dan maar weer gaat als Pa aankomt met nieuwe prooi of hem tenminste fatsoenlijk doorgang geeft.

Na die maaltijd zijn wij nog even bij de toren langs geweest. Je raadt het al, ze zat bij aankomst nog steeds op het rooster. Pa zat op zijn oude stekkie, de bovenste lamp aan de voorzijde. Dit was ook zijn geliefde plek in 2005, het jaar met May en June. Op het forum had ik gezegd dat ik S2 wel weg zou lokken met een overheerlijke zak frites. Nou liet het weer het niet toe om de fritespan buiten te zetten dus moest ze het doen met diepvries frites. Ze had geen trek en bleef dus gewoon zitten. De volgende keer maar duivenshoarma meenemen dus. Het spul zat en was ook niet van plan te gaan verzitten. Er kwamen wat meer kijkers en Pa had toen toch maar het gevoel dat ie tenminste één rondje toren moest laten zien. Ik heb hem niet terug op de toren zien komen want S2 was ook even gaan vliegen. Je kunt je fans tenslotte niet voor niets daar beneden laten staan, toch. S2 nam plaats naast de rechterschotel onderste ring en volgens Frank zat Pa daar ook ergens. We hebben ze niet meer zien vertrekken. We zijn een klein uurtje bij de toren geweest, gelukkig waaide het niet meer zo hard als gisteren, maar we hebben wel even wat regen gehad. Niet zo veel als 's middag toen ik van plan was om even langs te gaan. Ik was in Bakel en het viel met bakken uit de lucht. Slechtvalken kijken is leuk, maar toch niet met zulk weer. Ben maar weer naar huis gegaan en de webcams bekeken.

Gisteren met het ringen in Amsterdam is men er achter gekomen dat het wijfje aldaar een ander wijfje is dan vorige jaren. Daar dus ook al, alleen die was wat eerder en heeft daar voor kroost gezorgd. Maar dit is wel bijzonder, ik heb van nog een ander koppeltje gehoord dat het een ander wijfje was dan vorig jaar. Bij dit laatste koppel was men zeer verbaasd dat er geen eieren kwamen, men snapte er al niets van, totdat er een foto opdook van een spotter waaruit bleek dat het wijfje van dit jaar een ander wijfje is. En in de Mortel is het ook al raak, alleen is het hier een groter probleem met een nest jonge valkjes. Even dus al drie koppeltjes waarvan we weten dat het wijfje dit jaar iemand anders is. Bijzonder zou ik zeggen, maar kan goed zijn dat dit heel normaal is, ik heb daar eigenlijk geen enkel idee over.

Er zijn geen spectaculaire dingen gebeurd vandaag, behalve dat Gerrit waargenomen heeft dat het in de Mortel al weer gesneeuwd heeft, had ik toch al gezegd, de laatste weken was het zomer, gisteren herfst en vandaag dus al aardig winter. (voor degen die dit niet begrijpen, Gerrit heeft vanmiddag een filmpje gemaakt van Pa, die op de onderste ring een duif zat te plukken, het sneeuwde veren). Over veren gesproken, de grootste van het stel begint nu toch echt te veranderen. Als je zo kijkt dan zie je al behoorlijke pennen uit zijn vleugels komen en ook de staart begint vorm te krijgen. En als je naar zijn koppie kijkt is het rond zijn ogen ook al niet meer wit, de kids worden groot. Gelukkig, want wat zou het toch mooi zijn als die over een week of drie voorzichtig de sprong naar het dakterras wagen en nadien hun eerste vlieglessen zouden krijgen. Ik krijg al tranen in mijn ogen als ik daaraan denk.

PS. Na het plaatsen van dit verhaal, kom ik er al lezende achter dat er in Amsterdam een fout is gemaakt. Het wijfje blijkt achteraf toch nog steeds dezelfde te zijn.

Het is maar een rare dag geweest vandaag. Eigenlijk loopt elke dag niet zoals het hoort. Vanmorgen duurde het even voor Pa aankwam met wat eten voor de kids, maar toen ie eenmaal kwam hield het ook niet meer op. Maar liefst 4 maal is ie met prooi de kast ingekomen. De ene wat groter dan de andere maar de kids hadden weer mooie volle kroppen, en dat is het belangrijkste. Dit uurtje voeren bracht wel mijn dagplanning aardig in de war, maar voor zoiets moois vind ik dat echt niet erg hoor. De kids lagen er nadien tevreden bij. Zo tegen enen kwam Pa weer eens met een prooitje aanzetten, helaas S2 was er weer als de kippen bij. Vanmiddag heb ik verder niet kunnen kijken, verplichtingen op stal.

Op de terugweg van stal naar huis maak ik dan toch graag een ommetje langs de toren. Samen met Menno (mijn zoontje) ben ik daar dus drie kwartier geweest, van 15.30 - 16.15 uur. Het was allesbehalve spannend. Bij aankomst zat S2 op de bovenste lamp aan de voor kant en toen we gingen nog steeds. Mevrouw zat lekker dik te wezen, de veren lekker gespreid. We zijn even het zandpad opgelopen, naar de achterzijde gewandeld en het veld achter de Snelle Loop aangedaan. Pa hebben we niet kunnen ontdekken. Terug maar weer naar de auto en op de weg nog even blijven kijken. Pa was toch aanwezig, we hebben hem even in de lucht gezien maar verdween achter de bomen uit ons zicht. Waar Pa vandaan kwam weet ik niet. Ik hoopte toen al dat ie op prooi-jacht was en bij thuiskomst bleek dat ook waar te zijn. Even later kwam Pa met prooi de kast in en even later volgt S2 die de prooi weer in beslag neemt. Rond 5 uur hetzelfde verhaaltje. Het is af en toe gewoon niet leuk meer. Je vraagt je steeds vaker af of die tante haar eten wel zelf kan vangen. De twijfels daarover worden steeds groter, zeker als je bij de toren bent en je ziet dat mens daar zitten te pronken op die rode lamp. S2, je bent in de Mortel, niet in Amsterdam!

Je begint weer wat moedeloos te worden en gaat maar weer een keertje richting toren. Bij aankomst zat S2 weer op de lamp. Of ze zit heel stoïcijns op het rooster en trekt zich absoluut niets aan van de kids of ze zit op de lamp. Saaie tante hoor. Pa konden we niet ontdekken. Al vrij snel kregen we bezoek van Gerrit en samen zagen we Pa met prooi aankomen die richting nestkast ging om te voeren. Wat doe je dan als je daar staat, precies, S2 in de gaten houden en hopen dat haar pootjes even vastgeplakt zitten aan die lamp. Niet dus, maar S2 vliegt zigzaggend heel op haar gemakkie naar boven en gaat op het rooster zitten. We zien Pa de kast uitkomen en S2 erin gaan. Via het thuisfront horen we dat Pa toch klaar was met voeren, gelukkig.

Pa komt dus de kast uit en gaat op de rechtse schotel van de tweede ring zitten. Even later volgt S2 ook die richting en gaat op de onderste ring zitten, bij de voor ons rechtse schotel. Er gebeurt een hele tijd niets en we kunnen ze op een gegeven moment zelfs niet meer zien. Dan ineens gaat Pa achter een duif aan, boven het bos aan onze rechterzijde. Maar Pa is slim en jaagt de duif weer richting toren. Tactiek? Duifje en Pa zijn dichtbij en iets voorbij de toren en plots, een wonder geschied. S2 komt in actie en biedt Pa de broodnodige hulp. Samen gaan ze achter de duif aan. Het was een prachtig gezicht dat samenspel en dat allemaal boven het veld bij de Snelle Loop. Lieve mensen, het is echt waar S2 heeft de prooi geslagen......alleen liet ze duifje weer vallen en dook er toch nog een keertje achter aan. Onze verbazing was enorm. Ze kan dus wel degelijk jagen en prooi vangen, zes ogen die het gezien hebben. Eindelijk, want wat hadden we hier toch onze grote twijfels over, of niet dan. Het mooiste van dit alles was toch ook het samenspel met Pa, even leek het op de voorbije jaren, toen we Pa en Ma dit veelvuldig hebben zien doen. Pa en S2 kunnen het dus ook samen, een goed gevoel geeft dat, zeker met het uitvliegen van de kids in het vooruitzicht.

De prooi was dus niet geslagen, Pa en S2 kwamen met lege handen terug. S2 voorop die haar favoriete lamp maar opzocht om daar haar teleurstelling te gaan zitten verbijten, gevolgd door Pa die de lamp aan de zijkant maar opzocht. Tegelijkertijd kwam Kuiko aanrijden en vroeg met open raam al rijdende of ie het allemaal wel goed had gezien. Ook hij kon zijn ogen niet geloven. We hebben daar met zijn vieren nog even gestaan, allemaal toch lichtelijk onder de indruk. Pa is weer gaan jagen en S2 is tenslotte op de onderste ring gaan zitten bij de rechterschotel. Inmiddels begon het al wat te regenen en aangezien we een geweldige avond hadden gehad, zijn we na Kuiko naar huis gegaan en is Gerrit nog even gebleven, zal niet lang meer zijn geweest want het begon allangs harder te regenen.

In blije stemming komen we thuis en bij een eerste blik op lappy zien we Pa met prooi op het rooster zitten. Geweldig, toch nog een keertje goed te eten en het kon niet op. Terwijl ik dit zat te schrijven is ie voor de tweede keer gekomen en hebben de jonkies weer een vol kropje. Kunnen ze zo dadelijk lekker voldaan gaan slapen. Als het morgen weer zo'n dag wordt, teken ik ervoor en dan 's avonds als we daar staan mag S2 wel weer een duifje slaan en dan als prooi aan de kids aanbieden. Ik ga daar vannacht gewoon over dromen, misschien komt die droom wel uit, wie weet.

Terwijl ik hieraan begin is het buiten bar en boos, een stevige onweersbui trekt over, ook over de Mortel. Dit slechte weer geeft wel aan hoe het vandaag met onze kids is gegaan. Gisteren ging het nog wel goed met voeren, vandaag was het gewoonweg niks. Het kleinste van het tweetal heeft toch niet echt veel gehad. Na zo'n dag als gister blijf je hopen op een verandering van S2. Helaas weet ze de dag daarna telkens onze hoop weer de grond in te boren, toch. Ook zoals ze gisteren met Pa achter die prooi aanging, het was voor Gerrit en mij echt samenspel, wij hebben de afgelopen twee jaar veel van deze aanvallen gezien, toen nog door Pa en Ma en het zag er gisteren idem dito uit. Het was niet alleen S2 die achter die duif aanging, ze gingen samen. Als ze die duif voor zich alleen had gewild, was ze er wel als een speer achteraan gegaan en had ze Pa het nakijken gegeven. Ik zag wat ik zag en niet wat ik wilde zien. En het zag er hoopvol uit. Echter, na de dag van vandaag begin ik er wel een hard hoofd in te krijgen of S2 ooit nog eens met eten voor de kids de kast ingaat, ikzelf denk van niet, helaas.

Vanmiddag ben ik weggeweest en tegen 19.00 uur was ik bij de toren. S2 zat op de bovenste lamp aan de voorzijde, waar anders. Pa was nergens te bekennen. Was hij op jacht?, ik hoopte van wel. Er was nog iemand en we hebben even over de valken gesproken. Komt Pa ineens aanvliegen uit de richting Bakel. Het ging niet zo makkelijk dus was mijn conclusie al meteen, die moet een prooi bij hebben. Met kijker kon ik pas laat ontdekken dat ie inderdaad iets bij had, maar groot was het niet. Terwijl Pa aankomst vliegt S2 op en draait wat rond de toren. Pa vloog niet naar de kast maar zocht zijn heil op de tweede ring van onder bij de rechterschotel. S2 koos de onderste ring uit. Daar zat het spul en het kat en muis spelletje begon. S2 vloog regelmatig op om een keer langs Pa te vliegen en ging weer zitten, telkens op de onderste ring. Na een hele tijd dacht Pa dat de kust veilig was en deed met prooi de nestkast in, helaas had S2 hem direct in de smiezen en vloog hem achterna, om de nestkast in te gaan en er weer snel met de prooi uit te komen en weer op de toren te gaan zitten, derde ring van onder. Pa was op de rechtse schotel onderste ring gaan zitten. Helaas weer geen eten voor onze kids, die het eigenlijk heel hard nodig hadden. Het drukte aardig de stemming op de begane grond.

Er verschenen meer kijkers, die de stand van zaken wilde weten en waren er ook niet blij mee. De kids worden groter en groter en eigenlijk hebben ze steeds meer eten nodig. De groei en de ontwikkeling gaat toch wel door, ook al krijgen ze weinig eten. De laatste dagen heb ik wat meer naar de valken in Amsterdam zitten kijken en als je dan gaat vergelijken, zie je toch wel verschil hoor. We zullen dan maar weer hopen dat de dag van morgen weer veel goed gaat maken, we hopen toch wel met z'n allen dat deze kids uit gaan vliegen en dan eindelijk voor zichzelf prooi kunnen gaan vangen. Volgens een echte vogelaar leren hongerige jonge valken dat heel erg snel. Dat was tenminste een geruststellende gedachte, toch wat positiefs na zo'n karige dag. Ik heb die drie, Pa en de kids, al vaker de familie Jojo genoemd, en dat niet voor niets. Laten we optimistisch blijven en dan maar hopen dat na een dag van niet veel een dag van heel veel komt. Zo gaat het eigenlijk al sinds Ma er niet meer is en aan dat "op en neer" verhaal kunnen we maar niet wennen, toch. Ik blijf in ieder geval (voorzichtig) positief ondanks alles.

Gisteren had ik helaas niet veel tijd om echt bij de toren te gaan kijken. Dat neemt niet weg dat ik toch even was gaan kijken. Zoals zo vaak kom je dan daar en je ziet niemand. Denk je ik ga naar huis, komt er ineens eentje te voorschijn, gisteren Pa. Die vliegt een hele tijd aan de voorzijde van de toren heen en weer. Helemaal bovenaan. Ik was er dus ook vast van overtuigd dat dit op de buitencam duidelijk zichtbaar moest zijn. S2 heb ik nergens kunnen ontdekken vandaar dat ik aannam dat ze bij de kapper zat. Onvoorstelbaar met al die wind en regen, zonde van je geld, toch.

De hoeveelheid voedsel die de kids krijgen vind ik toch wel erg minimaal. En dan echt minimaal. Je kunt het ook merken als Pa weer eens een keertje met een prooitje aan komt zetten, de kids grissen de prooi nu al uit zijn poten, waarom, omdat ze stikken van de honger, om het zo maar even te zeggen. En dat is ook niet zo gek, Pa komt gewoon met te weinig eten aan zetten. De kids blijven er van in leven, groeien en ontwikkelen doen ze toch wel, maar er blijft verder ook niets over. Deze jonge slechtvalken hebben naar mijn mening geen reserve, niets waar ze op kunnen teren. Dat is ook de reden waarom ik een beetje bang ben voor de toekomst. Als ze strakjes gaan vliegen, vergt dat toch wel de nodige energie. Die zullen ze toch ergens vandaan moeten halen. Ik vraag me dan toch wel af waar moeten ze dat vandaan halen. De kids worden groter, hebben meer eten nodig maar ze krijgen helaas niet meer, het blijft hetzelfde of zelfs al wat minder. Hier moet toch echt verandering in komen, zeker met de gedachte dat over een week of twee de tijd daar is dat ze de nestkast zouden kunnen verlaten.

Vandaag zijn we twee keer geweest, vanmiddag even na het boodschappen doen. Vanaf de weg konden we weinig valk ontdekken, ook al waren we samen echt goed aan het zoeken en hadden we speciaal de auto wat verder weggezet, zodat we beter op de ringen konden kijken. Dan dus nog maar even het zandpad op om aan die kant te kijken, dat was de windloze kant van de toren vandaag. Daar troffen we een man die ik eerder deze week ook al bij de toren zag. We staan daar wat te praten komt ineens Pa aan vliegen met zo te zien, een kleine prooi in zijn poten. Ik dacht echt die gaat linea recta de nestkast in. Pa dacht daar toch anders over en gaat ergens op de toren zitten en besluit om daar ook maar te blijven zitten. Eigenlijk heb ik niet veel naar de toren gekeken, is ook moeilijk op die plek, maar ik heb meer met deze man staan te praten. Ja ik klets graag lieve mensen, maar het onderwerp zorgde weer voor kippenvel. Dit was namelijk de man die die bewuste zondagmiddag op het zandpad aankwam toen Ma en S2 daar in gevecht waren en die toen voor die twee zo ongeveer moest bukken. Dit was voor mij even belangrijker als wat Pa op de toren deed en of S2 ook weer aanwezig was. Het was wel toevallig dat het weer over Ma ging. "s Morgens had ik namelijk een mailtje van Deca gekregen, mijn Belgische mailvriendin die altijd wel een grapje daarover kan maken. Zo had dit mailtje vanmorgen als onderwerp: "Hallo Nederland, hier België". Deca vertelde me iets over Ma, dat iedereen eigenlijk wel weet als je het zegt. Ze vertelde me dat als Ma nu terug zou keren, de jonge valken ook Ma niet meer in de kast zouden dulden. Hier snijdt ze toch een belangrijk punt aan. Het zal inderdaad zo zijn dat de kids Ma niet meer zouden herkennen en ik denk zelfs dat de jonge valkjes in die kast voor Ma gewoon vreemden zouden zijn. Je ziet het overal in de dierenwereld, vooral in de "huisdierenwereld", dat wanneer jonge bij de moeder weggehaald worden en je ze een aantal weken later weer bij elkaar zet er geen enkele herkenning meer is. Misschien een enkele uitzondering daargelaten, maar het is wel zo. Dus ook al zou Ma terugkeren en S2 de deur uit zou jagen we weinig zouden opschieten. Want ik denk namelijk dat ze dan ook Pa niet meer zal herkennen. Eigenlijk allemaal geen fijne gedachte, zeker niet nu de kids naar eten zitten te snakken.

Vanavond wilden we weer even gaan kijken en we stonden op het punt om te gaan, komt Pa met een prooi aan. De hongerigheid van de kids was hier heel duidelijk te zien. Pa had pas net een poot op de kastrand gezet of hij was de prooi al weer kwijt, alleen was het nu geen S2 die het pikte maar de grootste van zijn eigen kids. Jeetje zeg wat was die gulzig. We hebben het heel eventjes nog gekeken en zijn toen naar de toren gegaan. Vooraan op de zandweg stonden Lambert, Arno en Kuiko. Waarnemen is eigenlijk niet te doen als je met zovelen bent en dan al helemaal niet als je bij het huis van je kennissen gaat staan. Niks valkjes kijken, eerst even naar de twee lammetjes die vanmorgen vroeg geboren waren, twee pikzwarte lammetjes, een jongetje en een meisje, het waren flinke brokken, uit de kluiten gewassen lammeren. Maar wel heeeeel erg lief om te zien. Ook nog een ander bekeken wat begin deze week geboren was. Ja en dan ben je toch wel even bezig, ik tenminste wel, dan vergeet ik toch even de zorgen van onze familie op de toren. Deze kennissen zorgde er ook voor dat we pas om 22.00 uur thuis waren, maar de sociale contacten zijn ook heel belangrijk en het zijn lieve mensen die we al jaren kennen dus die loop je niet zomaar voorbij. Tussendoor ook wel met de anderen gepraat en naar de toren gekeken hoor.

Het eten wat Pa tegen negenen kwam brengen is eerst uitvoerig schoongemaakt door Pa. We hebben hem namelijk aan zien komen en op de tweede ring de prooi zien plukken, pal boven S2 die op de onderste ring bovenop een schotel zat. Pa heeft de prooi klaar en vrtrekt richting nestkast. Ik houd Pa dan al niet meer in de gaten en kijk alleen nog maar naar S2. Dan zie je ineens dat ze anders gaat zitten en je weet dan al dat ze gaat vertrekken, dat deed ze nu dus ook weer, hup naar boven, snel de kast in en wegwezen met de prooi. Ze streek neer op de bovenste ring en begon aan de prooi te eten. We hadden ook Daphne aan de telefoon, helaas was die niet alleen webcams aan het kijken want ze had het gemist dat S2 de prooi uit de kast weghaalde. Voor ons op de begane grond ging het ook wel allemaal erg snel en nu ik zojuist het filmpje heb bekeken kan ik het me ook wel voorstellen. S2 had inderdaad erg snel de prooi uit de kast gegrist, even ergens anders naar kijken en je had het gemist. Dus het was weer balen daar beneden en hopen dat Pa nog even op prooijacht gaat, of zijn al dan niet aanwezige prooikast aandoet. Helaas dacht Pa er op deze zaterdagavond anders over, Pa vond dat ie afgewerkt was en S2 had inmiddels al haar slaapplekkie opgezocht, de bovenste lamp voorzijde. Ik hoor zojuist van Piet dat Kuiko er ook geen touw meer aan vast kon knopen, pfff ben ik niet de enigste die daar af en toe moeite mee heeft. Het valt ook niet mee om het allemaal precies bij te houden. Het is af en toe al moeilijk genoeg om de valken te volgen, zeker als er veel op en neer gevlogen wordt en ze telkens ergens anders gaan zitten. Houd je de ene valk in de gaten, gaat de andere er vandoor, volg je die weer, ben je daarna de andere weer kwijt. En dat moet je dan allemaal zien te onthouden. Lukt geen mens hoor. Maar waar we eigenlijk voor komen kijken is een geslaagde prooiaanval van S2, want daar heeft iedereen toch nog grote twijfels over. Jagen kan ze, dat weten we inmiddels, maar prooi slaan en meenemen naar de toren is een ander verhaal. En mochten er andere bijzondere dingen gebeuren dan kunnen we die wel onthouden en weten we, als we hier schrijven nog precies wat er is gebeurd. Het is eigenlijk op het moment zo voorspelbaar wat we te zien krijgen dat je niet meer echt geconcentreerd waarneemt, met andere woorden, het is eigenlijk saai om naar te kijken en er valt weinig nieuws naar jullie te melden.

Tsjonge, het is nog een heel verhaal geworden, terwijl ik eigenlijk niet veel heb gezien. Ik ga nu even het forum doorspitten en dan lekker naar bed, morgen is er weer een dag, een dag met nieuwe kansen en wie weet wat die dag brengen zal. Laten we er maar weer het beste van hopen.

Update zondag 13 mei, de mooiste moederdag voor alle slechtvalkenfans 23.45 uur,

Jeetje zeg wat een dag, ik zit nog helemaal de bibbers te hebben en hoop dus ook dat er een leesbaar verhaal uit mijn vingers komt. Wat er vandaag gebeurd is hebben we met zijn allen heel erg gehoopt, alleen gebeurde het maar niet en had ik toch wel de angst dat het ook niet meer zou gebeuren. Het is maar goed dat ik er geen .......verstand van heb.

Gisteravond mijn verhaal gedaan en daar kwamen toch weer de nodige reacties op. Heel normaal, want ik was de afgelopen week niet echt in een juich stemming over de vooruitgang van onze valkjes. De ontwikkeling en het groeien was er wel, maar ik vond het van die schrale kuikentjes, vergelijkbaar met kindertjes in hongerend Afrika. Aangezien ik altijd eerlijk ben geweest vond ik het weer eens nodig om mijn bezorgdheid te uiten. Door dit verhaal laaide weer de discussie van al dan niet bijvoeren op.

Vanmorgen kreeg ik als moeder dus ook een moederdagkadootje, Menno had June van een foto nagetekend en Daphne had een collage gemaakt van foto's van slechtvalken. De kids hier weten waar hun moeder van houdt. De dag begon mooi maar had nog mooier gekund als Pa vanochtend wat beter had gevoerd. Ik moest dus tot half één wachten om weer wat geruster te zijn. Met weer wat goede moed ben ik naar schoonmoeders geweest en vanmiddag wezen snookeren en poolen met manlief en de kids. Heerlijk middagje gehad, lekker ontspannen, totdat we thuiskwamen en ik een mailtje las.

Mijn Belgische vriendin vertelde dat er iets gebeurd was en dat de tranen over haar wangen liepen maar wat ze had gezien schreef ze niet. Omdat we niet op het Planetforum konden mail ik haar maar heel vlug terug met de vraag wat er is gebeurd. Gelukkig kreeg ik snel antwoord en Piet lukte het even om op het forum te komen. Lieve mensen ik kon mijn ogen en oren niet geloven, dat kon toch niet waar zijn.

Het was even heel hectisch hier thuis, ik denk dat dit wel bij meerder het geval was. Piet bleef wat surfen en kwam via het Engelstalig topic een filmpje tegen. Filmpje werd heel aandachtig bekeken. Ik kon het niet geloven en had grote twijfels of dit wel S2 was die ik daar zo bezig zag. Inmiddels was Piet wat verder gekomen op het forum en vertelde dat er meer waren die daarover twijfelde. Gelukkig waren er oplettende kijkers die het ringnummer hadden kunnen lezen. Inmiddels begon het toch wel tot me door te dringen dat er bij S2 een knop was om gegaan. Eindelijk......wat hebben we hier lang op moeten wachten, veel te lang. Nog gekscherend heb ik gemeld dat S2 inmiddels de Nederlandse taal machtig is en dat ze het forum gelezen moet hebben. Die was natuurlijk behoorlijk geschrokken. Is ook niet zo gek als je leest hoe we haar allemaal wel niet hebben uitgescholden, toch. Die kwam gelijk in aktie en liet ons Nederlandertjes eens even zien wat ze allemaal wel in haar mars heeft. Dat zelfs een jonge meid uit België tot heel veel in staat is. Ze begon om eens lekker met de kids kennis te maken en de kids eens goed te laten wennen aan haar snavel. O, wat was dat vertederend om te zien, je kreeg er een brok van in je keel.

Inmiddels was het tegen half zeven en wilde ik naar de toren om te kijken hoe Pa en S2 het vanavond zouden gaan doen met het eten. Nog heel even de stevige bui afgewacht en nog een blik op de webcams. Mijn mond viel open, S2 pakte een stukje prooi en begon de kleintjes wat te geven. Lieve hemel, dit was toch echt eten geven hoor, kon niet missen. Overgelukkig togen wij naar de toren, hopende op heel veel bezoekers, helaas er was niemand, dacht ik toen. Op de zandpad zijn we gestopt en zagen S2 op het rooster en Pa op de bovenste lamp aan onze zijde van de toren. Al snel wipte S2 de kast in. Nou dan blijven we hier maar staan. We stonden en stonden en er veranderde op de toren niets en dan ook helemaal niets. Inmiddels was Steenarend ook gekomen en ik was al twee keer naar de Hemelsbleekweg gewandeld of daar soms iemand was. Ik zag in de verte wel een auto staan, maar dacht dat die bij dat huis daar hoorde. Op de toren nog steeds geen aktie. Dan toch maar naar de weg want als Pa nog gaat jagen zien we wat meer. Toen we wilde gaan zei Steenarend dat S2 juist de kast uit kwam. We zijn toch maar gegaan en zijn richting de auto gereden die ik daarvoor had zien staan. Bleek het Zwiersje van het forum te zijn. We zijn daar gestopt en hebben er nog een klein uurtje gestaan. In die tijd gebeurde er niet heel veel. Ik zei tegen Piet dat ik naar huis wilde om nog wat te eten, komt Pa van de lamp en vliegt wat rond. Die gaat prooi halen, dachten wij. Niet dus, gaat ie op de tweede ring van onder op de schotel zitten en even daarna op de leidingen die van die schotel naar de toren lopen. Pa zat weer en het zag er niet naar uit dat ie snel zou vertrekken. Vanaf die kant hebben we gezien dat S2 dan op de kastrand zat of in de kast zat. Volgens Menno, die ik gebeld had, was ze met de kids aan het spelen, lief zoals hij dat verwoordde, het klonk in ieder geval goed.

Thuis gekomen eerst even weer kijken en zag S2 op de kastrand zitten, nog steeds dus. Terwijl ik binnengekomen mail van Arno aan het beantwoorden was vloog S2 weg en ze was binnen enkele minuten terug met..........onvoorstelbaar, een dikke vette prooi. Er was al zoveel goeds gebeurd vandaag maar wat we toen te zien kregen, sloeg echt alles. S2 begint de kids te voeren. Ze was dus speciaal voor onze kids die prooi gaan halen. Het is dat ik het met eigen ogen zag anders had ik dit dus echt niet kunnen geloven. Met open mond zat ik te kijken, niet alleen ik, ook de rest hier thuis en de tranen kwamen hoor. Heerlijk, nu eens tranen van geluk en dat zijn toch de mooiste, of niet dan. Terwijl ik naar de webcam keek heb ik Peter van Geneijgen gebeld, gelukkig was ie thuis. Ik vroeg hem direct of ie de pc aan had staan, niet dus. Nou zet die dan maar eens heel snel aan want S2 is aan het voeren. Ik heb dit seizoen nog niet zo'n leuk gesprek met hem gehad. Dit was genieten, ook Peter kon bijna niet geloven wat ie zag. Hij had inmiddels al wel mijn mail van eerder vandaag gelezen en met Arno gebeld, dus hij wist al wel dat er een grote verandering was geweest. We hebben het nog over andere dingen gehad, die vertel ik morgen wel, anders wordt het zo'n lang verhaal en heb ik morgen ook wat te vertellen.

Lieve allemaal, deze verandering is geweldig en dat op Moederdag. Wij maar denken dat S2 geen gevoelens had, nou als je zoiets doet op Moederdag dan weet je verdomd goed wat gevoelens zijn, zeker de gevoelens van ons mensen, toch. Ik hoop wel dat S2 ook een goed geheugen heeft, dat zou toch wel fijn zijn. Dat ze morgen tenminste nog weet wat ze vandaag gedaan heeft. Ik hoop alleen niet dat ze er spijt van krijgt, dan hebben wij weer een probleem. Maar daar ga ik dus niet aan denken, no way. Ik ga nog lekker nagenieten en proberen om door het forum te komen, dat zal wel een hele klus worden.

Eigenlijk weet ik niet goed hoe ik moet beginnen, ik heb nog steeds dat gekke gevoel dat het allemaal niet waar is, wat er in die nestkast gebeurd is en nog steeds gebeurt. Vannacht niet echt geslapen, dat waren er wel meer hè Ad, en vanmorgen als eerste de laptop aangezet. Gek maar ik had het gevoel dat het goed was toen ik opstond. Maar dat S2 vanmorgen al zo vroeg de kids te eten had gegeven, had ik toch echt niet durven dromen, maar het was wel zo. Wat was het mooi om naar twee tevreden kuikens te mogen kijken. En eerlijk is eerlijk, dat hadden we echt gemist. De hele morgen toch de laptop aangehad en regelmatig kijken natuurlijk. Het zag er allemaal geweldig uit. Het mooiste moment vond ik toen S2 naast de kast die vogel zat te plukken. De grootste van het stel zat heel mooi voor de kastopening naar buiten te kijken. Het snoetje van die vogel toen de veren voorbij de kast gevlogen kwamen, was werkelijk schitterend. Alsof ie zijn verstand zat te verkijken. Dat koppie ging zo mooi heen en weer, die oogjes keken zo vragend die veertjes na, dat ik bijna in de slappe lach zat. Ik nam het hem/haar niet kwalijk hoor, zoiets had ie in zijn korte leventje nog niet gezien, toch. S2 was uitgeplukt en had zichtbaar moeite om met die prooi in de kast te komen, ik moet er wel bij zeggen dat het vanmorgen hier ook wel heel hard waaide. Uiteindelijk kregen de kids een heerlijke maaltijd. En na die maaltijd zag ik eigenlijk pas goed wat onze kids al die tijd te kort gekomen waren. Ik had de vergelijking al wel met Amsterdam, maar nu ik het ook zo zag in de Mortel, deed me dat echt wel wat. Nu waren de kids rustig, konden ze lekker pitten en op hun gemakkies wat aan hun dons en verenkleed poetsen. Het was een wereld van verschil met enkele dagen geleden.

Vanmiddag eens een keertje wat anders gedaan, alhoewel we het regelmatig over de valkjes hebben gehad, hoor. De plaatselijke duiven in het centrum van Eindhoven hadden zelfs onze aandacht. Nu praten wij niet meer over duiven maar over prooien, als we die beestjes zien.

Het viel ons namelijk op dat van die duiven daar in het centrum er wel heel erg veel een ring dragen. Dat moeten toch ook allemaal duiven zijn die ooit ergens anders gewoond hebben en tijdens een vlucht de weg zijn kwijtgeraakt of hebben gevonden dat een leven in het centrum van Eindhoven beter was als wat ze hadden. We zien ook overal duiven nu. Of het door de valken komt dat ze nu echt opvallen weet ik niet, maar we komen heel veel van die hapklare brokken op een dag tegen, echt veel.

Vanavond zijn we bij de toren geweest en het was er druk, behoorlijk druk. Er werd volop gesproken over de omslag van S2. We zijn een hele tijd daar geweest maar hebben geen enkele actie van Pa en S2 gezien. Een erg late siësta zullen we maar zeggen. Eigenlijk vond ik het ook niet zo erg want ik ben al de hele dag moe, gewoon bekaf. Er is gisteren toch een hele zorg van je afgevallen en daarbij alle zenuwen die je had over hoe het ging en hoe het allemaal af zou lopen. De hoop dat het nu wel goed komt is toch een aanzienlijk stuk groter geworden en eigenlijk heb ik het gevoel dat het allemaal wel goedkomt nu. Tenminste als S2 en Pa blijven voeren, helaas hebben ze vanavond niet meer gevoerd. Ik vergeet nog een hele mooie voedering, die van rond de klok van zes uur vanavond. Pa die binnenkomt met prooi en S2 die op de dakrand zit. Onbewust zat je weer te huiveren dat S2 die prooi ging afpakken. Perplex was ik toen ze dat dus ook deed, mijn hele goede gevoel viel even in duigen. Gelukkig was het maar van korte duur, Pa verliet snel de nestkast en S2 zag toen haar kans schoon om zelf de kids eten te geven. Op zich heel erg mooi, maar vond het wel ontzettend sneu voor Pa. Drie weken lang heeft hij de poten onder zijn lijf uitgesjouwd om de kids in leven te houden en nu werd ie bedankt. Ik hoop dat ie het niet verkeerd opgepakt heeft en dat ie S2 deze zet vergeeft, anders hebben we weer een probleem. Stel voor dat Pa nu boos is op haar en tegen haar gezegd heeft dat als ze wil voeren dan ook maar zelf voor het voer moet zorgen. Zou er daarom vanavond niet gevoerd zijn?

Gisteren heb ik nog aan Peter mijn zorgen verteld die ik had als de kids gaan vliegen. Wat gaat S2 dan met die jonge valken doen? Ik had al het ergste scenario voor ogen, maar tegelijkertijd wist ik dat als ze zoiets wilde doen, dat allang gedaan zou hebben. Daar heeft ze kans genoeg voor gehad. Ik heb me daarover dus zorgen gemaakt om niets. Een volwassen valk is niet agressief tegenover een jonge valk. Zolang een valk zijn jeugdkleed heeft wordt ie als een jong gezien en wordt ie geaccepteerd. Ik haalde dus meteen de derde valk van vorige week aan, die lieten ze ook voor wat ie was. Pa en S2 reageerden eigenlijk helemaal niet op die valk. Hadden we het toch goed gezien dat het een jonge valk was. Volgens Peter hadden Pa of S2 wel anders gereageerd als het een volwassen valk was geweest.

Hoe het nu verder gaat met Pa, S2 en de kids, dat zullen we moeten afwachten. Maar het mag van mij zo blijven, even wat ontspanning en wat ruimte om andere dingen te doen. Als het goed blijft gaan, dan krijg ik het over twee weken weer heel erg druk. Dan komt de periode die ik het mooiste vind en waar ik dan graag vele uurtjes voor bij de toren wil zijn. Het echte opgroeien van onze twee kids tot zelfstandige slechtvalken. Ik begin me er al een beetje op te verheugen.

Gisteren heb ik een dagje verstek laten gaan, tenminste hier op mijn site. Ik ben 's middags wel even geweest maar echt iets bijzonders gezien, nou nee of nou ja. Heb ik de derde valk gezien of niet, ik weet het niet, tenminste niet zeker genoeg om te zeggen dat ie het was. Ik heb tegen 5 uur een valk in de gaten zitten houden met mijn scoopje. Ik vond hem er niet volwassen uitzien, bij mij kroop weer het gevoel dat die derde valk weer aanwezig was. Omdat ik deze valk eigenlijk steeds in de gaten hield, heb ik van andere vliegbewegingen weinig gezien. Terwijl ik later op het Pure Waarnemingen topic van het forum lees dat er rond die tijd activiteiten waren bij de nestkast met Pa en S2. De valk die ik in het vizier had heeft daar toen een minuut of 10 stil gezeten, en is nadien weggevlogen om aan de achterkant, ik denk, onderste ring, ergens te gaan zitten. Was dit nou valk 3 of niet, als ik het topic erbij haal zeg ik van ja, maar ik heb geen drie valken in beeld gehad, dus zeg ik dat ik een vermoeden heb. Verder is de dag van gister goed verlopen en de kids zien er geweldig uit. Beter kan een mens zich, gezien deze omstandigheden niet wensen.

Zo zit ik gisteravond laat, nou zeg maar gerust nacht, nog een beetje te discussiëren met Steenarend toen er een berichtje daar werd gepost van "Gewoon". Daarin vertelde hij dat ie van het werk van de vogelwerkgroep en van mij diep onder de indruk was en dat ie de werkgroep een schenking wilde doen, hij zou mij nog mailen. Lieve mensen, het was 1 uur 's nachts en ik heb het een paar keer gelezen en dacht eerlijk gezegd dat het een grap was. Terwijl ik er zo mijn gedachte over liet gaan meldt mijn pc dat ik een mail heb, inderdaad een mail van "Gewoon". Dan is het dus toch geen grap en vandaag bleek al snel dat het inderdaad geen grap was en ook nooit is geweest. Het was dus bloedserieus en inmiddels heeft de werkgroep deze schenking mogen ontvangen. Ik heb er de hele dag aan lopen denken, zoiets maak je toch echt niet elke dag mee. Dit is natuurlijk een geweldige gebaar richting de vogelwerkgroep Gemert, toch. Natuurlijk wil ik ook hier nog even deze gulle gever hartelijk danken.

Vanmorgen duurde het me toch wat te lang voordat de kids eten kregen. S2 zat daar maar wat op het rooster heen en weer te huppelen, dook af en toe de kast in en ik was bang dat S2 weer even bij af was, dat ze weer vergeten was wat ze met die twee piepende beestjes moest doen. Weer zorgen gemaakt om niets, de kids hebben uiteindelijk toch hun maaltje gekregen. Ik moet er wel bijzeggen dat het vanmorgen nu ook geen weer was om er op uit te vliegen. Prooi vangen kon je toch al wel vergeten, want wie vliegt er nu met dat weer lekker door de lucht, niemand dus, dus hoef je ook niet te gaan jagen, toch. De dag verliep verder zoals een dag hoort te verlopen en ben ik vanavond met Piet naar de toren gegaan. Ik denk dat we even na achten op de Hemelsbleekweg aankwamen en het was druk, erg druk. We hebben het over vanalles en nog wat gehad en uiteindelijk besloot Pa (?) achter een duif aan te gaan, duifje vloog als een speer naar de toren en probeerde te schuilen onder een ring, helaas lukte dat niet en volgt er nog een korte achtervolging. Duifje kon ontsnappen. Even later werd er weer een keer op een duif gejaagd. Of de duif daadwerkelijk was geslagen was moeilijk te zien. De duif kwam uiteindelijk in het bos terecht. Er werd gedacht dat de duif toch was geslagen, maar volgens Martin van de werkgroep laten de duiven zich ook graag in het bos vallen, omdat ze zo kunnen ontsnappen aan de slechtvalk. Het laatste halfuurtje dat wij er waren is er wel gevlogen door een valk, in eerste instantie Pa, later werd er weer gevlogen en men dacht weer Pa, want S2 zat in de kast en die hadden we er niet uit zien komen. Toch had ik twijfels of dit Pa wel was, maar ik hield maar mijn mond want ik had nou niet bepaald heel goed op staan te letten. Gaat "Pa" zitten op het hoekje bij de buitencam en toen ik de valk daarheen zag vliegen zei ik al dat ik twijfelde of dit wel Pa was. Dit moest S2 zijn, kon niet anders. Om dat te checken bel je het thuisfront, die zitten er ook niet voor niets, werken voor je zondagsgeld. Dus vroeg ik of er iemand in de kast was. Nee er is niemand behalve de twee kids. S2 was dus de kast uitgegaan zonder dat iemand het had gezien. Voor mij was nu ook duidelijk dat mijn twijfels gegrond waren, S2 zat op die hoek en niet Pa. Inmiddels was het al tien uur, het werd donker en we kregen het koud, dus de pot koffie werd even telefonisch besteld en we zijn naar huis gegaan, iedereen ging trouwens naar huis, het was welletjes geweest en in het donker zie je toch niets meer. Uitgezonderd een paar rode lampen.

Of ik morgen bij de toren kom weet ik niet, maar ik ga morgen wel wat anders leuks doen. Ik zal jullie daar morgen wel over vertellen, het zal een heel verhaal worden, tenminste dat hoop ik; een heel verhaal en tig mooie foto's.

Vandaag ben ik helemaal niet bij de toren geweest, zelfs nog niet in de buurt. Maar ik ben wel bij de slechtvalken geweest, heel dicht zelfs, vooral jonge slechtvalken, ik heb er zelfs eentje in mijn handen gehad. Vandaag zijn namelijk de drie jonge slechtvalken die wonen op het terrein van de Amercentrale in Geertruidenberg geringd. Afgelopen zaterdag, toen S2 voor de eerste keer voerde heb ik Peter gebeld gehad en die vroeg me of ik daarbij wilde zijn. Domme vraag, maar goed, antwoord natuurlijk. Dus vanmiddag in de auto naar Geertruidenberg en ik heb de middag van mijn leven gehad.

Na een uurtje rijden was ik aangekomen bij de Amercentrale. Ja hoor, is er nog niemand, dan begin ik weer te twijfelen of ik het goed gehoord had dat er om 3 uur geringd gaat worden. Tijdens het wachten heb ik wat rondgekeken en ik kon nergens aan een gebouw een nestkast ontdekken. Dus waar dat spul zat was mij een groot raadsel. Gelukkig kwam al snel de volgende gast en die vertelde me dat de kast daar bijna bovenaan aan de zijkant van de koeltoren zat. Nu loopt er langs die koeltoren een trap naar boven. Op 5 plaatsen is er een plateau om even uit te rusten als je naar boven moet. Op het tweede plateau hing een oude nestkast die niet meer in gebruik was. Maar de kast waar de kroost lag bevond zich op het vierde plateau. Ik kijk eens naar boven en dacht bij mezelf, maar daar klim ik dus echt niet naar boven hoor. Dat ding is ruim honderd meter hoog en dan via een soort ladder omhoog klimmen, no way, dat doe ik niet. Teleurstelling begon te overheersen, ik had verwacht vanmiddag jonge slechtvalken te kunnen zien, maar dan moest ik wel naar boven. Geen slechtvalken dus voor mij. Nu was het maar goed dat de volgende gast snel arriveerde want die wist me te vertellen dat Peter samen met Rob, een journalist naar boven zou gaan, de kuikens uit de kast zou halen en beneden, begane grond dus, de kuikens zou ringen. Dat was diezelfde journalist als van het radioprogramma Vroege Vogels. Pfff dat was een hele opluchting voor mij, maar toen ik nog eens naar die trap keek, wist ik ook dat Peter twee keer omhoog zou moeten. Beste mensen, ringer zijn is een mooie hobby, maar je moet er wel wat voor over hebben hoor. Vandaag bracht ie de kids een keertje mee naar beneden maar normaal ringt ie die beestjes gewoon boven. Ieder zijn eigen hobby. Inmiddels waren er nog een paar mensen en als laatste kwam Peter aanzetten. Natuurlijk eerst even kennismaken, verslag doen over onze valkjes en nog het een en ander uit leggen over die kast daar hoog aan die koeltoren. De voorbereidingen werden getroffen, degene die naar boven gingen moesten zo'n veiligheidsriem om waarmee ze zich vast konden maken aan een geleiding langs de trap, voor het geval je misstapt. Zo'n corset van riemen met een grote haak eraan. Ik ken ze wel maar weet niet hoe die dingen heten en heb even geen zin om dat op te zoeken. Terwijl die twee omhoog klommen hebben wij de beide ouders mooi kunnen zien vliegen. Er kwam echter nog meer bezoek, terwijl inmiddels de kuikens uit de kast waren en de beide heren op de terugweg, liep er een vos over het terrein. Die kwam even kijken wat wij aan het doen waren, echt dus, die bleef ons maar aankijken, stukje verder lopen, stoppen en weer omkijken. Schitterend dat je zoiets overdag en zo dichtbij kunt zien.

De kuikens waren inmiddels op de begane grond gearriveerd, drie stoffen tassen om de nek van Peter en in elk van die tassen één kuiken. Er werd een plaatsje uitgezocht waar we rustig de kuikens konden ringen. De tassen werden voorzichtig op de grond gelegd en Peter pakte zijn spulletjes om de kuikens te wegen, te meten en te ringen. Ik had me van de maat van de ringen wel iets voorgesteld, maar die grootte, ik kon mijn ogen niet geloven. Jeetje zeg wat een ringen. De oranje ring is 20 mm hoog en heeft een doorsnede van 11 mm. De metalen ring van het vogeltrekstation is 10 mm hoog. Bij het zien van die ringen stel je jezelf dan ook meteen een poot van een kuiken voor. Nou, dat moet dus al een hele stevige poot zijn.

Eerst begint Peter om de kuikens te wegen, in de stoffen zak aan de haak. Vervolgens wordt de dikte van de poot gemeten, de lengte van een poot, de lengte van vleugelpen en de lengte van een staartpen. En dan mag het kuiken uit de stoffen zak. Voor de eerste keer in mijn leven zag ik een jonge slechtvalk van ruim drie weken oud. Het eerste wat ik zei, geloof ik, was dat ze zo groot waren. We zien de valkjes via de cam, maar enig idee van de grootte heb je dan helemaal niet. Het zijn flinke brokken, een stuk groter als een flinke uit de kluiten gewassen duif. Maar lieve mensen wat zijn die beestjes lief. Ontzettend lief en schattig en mooi en donzig en eigenlijk niet te beschrijven. Ik kreeg er een brok van in mijn keel. Foto's zeggen veel maar dit is dus met geen pen te beschrijven en al helemaal niet als je al drie jaar die vogels ziet vliegen en je grootste wens dit jaar door de dramatische omstandigheden niet door kon gaan. Het waren nu weliswaar niet "onze" kuikens, maar dat maakte me vanmiddag niets meer uit, deze waren vast en zeker net zo lief en mooi als die in de Mortel, zekers te weten.

De kuikens kregen de ringen om, wel een precies werkje trouwens want die moeten goed gesloten worden. Nu was het de beurt aan ons om dit mooie spul eens goed te kunnen bewonderen. Het kuiken werd even in het gras gezet. Hij vond het nog leuk ook, niet piepen en heel verbaasd naar iedereen kijken. Zo mooi en dat met van die schattige zwarte oogjes, het witte dons, die best al wel grote snavel en dan die uit de kluiten gewassen poten, nu voorzien van nieuwe nog blinkende ringen. Poppetje gezien, poppetje weer in de tas. Tijd voor nummer twee. Het viel me wel al op dat de kuikens zo rustig waren. Alsof ze het dagelijks meemaakte dat ze worden gemeten en geringd. Heel opvallend. Volgens Peter worden ze in de stoffen tas ook rustig omdat ze dan niets kunnen zien. Maar ze bleven ook rustig in die zak. Je zag die zak nauwelijks bewegen, alleen de ademhaling was zichtbaar. Inmiddels was kuiken nummer twee ook klaar en mocht ie ook even in het gras spelen. Toen kwam nummer drie. Lest best zeggen ze wel ooit. Ik vond die eerste twee al zo groot maar de derde was een reus vergeleken met die andere. Jeetje zeg, bijna net zo groot als een kip, is niet als belediging bedoeld hoor. Bij het wegen kwam men op 999 gram waarvan nog wel het gewicht van de zak af moest maar dat was niet zo veel. De poten werden gemeten en Peter dacht dat ie nog nooit zulke grote poten gemeten had. Voor dit kuiken moest ook een grotere ring gepakt worden, eentje met 13 mm doorsnee. We stonden allemaal met open mond naar dit kuiken te kijken. Een flinke tante en ik dacht meteen aan S2. Terwijl het nog niet eens de oudste van het drietal was. Trouwens de moeder van deze jonkies was ook behoorlijk groot hoor, het was duidelijk te zien wie hier pa en ma waren. Nummer drie was ook klaar en ze mocht ook even in het gras. Ze nam het er meteen van en ging gelijk aan de wandel, ik kan beter zeggen aan de waggel. Ze weten zich ook echt nog geen raad met die grote poten. Het jonkie werd door Peter opgepakt en zonder dat ik er erg in had aan mij gegeven. Oeps, daar zat ik ineens op mijn knieën in het gras met een jonge slechtvalk in mijn handen. En dan word je stil en weet je even niets te zeggen. Maar dat wil niet zeggen dat ik hier niet van genoot. Ik voelde goed de warmte van dat beestje en voelde ook goed haar hartje slaan.

Ik had mijn handen vol aan dit kleine wondertje. Helaas moest ik het toch weer afgeven en werd dit kuiken voor de terugreis weer even veilig opgeborgen in de stoffen zak die aan de bovenkant met een touwtje werden dichtgemaakt. Want stel je voor dat er een jonkie uitwipt onderweg.

De kids van de Amercentrale werden weer teruggebracht naar hun nest. Pa en Ma van de Amercentrale wachtte met smart op hun kids. Beste lezers, er is veel te doen geweest over het ringen in de Mortel, wel of niet. Peter had besloten om het niet te doen. Nu komen bij mij de vragen of de kids in de Mortel alsnog geringd kunnen worden. Ik heb Peter dus vanmiddag die vraag voorgelegd. De jonge slechtvalken in de Mortel worden niet meer geringd, om de eenvoudige reden dat het nu niet meer kan. De jonge zijn te oud. Als er nu iemand naar boven gaat en de klep van de kast opendoet is de kans heel erg groot dat één of meerdere jongen van schrik de kast uitwippen. Dit is een groot risico dat je nooit en te nimmer wilt nemen. Ook als de kids net de kast uit zouden gaan is de kans dat er iets gebeurd ook veel te groot. Jonge valken kunnen probleemloos geringd worden tot ze ongeveer drie weken oud zijn. Het zou eventueel iets later kunnen bij kasten waarvan ze de voorkant kunnen afschermen. Dit kan in de Mortel niet.

Ook is er veel te doen geweest over het ringen van de jonge van de Hemweg in Amsterdam. Het ging te wild, er werd te hard gepraat, het duurde te lang enz. Vanmiddag ben ik dus getuige geweest bij het ringen van jonge slechtvalken en ik moet zeggen dat de hele sfeer erg rustig en ontspannen was. Alles wat Peter met de jonkies deed ging heel beheerst en gecontroleerd. Er werd absoluut niet hard gesproken of iets gedaan waar de jonkies van overstuur konden raken, ik vond die kleine donzige schatjes erg rustig. Er wordt vakkundig geringd en zonder verdere poespas.

Op het einde van deze mooie middag was er ook een minder leuk moment. Peter was samen met Rob na het terugzetten van de jonge, nog helemaal naar boven geklommen en ze hebben samen een rondje koeltoren gelopen, zij liever als ik. Boven op die toren vonden ze een oranje ring met wat botjes van een slechtvalk. Beneden werd die vondst even goed bekeken en werd de ringcode gecontroleerd. Het bleek van een jonge valk van de Amercentrale te zijn. Van een jonge valk die geringd was in 2005. Even werden we weer met onze neus op de feiten gedrukt, niet elke jonge valk die geboren wordt en uitvliegt wordt oud, helaas.

We namen afscheid van elkaar en met een geweldig gevoel ben ik weer naar huis gereden. Bij thuiskomst moest er eerst even verteld worden, foto's bekeken en gegeten. Dan nog dit hele verhaal schrijven. Halverwege het verhaal kreeg ik van Rob een link doorgemaild om zijn foto's te kunnen downloaden. Deze foto's moest ik toch ook even vlug bekijken want ik wist al wel dat daar hele mooie bij zouden zitten. Uiteraard ga ik nog foto's plaatsen en ik zal Rob vragen of ik ook van zijn foto's gebruik mag maken. Maar om een indruk te krijgen hoe het er bij die koeltoren uitzit moet je maar even hier kijken. Ik heb deze site doorgekregen van Martin Mollet van de werkgroep roofvogels Hoekse Waard, en wat ik even vlug van deze site heb gezien is die zeker de moeite waard. Martin was vanmiddag ook aanwezig. Jullie zullen begrijpen dat ik nog helemaal zweef, ondanks de nodige koffie die ik al gehad heb. Ik ga eerst nog even tig foto's bekijken en dan moe maar met een big smile lekker slapen.

Vannacht heb ik dus geslapen als een roos, met zo'n mooi en fijn gevoel kan dat eigenlijk ook niet anders. Maar goed ook, het was vanmorgen weer richting toren voor ons. Je kunt het niet maken als er weer iemand van het forum komt die je graag wilt zien en die ook nog eens al deze verhalen vertaalt in het Engels voor me, om dan niet te komen. Heel erg leuk dus om Pinky te ontmoeten. Uiteraard waren er meerdere, Harry (die had ik al eerder ontmoet, wat niet wil zeggen dat ie daarom minder is), Kuiko en Sazoe (laatste had ik ook nog niet eerder gezien), Lambert (zoals gewoonlijk ook aanwezig) en later ook Deufke gezien. Voor vertrek moest ik eerst nog voor de nodige catering zorgen, hoort er ook bij.

Aangekomen bij de toren en even kennis gemaakt. Natuurlijk begon iedereen over de dag van gisteren en het gedoe op het forum daarover. Ik vond het zelf wel heel leuk, dat precies op het moment dat ik wegging, de cams uitvielen en iedereen dacht dat de kids in de Mortel geringd werden. Piet had toen eigenlijk moeten posten dat ik ging kijken bij het ringen, was de sensatie nog groter geweest, maar wel lachen. We hadden vanmorgen de laptop maar meegenomen zodat iedereen even de foto's kon bekijken. Het was reuze gezellig, kan ook niet anders met zulke mensen toch. Harry die zelfs even een "ommetje" maakt, heen en terug, om Pinky op te halen. Klasse hoor!

Er werd heel veel verteld en de valkjes lieten dat gelukkig ook wel toe. Wat er allemaal precies gebeurd is weet ik eigenlijk niet meer, totdat die buizerd boven het bos aan de linkerzijde van de toren met iets bezig was. Het leek op een vogel die een maatje kleiner was als meneer buizerd zelf. Door de bomen kon ik net zien dat die vogel ?, na een aanvaring met die buizerd in het bos viel. Daar moest natuurlijk op af gegaan worden en met Kuiko, Sazoe en Pinky liep ik richting bos. Heel eventjes was ik bang dat Pa of S2 het was die daar naar beneden viel. Maar voordat we halverwege de weg waren, ter hoogte van Deufke, waren S2 en Pa al weer in beeld op de toren.

Gelukkig maar, nog meer ellende kunnen we echt niet gebruiken. Er zat inmiddels een valk bij de buitencam en een valk op het andere eind van de rand, dus achter de nestkast op de hoek. Wij kijken met onze kijkers en ik had bij die valk bij de buitencam weer het idee dat het een jongere valk was. De kop en de bovenkant van zijn rug waren wel aardig grijs maar de rest was behoorlijk bruin. Kuiko had dus een portofoon bij en meldde dit aan Harry en Lambert. Ik kon dus niets met zekerheid zeggen, zeker niet omdat ik alleen mijn verrekijker bij had. Dat is dan met Lambert in de buurt geen nood, die was al onderweg met zijn scoop. Gelukkig maar, door de scoop zag ik dus direct dat ik een enorme blunder had gemaakt. Dit was gewoon Pa, geen twijfel mogelijk. Even naar die andere valk op die andere hoek kijken en ook bij deze valk kon ik gelukkig zeggen, zeker S2. Probleem opgelost. Totdat ik thuiskwam en het forum las. Even voor alle duidelijkheid. Ook ik liet me van de wijs brengen door de felle zon. Door de zon leken Pa zijn veren even echt bruin. Ook door die felle zon werden de forumgebruikers behoorlijk in de war gebracht. Ik heb de campics bekeken en je kon goed zien dat de zon volop op de rechtse ring scheen, ring aan de rechtse poot van Pa. De ring aan de linkerpoot was in de schaduw en die ziet er dan dus heel anders uit. Maar ik kan jullie verzekeren, dit was Pa die daar voor de buitencam zat, absoluut.

Later hebben we nog gezien dat S2 een prooi aan het plukken was op de tweede ring van onderen, sneeuw in de Mortel en dat met zon en 22 graden. De kids kregen tijdens onze aanwezigheid ook weer te eten en Pa heeft nog lekker lang in de lucht gebruik gemaakt van de vandaag aanwezige thermiek. Gevolg, een stijven nek, pijn aan de ogen en spierpijn in mijn armen. Je moet er wat voor over hebben toch.

Inmiddels was het tijd om afscheid van elkaar te nemen, Kuiko en Sazoe, die veel te laat weg waren, Lambert die nog weg moest vanmiddag, Harry en Pinky die nog heel wat kilometertjes voor de boeg hadden en wij met zijn tweetjes die nog wat foto's uit te zoeken hadden om die te plaatsen.

Wat de valken betreft zijn de zorgen bijna verdwenen en dat voelt goed. Ook wel even fijn, want dan kan ik tenminste de komende week, wat de valken betreft, het wat rustiger aandoen. Ik moet hier in huis eens echt gaan opruimen, een keertje goed stoffen en zuigen, de was eens echt opruimen en de tuin weer eens aandacht geven. Want het zou zo best maar eens kunnen dat tijdens het Pinksterweekeinde één van de kids voor de eerste keer de nestkast en het rooster gaat verlaten. En dat wil ik dus voor geen goud missen. Echter dit wil niet zeggen dat ik de hele week niet ga, wel wat minder en heel wat minder webcams gaan zitten kijken en ik heb zeeën van tijd om die andere dingen te kunnen doen. Mooi toch.

Het is precies één week geleden dat bij S2 de knop omging en voor ons kijkers, het saai begon te worden. Met het ene ben je blij met het andere wat minder. Dan maar met het andere wat minder maar dan is het wel zoals het hoort. Het mannetje en het wijfje zorgen voor regelmatig wat eten en voor de verder rest rusten en buiken ze uit op de toren.

Gisteren zijn we wat later op de middag nog even bij de toren geweest en was het wat de valken betreft saai, wat mensen betreft niet want het was druk. Rosta en Mia heb ik in ieder geval gezien en later kwamen er nog wat leden van de vogelwerkgroep aan. Het was nu niet bepaald een middag waarvan je zegt, ik ga hier nu eens een mooi verhaal van maken, echt niet. Het is op dit moment gewoon veel leuker en mooier om naar de webcams te kijken want daar gebeurd tenminste nog wat. Oefenen met de vleugels, al voorzichtig een pootje op de nestkastrand en je verbazen hoe snel de kids veranderen. De kids zullen nu veel meer naar buiten gaan zitten kijken en over een paar dagen zelfs op de rand van de nestkast gaan zitten. Ik weet nog van vorig jaar dat ze daar dagen hebben gezeten en toen ineens zat er eentje op het rooster. Hoe lang het toen nog duurde om de sprong naar de dakrand te maken weet ik zo niet, dat zal ik vanavond eens opzoeken in het oude forum.

Het verhaal van de slechtvalken in de Mortel krijgt zo te zien toch nog een mooi einde. Eerlijk gezegd zag ik het ruim een week geleden echt niet meer zitten. S2 bleef stug volhouden in prooien afpakken en Pa kon de vraag niet bijbenen, of beter gezegd, niet bijpoten. Juist op moederdag is bij S2 de knop helemaal omgegaan en dan ook echt helemaal omgegaan. Ze heeft laten zien dat ook een vogel intense moedergevoelens kan hebben. Wat heeft ze goed voor de kids gezorgd afgelopen week. Eten geven, 's nachts in de kast erbij gaan liggen, op het rooster de wacht houden, regelmatig de kast opruimen ofwel S2 heeft super haar best gedaan. Soms een beetje te en het leek daarmee wel alsof ze de twee weken daarvoor goed wilde maken. Als straks de kids het nest gaan verlaten en hun eerste vlieglessen en prooioverdrachten gaan krijgen, dan zullen ze aan S2, denk ik, een geweldige leermeester hebben.

Vanmiddag zijn we ook weer even gaan kijken. Het was opvallend rustig, ik had veel meer kijkers verwacht. We zijn gestopt bij Walter, Diane en Kuiko. Van hen hoorden we dat het weer een saaie boel was. Nou, zitvlees hadden ze in de tijd dat wij er waren toch niet echt. Er werd regelmatig van stoel veranderd en dat is toch al heel wat. Even vlug tussendoor, het is nu 17.50 uur en de grootste zit nu op de nestkastrand met zijn vleugels wijd, super, hij/zij voelt zich al helemaal vogel en de ander zit te kijken met een paar oogjes alsof ie wil zeggen: "jij doet maar, ikke niet". Nu weer verder bij vanmiddag, Walter, Diane en Kuiko zijn inmiddels weg en wij besluiten om even naar het veld aan de achterzijde te gaan kijken. Vanaf de weg hadden we maar één valk in beeld en die zat op de hoge mast. Vanaf het achterveld hebben we weer regelmatig de valken zien vliegen, zelfs een aantal keren recht boven ons. Het was denk ik weer eens tijd voor wat voedsel, we hebben ze namelijk twee keer via de kant waar wij stond als een speer naar beneden zien duiken en helaas elke keer zonder prooi terug zien komen. We stonden daar goed, dachten wij, nou niet dus, zal later blijken. De beide valken gaan weer op jacht achter een duif aan, maar helaas naar de voorzijde van de toren en wij stonden aan de achterzijde nu dus verkeerd. Hoe makkelijk het is om iets te missen bleek toen wij weer terug waren aan de voorkant. De prooivlucht achter die duif aan bleek succesvol volgens een paar kijkers aan de voorkant. Eén valk is teruggekomen met duif en is op de onderste ring gaan zitten plukken. De terugkeer hebben wij gemist en omdat wij weer naar de voorzijde zijn gewandeld hebben wij het plukken ook al niet gezien. We stonden dus perfect aan de achterzijde maar het mooiste van de middag hebben we helaas gemist. Wat ik wel jammer vond was dat niemand ons kon vertellen wie het was die de duif sloeg en vervolgens naar de toren bracht. We hebben nog even wat geklets, o.a. met twee mensen van een hele mooie oldtimer. Inmiddels begon het te regenen en we dachten ook niet veel actie meer te zullen zien, zeker niet nu er daar op de onderste ring een dikke vette prooi lag. Met die gedachte zijn we om 15.00 uur maar gegaan, even naar stal waar onze beide kids aan het paardrijden waren.

Vanmiddag hebben we ook geprobeerd of het lukt om met een videocamera te filmen. We hebben het resultaat nog niet bekeken, het was maar een proefje, ik wilde graag weten of het zinvol is en wat voor kwaliteit je dan hebt en ik wilde dit gewoon een keer proberen voordat de jonge uit gaan vliegen. Mocht het iets zijn dan zal ik daarvoor toch nog eerst een goed statief moeten gaan kopen, dat wat ik nu heb is maar een gammel geval. Het geeft van die aardbeving effecten als je op opnemen drukt. Eigenlijk is het voor mijn scoopje ook al te gammel dus er moet sowieso iets anders komen.

Nog even iets geheel anders. Afgelopen donderdag tijdens het ringen heeft Rob, de journalist/verslaggever een interview afgenomen met Peter van Geneijgen. Dit interview wordt waarschijnlijk uitgezonden op dinsdagavond van 21.00 - 22.00 uur op radio 5 in het programma Hoe?Zo!

Vanavond dus even het oude forum doorspitten, filmpje bekijken en weer eens lekker op tijd naar bed. Morgen is er weer een dag en die zal wel hetzelfde verlopen als vandaag. Gewoon saaie boel, behalve als je geluk hebt.

Gisteren heb ik niet heel veel valkjes gezien, niet in het echt, ben ook niet bij de toren geweest en ook niet via de cams. Had weer eens last van vreselijke hoofdpijn. Geen grapje over maken, is vanavond al bij de toren gedaan. Alleen gisterenmorgen tot tien uur de cams bekeken en wat heb ik zitten te genieten en lachen. Het was weer eens ouderwets mooi. De grootste van het stel had de nestkastrand ontdekt. En als je al een aantal weken op kiezels zit is zo'n randje natuurlijk wel heel erg interessant maar ook heel erg wiebelig. Vooral dat laatste werkte nogal eens op de lachspieren. Het mooiste vond ik toen valkje op de rand zat, gelukkig keek ie de kast in en toen behoorlijk met zijn vleugels ging wapperen. Nou, die vleugels doen het, valk vloog gewoon de kast in, alleen is er dan één klein nadeel, de kast is niet zo groot. Valkje kwam dus niet bepaald zachtjes in contact met de achterwand. Volgens mij schrok ie er zelf ook van want daarna heeft ie toch een aantal minuten heel rustig voor zich uit zitten kijken. De verdere dag dus niet veel meer gezien en ik baalde behoorlijk, 's avonds zou ik namelijk naar een bijeenkomst gaan over vogelgeluiden, heb ik dus moeten missen.

Vandaag is het eigenlijk voor mij ook maar een saaie dag geweest, op de avond na dan, maar 's avonds lag het niet aan de valken. s Middags even bij de toren geweest, een uurtje. Het zicht richting toren viel me vies tegen, het was nog steeds heiig. Dus als er een valk te bekennen was dan was het voor mij bijna niet te zien wie het dan zou zijn. Ik ben toen maar wat gaan wandelen en foto's gaan maken. Langs de Loop in het bos heb ik twee hele mooie grote libelles gezien, helaas hadden die geen zitkont zoals onze valkjes en kon ik er dus geen foto van maken, jammer. Tegen drieën ben ik weer naar huis gegaan en thuis aangekomen verbaasde het me dat het hier wel helder was.

Tegen de avond gebeurd er weer iets waarvan je hoopt dat je het droomt. Wie is toch die vreemde valk geweest die even op het rooster zat, de kast in wilde gaan en weggejaagd werd door onze kids. Eén ding weet ik zeker, geen Pa en ook geen S2, en als ik nu zo naar de tekening kijk van de nekveren zeg ik ook geen Ma. Dus voor alle lieve slechtvalkwijven in de regio, "Blijf weg bij die toren, daar moet je niet zijn, is heel gevaarlijk, daar rust een vloek op". Zo, moest er even uit, we zitten tenslotte nu niet meer te wachten op nog meer ellende, juist nu het niet meer zo lang duurt voor de eerste valk de kast gaat verlaten, toch.

Vanavond zijn we weer samen een hele tijd bij de toren geweest, en we hebben wat afgelachen. Het begon al bij aankomst met het grappige verhaal van Deufke; die gaat thuis weg met de mededeling op het forum dat de kids wel weer zin hebben in een duif, ze komt bij de toren aan en S2 is inmiddels al met een duif in de kast aangekomen. Hier is toch wel het bewijs geleverd dat de valken op de toren wel degelijk volgen wat wij zoal de hele dag doen. Vervolgens moet Kuiko het herhaaldelijk ontgelden, ja wat wil je als je over peultjesplanten begint, toch. Vooral zijn sanitaire pauze heeft de nodige melige grappen losgemaakt. Ik denk dat hij het nog lang zal moeten aanhoren. De valken waren voor ons niet te zien, wat niet wil zeggen dat ze niet aanwezig waren. Kuiko dacht daar even een grapje over te kunnen maken door te vertellen dat er een duif werd geplukt. Het grapje bleek dus echt te zijn, zonder dat wij het wisten werd er een duif op de onderste ring geplukt. Er gebeuren mysterieuze dingen daar bij die toren want waar kwam nu ineens die duif vandaan, niemand die daar antwoord op kon geven. Duifje werd dus geplukt en later door S2 naar de kast gebracht en dat is altijd heel erg mooi om te zien als er zo'n grote prooi naar boven moet. Daarna volgde er nog een rondje toren en gebeurde er verder niets meer. Even na half tien zijn wij gegaan. Vanavond dus wat de valken betreft niet veel bijzonders terwijl ik gehoopt had op meer want 's middags had ik toch wel het een en ander gemist.

Maar er gebeurde meer vanavond, onze bewuste zilvergrijze auto. Die man kwam dus weer aanrijden en Piet bleef op de weg staan, helemaal aan de linkse kant van de weg. Hij stopte bij Piet en we kregen er behoorlijk van langs. De volgende keer zou ie Piet dus gewoon overhoop rijden. Wij waren gek, we moesten thuis maar naar de valken kijken en we hadden daar op de Hemelsbleekweg niets te zoeken. Piet pikte dit niet en pakte zijn mobiel en belde de politie. Die man probeerde Piet nog verder uit te schelden maar had weinig succes en reed tenslotte door. Nog geen vijf minuten later arriveerde de politie en die wisten al meteen wie we bedoelde, die man kreeg daarna bezoek van de heren in het blauw. Of het zin heeft weet ik niet, maar die man is dus niet goed wijs. Vorige week dinsdag reed ie keihard langs een ouder echtpaar met wat kleine kinderen en de volgende avond moesten een aantal kijkers al de berm inspringen. Dus iedereen die dit leest, let op met die man. Zeker als je langs de kant van de weg blijft staan.

Terwijl ik dit zit te schrijven is Piet nog op zoek gegaan naar oudere beelden. Het allereerste vreemde wijfje in de kast zou wel eens dezelfde kunnen zijn als die van vandaag. Die valk toen had ook zo'n smalle kop en zo'n lange snavel. Laat het die valk dan maar zijn, die was toen ook zo verdwenen en heeft weinig kwaads gebracht. Maar het gedoe mag anders wel afgelopen zijn, het was afgelopen week zo mooi en we verheugde ons al op het "uitvliegen", en op een verstoring zit niemand meer te wachten, toch.

Vandaag had ik een afspraak bij de toren. Eén van de vaste gebruikers op het Planetforum zou een keertje komen, eigenlijk was ie het niet van plan, denk ik, maar een grapje groeide snel uit tot een besluit van hem om vandaag naar de Mortel te komen. Het spontane was zo leuk allemaal dat Piet gisteravond nog gekscherend zei dat de kids morgen speciaal voor Cloud wel het rooster op zouden gaan.

Vanmorgen dus eerst even wat mail weggewerkt en uiteraard de cams op de achtergrond. Onze grootste had er eigenlijk wel zin in, vindt alles wel leuk en interessant terwijl de kleinere het allemaal wel gelooft. Die kijkt eerst wel bij zijn broer/zus af hoe het gaat en als het allemaal veilig is dan komt ie nog wel een keertje. Het was me vanmorgen weer gelukt om HET moment te missen. Ik zit met een andere site op mijn scherm te bellen en ik zie vanuit mijn ooghoeken de durfal op het rooster zitten. Pfff wat kon die man die ik aan de telefoon had lang vertellen, het zal wel niet, maar het voelde wel zo aan. Ik heb zitten te genieten en ik dacht me toch te herinneren dat de valken uit voorgaande jaren toch niet zo vrij waren, toen ze de eerste keer op het rooster zaten. Dit jong had tenminste wel de smaak te pakken. Of die moet gedacht hebben dat je op het rooster toch wel wat meer plaats hebt om met je vleugels te oefenen dan in de kast. Misschien wel gek maar ik moest vanmorgen toen ik valkje zo zag zitten, weer denken aan de dag dat ik Ma heb zien vechten één maand geleden en de dagen daarna zat half Nederland in zak en as. Zelf vind ik het nog steeds een wonder dat alles nog op zijn pootjes terecht is gekomen. Wie had dat toen gedacht.

Helemaal gelukkig met onze "wereldreiziger" vertrok ik naar de toren, niet wetende dat er een van de mooiste dagen aan zat te komen, wat de valken betreft maar zeker ook wat medekijkers betreft. Ik was wat aan de late kant maar het was al gezellig druk, Cloud, Kuiko, Deufke en nog wat andere mensen stonden in een heerlijk warm zonnetje al lekker te kijken en te kletsen. Er werd toch wel regelmatig door de valken wat gevlogen maar het mooiste moment kwam al vrij snel. De jonge valk zonder angst kwam ons uitgebreid en luidruchtig begroeten. Als een gek begon ie met zijn vleugels te wapperen en ik denk dat ie bang was dat we hem toch niet zagen, maar we werden geroepen, valkje had de volumeknop speciaal voor ons op maximaal gezet. Oh wat hebben wij daar staan te genieten en helemaal toen S2 als wakende oppas plaats nam op het dak van de nestkast. Intens genieten en bij menig bezoeker kwam daar die bekende brok in de keel, die er weer voor zorgde dat je natte oogjes kreeg. Zelfs de aanwezige heren konden daar niet onderuit. Nu ben ik iemand die graag foto's maakt, maar tegelijkertijd weet dat zelfs met een flinke telelens het niet meevalt om fatsoenlijke foto's te maken, maar ik pakte toch maar vlug mijn camera, lens verwisselen en maar foto's maken. Dit wil je vastleggen om daarna van de plaatjes nog tig keer te kunnen genieten. Terwijl die valken daar samen zaten, flitste de hele film van ellende weer even door je gedachte heen en dat maakte die brok en die traantjes alleen maar groter en natter. Het is maar goed dat ie na een tijdje weer de kast inging, anders stonden we nu nog te zwijmelen.

We hebben de valken best wel actief gezien vanmiddag, van hele mooie vluchten, als een spiraal omhoog klimmen tot een hele rare vlucht met prooi. Ineens zag Kuiko een valk met een flinke prooi in de poten. Waar die vandaan kwam, niemand die het wist. Maar deze valk vloog best wel ver van de toren vandaan, even dachten wij aan die vreemde valk die een prooi had gejat van de toren en probeerde met prooi te ontsnappen. Blijkt het later gewoon S2 te zijn die met prooi de kast ingaat, alleen nu met een flinke omweg. Ik had nog even de gedachte dat S2 aan haar conditie aan het werken was. Pa en S2 krijgen het de komende weken erg druk met leren vliegen van de kids, evenals het leren van prooioverdrachten.

Ook vandaag was er weer even sprake van die derde valk. Zelfs Piet belde op om me te vragen of ik had kunnen zien wie de valk was die even op het rooster was geweest. Ons was onder bij de toren niets vreemds opgevallen. Wel hebben Kuiko en ik een tijdje naar een valk staan te kijken die zo'n beetje tussen ons en de toren aan het zweven was. Van deze valk hadden wij de gedachte dat het een wijfje moest zijn. Maar we weten dat S2 uit haar linkervleugel een pen mist en dit moest toch wel te zien zijn, was onze gedachte. Kuiko en ik konden dat bij deze valk echter niet ontdekken, helaas, alhoewel ik ook weet dat het niet altijd goed te zien is.

De middag vorderde en sommige moesten toch nog een heel eind rijden en tegenwoordig wil je dat zeker niet in de Nederlandse spits doen, dus vertrokken al enkele kijkers waaronder Cloud, die een geweldige middag kreeg aangeboden door de bewoners van de toren. Rond de klok van half vier ga ik ook maar eens richting huis en zit nog steeds van deze gedenkwaardige dag te genieten. Wat is dit mooi, bijna net zo mooi is het nieuwe foefje aan Lambert zijn scoopje. Zijn pas aangeschafte filmcamera is toch wat zwaarder als zijn fototoestelletje, dat geeft natuurlijk problemen met het statief. Zijn scoopje zakte natuurlijk wat achterover en Lambert zou Lambert niet zijn als ie daar niet wat op gevonden had. Moderne techniek met een ouderwetse knipoog. Een antiek weegschaalgewicht, zo'n koperen ding met een knop bovenop had ie als contragewicht vastgemaakt aan zijn scoopje. Het was echt geen gezicht maar het werkte wel. Dit zijn van die dingen waarover je smakelijk kunt lachen samen en de dingen die het bij de toren zo gezellig maken. Eenmaal thuis sprong ik van het ontspannend genieten bij de toren in de stress van de voetbalwedstrijd die nu aan de gang is. Een wereld van verschil. Vrijdag ga ik een nieuwe scoop kopen, tenminste als het wat is en hopelijk kan ik dan nog beter onze kids in de gaten houden. De komende weken gaan voor de kijkers heel mooi worden en voor degene die niet kunnen komen zal ik hier mijn bests blijven doen. Beloofd!

Gisteren hadden we een bijzondere dag toen de grootste maar eens het rooster ging verkennen en eigenlijk had ik vandaag hetzelfde verwacht. Wie had nu verwacht dat onze durfal vandaag al het dakterras van de toren zou gaan bewonderen, nou ik niet. Zelf had ik gedacht dat ie dat morgen pas zou gaan doen. Nee hoor, één dag kastrand, één dag rooster en nu al één dag dakterras. Als ie deze lijn voortzet zou ie morgen moeten gaan vliegen. Alleen verwacht ik toch wel dat ie daar nog een paar dagen mee zal wachten. We hebben ons eerste takkende jong, het buitenleven kan beginnen, alleen als ik naar de weersverwachtingen kijk, ben ik minder blij.

Het lag niet in de bedoeling om vanmiddag naar de toren te gaan, maar Harry besloot zomaar ineens om toch maar vandaag te gaan in plaats van morgen. Dus vanmiddag een retourtje de Mortel voor me. Rond 13.45 kom ik aan en is alleen Lambert nog maar aanwezig. Aan de voorzijde is niets te zien, maar Lambert had even daarvoor aan de achterzijde onze wereldreiziger op de dakrand zien zitten. Wat doe je dan als het bezoek nog niet aanwezig is, naar de achterzijde van de toren. Met verrekijker en scoopje zit ik daar inmiddels heerlijk in het gras van het veld en helaas was er aan deze zijde ook geen takkend jong te bekennen, niemand trouwens. Ik zit daar een minuut of vijf en ineens komen Pa en S2 wild krijsend van de toren gevlogen en vliegen wat rondjes. Al bij het eerste krijsen wist ik dat er mensen op de toren waren. Waarom, omdat het een apart geluidje was, anders dan we normaal horen en omdat ik dit geluid direct herkende van het ringen bij de Amercentrale. Toen Peter en Rob dichterbij de kast kwamen vloog het wijfje daar ook op diezelfde manier krijsend weg. Het was een scherper en harder geluid als wat we normaal horen. S2 heeft niet ver boven de toren haar rondjes gedraaid en regelmatig dook ze echt als een speer op die toren af. Pa daarentegen cirkelde wat hoger rond. Tijdens dit gebeuren heb ik S2 steeds in de gaten gehouden en af en toe gekeken waar Pa was en of ik iemand op de toren zag. Zelf heb ik niemand gezien, maar andere kijkers wel. Het hele gedoe heeft een half uurtje geduurd en je kunt van S2 zeggen wat je wil, maar ze was erg fel tegen de mensen daar. Ze liet met de vele duikvluchten en snerpend krijsen toch wel zien dat ze een band heeft met de kids. De mensen die op de toren hoogstwaarschijnlijk wat reparaties uit moesten voeren, hebben wel geweten dat er een slechtvalk op de toren woont. Het zag er af en toe angstaanjagend uit zoals S2 richting die mensen dook. Het hele gebeuren duurde ongeveer een half uurtje en heeft een diepe indruk op me gemaakt. Toch was het ook mooi om eens te zien hoe een slechtvalk met jonge op zoiets reageert. Nu is het wel zo dat voor S2 deze situatie natuurlijk geheel nieuw was. Ze voelt zich nu de moeder van twee jonge slechtvalken en dan ineens staan er van die vreemde wezens dichtbij "haar" kids. Het knopje verdedigen had ze vanmiddag gelukkig sneller gevonden als het knopje voeren. Inmiddels was ik naar het veld achter de Snelle Loop gewandeld om te kijken wat er zich aan de voorzijde afspeelde. Walter kwam ook aanlopen en we hebben nog even Pa en S2 in de gaten gehouden. De rust keerde eigenlijk vrij snel terug nadat de mensen de ring van de toren hadden verlaten. S2 heeft nog wat controle rondjes gevlogen en toen ze merkte dat de kust veilig was is ze met Pa vertrokken.

Pinky en de Mama v.d. gang, die ook een lift van Harry had gekregen, waren ook naar het veld gekomen en samen zijn we, toen de rust was teruggekeerd, teruggewandeld naar Lambert en Harry. De verdere middag gebeurde er eigenlijk niet heel erg veel. Er werd wat bijgepraat, Lambert en Harry waren druk doende met de laptops, Pinky en Mama zijn nog wat gaan wandelen, ik geloof samen met Kuiko en er kwam nog iemand langs die ons goed en mooi nieuws kwam melden.

Regelmatig tref ik leden van de werkgroep aan bij de toren en praten we over de valken. Afgelopen weekeinde kwam de drukte, die er af en toe is bij de toren, ter sprake. De leden van de werkgroep zeiden toen dat het eigenlijk wel mooi en makkelijk zou zijn als we van het veld een stukje mochten gebruiken om naar de valken te kijken. Een ideale plek. Ze zouden er van de vogelwerkgroep eens achteraan gaan en kijken of dat op korte termijn te regelen viel. Jaja, dacht ik al, de gemeente, Staatsbosbeheer, die geven niet zomaar een stukje grond weg, en als ze het zouden doen dan gaat daar een hele tijd overheen voordat alles geregeld is. Nou, lieve mensen ik heb me daarin aardig vergist. Deze week kreeg ik al te horen dat de gemeente Gemert er heel enthousiast over was en vandaag kreeg ik te horen dat ook Staatsbosbeheer het een goed idee vond en dat er een stuk veld voor de kijkers mag worden afgezet. Supermooi, ik kon het eigenlijk niet geloven, een eigen plek op het veld met een uitstekend zicht op de toren, wat wil je nog meer. Lambert, Martin en ik hebben op het veld gekeken en er is een mooie plek uigezocht. De spottersplek komt aan de kant van de weg, bereikbaar via een poortje en wordt afgezet met prikkeldraad, en als klap op de vuurpijl willen ze ook nog een bank plaatsen.

Als alles goed is gaan we met een aantal mensen morgenavond al de plek omheinen met prikkeldraad en een opening maken naar de weg, zodat al dit weekeinde van de plek gebruik kan worden gemaakt. Poortje en brugje volgen mogelijk later, ligt eraan hoe morgen alles loopt.

Ik kan niet anders zeggen dan Petje af voor de Vogelwerkgroep Gemert, die dit zo snel hebben kunnen regelen en er morgen al mee gaan beginnen.

Dus iedereen die gaat kijken bij de toren kan daar terecht. Eigenlijk is het ook wel de bedoeling dat we daar dan gaan staan te kijken. Dan staan er geen mensen meer langs en op de weg, is het veiliger voor iedereen en staan we zelfs ook nog eens veel mooier en met een veel beter uitzicht. En als we dan met z'n allen onze auto netjes in de berm zetten aan de andere zijde van de weg, dan hebben de boeren met die enorme brede machines ook geen last van ons. Zoals vandaag, terwijl ik was wandelen kwam er zo'n breed geval langs. Ze hebben de spiegels van mijn auto in moeten klappen anders kon ie er niet langs.

Vanavond ook nog even langs de toren geweest, twee uurtjes maar. S2 zat op de antenne en verder geen valk in ons zicht. Dan maar naar de achterzijde. Hé, ook Pa is thuis en zit voor ons in het zicht op het hekwerk van de dakrand. We ontdekken ook nog twee stoere duiven, die het wel aandurfde om op de ringen van de toren wat heen en weer te wandelen. Pa had na een tijdje wel genoeg van zijn uitzicht en vertrok richting voorzijde. Eén van de duiven vond het ook wel gedurfd om een rondje te vliegen en landde op de onderste ring op de schotel aan de kant van de Snelle loop. Alles zat inmiddels weer en het zitvlees werd weer eens grondig getest, ofwel er gebeurde niets meer, zowel bij de valken als bij de duiven. Dan maar weer naar de voorkant. Spulletjes gepakt en terwijl we willen aanlopen komt er iemand aangefietst om ons te vragen wie of wat er nou op die schotel zat. Gewoon een duif, zeiden wij. De kijkers aan de voorkant dachten daar een valk in te zien, maar wilden toch wel zekerheid en wat doen ze dan, dan sturen ze iemand met een fiets op mij af. Het moet niet gekker worden, maar was wel grappig. Weer terug gewandeld naar de voorzijde hebben we nog mooi kunnen zien hoe onze takkende valk op de rand rondhuppelde en uiteindelijk via het smalle stukje rooster zijn weg weer gevonden had naar zijn broertje/zusje. Lief van onze valk dat ie die tenminste vannacht niet alleen laat.

Het was dus weer een mooie dag en ik ben benieuwd wat het andere valkje morgen gaat doen. Hij zit al wel op de rand, maar of ie het rooster aandurft weet ik niet. Ik hoop van wel want de hele dag alleen in die kast is ook maar heel erg saai, toch. Terwijl het uitzicht op de toren schitterend is.

Het was vandaag weer een mooie dag, in alle opzichten, behalve het weer in de ochtenduren. Het was voor ons ook een drukke dag die begon om 9.00 uur en nu is het al na twaalven en zit ik dit te schrijven. Vanmorgen zijn wij op pad gegaan voor een andere scoop. Mijn statief moest sowieso vervangen worden, ik had maar een licht dingetje en door het vele gebruik de afgelopen weken was van dat ding niet heel veel meer over. Daarbij wilde ik eigenlijk een iets beter scoopje dan wat ik had. Ik ben geslaagd en heb nu een nieuwe scoop met een stormvast statief en ook nog een nieuw statief voor mijn oude scoop, zodat we als we met z'n tweeën zijn ook niet meer hoeven te vechten. Rond de klok van half één waren we weer thuis, eerst even het forum lezen en ik was toch verrast dat de tweede valk ook het dak op was. Geweldig toch, alhoewel ik het dus niet verwacht had, vond valkje namelijk nog een beetje angstig. Het zat gisteren echt te kijken van; zal ik wel, zal ik niet, durf ik wel, durf ik niet. Het durfde vandaag dus toch. Daarna nog even voor ons zelf een prooitje weggewerkt, de nieuwe scoop nog eens goed bekeken en omdat het buiten zo opklaarde en het zonnetje zich weer liet zien, besloten we om maar naar de toren te gaan en ons nieuwe spul uit te gaan testen.

Het was bij de toren redelijk druk, verschillende mensen van het Planetforum, ik zeg het maar zo omdat ik anders bang ben dat ik iemand vergeet. Tot mijn verbazing was Cloud er ook weer, schijnbaar was het hem woensdag goed bevallen. We stellen onze scoop op en bekijken het resultaat, niet slecht, alleen stond inmiddels de zon zo dat we daar richting toren last van hadden. Dan maar met de scoop naar het veld aan de achterzijde. Dat was dus geen slecht idee. Met S2 op de hoge mast, de hooglanders in de buurt en een van de kids die weer eens hartelijk naar ons zwaaide vanaf de bovenste rand, zaten we daar niet verkeerd. Terwijl S2 daar in die hoge mast zit, durven twee duiven het aan om rakelings langs S2 te vliegen. Dat vonden we toch niet zo slim van die duiven. Het leek alsof S2 niet op die duiven reageerde, maar schijn bedriegt, dus ook hier. S2 wachtte gewoon een paar tellen om vervolgens toch achter die twee aan te gaan. Eén duif maakte rechtsomkeer en S2 vond die duif wel een geschikte prooi. Terwijl S2 achter die duif aan was kwam ook Pa ineens tevoorschijn, waar vandaar weet ik niet. De aanval mislukte en Pa en S2 hebben nog even daar wat rondgevlogen.

Wij wisten dat onze scoop een mooi beeld gaf en zijn we weer teruggewandeld naar de voorkant. Daar langs de weg nog wat gepraat en gekeken en om half 5 maar naar huis om nog even wat boodschappen te doen, koken en eten en wat catering klaar te maken om mee te nemen naar de toren. We moesten weer om zes uur bij de toren zijn, dus was het even spitsuur.

Zoals gezegd werd er vanavond een stuk van het veld afgezet speciaal voor de kijker/spotters van de valken. Verschillende leden van de Vogelwerkgroep Gemert waren al aanwezig toen wij arriveerde, evenals Lambert en later ook Kuiko. In de bestaande afrastering moest eerst een toegangspoort gemaakt worden om op het veld te kunnen komen. Daarna was het uitmeten en natuurlijk moet je dan ook kijken naar waar en hoe je de palen zet want we willen wel een beetje een net veld en geen schots en scheef afgezet spottersplekje. Nadat alles een beetje uitgemeten was kon het echte werk beginnen, gaten in de grond boren, palen erin, de hoekpalen verstevigen, er voor zorgen dat alle palen ongeveer even hoog uit de grond komen. Alles bij elkaar toch meer pas en meetwerk dan dat we dachten. De palen werden gezet en daarna moet je er ook voor zorgen dat ze ook een beetje stevig staan, toch. Het begon al wat te worden dus tijd voor een bakje koffie of wat fris. Even uitrusten en even valkjes kijken, om daarna het geheel af te maken, met prikkeldraad. Dat was toch wel meer werk dan dat ik gedacht had. Een stuk prikkeldraad van een metertje of zestig heb je echt niet in één twee drie strak staan. Dat is spannen, de draad aan een paal vastslaan, weer spannen, weer vastslaan enzovoorts en dat dan met vier draden. Maar het is de heren gelukt, ons veld is een feit, wij kunnen voortaan heerlijk rustig naar de capriolen van onze valkjes kijken. En dat men er blij mee is, was gelijk al duidelijk. Terwijl men nog volop bezig was met palen zetten en draad spannen stonden er al mensen op de plek te spotten, een mooi gezicht was dat. De spottersplek was helemaal klaar en er werd genoten van een lekker pilsje of een glaasje fris. Terwijl iedereen wat stond te drinken lieten de jonge valkjes ons zien dat we daar eigenlijk perfect staan. Het jonge spul heeft voor ons heel wat afgehuppeld op de betonnen dakrand. Het was ook wel een komisch gezicht. Pa of S2 zie je alleen maar stilzitten en nu zag je van die kleine dingen over die rand heen zoeven. Dan zaten ze weer hier en dan weer daar en af en toe kwam je ogen tekort. Iedereen genoot zichtbaar van de kroost daarboven. Het gaat ze goed af dat takken op de toren, je kunt ze af en toe gewoon niet bijhouden, zo vlug als ze al zijn. Het was een mooie afsluiting van een bijzondere dag.

Rond half tien begon het spottersplekje wat leeg te lopen en uiteindelijk waren wij met Lambert nog over. Lambert en Piet zijn nog even bezig geweest met de videocamera van Lambert, die nu al stuk blijkt te zijn. Dit is echt balen, voor Lambert en voor de mensen die zo graag naar zijn filmpjes kijken. Als laatste heb ik om 10 uur nog een foto gemaakt vanaf onze plek richting toren. De spullen werden weer opgeruimd en zijn we naar huis gegaan. Ik wilde nog even een paar foto's op de homepage zetten en dit verhaaltje nog schrijven. Inmiddels heb ik ook al een paar hele leuke en grappige filmpjes gezien van onze kids daarboven op de toren voor en op de buitencam. De komende weken kan ik nu lekker rustig op ons eigen plekje heerlijk gaan genieten van de capriolen die onze valkjes beslist nog gaan uithalen. Een mooie gedachte om mee af te sluiten, toch.

Na de mooie dag van gisteren begon de zaterdag voor sommige met enige bezorgdheid. De kleinste van het spul had vannacht buiten de deur geslapen, eigenlijk een beetje tegen de voordeur aan. Zou hij het niet meer gedurfd hebben om naar het rooster te wippen en de nacht in de kast door te brengen. Ik denk van wel, valkje dacht gewoon, ik blijf lekker buiten, ik lig hier prima en stel voor dat ik morgenvroeg weer op die nestkastrand zit en ik krijg weer die knikkende knieën zodat ik weer niet durf om op dat rooster te springen. Hij vond het waarschijnlijk zo lekker buiten dat ie dat vandaag zeker weer wilde dus nam ie gewoon het zekere voor het onzekere. Groot gelijk, het was toch niet koud vannacht.

In mijn verhaaltjes ga ik de valkjes maar aanspreken met hij, er elke keer hij/zij van te maken is ook al zo'n gedoe, maar dit wil niet zeggen dat de valkjes mannetjes zijn. Eigenlijk wil ik ook weer het woord familie valk gaan gebruiken. Ik weet het, het ligt gevoelig, maar de afgelopen donderdagmiddag is er bij mij toch wel wat veranderd ten opzichte van S2. Het waken over de kroost terwijl er mensen op een ring van de toren waren. Alsof het haar eigen kids waren, zo tekeer ging ze. Ook nu ik al een paar dagen heb gezien hoe ze de kids die op het dak aan het spelen zijn in de gaten houd, als je dit zo allemaal ziet is het toch wel een "familie" hoor. Dit wil niet zeggen dat ze voor mij de plek van Ma heeft ingenomen, zeker niet. Voor mij is ze nog steeds S2 en dat zal ze dit jaar ook nog wel blijven, ik vergis me daar ook nooit in, niet in mijn verhalen maar ook niet in de gesprekken bij de toren.

Gisteren was het een beetje heel erg laat geworden dus vanmorgen maar eens lekker uitslapen, links en rechts bij lezen en boodschappen doen, de voorraadkast in dit nest moest nodig worden bijgevuld. Wat er vandaag aan de hand was weet ik niet, volgens mij duurt Pinksteren dit jaar een week, druk overal, overvolle winkelwagentjes en lange rijen voor de kassa's. Snapte er niets van, is normaal op zaterdagmiddag nooit. Door deze drukte waren we dus later bij de toren als dat eigenlijk de bedoeling was. Tegen vieren waren we pas terplekke en het spottersplekje was al weer volop in gebruik. Gelukkig maar, is er niet voor niets gewerkt. We stellen onze kijkersspulletjes ook maar op en helaas zien we alleen maar S2 in de hoge mast zitten. Voor de verdere rest was er geen valk te bekennen en was er ook geen valk van plan om zich aan onze zijde te laten zien. Wat doe je dan als er niet veel te zien is, precies, kletsen over van alles en nog wat, de valken, de plek, camera's, scopen etc. Omdat aan de voorkant weinig te zien was zijn we na een tijdje met wat andere kijkers naar de achterkant gewandeld. Een paar kijkers waren daar nog niet geweest, dus die vonden het hartstikke mooi om ook eens van deze kant te kijken. Nou, kijken hebben ze gedaan, het was een hele goede beslissing om van die kant te toren te gaan bekijken.

We staan een beetje midden op het veld zodat je de beide kanten van de toren goed kunt zien, dat zijn dan precies die kanten die je vanaf de voorkant niet kunt zien. Op de linkerdakrand konden we een staart ontdekken van een valk, en S2 zat nog steeds op die hoge mast. Na een minuut of 5 gaan S2 en Pa (waar die vandaan kwam weet ik niet) achter een duif aan. Een echte prooiaanval, die helaas mislukte, maar het was wel weer heel mooi om te zien. Zeker toen die duif als een speer het bos indook, dé ontsnapping aan een slechtvalk. Pa en S2 keren terug op de toren, Pa op het hekwerk van de linkse dakrand en S2 op de linkerschotel van de bovenste ring. Nu heb je op zo'n schotel bovenop een vlak stuk. Als een valk daar gaat zitten zie je ze bijna niet omdat aan de voorkant van die schotel een grote opstaande rand zit. Af en toe kwam S2 met der koppie boven die rand uit. Pa zat de boel een stukje hoger mooi in de gaten te houden en had tot onze vreugde bezoek gekregen van een van zijn kids. Die zat daar onder Pa op de betonnen rand. Het kon niet mooier voor ons toen S2 met een prooi op de rand van de schotel ging zitten. Die prooi moet daar al gelegen hebben want wij hebben niet gezien data er prooi naar die schotel werd gebracht en de prooiaanval daarvoor was mislukt, dus moet die daar gelegen hebben. Nu hadden we vier valken in beeld, de hele familie dus. Twee kids op de linker dakrand, Pa aan dezelfde zijde op het hekwerk en een verdieping lager op de schotel S2 die een duif zat te plukken. De veren vlogen in het rond en een grote veer dwarrelde richting het veld waar wij stonden en viel niet ver van ons in het gras. Het was mij geheel ontgaan maar Menno had die veer in de gaten staan te houden en is die gaan halen, een duivenveer dus, en het was geen oude duif, hij was vrij vers gezien het natte bloed aan die veer, smakelijk.

S2 is klaar met plukken en gaat bij Pa en één jong op de betonnen rand zitten. Het jong dat richting voorkant zat wilde natuurlijk ook wel eten en holde met grote snelheid richting S2. Een paar tellen had ik de hele familie in beeld toen ineens Pa wegvloog en we twee valken in de lucht hadden. Twee valken in de lucht en S2 met de twee kids op de betonnen rand, dat wil zeggen dat valk nummer drie (eigenlijk nummer vijf) zich weer even liet zien. Ik zeg bewust even want Pa liet deze valk dus even heel duidelijk weten dat ie beter rechtsomkeer kon maken. Vreemde valk snapte de bedoeling van Pa direct en keerde de toren de rug toe. Pa heeft deze valk nog een hele tijd achterna gezeten. Toen die valk ver genoeg weg was keerde Pa weer terug en nestelde zich op de hoge mast. Het ging allemaal vrij rustig en er was geen sprake van een aanval, kon ook niet want de vreemde valk is niet echt in de buurt geweest van Pa. Die bleef wijselijk een stukje bij Pa vandaan.

We hebben daar echt staan te genieten. Boffers dat we waren. Eerst alle vier de valken zien zitten, nummer drie gezien die weer snel vertrok en dan nog S2 een prooi zien plukken en als klap op de vuurpijl ook nog eens een voedering gezien. Wat wil je nog meer. Ik denk dat je dan echt van geluk mag spreken. Het kan goed zijn dat ik dit de komende weken niet meer zie. Alle vier de valken zo dicht bij elkaar dat ik ze door mijn scoop alle vier in beeld had. Geweldig. Nadat de kids hun kropje vol hadden verdwenen ze uit ons zicht. Die zijn vast en zeker het dakterras op gegaan om daar lekker te gaan liggen uitbuiken. S2 peuzelde op de dakrand de rest van de duif nog maar op, sonde om weg te gooien, toch. Nadat S2 die duif verder op gegeten had ging ze Pa maar gezelschap houden op de hoge mast. We wisten dat er nu nog maar weinig te zien zou zijn en ik schrok ook van de tijd, het was al na zessen. Jeetje zeg, wat laat al. Dan maar vlug weer terug en naar huis. Dat het etenstijd was voor de mensen kon je wel zien aan de voorzijde, het was erg rustig. Eén man op de plek en nog een paar een stukje verder langs de kant van de weg. Ik ben maar naar die mensen toe gewandeld en heb hen gewezen op de mooie plek op het veld. Ze wisten het nog niet.

Zaterdagmiddag laat bij de toren en het was schitterend. De kids krijgen gewoon te eten ook al is dat via de cams niet meer te zien. Een geruststellende gedachte voor de webcamkijkers in het land. Het gaat goed met het kroost, de sprintjes op de betonnen rand gaan steeds sneller,

de fladderoefeningen gaan steeds beter en het leek er vanmiddag trouwens al op dat het jong op de dakrand een klein stukje vloog toen ie zijn vleugels weer eens even uitvoerig aan het testen was. Het zal niet lang meer duren en de kids vliegen rond de toren. Rondjes vliegen onder toeziend oog van Pa en S2. Een hele mooie gedachte om deze zaterdag mee af te sluiten, dacht ik zo.

Het was vandaag een mindere dag wat betreft onze waarnemingen. We zijn wel twee keer bij de toren geweest, maar voor nog geen halve keer iets gezien.

We zijn vanmiddag wat later gegaan omdat ik eerst nog wat verplichtingen had met dochterlief, ja, dat moet af en toe ook nog een keertje gebeuren ook al zijn er de valkjes in de Mortel. Hoe laat we aankwamen weet ik niet meer, helaas. Maar op de zandpad aangekomen zagen we aan andere kijkers dat er aan deze zijde wat waar te nemen viel. Stoppen en kijken en inderdaad, S2 zat op de tweede ring te plukken. Natuurlijk vlug onze scoop gepakt maar voordat ie helemaal stond vloog S2 met de geplukte prooi richting dak. Jammer, dat we niet wat eerder bij de toren waren. Vanaf het zandpad was er inmiddels niets meer te zien dus dan maar naar onze plek langs de Hemelsbleekweg. Kuiko en Ans met echtgenoot waren aanwezig en vertelde ons heel enthousiast over de geslaagde prooiaanval even tevoren van S2. Boffers dat het waren, ik weet uit ervaring dat je heel veel geluk moet hebben om dit te kunnen zien. Helaas waren wij net wat te laat en hebben we alleen de laatste veertjes van die prooi weg zien vliegen. Maar de weet dat er weer een verse maaltijd voor de kids was deed ook wel goed. Het is maar goed dat we het verhaal konden horen, hadden we tenminste nog iets want de valken lieten verder verstek gaan en er was dus niets meer te zien. Kuiko ging naar huis en we zijn met Ans en eega naar het veld aan de achterzijde gewandeld. Ans vond het aan die zijde ook schitterend, ze was er nog niet eerder geweest. Nu hadden wij de hoop om aan deze zijde wat meer te zien dan aan de voorkant, helaas, aan deze zijde was het net zo spannend als aan de voorkant. We hebben er nog wel even gestaan maar er kwam geen enkel teken van de toren dat de valken actief zouden kunnen worden. Er was gegeten en de kids lagen waarschijnlijk op het dakterras uit te buiken en Pa en S2 hadden zich even voor een privé-moment teruggetrokken. Een goed moment om maar weer huiswaarts te keren en voor mijn eigen gezin ook maar een maaltijd klaar te maken.

Na onze maaltijd hadden we weer de kriebels om toch nog maar even naar de toren te gaan. Toen we vertrokken lag er al een jonkie in de kast te pitten, groot gelijk, het was ook wel weer om eens een keertje lekker vroeg naar bed te gaan en al dat gefladder zal best wel de nodige energie kosten en dan moet je af en toe een keertje goed uitrusten, toch. Lambert en Jonne en Piet uit Lieshout waren al aanwezig. Er was niet heel veel te zien, alleen even later een valk, S2, op het hoekje van de dakrand bij de hoge mast en eventjes heeft er een jonge valk op het rooster gezeten. Weer weinig actie dus, totdat Pa aan kwam vliegen en niet in staat was om op een ring te landen. Heel moeilijk koos ie de vensterbank uit van het raampje net boven de onderste lamp aan de voorzijde van de toren. Wat doet ie daar nu, daar heb ik hem nog nooit zien zitten, ik snapte er eigenlijk niets van maar het zal wel. Pa schoof een stukje naar links op zodat wij hem vanaf het veld niet meer zagen zitten. Ik ben toen naar de toren gewandeld het zandpad op en zag Pa helemaal links op de vensterbank zitten. Hij keek me een keertje aan en schrok zich blijkbaar een hoedje. Hij vloog op en ging om het hoekje aan de rechtse kant op de onderste lamp zitten. Nou Pa, dan loop ik gewoon een stukje verder het pad op dan kan ik je weer goed zien. Hij heeft er maar heel even gezeten en vloog toen weer weg, vrij laag over de bomen richting achterkant. Even later kwam ie weer terug en verdween op de bovenste ring achter de ronde schotel. Inmiddels was ik weer teruggewandeld naar het veld en we hebben de verdere avond niet heel veel meer gezien. S2 nog steeds op de hoek en via een belletje van Jonne naar haar thuisfront kwamen we erachter dat beide kids lekker lagen te pitten. S2 zat zich grondig te poetsen dus ons antwoord daarop was dat Pa en S2 vanavond nog wel op stap zouden gaan, zeker nu de kids lekker in hun nestje lagen te slapen. En gelijk geef ik ze, waarom niet.

Inmiddels was het met nog wat bijpraten over sommige dingen al bijna kwart voor tien dus de hoogste tijd om de spulletjes te pakken en te gaan. Thuis gekomen heb ik even naar de weersverwachtingen voor morgen gekeken, jeetje zeg, daar wordt je niet echt vrolijk van. Jammer want als het morgen redelijk weer zou zijn had ik het wel voor mogelijk gehouden dat we de eerste korte vluchtjes konden zien van het grootste slechtvalkenjong. Laten we dan maar hopen dat ze er met die verwachting eens een keertje giga naast zitten.

Vandaag is ook mijn nieuwe adres op internet open gegaan www.peregrines.nl en heb ik daarbij ook een nieuwe e-mail dorine@peregrines.nl. Maar geen paniek, alle andere adressen blijven gewoon bestaan en dus ook nog steeds te gebruiken. Op deze nieuwe site wil ik nog het een en ander gaan doen maar dat komt allemaal nog wel als onze kids goed kunnen vliegen en jagen. Gelukkig gaat daar nog wel een week of 4, 5 overheen voordat ze dat onder de knie hebben.

In mijn vorige berichtje meldde ik al dat, als het vandaag droog zou zijn, een van de kids wel eens een vluchtje zou kunnen gaan maken. Nou dat heeft ie dus vanmorgen gedaan, en hoe.

Vanmorgen dus naar de toren, ik wist dat Harry zou komen, dus laat ik ook maar even mijn gezicht zien. Het was al druk, niet alleen Lambert en Harry ook Harry zijn dochter en zwager, Jonne en Gerrit waren al aanwezig. Druk dus voor een "zondagmorgen", maar we waren niet voor niets gekomen. Nadat ik mijn spulletjes had neergezet begreep ik dat een jong zich op de vierde (bovenste) ring moest bevinden ergens bij de rechtse schotel. Pa en S2 zaten op de hoge mast en die zijn de hele ochtend ook niet meer gaan verzitten. Maar als je weet dat een jong daar ergens zit, houd je die plek natuurlijk in de gaten, toch. Regelmatig door mijn scoop kijken, maar telkens was er niets te zien. Totdat ineens valkje weer tevoorschijn kwam. Gelukkig bleef ie mooi bij de rand zitten zodat wij hem heel mooi in beeld hadden. Maar zoals jong spul is, bleef valkje natuurlijk niet stilzitten. Hij ging aan de wandel, gelukkig mooi over de rand, richting links dus naar het midden van de toren. Het was heel mooi om te zien en eigenlijk hoopte ik op een kort vluchtje. Nou dat hopen kwam uit, alleen was het nu niet bepaald een klein vluchtje. Valkje vloog met een hele ruime boog naar rechts om vervolgens heel bewust boven op de rechtse schotel van de bovenste ring te gaan zitten. Ik was verbijsterd, was dit een jonge valk, dat kon toch niet, die kunnen toch nog niet zo goed vliegen. Ik snapte er niets van. Ik sta daar nu voor het derde jaar en de vorige jaren waren de eerste vluchtjes erg onzeker. Dan werd er een metertje van de ring af gevlogen en dan weer heel vlug terug, fladder fladder en nog meer gefladder om maar weer met de pootjes op de ring terecht te komen. Dat zag er andere jaren altijd heel onzeker en ongecontroleerd uit. Deze vlucht zag er toch heel anders uit, alsof het een valk was die al langer aan het vliegen was, onvoorstelbaar. En wij daar beneden konden toch heel goed zien dat dit een jong was, zeker door de scoop was dat duidelijk zichtbaar. Het was machtig mooi om dit te zien, kippenvel kreeg je ervan, tenminste ik wel. De rest zeer zeker ook hoor, iedereen was laaiend enthousiast. Valkje zat daar dus boven op die schotel en was regelmatig even uit beeld, om dan weer even dat koppie er boven uit te steken, zodat we zeker wisten dat ie er nog zat. Totdat ineens valkje weer aan onze kant van de schotel kwam zitten, goed zo valk, kunnen we je tenminste weer zien. Nou niet lang. Deze jonge valk had nog wat meer voor ons in petto. Die wilde ons wel eens even laten zien wat ie allemaal al kon. Vlakje vliegt dus weer met groot gemak van die schotel af en gaat richting nestkast om daar weer met gemak op te landen. Zo meneer zat en het duurde niet heel lang voordat mijn telefoon ging, het thuisfront die graag wilde weten wie dat was op de kast. Nou een jonge valk. Toen ik vertelde wat we hadden gezien waren ze thuis ook niet meer te houden en nog geen kwartier later stonden Piet en Menno ook op het veld.

Onze verbazing was enorm, zeker voor Gerrit en mij, omdat we dit nog nooit eerder hadden gezien. Een jonge valk die gewoon aanvliegt alsof ie nooit anders gedaan heeft. Wat dit jong heeft weet ik niet maar ik heb me al verbaasd over hem toen ie op de nestkastrand zat en later op het rooster. Een dag kastrand en een dag rooster is meer als genoeg voor deze valk, dan weet ie het wel en kan ie het wel, nou vandaag liet ie dus zien dat ie over vliegen hetzelfde denkt. Een supervalk dus.

Alleen valkje zat daar op dat dak en hij vond het daar wel prima om te zitten. Nadat valk op het dak zat kwam Kuiko aanzetten met de catering. Toen ik later hoorde dat ie speciaal voor de catering naar huis was gegaan en daarom het vliegen had gemist, vond ik dat toch wel sneu voor hem. Zeker ook omdat het toen vrij snel begon te regenen. Hemelwater, geen nood, de nodige paraplu's werden tevoorschijn gehaald en daar zat het hele spul op het veld en het zal voor voorbijgangers best wel een komisch gezicht zijn geweest. Echter, de drie valken die we in ons zicht hadden gingen geen centimeter meer verzitten, helaas. Er werd niet meer gevlogen en ik verwachtte het op korte termijn ook niet meer omdat het steeds harder begon te regenen. Het werd zelfs zo nat dat we de spulletjes maar hebben opgeruimd en naar huis zijn gegaan om op te drogen. Harry is ook nog maar even met ons meegegaan, om even wat op te drogen, een warm bakkie koffie te drinken en om nog even wat op het net zetten.

Het was een geslaagde ochtend, de jonge valk kan vliegen en hoe. Alleen heel jammer dat we het andere jonge valkje niet hebben gezien. Piet is met Menno nog naar de achterkant gewandeld maar ook vanaf die kant geen jong te bekennen. Hij zal best wel ergens zitten en weer tevoorschijn komen hoor, daar ben ik niet bang voor. Die valk doet gewoon hetzelfde als de andere jonge valken uit voorgaande jaren, voorzichtig beginnen. Ik ga dadelijk nog even naar de toren kijken of er nog vliegshows worden gegeven, het begint wat op te klaren en misschien zien we zodadelijk het zonnetje nog wel. Tot straks.

Daar ben ik vandaag nog een keertje. Omdat het nu zo mooi is bij de toren en de ergste regen voorbij was zjin wij vanmiddag nog een hele poos geweest. Het was druk bij de toren, erg druk. Dus maar goed dat er nu een plek voor de kijkers is op het veld. Ik had er niet aan moeten denken dat al deze mensen in de berm en half op de weg hadden moeten staan. Iedereen maakte trouwens ook dankbaar gebruik van de nieuwe plek.

Had vanmorgen Kuiko het mooiste gemist, nu waren wij net te laat om de twee jonkies te kunnen zien vliegen. Geef niet, ik weet inmiddels dat het andere jong het ook kan. Gelukkig maar want omdat hij zich de hele morgen niet had laten zien, ga je je toch wat zorgen maken en ben je dan ook heel blij als je over dat jong goede dingen hoort. Wat Pa vrij snel nadat wij aankwamen had weet ik niet, maar af en toe heb ik het gevoel dat ie helemaal de draad kwijt is. Gisteren al dat rare gedoe van de vensterbank, vandaag dus weer. Vliegt hij helemaal in het hoekje onder de onderste ring, probeert ie daar ergens te gaan zitten, wat hem dus niet lukt en uiteindelijk na verschillende vergeefse pogingen gaat ie dan maar op een vensterbank zitten. Het leek vanmiddag wel of ie even voor vleermuis aan het spelen was, die willen ook altijd ergens in een hoekje op zijn kop gaan hangen, zo als het ervoor ons uit zag vanmiddag wilde Pa dat ook. Het kan natuurlijk ook zo zijn dat ie ergens op de toren een goede verstopplek zocht. Voor de regen misschien, of wilde hij onvindbaar zijn voor het geval hij voor de maaltijd moest zorgen, ik weet het niet, maar het zag er af en toe wel komisch uit. Pa had inmiddels zijn plekkie gevonden op de vensterbank van het bovenste raampje aan de linkerzijde. Pa zat er schijnbaar heerlijk, hij heeft er zeer lange tijd gezeten.

Als Pa niet voor vers eten wil zorgen dan weet S2 toch nog wel ergens weer een prooitje vandaan te toveren, de rechtse schotel op de tweede ring. Ze gaat die daar nog even zitten plukken en vliegt vervolgens met prooi naar de dakrand aan de linkse kant. Dank je S2, vanaf die rand hebben we mooi zicht op alles wat er zich daarna afspeelt. De kids worden gevoerd en al snel heeft er eentje genoeg gegeten en gaat een stukje terug zitten. S2 blijft het andere jong voeren wat door onze scoop heel mooi te zien is. Wanneer het jong voldoende gegeten heeft en S2 de rest van de prooi heeft opgepeuzeld vliegt ze een blokje om en gaat weer op de hoge mast zitten. Na de maaltijd verschuilt een jong zich bij de hoge mast. Met scoop is ie duidelijk te zien maar met verrekijker moet je al heel goed zoeken en met het blote oog is ie niet waar te nemen. Helaas voor ons begint het weer wat te regenen, kan ik wéér nat worden voor die valken daar boven. Een hele tijd gebeurd er eigenlijk niet heel veel. Totdat er ineens volop actie kwam van zowel Pa als S2. Wat was het geval, er kwam een kudde duiven over, of zoals Kuiko het zo smakelijk kan vertellen een tros duiven, zonder de r dus maar ik ben benieuwd wanneer hij zich voor de eerste keer zal verspreken of vergissen met schrijven. Jammer voor Pa en S2 maar het waren geen domme duiven, absoluut niet. De formatie bleef mooi gesloten en wat Pa en S2 ook probeerde er was geen verandering in te krijgen, de duiven bleven heel dicht bij elkaar met als gevolg dat het voor onze valken onmogelijk was om er eentje te kunnen slaan. Pa en S2 dropen weer af richting toren, dit was geen reclame voor ze en al zeker niet als er zoveel mensen staan te kijken. Zo tegen zessen was het wel weer welletjes voor ons en ging zo'n beetje iedereen weer naar huis, met als mooi afscheid voor vandaag de beide jonkies samen op het rooster. Terwijl wij in de auto stapte begon een valk te vliegen, wie weet ik niet maar we zijn toch maar gegaan, anders loop je het risico dat je weer een hele tijd blijft kijken. Ook wij hebben kinders die af en toe nog wel wat aandacht vragen, ook een buikje wat gevuld moet worden en eigenlijk waren we beide ook wel moe van vandaag. Nu zit ik met mijn voet omhoog omdat ik vanmiddag toen Harry hier was mijn voet heb gestoten aan de kast. Ja ik ben een muts, weet ik. Ik heb daar de verdere middag helemaal geen last van gehad maar toen ik thuiskwam en even lekker ging zitten kon ik er daarna niet meer op staan. Zal wel behoorlijk gekneusd zijn. Ik hoop dat het morgen weer gaat anders heb ik een groot probleem.

Wat ik nu zo schitterend vind aan de dag van vandaag is dat de familie valk vandaag niet alleen aan ons kijkers terplekke dacht maar ook aan de kijkers thuis voor de pc. Wat was het schitterend toen Pa een prooi kwam brengen wat direct door een jong werd afgepakt. Heel slim jonkie, alleen zou het dan wel makkelijk zijn als je weet hoe je een prooi moet plukken. Ik lag in een deuk toen ie telkens weer in die opengesperde bek van die spreeuw zat te happen, alsof die dooie vogel hem zou voeren. Het schouwspel voor thuis kreeg nog een geweldig vervolg met het tweede jong, samen lekker vechten en trekken aan de prooi en vervolgens S2 die zich er nog eens mee kwam bemoeien. En dit alles recht voor de buitencam. De nieuwe familie valk weet goed om te gaan met het verschillende publiek dat ze hebben, petje af.

Het was een werkelijk schitterende dag ondanks de nodige regen. Voor de slechtvalkenfans scheen vandaag gewoon de zon. Ik hoop wel dat ie dan de rest van de week ook mag schijnen, en het liefst niet alleen figuurlijk maar ook letterlijk. Morgen is er weer een dag, hopelijk met een minder pijnlijk voetje want ik moet wel naar de toren, voor de valken en om Kuiko de grap van vanmiddag uit te leggen, ik denk dat ie hem niet goed gehoord heeft, of maar de helft.

Het gaat weer goed met mijn voetje, gelukkig. Omdat ik toch even in Bakel een boodschapje moest doen ben ik ook maar een uurtje bij de toren gaan kijken. Bij aankomst op de Hemelsbleekweg zag ik wat vliegen, beslist een valk. Auto geparkeerd, spulletjes gepakt en ben op het veld gaan staan. Ik zie nog net dat S2 met een prooitje op de bovenste ring bij de linkerschotel gaat zitten. Door mijn scoop zag ik daar ook een jong zitten en dat werd nu dus gevoerd door S2. Ik kijk dit even aan en ga vervolgens de toren af of ik nog iemand kan ontdekken. Pal links tegen de kast zit nog een jong, lekker lui te wezen zo te zien. Voor de mensen thuis te zien op de buitencam.Wil ik nog wat verder kijken zie ik een valk vliegen die op de onderste ring landt en tegen de betonnen muur aan de linkse kant van de toren gaat zitten. Ik heb hem heel mooi in beeld, helaas alleen het bovenstuk en dit is duidelijk een mannetje, dan zal dit wel Pa zijn. Mooi, alle 4 de valken in beeld. Jong tegen de kast, jong en S2 op de bovenste ring tegen linkerschotel en Pa op de onderste ring tegen de muur. Pa heb ik op deze plek ook nog wel wat zien plukken maar wat, dat kon ik dus niet zien.

De enige kijker die er was ging weer vrij snel naar huis en jullie zullen het niet geloven maar ik was nu alleen, helemaal alleen. Er stond vanmorgen, nu nog steeds hoor, een harde koude wind, die als je naar de toren kijkt, recht in je gezicht waait. Echt weer voor tranende ogen. S2 is klaar met voeren en vliegt een stukje op om een paar meter van het jong weer op de bovenste ring te gaan zitten. Het spul zat en bleef zitten, het zat waarschijnlijk allemaal uit te buiken. Kuiko komt en even later ook Sazoe met de koffie, was best lekker met dat gure weer. Jonne kwam ook even langs en toen we daar met zijn vieren stonden viel er iets van de onderste ring af in het veld een stuk van ons vandaan. Dat ga je dus zoeken en wij naar dat stuk van het veld. Inderdaad er lag daar een opgepeuzelde duif, tenminste de restanten van een duif, een gedeelte van de vleugels, het borstbeen en nog een paar botjes. Het geheel zat nog wel aan elkaar. Kuiko heeft er nog een foto van gemaakt. Misschien was dit het stuk duif wel waar Pa zo even nog wat aan gepeuzeld had. Wij weer terug naar ons plekje en bij inspectie van de toren was het jong langs de nestkast verdwenen, die zal wel het dak zijn opgewipt dachten wij. De rest zat nog waar het zat. Omdat het inmiddels al weer twaalf uur was moest ik toch echt weer naar huis. Spulletjes weer inpakken en ja hoor, het was weer zover. Terwijl ik mijn statief weer inklap vliegt S2 weg en draait wat rondjes rond de toren. Ik kijk naar de bovenste ring en het jong dat daar zat was nu ook al weg. Maar die zal wel de ring opgelopen zijn, dus uit ons zicht, we hebben het tenminste niet weg zien vliegen.

Vanmorgen dus de hele familie gezien. Ik ben alleen bang dat de kids vandaag weinig zullen vliegen met die harde wind, lijkt me ook wel verstandig, stel je voor dat ze niet meer terug kunnen komen, maar dat zal wel meevallen. Een klein uurtje bij de toren en toch weer wat leuke dingen gezien. Vanavond ga ik wel weer kijken, vanmiddag even mijn huisje opruimen.

Vanavond hebben wij toch nog maar weer een bezoekje aan de toren gebracht, waarom ook niet. Ik had nog de hoop dat de familie daar op die toren vanavond misschien ietsje actiever zou zijn als vanmorgen. IJdele hoop bleek na een hele tijd. De valken hadden er geen zin in. Op het einde van ons bezoek snapte ik ook waarom er niet gevlogen werd. Lieve mensen het was stervens koud. De gure wind van vanmorgen was er nog steeds en daarbij was de temperatuur sinds vanmorgen ook nog een aantal graden gedaald. Dus voor de aanwezige kijkers, koude oren, tranende ogen en ijskoude stijve vingers. Het was maar goed dat ik een potje warme koffie had meegenomen, niet alleen lekker maar ook heel welkom om je handen aan te warmen.

De valken hadden denk ik ook last van stijve spieren en koude vingers (tenen), er werd nauwelijks gevlogen en als er gevlogen werd dan was het denk ik om een nog beter plekje uit de wind te vinden. Een van de jonkies heeft een tijd op het rooster gezeten en wipte uiteindelijk de nestkast in, groot gelijk, zit je tenminste wat uit de wind. Pa heeft weer op de vensterbank gezeten, S2 een hele tijd op een lamp en toen die vrij kwam had Pa waarschijnlijk de gedachte, opgestaan is plaats vergaan, en nam de plek op die lamp van S2 over. Het andere jong zat op de bovenste ring wat heen en weer te huppelen. De koude wind, de lage temperatuur en de saaie valken waren er de oorzaak van dat vanavond de spottersplek vrij vroeg leeg liep. Iedereen geloofde het wel en iedereen, ook wij, snakte naar een warm en windvrij plekje, ofwel gewoon thuis lekker bij de kachel.

Deze dinsdag weinig mooie dingen om te vertellen en eigenlijk een dag waarvan je na afloop zegt: "Ik had net zo goed thuis kunnen blijven, dan had ik niets gemist". En toch vind je dat als je kunt gaan, je ook moet gaan. Het klinkt gek maar het is wel zo. Hopelijk is de wind morgen een heel stuk minder en de temperatuur een stuk hoger, dat maakt het kijken naar de valken toch een stuk aangenamer.

Na de sombere koude dag van gisteren scheen vanmorgen het zonnetje, eindelijk. Dat betekend dus voor mij vlug vlug doen met het opruimen thuis en de spulletjes pakken en naar de toren toe. Ik ben daar geweest van 11.00 tot 12.30 uur, toen moest ik naar huis voor verplichtingen tegenover Menno, paardrijden en zit dit stukje nu te schrijven op stal in de kantine. Met de drukte van de valkjes moet je je tijd die je niet bij de valken doorbrengt zinvol benutten.

Er waren bij aankomst al een paar kijkers aanwezig en die vertelde me dat er al wel wat moois te zien is geweest maar dat het op dat moment rustig was, heel rustig. Mooi tijd om mijn spulletjes te pakken en neer te zetten. De andere kijkers gingen weer naar huis maar al snel volgde weer nieuwe spotters. Inge en Visje van het Planetforum en daarna nog Deufke, die een altijd lekker kopje koffie meebracht. We hadden S2 in het vizier op de hoge mast en zeker één van de kids moest zich ergens aan de rechtse kant op de bovenste schotel bevinden. S2 liet zich mooi bewonderen terwijl ze haar verenkleed weer eens een grondige poetsbeurt gaf. S2 werd door mij bekeken door de scoop en ik merkte toch wel alertheid bij haar. Ze zat toch de omgeving goed in de gaten te houden en ineens zag ze iets en vloog weg, richting het noorden. Nu hadden wij daar op het veld wel geluk want ze kwam recht over ons heen. Met die zon erbij was dat een schitterend gezicht. We hebben haar gevolgd totdat ze voor ons achter de bomen uit het zicht verdween. Zelf had ik al wel het gevoel dat ze op een prooitje uit was en een hele tijd later zag Deufke haar uit het noorden weer aan komen vliegen. Inderdaad, S2 had een prooi bij zich en wat voor één. Een flinke uit de kluiten gewassen duif waar ze zichtbaar heel veel moeite mee had. Nu had ze richting toren vliegende, de nog steeds aanwezige stevige wind, nog eens volop tegen ook. Met veel moeite kwam ze bij de toren aan, maar dan, toen kwam nog het helse karwei om met die prooi ergens op een ring te kunnen komen. Het viel niet mee, echt niet. Uiteindelijk, na een aantal pogingen lukte het haar om de prooi op de tweede ring van onderen aan de rechtse kant neer te leggen, helaas uit ons zicht. We waren benieuwd naar de verenregen maar die kwam niet, S2 zal wel te moe zijn geweest en zat gewoon even op adem te komen. Niet dus, ze vliegt weer op gevolgd door een valk. Het tweetal vliegt en zweeft rond de toren en er werd gedacht dat de tweede valk in de lucht een jonge zou zijn. Ik twijfelde want ik heb een jonge valk na twee dagen oefenen nog nooit zo zien vliegen. Ik dacht toch eerder aan Pa. Vliegen, zweven, vleugels naar achteren, naar elkaar toe, weer zweven en dan perfect op de toren landen, dat zie ik een jonge valk die net twee dagen vliegt eigenlijk toch niet doen. Dus ik hield het op Pa, die uit ons zicht op de onderste ring was geland, of de ring daarboven. Even daarna vloog S2 naar de hoge mast om daar plaats te nemen. Wij waren verbaasd, we hadden verwacht dat ze die pas gevangen duif wel zou gaan plukken, niet dus.

Dat de tweede valk Pa wel moet zijn geweest werd snel duidelijk toen beide jonge valkjes zich op de bovenste ring bij de rechtse schotel lieten zien. Het zijn sterke kids, die maandag al behoorlijk konden vliegen, maar een paar minuten als een volwassen valk rondom de toren vliegen zag ik ze toch echt nog niet doen. Er werd nadien door S2 en de kids wat van stekkie veranderd, de kids deden wat rond op de bovenste ring en S2 vloog af en toe een keer op en zat uiteindelijk toen ik naar huis ging onderaan op de hoge mas.

Het was een mooie morgen en we hebben toch nog veel gezien, zeker van de valken maar ook van de buizerd, de aalscholver, de ganzen en de reiger liet zich ook al goed bewonderen. De hooglanders hadden de schaduw aan de andere kant van de Loop opgezocht en lagen heerlijk te luieren. Ik vond het jammer dat ik weg moest, zeker nu met dit mooie weer. Misschien dat ik straks nog even tijd heb om te gaan, ik kijk wel.

Vanmorgen bij de toren geweest en het was eigenlijk mijn bedoeling om er de rest van de dag niet meer naar toe te gaan. Ik wilde in en om huis nog wat dingen doen, zoals gras maaien, stoffen en zuigen en mijn was aan de kant werken. Helaas, het is er allemaal niet van gekomen. Ik was net thuis van stal en bezig mijn verhaal op mijn site te zetten, gaat de telefoon. Het is Piet die me verteld over het jonge valkje. Drie keer raden wat ik dan doe. Lappy uit en tegen de kids roepen dat ik weg ben. Om 4 uur was ik dus weer bij de toren en hoorde het verhaal aan. Uit de verhalen daar kon ik horen dat iedereen nog erg onder de indruk was. Natuurlijk ben je nieuwsgierig en wil je gaan rondkijken. Dat deed ik dus ook met een medekijker. Met hem ben ik naar de achterkant van het veld gewandeld om te kijken of aan die zijde van de toren iemand aanwezig was, niet dus. We hebben daar de hele breedte van het veld gelopen en weer terug maar we konden niets ontdekken. Via het pad door het bos wilde we teruglopen. Zijn we halverwege het pad zien we S2 vliegen, vrij laag over het bos. Ons zicht was daar zeer beperkt dus wat die aan het doen was was voor ons een raadsel, misschien wel het jong zoeken. Vrij snel daarna zien we dat S2 in gezelschap is van een valk. We dachten eerst dat dat het jong was maar toen ze recht boven ons waren had ik sterk het vermoeden dat het niet het jong was maar Pa. Vanaf deze positie konden we boven op de dakrand ook nog een jonge valk ontdekken, die af en toe met zijn vleugels aan het fladderen was. We hebben het laatste stuk van het pad overgeslagen en zijn tussen de bomen door naar het zandpad gelopen. Onderweg niets meer gezien, behalve 2 jonge konijntjes.

Weer bij de spottersplek blijkt er een jong op het rooster te zitten, het bleek de jonge valk te zijn die wij daarvoor aan de achterzijde zagen. Maar er werd meer verteld. Terwijl wij in het bos waren heeft S2 het jong gevonden en geprobeerd het te leiden naar de toren en het jong de vensterbanken gewezen zodat het daar op kon gaan zitten. Tenminste zo zag het er voor de kijkers uit. Het jong heeft dat niet gered en is weer in het bos aan de linkerzijde terecht gekomen. Als je dat zo hoort bekruipt het angstige gevoel je dat dit jong misschien wel gewond kan zijn en daar dus ergens in dat bos op de grond ligt en niet meer weg kan. Dus besluiten mijn medekijker en ik om weer eens door dat bos te lopen. We staan bij de poort van de toren en S2 begint daar heel erg laag te vliegen. Echt heel erg laag. We staan daar samen en S2 vliegt ter hoogte van het raam recht onder de onderste lamp, ongeveer 20 meter boven ons. Ze zweeft eigenlijk meer en dan op de manier zoals ik dat zweven als de klepel van de klok noem. Af en toe hangt S2 recht boven ons even stil. En daar sta je dan met je kijker en je ziet S2 dan zo goed dat je voor jezelf het gevoel hebt dat je ze zo uit de lucht kan pakken, zo dicht bij. Het gezichtsveld van mijn kijker was helemaal met S2 gevuld. Alles kon je zien, werkelijk schitterend en we vergaten dus gewoon even het jonge valkje. Nu had ik mijn fototoestel bij moeten hebben, dan had ik schitterende foto's kunnen maken. Maar S2 vloog daar niet voor niets zo laag, die was natuurlijk het jonge valkje aan het zoeken. Dit schouwspel onder aan de toren heeft toch wel een paar minuten geduurd en toen vertrok S2 weer, waarheen konden wij vanaf dat punt niet zien. Wij zijn toen recht door het bos gelopen en hebben niets kunnen zien en ook niets gehoord. We zijn nog even aan de achterzijde gaan kijken en ook vanaf die kant niets gezien.

Vervolgens zijn we weer langs de Loop teruggewandeld naar de voorzijde. Bij het zien van het veld zagen we dat de hooglanders de Snelle Loop inmiddels overgestoken hadden. Ook dit was vandaag heel mooi om te zien. Waarom, omdat er een heel jong hooglandertje bij liep, nog zo'n bolletje wol, zo eentje die nog onder moeders buik door kon lopen. Hoe oud het jonkie was weet ik niet, maar ik denk een paar dagen. Het jonge ding huppelde heerlijk door het gras, weer terug naar moeders om dan even bij haar te gaan drinken. Werkelijk schitterend om te zien. We hebben daar even staan te kijken en zijn toen weer terug gelopen naar de spottersplek. De andere jonge valk zat nog steeds op het rooster en even daarna zagen we S2 op de tweede ring landen helaas niet voor ons zichtbaar. Een tijdje later bleek Pa ineens op de bovenste lamp aan de voorzijde te zitten. Hoe die daar was gekomen had niemand gezien. Ik ben nog een hele tijd gebleven, Piet is nog gekomen en we zijn samen nog naar de achterkant gelopen met scoop en er was weer niets te zien daar. Dan maar weer terug en samen zijn we zo rond half 8 weer naar huis gegaan met het kleine ding op het rooster, Pa op de lamp en S2 ergens op de tweede ring. Terwijl wij naar huis wilde gaan komt Zwiersje nog kijken bij de toren. Even bijgepraat en toen zijn we toch maar naar huis gegaan. Bij thuiskomst kijk ik even op het forum en de webcams en vrij snel daarna zie ik dat de jonge valk van het rooster de nestkast in is gegaan. Dan toch maar wat eten klaarmaken en de was maar binnengehaald voor het geval het zou gaan regenen, dat hadden ze tenslotte voorspeld voor vanavond. Zijn we net klaar met eten zegt Piet ineens dat ie nog even bij de toren wil gaan kijken, ja toe maar, het was al bijna negen uur. Mijn hele dag was al wat mijn planning betreft de mist ingegaan dus kon de avond er ook nog wel bij. Wij gaan dus wéér naar de toren, voor mij de derde keer vandaag.

Zelfs na negenen was het daar nog druk en kregen we te horen dat er in de tijd dat wij thuis waren helemaal niets was veranderd, ofwel, we hadden niets gemist deze keer. Er werd gepraat over de valken, de koffie en over vanalles en nog wat maar op de toren was geen beweging te zien. Totdat ineens S2 van de bovenste ring afkomt. Wij verbaasd want we wisten dus niet dat ze daar zat. S2 vliegt naar Pa toe en pikt van hem de plaats op de lamp in. Pa vliegt wat rond en S2 volgt hem al snel. Samen in de lucht en wij stonden aandachtig te luisteren of die twee soms het jonge ding zouden roepen. Er werd "geroepen" door die twee maar er was op dat moment niet echt antwoord te horen. Pa neemt zijn plaats op de lamp weer in en S2 verdwijnt op de tweede ring. Terwijl wij dit zien dacht ik een valk te horen. Het geluid kwam voor mijn gevoel niet uit de richting van de toren maar meer uit het bos langs de weg ter hoogte van waar wij stonden. Ik zei maar niets want ik was er niet zeker van. Frank zei het echter wel, die had dat dus ook gehoord. Dan blijf je nog een hele tijd staan luisteren maar je hoort niets meer, jammer. Het begon te schemeren en de meeste gingen naar huis, het was inmiddels ook al na tienen. Wij gaan ook maar naar huis en langs de wegkant staan we nog even met Zwiersje en haar man te praten en ineens dachten we weer een roep van het jonge valkje te horen en weer vanaf dezelfde kant als even daarvoor. Weer blijven luisteren maar weer niets meer gehoord. Uiteindelijk toch maar gegaan, de klok wees inmiddels 22.20 uur aan. Buiten begon het aardig donker te worden, zo erg zelfs dat je vanaf de grond Pa niet meer zag zitten op die rode lamp.

Ik ben dus weer thuis en heb maar eerst de tafel afgeruimd en vervolgens ben ik dit gaan schrijven. Jeetje zeg wat een dag. Maar wat moet je nu van zo'n dag denken. Ik weet het niet, maar ik maak me nog niet echt zorgen. Dit zie je zo vaak gebeuren bij andere nesten, kijk maar eens naar de Hemweg in Amsterdam. Daar kunnen de kids niets anders dan wat daken op, zo'n honderd meter lager. Daarbij heb ik vandaag ook nog aan de Amercentrale gedacht, waar blijven daar de kids als die de kast gaan verlaten. Daar is helemaal niets als alleen een hele smalle richel bovenop de koeltoren of de trap langs de zijwand. Ik ga er vanuit dat dit jong ergens in een boom zit, nog flink moet oefenen en morgen of overmorgen in staat is om naar de onderste ring te kunnen vliegen. Het waaide vandaag nog net te hard voor deze jonge valk en was ie gewoon nog niet in staat om zo'n eind omhoog te kunnen vliegen. S2 en Pa houden in ieder geval het jong wel in de gaten, gezien de lage vluchten over het bos. Ik ben vanmiddag behoorlijk geschrokken en het is gek maar toch maak ik me nog niet echt zorgen. Eerst eens de dag van morgen afwachten en dan zien we wel weer verder, toch.

Vanmorgen ben ik voor de verandering maar eens gaan kijken bij de toren, weer eens wat anders dan thuis zitten, toch. Ik rijd dus via rondje torenweg en zie vanaf de achterkant een valk links (vanaf de achterkant gezien) wegvliegen. Verder kon ik vanaf die plek niets bijzonders zien, valt trouwens ook niet mee want het is een behoorlijke afstand naar de toren. Op het zandpad ben ik weer gestopt en kon ik op de bovenste ring een jonge valk ontdekken. Aangekomen op het veld heb ik mijn scoop neergezet, Marja de hand geschud, en de toren afgezocht. Pa zat op de bovenste lamp aan de voorzijde en S2 zat op de antenne, dat denk ik zo, ik weet het niet meer zeker, ik weet wel zeker dat ik Pa, S2 en een jong heb gezien. Het is maar een saaie bedoeling op de toren. Eigenlijk had ik wel verwacht om enige zoekactie of geroep naar het tweede jong te kunnen zien of horen, niet dus. Totdat S2 vertrok en even later met een giga prooi vlak boven het bos rondjes bleef vliegen. Het bos aan de zijde van de Hemelsbleekweg. S2 had het zichtbaar zwaar met die prooi. Echter ze maakte geen aanstalten om met die prooi naar of op de toren te vliegen. Ze bleef boven het bos. Voor mij was het op dat moment duidelijk dat daar het jong ergens moest zijn en dat S2 die aan het zoeken was. Inmiddels had S2 begeleiding gekregen van Pa en het andere jong. Het aanwezig zijn van de jonge valk bij dit tafereel was voor ons even heel verwarrend. We dachten even dat we het verloren jong zagen vliegen. Het was dus de jonge valk die daar voor op de toren zat. Hij zal het eten in de poten van S2 wel gezien hebben, en is daarom naar haar toe gevlogen. Jammer dat het niet zo was. We zijn S2 uit het oog verloren en een minuut of 5 later keerde S2 terug op de toren zonder prooi. Had S2 de prooi laten vallen of heeft ze het tweede jong gevoerd. Ik kan daar helaas geen antwoord op geven ook al zou ik het heel graag willen. Hadden we nu die uitkijktoren maar gehad, dan had ik over de boomtoppen kunnen kijken en misschien wat meer geweten. Pa was inmiddels weer op dé lamp gaan zitten en S2 en het jong ergens aan de rechterzijde. Omdat ik nogal graag wil weten waar ze zitten ben ik even aan de wandel gegaan en S2 zat op de bovenste lamp van de rechterzijde en het jonge valkje in het midden van de onderste ring.

Weer terug op het veld hebben we een hele tijd eigenlijk niets gezien. Maar er kwam nog een leuk vliegshowtje van het aanwezige jonkie. Die heeft even met S2 gespeeld in de lucht, ze waren al bezig om naar elkaar toe te vliegen en dan met de poten elkaar proberen te raken. Dit heb ik voorgaande jaren vaak gezien, maar zo snel na het eerste vliegen volgens mij nog niet. Dit zijn de eerste oefeningen van prooioverdrachten. Als de kids dit goed onder de knie hebben gaan ze met echte prooien dit oefenen. Dan vliegt een ouder met een prooi in de lucht en dan is het de bedoeling dat één van de kids de prooi uit de poten van de volwassen valk pakt en daarna probeert met prooi de toren te bereiken. Als dit allemaal lukt dan gaan de valken over tot het loslaten van prooien en dan moeten de kids de prooi in de lucht, terwijl die valt, proberen te pakken. Stapje voor stapje leren de jonge valken zo met prooi om te gaan.

Dit was niet het enigste wat de jonge valk vanmorgen liet zien. Hij kan ook al in de hoge mast gaan zitten en om dit was werkelijk heel erg mooi om te zien. Door de scoop is dan goed de onzekerheid te zien. Het zit nog niet zo stevig daar als Pa of S2. Regelmatig was er onbalans en moest de jonge even wegvliegen om weer plaats te kunnen nemen op de mast. Trouwens dit jong is wel een bijdehandje hoor, die heeft alles vrij snel onder de knie, tenminste als ik ga vergelijken met voorgaande jaren. Tegen de tijd dat het weer tijd werd om naar huis te gaan heeft Pa nog even gek zitten doen op de lamp. Elke keer ging die kop de lucht in en daar zat meneer met wijd opengesperde snavel. Die vervolgens weer dicht ging. Geluid kwam er niet uit. Het was een stom gezicht, net naar lucht happende vissen. Een optie wat dat zou kunnen betekenen was dat ie misschien een braakbal aan het ophoesten was. Eerlijk gezegd weet ik echt niet wat dat te betekenen had.

Even voor twaalven, ik was inmiddels ruim twee uur aanwezig, vliegt de jonge valk nog een hele mooie ronde en gaat op de tweede ring van onderen zitten. Het jong zit daar en wandelt wat heen en weer. Maar goed dat het begon te regenen, dat was voor mij het duwtje om toch maar naar huis te gaan. Ook Sazoe is gegaan en we lieten een leeg veld achter.

Vanmiddag na het plaatsen van onderstaand verhaal kwam ik erachter dat ik geblokt was op het Planetforum. Waarom is mij nog steeds niet duidelijk, maar er is hier wel duidelijk meer aan de hand. Ik wilde dus vanmiddag weer linea recta terug naar de toren om te kijken hoe het gesteld was met de jonge valk. Via e-mail moest ik te weten komen dat het met het jong goed ging, gelukkig. Door alle toestanden ben ik niet meer geweest en kan ik me er nu niet toe zetten om te gaan. Er is bij mij iets geknakt. Al drie jaar lang heb ik me vol ingezet voor de slechtvalken in de Mortel. Vele zijn me daar dankbaar voor, gezien de reacties in het gastenboek en de vele mails die ik krijg. Als je dan door de initiatiefnemer van het hele internetgebeuren op deze manier aan de kant gezet wordt, gaat er toch een belletje rinkelen en je gaat jezelf afvragen waar je in hemelsnaam mee bezig bent. Ik moet over alles eens heel goed na gaan denken. Naar de toren gaan, daar heb ik nu geen zin in, weer al die vragen over het hele gedoe. Ik lees wel hoe het met de valken gaat.

Inmiddels is de dag al bijna voorbij en nog steeds ontvang ik mailtjes, berichtjes in mijn gastenboek, telefoontjes en komen er zelfs mensen even bij me langs. Het is helaas niet mogelijk om iedereen persoonlijk te bedanken, dat zou dan zeker dik nachtwerk worden.

Ik heb inmiddels vierkante oogjes van het lezen maar het is net als met de valken, het doet je wat.

Alle steunbetuigingen die ik kreeg, het was overweldigend. Hartelijk Dank hiervoor.

Het is gelukkig gelukt om via een omweg op het forum te komen, ik heb daarin nog twee berichtjes geplaatst en daar laat ik het bij, het belangrijkste was dat ik tenminste weer kon lezen.

Na alle toestanden van gisteren heb ik geprobeerd vandaag weer eens lekker naar de toren te gaan. De barstende koppijn die ik in zulke gevallen krijg, wil maar niet weggaan. De mailtjes komen nog steeds binnen en ook in mijn gastenboek wordt nog volop geschreven. Het heeft me allemaal wel goed gedaan en van die honderden reacties ben ik net zo geschrokken als van die ban, alleen dan op een andere manier. Want zoveel had ik dus absoluut niet verwacht. Deze reacties brachten toch wel de moed om vanmiddag dus maar weer eens naar de toren te gaan.

Gisteren dus de zorgen van het jonge valkje wat ergens in de bossen zat. Ik wist dat S2 haar voerde, tenminste dat maakte ik op uit wat ik die ochtend had gezien. Zelfs een slechtvalk is niet zo gek dat ie met een loodzware prooi minutenlang net boven een bos gaat vliegen, toch. Ik wilde 's middags weer snel terug, niet dus. Wat was ik blij toen bij mij het bericht binnenkwam dat de jonge valk weer bij en later op de toren zat. Een goede timing was dat van onze brokkenpiloot, we hadden tenslotte al genoeg problemen elders. Dat moet ie gevoeld hebben en bij zichzelf gedacht hebben, laat ik maar weer eens naar huis gaan, misschien juist nu wel zo verstandig. Ik was er eigenlijk niet echt bang voor geweest, ik wist wel dat als ie niet gewond was geraakt hij wel terug zou komen. Ik heb de berichten later die middag met plezier gelezen, weliswaar via een omweg maar ik kon ze wel lezen.

Vanmiddag dus naar de toren, kom ik daar is er niemand, het veld is leeg. Op de bank, de afvalbak en de partytent na. Het bankje werd door mij direct afgekeurd toen er later mensen kwamen en die ook op dat ding gingen zitten. Het wiebelt en dat is niet fijn kijken met een kijker, krijg je van die aardbeving effecten, heel irritant. Het weekeinde komen er veel mensen dus kan ie goed aanzakken. De valkje hielden in het begin siësta. Leuk hoor als ik weer eens kom. Soms kunnen mensen gedachte lezen, slechtvalken kunnen dat dus ook. Plots kwam er van alles tevoorschijn. S2 die we wel al zagen op de hoge mast ging voor mij maar wat rondjes vliegen om telkens weer de antenne op te zoeken en de kids die af en toe lieten zien hoe goed ze al konden vliegen. Ik was verbaasd en bijna geneigd om ze vanaf de begane grond een applausje te geven. Dit gaat echt goed, super goed. Terwijl ik stond te genieten van de mooie maar weliswaar nog korte vluchtjes van onze kids vloog S2 weg richting het zuiden en ging ergens achteraan. Wat dat was weet ik niet, een buizerd of een vreemde valk ik kon het niet zien vanwege de afstand en omdat ik die vogel niet met gespreide vleugels heb gezien. S2 haalde die vogel in en toen zag ik iets waarvan ik kippenvel kreeg. Die twee waren daar aan het vechten, poten in elkaar en een paar keer tollen. Daarom denk ik achteraf dat het weer die vreemde valk moet zijn geweest. We hebben het wegjagen vorige week vrijdag ook al gezien. De vreemde valk kreeg toen zelfs de kans niet meer om in de buurt van de toren te komen en ik denk dat dit alles te maken heeft met het feit dat de kids nu de kast hebben verlaten en op de toren zitten. Niet meer zo veilig dus als er een vreemde op bezoek komt. Het duurde maar heel even en toen verloor ik beide uit beeld, en keerde S2 vrij snel daarna terug op de toren. Het is ook lachen geblazen als één van de kids probeert om net als S2 en Pa op de hoge mast te gaan zitten. Als ze dat doen kijk ik ook steevast door mijn scoop. Zo'n mast is toch heel anders als de betonnen rand die toch zeker een halve meter breed is. Bij de rand heb je tenminste grond onder je voeten, poten. De mast is toch maar smalletjes en als je dan eventjes niet oplet dan lig je. Zo ook vanmiddag, valkje wil zichzelf achter de oren krabben terwijl hij op die mast zat. Moet je echt niet doen valkje, dat is niet goed voor je evenwicht. Ik zag het al aankomen dat ie ging vallen, gelukkig is het een vogel en toen ie viel vloog ie doodleuk een rondje om de toren, om vervolgens weer op de mast te landen. Grappig, nu bleef ie stil zitten en haalde het niet meer in z'n koppie om zich te gaan zitten poetsen. Na wat vliegbewegingen vonden de valken het aan de voorkant wel welletjes en kozen voor het uitzicht, de achterzijde. Niet erg hoor, ga ik toch ook die kant op. Het was wel lekker aan de achterkant, dan heb je tenminste het zonnetje in je rug en kun je zonder verblind te worden naar de toren kijken. Aan deze zijde bevonden zich vanmiddag de hooglanders met het jonge kalfje, oh wat is het toch een scheetje. Ik zou er zo naar toe willen wandelen om dat beestje eens heerlijk te knuffelen. Denk niet dat moeders dat goed zal vinden. Ik moest me weer even toespreken waarom ik de achterkant was gegaan, o ja de valken. Daar zat het spul dus. S2 op de hoge mast, maar dat wist ik al toen ik nog aan de voorkant was, maar ik zag nu ook de twee kids en Pa. Eén jong zat naast de antenne op het hoekje, net achter de mast zag ik Pa zitten die nog wat zat te eten en een metertje of twee naar links lag het andere jong lekker lui op zijn buik. Het gebeurt niet zo snel dat ik met de scoop drie valken in beeld kan krijgen, meestal zitten ze toch wat verder van elkaar. Ik heb daar nog een half uurtje gestaan en ben maar weer naar voren gelopen. Het spul zat daar boven en had net gegeten zo te zien. Na de maaltijd moet je niet te veel van de valken verwachten, eigenlijk helemaal niets. Ondanks dat ik geen spectaculaire dingen heb gezien, op dat van S2 na, heb ik toch een mooie middag gehad.

Vanavond maar weer eens naar de toren, ik had nog wat in te halen. Op het veld was het gezellig druk. Kuiko, Jumper, Piet (uit Lieshout) en iemand die ik niet van naam ken, waren al aanwezig. Van valken kijken kwam weinig terecht er werd alleen maar gepraat, waarover laat zich wel raden. Wel kregen we van Kuiko te horen wat we daarvoor allemaal gemist hadden. Het wordt ook saai de verhalen van die man, we krijgen steevast te horen dat we weer mooie dingen hebben gemist. Even later komt Jonne en co. Via de berichten van Lambert had ik begrepen dat Jonne de plek van de bank en de afvalbak had bepaald. Dat Lambert dat gepost had heeft ze vanavond geweten. Arm ding, wat werd ze er doorheen gehaald, gelukkig kan zij het hebben en lacht zelf smakelijk mee. Tijdens onze gesprekken en grappen hebben de valkjes toch wel weer even gevlogen en tikkertje gespeeld, naar elkaar toe, even met de poten elkaar aanraken en weer weg. Op de toren worden de sprintjes over de dakrand ook al steeds sneller en het bijhouden van een jonkie valt dus niet echt meer mee. Zo vlug als water zeggen ze wel eens, nou zo vlug zijn onze valkjes ook. Ergens iets later op de avond hebben we een jong bij de kast gezien, gezien dat ie in de kast ging er weer uit kwam en toen we even niet keken waren we het valkje kwijt. Ik weet nu dus niet of ie de kast in is gegaan en daar heeft liggen slapen, of dat ie weer even heel snel ergens anders is gaan zitten wat wij dan weer net gemist hadden. Ik moet daarvoor nog even het forum checken. Vanavond heb ik het niet zo laat gemaakt, het was nog geen tien uur toen we samen met Jonne als laatste de plek verlieten. Wij moesten nog even naar stal, er lag een grote zak muesli in de auto en die wilde we graag kwijt om vervolgens als ouders weer eens taxi te mogen spelen voor je kinderen. Tegen elf uur dus pas thuis, lappy weer aan en weer even de mails lezen om vervolgens te proberen of ik er hier nog iets van kon maken. Als ik nu omhoog scroll zie ik dat het me aardig is gelukt. Morgen is het weer een drukke dag, veel bezoek en hopelijk weer eens een keertje actie van de valken terwijl ik daar ben. Zou wel fijn zijn.

Eindelijk even tijd om hier wat te schrijven. Het was een drukke maar heel gezellige dag. En het mooiste van alles was dat de valken dat ook vonden. Vanmorgen zijn we al om 10.00 uur naar de toren gegaan en pas om 18.00 naar huis gegaan, een erg lange dag dus. De reden van dit lange bezoek was dat er de nodige mensen van het forum vandaag richting de Mortel zouden komen. Daniëlle, Ad, Hans, Avigoorn, Ronald, Foxje, Spreeuwke en alle mensen die ik hier vergeet te noemen, sorry hiervoor, maar het waren er ook zo veel. Veel mensen dus veel plezier en dat het plezier er van afstraalde was te merken aan de valken. 's Morgens hield de familie valk zich vrij rustig maar naarmate de dag vorderde sloeg de stemming van het veld over naar de toren. De valken kregen er zin in en hoe.

Wat we allemaal gezien hebben heb ik echt niet bij kunnen houden. Maar het was heel wat. Het begon met wat vliegoefeningen, de opwarming zullen we maar zeggen. Al snel lieten de jonge zien dat het geen kuikens meer zijn maar al behoorlijke roofvogels die weliswaar nog het een en ander moeten leren maar inmiddels hun mannetje wel kunnen staan. Tikkertje spelen, momenteel een grote hobby van de kids moest natuurlijk ook even voorgedaan worden. De oh's en ah's klonken veelvuldig, niet zo gek want dit is een heel mooi spel om te volgen. De valken leren niet alleen te grijpen met hun poten maar ze moeten hier ook met hun lichaam spelen, als twee valken naar elkaar toevliegen kun je dat niet recht toe recht aan doen want dan botsen ze met hun snavels tegen elkaar. Ze moeten dan met hun lijf draaien in de lucht. We zien dan wel eens dat dan één van de valken zo ongeveer op zijn kop door de lucht vliegt. Ook Pa en S2 lieten volop van zich horen/zien, verschillende aanvallen op prooi, hoofdzakelijk duiven. Helaas hebben we geen geslaagde prooivlucht gezien, maar dat zie je ook niet zo vlug. Dan moet je echt geluk hebben en moet de prooi zo'n beetje boven het veld geslagen worden. Meestal is het zo dat je de duikvlucht kunt zien, de valk verdwijnt dan samen met de prooi achter de bomen en vervolgens komt valkje met prooi terug. Een geslaagde prooiaanval dus, maar eigenlijk heb je dan nog niets gezien. Pa en S2 gingen vanmiddag niet alleen achter de duiven aan, zelfs een weer te dicht in de buurt komende buizerd moest het weer ontgelden. S2 opende weer de aanval op die vogel. Meesterlijk om te zien dat een slechtvalk zo'n grote vogel als de buizerd met zoveel gemak kan verjagen. Ook heel erg aanwezig vandaag waren de gierzwaluwen. Gisteren viel me aan die vogeltjes al iets op en vandaag was het weer hetzelfde liedje. De gierzwaluwen blijven in de buurt van de valken. Zitten de slechtvalken op de toren dan vliegen die vogeltjes boven de toren, gaan de valkjes wat vliegen dan gaan die vogeltjes met de valken mee. Heel opvallend, het waarom weet ik niet, dat zal ik toch eens navragen.

Het optreden van de familie slechtvalk heeft eigenlijk de hele middag geduurd, misschien nog wel langer maar dat weet ik dus niet. Af en toe dachten we dat de voorstelling was afgelopen en dat de valken wel even wilde rusten. We hadden het nog niet gedacht of ze lieten zich weer volop zien. Ik heb al veel gekke dingen met de valken meegemaakt maar wat die valken vanmiddag hadden weet ik echt niet. Ze zullen het aanwezige publiek wel aardig hebben gevonden en het wel de moeite waard gevonden hebben om voor dit publiek zo'n optreden te verzorgen. Het was werkelijk schitterend. Ook schitterend is de omgeving. Tegen de tijd dat de zon weer heel dicht bij de toren stond zijn Piet en ik met Daniëlle, Ad en Arnaud nog even aan de wandel geweest. Het veld achter de Snelle Loop bezocht, de kikkerpoel laten zien en de poel van de nijlganzen. Natuurlijk kon het veld aan de achterzijde niet ontbreken, voor de avonduren eigenlijk mijn favoriete stekje, zeker als het zonnetje schijnt. De kant van de toren die je dan ziet ligt volop in de zon terwijl jij de zon in je rug hebt. Als er dan ook nog wat valken aan deze kant van de toren willen gaan zitten of vliegen, dan zit je daar perfect en al helemaal als de hooglanders er rondlopen.

Na een geslaagde middag, een zeer geslaagde middag nam iedereen zo'n beetje afscheid van elkaar en was onze plek ineens akelig leeg. De kijkers waren vanmiddag niet voor niets gekomen. Dit vind ik altijd wel mooi, zeker als er mensen bij zijn die van ver moeten komen en er een hele tijd voor moeten rijden of treinen. De dag van morgen zal ook weer veel bezoek brengen en voor mij wordt dat dus weer een dagje toren. Hoe die dag verloopt weet ik niet, maar voor mij mag het éénzelfde dag zijn als vandaag.

Gisteravond geen verhaaltje, we waren laat thuis er moest nog gegeten worden en daarna had ik er geen puf meer voor, daarbij heb ik wel mooie dingen gezien maar die kunnen nu ook. Gisteren was ik van plan om niet zo lang naar de toren te gaan, ik had er weinig zin in maar ik moest toch even. Terwijl wij naar de toren reden kwamen we langs een wei waar een pony met een heel jong veulen stond. Aangezien paarden mijn andere hobby zijn moest er gestopt worden, foto's gemaakt worden en natuurlijk genieten. Het kleine ding vond de aandacht geweldig en hinnikte er vrolijk op los. Door dit mooie tafereeltje waren wij pas om half vier terplekke. Het was weer behoorlijk druk en daardoor kwam ik er niet aan toe om de valken in de gaten te houden. Het kado van Lambert moest aangeboden worden en verder werd er over het bekende gesproken. Totdat een man naar mij toe kwam en zich voorstelde. Met hem en zijn partner heb ik lang, heel lang staan te praten en het deed me goed, bedankt Jan. Even later komt S2 met prooi aanvliegen en duiken de kids vol overgave op die prooi af. Prooi werd niet overgedragen of afgepakt maar door S2 veilig op de onderste ring bij de linkerschotel neergelegd. Als snel bleek dat je op zo'n plaats geen prooi veilig neer kunt leggen, en al zeker niet met twee van die uitgelaten kids. Er werd wat gevochten om de prooi en het gevolg daarvan was dat de prooi van de ring afviel en onder bij de toren terecht kwam. Weer een wijze les voor de kids, niet vechten en trekken om een prooi en al zeker niet op het randje van een ring. Vergeleken met zaterdag was het met de actie van de valken vrij rustig. Het gros van de bezoekers keerde weer huiswaarts en Kuiko kwam terug van het zandpad. Hij maakte in gebarentaal duidelijk dat er drie valken aan de zijkant zaten. Wat doen we dan, dan gaan we maar naar de zijkant. Scoop gepakt en ernaar toe gewandeld. Wat we daar te zien kregen deed weer even alle andere zaken vergeten. S2 zat met een jong op de onderste ring en Pa zat op het hekwerk het tweetal in de gaten te houden. S2 had prooi en er werd ijverig geplukt en gegeten. Schitterend om te zien, 3 valken in beeld door mijn scoop. De zon die nu op die zijde van de toren scheen maakte het geheel uitzonderlijk mooi, werkelijk een plaatje. We hebben daar lang gestaan en volop staan te genieten. De laatste gasten die naar huis gingen kwamen langs rijden en hun bezoek werd door dit mooie tafereel met nog zeker een half uur verlengd. Als je dit te zien krijgt bij een éénmalig bezoek aan de toren dan ben je een grote bofkont, zelfs ik krijg dit niet vaak te zien. Omdat de zon nu perfect op de toren stond en wij op de goede plek met drie valken zo dicht bij elkaar, leek het net alsof je naar een documentaire op tv zat te kijken. Uiteindelijk was het Pa die als eerste vertrok en daarna zijn wij ook maar gegaan, weer terug naar het veld waar onze auto nog stond. We wilden ook naar huis er moest ook nog gegeten worden. Inmiddels kwamen er weer andere kijkers, kijkers die regelmatig komen en natuurlijk werd er weer het nodige bijgepraat, met het gevolg dat we pas na achten naar huis gingen.

Vanmorgen heb ik eerst even de auto gewassen en ben daarna naar de toren gegaan. Bij aankomst zie ik alleen de auto van Gerrit staan, alleen was ie zelf nergens te bekennen. Ik pak mijn spulletjes en installeer mezelf op het bankje met mijn scoop recht voor me. Ik zag ze zo al zitten maar door de scoop werd duidelijk dat het twee jonge valken waren die op de dwarsmast tussen de onderste en de tweede ring zaten. Terwijl ik die twee zit te bekijken komt Gerrit aanwandelen die aan de achterkant is geweest. De twee valken zaten aardig dik te wezen op die mast en ik was dus bang dat ik niet veel meer te zien zou krijgen. Piet uit Lieshout deed ook nog even ons veldje aan en gedrieën hebben we toch nog wel wat gezien.

Het was druk met de duiven vanmorgen, er zijn verschillende groepjes voorbij gekomen en wat er met die groepjes duiven aan de hand was weet ik niet maar elk groepje maakte een rondje om de toren. Echt waar, ik lieg het niet. De laatste groep die ik gezien heb die was zelfs zo dichtbij de toren dat het wel leek alsof ze allemaal op de toren wilde gaan zitten, wat ze uiteindelijk toch niet deden. De duiven zorgde toch voor wat aanvallen van onze valken. Een echte serieuze aanval hebben we niet gezien, het waren meer van die plaagspelletjes. Eén keer dachten we dat een jonge valk echt op een groep duiven afging, valkje vloog rechtboven ons, ineens zien we S2 vanuit noordelijke richting aankomen met een duif in haar poten. Daar was dus het jong op afgegaan en niet op die groep duiven. Al snel volgde jong twee en de kids probeerden wel de prooi af te pakken maar S2 liet dit niet toe en bracht uiteindelijk zelf de prooi naar de onderste ring, helaas net uit ons zicht. De kids proberen dus al prooi over te nemen van een volwassene. Ik ben toch blij dat S2 de duif niet los liet. Ik zag het al gebeuren, wij staan daar met kijker en S2 laat dan die duif los, op welke kijker zou die duif dan terecht zijn gekomen? Deze prooi zorgde ervoor dat de kids te eten hadden en dat wij uitgekeken waren, helaas. Piet ging weer en om twaalf uur ben ik ook gegaan en Gerrit bleef, hij zit er nu waarschijnlijk nog, die had vandaag toch niets ander te doen.

Het was een lekkere ochtend, rustig, het zonnetje en een mooie actie van de valken recht boven ons. Gisteravond heb ik nog gezegd dat ik af en toe wel heimwee heb naar het vorige jaar, vanmorgen leek het weer even 2006. Heerlijk.

Vanavond zijn we weer even bij de toren geweest. Van half 8 tot even na 9 uur. Wij schrijven nooit iets op, kan soms vervelend zijn, vanavond was dat ook helemaal geen gemis. Het was aan alle kanten oersaai, slaapverwekkend. We zijn tenslotte maar naar huis gegaan om een pot sterke koffie te zetten zodat we weer wat wakker kunnen worden.

We komen aan, aan de Hemelsbleekweg en er is tot onze verbazing niemand. We hadden de auto dicht bij de toren gezet want we wilden naar het veld aan de achterzijde. Dit is sowieso in de avonduren mijn favoriete plekkie, zeker als het zonnetje schijnt. Die staat mooi op de toren te schijnen en je hebt dat blinkende bolletje dan ook lekker achter je zodat je ook geen last hebt van de zon in je gezicht. Maar eerst maar even aan de voorzijde kijken of daar iets zit. Er zat inderdaad wat, Pa op de bovenste lamp aan de voorzijde en een jong op de gsm antenne op de tweede ring en verder konden we geen valk ontdekken. Dus naar de achterkant en we ontdekken S2 daar op de bovenste lamp, precies aan de andere kant als waar Pa zit. Op de dakrand aan de linkerzijde ontdekken we een jonge valk. Er vanuit gaande dat Pa en het andere jong nog op dezelfde plek zitten is de hele familie thuis. We zetten de scoop neer, klappen het stoeltje uit en gaan zitten, wachten op wat actie. En er kwam uiteindelijk na 10 minuten actie en wat voor actie, het jong sprong het dak op zodat we hem niet meer konden zien. S2 zat nog steeds hetzelfde en na een blik door de scoop zag ik dat ze haar ogen dicht had. Het enige drukke vliegverkeer kwam van de gierzwaluwen, waarvan het aantal volgens mij met het uur groeit, het zijn er al heel veel. Wat zijn dat zenuwenbeesten zeg, ik heb ze met de kijker wat zitten volgen en je wordt er helemaal kriebelig van. Elke seconde zijn die vogels druk bezig, gaan nooit ergens zitten en vliegen continu kriskras door elkaar. Pfff, ik ben blij dat onze valken het toch wat rustiger aandoen, stel voor dat onze familie ook zo was, ik moet er niet aan denken. Rond de klok van 8 uur kwam er wat actie, het jong op het dak liet zich weer zien. Valkje heeft een tijdje wat aan stoelendans gedaan, of zoals Piet het noemde "ringhoppen". Hij vliegt weg, gaat weer ergens zitten, vliegt weer weg, gaat weer ergens zitten enzovoorts. Of het steeds dezelfde valk was, was voor ons niet waar te nemen, het kan ook best zijn dat ze het samen waren. We hebben niet bijgehouden van welke ring naar welke ring het ging maar ik kan wel vertellen dat ie ook even op de hoge mast heeft gezeten. Ik heb hem toen door de scoop in de gaten gehouden en kon al zien dat ie er niet lang zou blijven zitten. Stabiel op die smalle antenne zitten hebben de jonge valken toch nog niet goed onder controle.

Al die tijd heeft S2 op de lamp gezeten, ze zat met haar ogen dicht of ze zat te poetsen. Ze heeft vooral haar buik gepoetst en dat was ook wel nodig. Gisteravond hebben we ze toch zien zitten op de onderste ring. Ze zat toen die prooi te plukken en te voeren en later zagen we dat ze het bloed van die prooi op haar buik had zitten, een grote vieze rode vlek. Deze vlek was ze dus vanavond aan het wegwerken, heel secuur. Alleen toen ze klaar was kon ik hem nog zien zitten. Maar ja, S2 heeft dan ook geen water en zeep tot haar beschikking en dan valt zo'n bloedvlek ook niet makkelijk weg te poetsen, toch. Na wat vliegverkeer van waarschijnlijk beide jonger valken was het weer rustig, tenminste met de valken, de zwaluwen werden daarentegen steeds drukker. De kudde hooglanders kwam ook even langs, weliswaar op het andere veld, maar we zagen en hoorden ze toch. Ook het kleine ding van de kudde huppelde mee. Ik had alleen wel meelij met dat bolletje bruine wol. Het heeft inmiddels zo'n loeigrote nu nog blinkende oorbel in. Het is echt geen gezicht. Meer nummer dan kalfje, ik had er een paar dagen geleden toch een foto van moeten maken, helaas had ik dat dus niet gedaan en nu is het geen gezicht met die gele nummerplaat aan zijn oor. De kudde was aan de wandel, ze waren weer net zo vlug weg als dat ze gekomen waren. Het gaat niet snel maar voordat je het weet zijn ze toch weer weg.

Inmiddels was het bijna negen uur en ik geloofde het wel voor vanavond. We pakten onze spulletjes weer en wandelde naar de auto. Bij de auto aangekomen zagen we dat Pa op dezelfde lamp zat als toen we aankwamen en het zal me niet verbazen als ie daar ook de hele avond heeft gezeten. Op het veld was niemand aanwezig, of er in die tussentijd wel kijkers zijn geweest weet ik niet, maar ik ben het niet gewend om niemand te treffen. Terwijl ik instap komt er een fietser aan die schijnbaar ergens anders de valken heeft staan te bekijken, Volgens hem was er rond 8 uur volop vliegverkeer en heeft ie zeker drie en misschien wel vier valken in de lucht gezien. Helaas heb ik daar grote twijfels bij, zeker omdat S2 niet van plek is gegaan, die zat vastgeroest aan de lamp. We rijden weg en wat zie ik dan door het raampje, inderdaad, actie bij de valken. We zijn toch maar gegaan, we hadden zin in koffie en een prooivlucht of overdracht verwachtte ik eerlijk gezegd toch niet meer. Er komen nog dagen genoeg voor me, het "feest" is voor mij nog niet afgelopen. Ook al zullen de cams op zwart gaan en het forum op slot, dat wil niet zeggen dat ook ik er de brui aan geef. Er komen nog een paar mooie weken en die zal ik hier op mijn eigen site, gewoon met jullie blijven delen, zoals ik dat de afgelopen maanden ook heb gedaan.

Gisteravond heb ik maar niet de moeite genomen om een verhaal op te schrijven. We verlieten maandag de toren met S2 op de bovenste lamp aan de achterzijde. Piet zei toen nog dat het beeld van S2 op de lamp na anderhalf uur wel ingebrand was in de lens van de scoop. Inderdaad, gisteravond zijn we bij de toren geweest en direct naar het veld aan de achterzijde gewandeld. Toen we onze scoop neergezet hadden bleek wat Piet maandagavond zei, waar te zijn. We hadden hetzelfde beeld als daags daarvoor toen we naar huis gingen. S2 op de bovenste lamp aan de achterzijde. Wat dat met die lamp is weet ik niet, in het begin zat Pa er steeds op, daardoor (?) kwam S2 ten tonele en nu gaat S2 daar continu zitten. Wat daar de bedoeling van is weet ik niet, ik hoop alleen niet op weer een vreemde valk, die hebben we genoeg gehad dit seizoen. Het was maar goed dat we de nodige afleiding kregen van de hooglanders, want S2 zat alleen maar weer te poetsen of te slapen. Wij komen dus gisteravond op dat veld aan, lopen daar de hooglanders rond, precies op de plaats waar wij altijd staan. We zijn er toch gaan staan, maar een paar metertjes verder. Die hooglanders kwamen toch wel akelig dichtbij tijdens het grazen en keken af en toe smakelijk naar onze scoop. Er liep ook nog een jong hooglandertje van vorig jaar bij, zo eentje die nog niet van die grote horens heeft. Tijdens het grazen kwam ie steeds dichterbij en hield constant Menno in de gaten. Al helemaal toen Menno een koek begon te eten, hooglandertje stond zijn verstand te verkijken, volgens mij snapte ie er niets van dat die gekke wezens op dat veld ook eten, alleen geen gras. Leuk hooglanders maar daar kwamen we niet echt voor en al die tijd dat we achter op het veld waren hebben we geen andere valk gezien, alleen dus S2 die bezig was met haar toilet. Dan gaan we maar weer eens naar de voorkant, naar het veldje. Ook omdat we wisten dat Rionne en Mieke daar waren. Vanaf deze kant konden we de twee kids zien, op de bovenste dakrand aan de linkse kant. Eéntje bij de mast en ééntje achter de buitencam. Pa zat op de bovenste lamp aan de linkerzijde, waarschijnlijk zijn slaapplaats voor de komende nacht. We zijn nog een hele tijd gebleven en gelukkig was er één valk die ons liet zien dat ie de vliegkunst toch nog niet verleerd had. Pfff ik was al bang. Het jong dat bij de mast zat haalde het net om tot de nestkast te vliegen en was daar zo moe van geworden dat ie maar meteen is gaan slapen. Spannend dus gisteravond.

Vandaag ben ik maar eens in de ochtenduren gegaan, misschien valt er dan wel wat te zien. Om 10.45 uur kom ik bij een verlaten toren aan. Het was even zoeken maar ik heb S2 toch gevonden, niet op die bewuste lamp maar op de mast tussen de onderste en de tweede ring. Daar zit een mast en aan die mast hangt ter hoogte van het hek een soort schoteltje, een klein rond ding. Op dat ding zat S2. Wat dat beest heeft weet ik niet maar ik zie haar niets anders meer doen dan poetsen en slapen, wat een ijdeltuit zeg. De verdere toren werd weer grondig afgezocht en er waren geen verdere familieleden te ontdekken. Dan maar naar de achterzijde, toch. Het zicht op de toren was niet geweldig, het was niet helder en als je dan ook nog eens tegen de zon in moet kijken, zie je niet echt veel. Maar ik kon gelukkig de rest wel gevonden krijgen. De twee kids bevonden zich op de vierde ring, één op de linkse schotel en de ander op de ring bij de ronde schotel in het midden. Pa zat statig op het hekwerk van de derde ring de boel goed in de gaten te houden. Ik ben ongeveer een kwartier daar geweest en ook aan deze zijde geen veranderingen waar te nemen. Dan maar terug naar de voorkant, daar kijk je tenminste niet tegen de zon in. S2 zat nog steeds waar ze zat. Ik ben weer eens bij de toren en de valken houden het weer voor gezien. Ik kreeg wel bezoek van Spreewke en iemand die even kwam kijken omdat ze toch in de buurt was. Gelukkig heb je dan wat te praten. Het werd later en S2 verruilde het schoteltje voor de betonnen ring en ging zo zitten dat je haar dus bijna niet zag, niet uit beeld maar gewoon gecamoufleerd. Mevrouw was gaan verzitten en vond dat ze voorlopig weer voldoende beweging had gehad.

Het waren twee indrukwekkend saaie bezoeken, die me toch aan het denken hebben gezet. Het is goed anderhalve week geleden dat de kids de kast verlieten en als ik nu bij de toren ben dan lijkt het wel alsof het een week of 4 geleden is. Dit gedrag van de jonge valken lijkt al aardig volwassen. Andere jaren zag je rond deze tijd veel vliegspelletjes, uren konden ze er mee aan de gang blijven. Nu zitten onze valken erbij als volwassenen, eten en uitbuiken en af en toe moet er wat gevlogen worden anders krijg je stijve spieren. Het hele seizoen loopt al anders en zelfs deze periode is duidelijk anders als de afgelopen twee jaar. De kids hebben een harde leerschool gehad in het nest en zijn misschien daarom wel veel zelfstandiger en volwassener. De kids hebben gewoon alles veel eerder onder de knie en spelen weinig. Helaas voor de kijker is dat minder maar met de ontwikkelingen van Pa en S2, misschien een ei, is dat wel weer gunstig. Als ik het zo bekijk en vergelijk met voorgaande jaren dan ben ik van mening dat als S2 een ei gaat leggen en gaat broeden de kids er wel komen. Maar eigenlijk heb ik liever geen ei. Als dat een kuiken wordt dan is het al wel laat in het seizoen. Eentje zou wel kunnen, maar er moeten er niet meer worden. Het voedselaanbod kan dan wel eens problemen gaan opleveren.

Gelukkig is er nog geen ei en misschien komt er wel helemaal geen ei, alleen S2 kan ons daar antwoord op geven. Jammer dat we de valkentaal niet kunnen verstaan. Misschien maar goed ook.

De laatste twee dagen waren onze bezoeken aan de toren om in slaap te vallen, gelukkig was het vanmiddag weer eens andere koek. We zijn bij de toren geweest van 14.15 tot 18.00 uur, een lange maar wel een hele mooie middag. Pinky, Mama en Kittekat zouden vanmiddag weer naar de Mortel komen. Ik zag de bui al hangen, het was hier om 12 uur al 27 graden en de ervaring leert dan dat de valken erg weinig zin hebben om ook maar iets te doen. Ik was dus bang dat de kijkers een lange reis zouden maken voor niets. Gelukkig viel het vanmiddag allemaal reuze mee.

Bij onze aankomst was het al druk, Pinky, Mama, Kittekat, Barbara en Gerrit hadden al plaatsgenomen op het veld en we hoorden ook gelijk dat er toch wel werd gevlogen door de valken. Het gewoonlijke spelletje, een keertje opvliegen, rondje rond de toren, een ander zitplaatsje proberen, eens een keertje tikkertje spelen en af en toe samen met S2 en Pa even dollen. Voor de vaste kijkers de normale kost, maar voor de kijkers die niet dagelijks de toren bezoeken of die van ver komen en maar één bezoekje brengen is dit natuurlijk het einde, die vinden dit schitterend. En al helemaal als je deze mensen kunt vertellen naar wie ze staan te kijken in de lucht en waaraan je kunt zien wie wie is. We hadden al het nodige gezien toen S2 achter een stelletje duiven aanging, een echte prooiaanval was het niet, tenminste daar leek het niet op. S2 had gezelschap van 2 andere valken, of daar ook Pa bijzat weet ik niet, daar heb ik eigenlijk niet naar gekeken. We zien de duiven en de valken achter de bomen verdwijnen, jammer. We kletsen wat over prooiaanvallen en ineens zien we twee valken terugkomen, we hoorden ze aankomen. S2 voorop met een vette prooi in haar poten, een duif en met een jong luidkeels in haar kielzog. S2 is een flinke tante, ze is een stuk groter dan Ma en toch heeft ze het zwaar als ze een flinke duif naar de toren moet brengen. Gerrit zei tegen me dat ie wel wilde wedden waar S2 die duif naar toe zou brengen. Onderste ring linker schotel. Natuurlijk Gerrit, dat is ook de plek die ze het eerste kan bereiken. Ze vloog op de hoogte van de onderste ring, dus waarom zou ze moeite doen voor een ander plekje. Maar het klopt wel, de onderste ring is favoriet. S2 gaat dus zitten met prooi gevolgd door het jong. Ik hield mijn hart al weer vast, de jonge valk was weer goed wild aan het doen daar, dat hebben we al eens eerder gezien en toen viel de prooi naar beneden. Gelukkig nu niet, maar het duurde niet lang of er was paniek, bij S2 en Pa.

Weer paniek, zoals ik al eens eerder heb gezien en gehoord. De reden toen wist ik direct, mensen op de toren. Alleen was het vanmiddag ietsje minder, maar toch was er iemand op de toren. Pa nam wat hoogte en cirkelde boven de toren en S2 bleef lager zodat ze regelmatig rakelings langs het stuk toren vloog boven de bovenste ring. Piet had inmiddels gezien dat de poort openstond en even later zag ik dat er iemand op de bovenste ring naar ons stond te zwaaien. S2 liet wel merken dat ze het er niet mee eens was en heeft wel een paar duikvluchten gemaakt, maar het was bij lange niet zo heftig als een tijdje terug. De kids bleven er trouwens vrij rustig onder, die heb ik op de bovenste dakrand aan de linkse kant zien zitten terwijl S2 zich nog in de lucht druk maakte. De verstoring was dus niet groot, we hebben zelfs niet kunnen merken wanneer de mensen de toren verlieten, wat vorige keer duidelijk aan S2 te merken was.

We hebben nadien nog kunnen genieten van mooie zweefmomenten vlak boven ons, die mij en Gerrit weer even deden denken aan de voorgaand jaren. Wat hebben we die toen veel gezien. Niet alleen veel zweefvluchten maar ook lange vluchten met het tikkertjesspel, zolang af en toe dat we moesten stoppen met kijken. Stoppen omdat je pijn kreeg in je nek, pijn in je armen of pijn aan je ogen. Ik geloof het wel, zeiden we dan tegen elkaar. Helaas heb ik zo'n moment dit jaar nog niet meegemaakt en ik vraag me af of we die nog wel mee gaan maken. Alles gaat dit jaar na het uitvliegen in sneltreinvaart. In 2005 en 2006 duurde de opleiding van de kids zeker 4 à 5 weken, nu lijkt het erop dat ze in 2 à 3 weken klaargestoomd worden voor de weide wereld. Als dat zo is dan moet ik de komende week vaak naar de toren want de laatste fase van de opleiding is de prooioverdracht. Het meest spectaculaire deel van de opvoeding en die wil ik niet missen.

Het was vandaag weer een mooie middag, een middag waarin S2 weer duidelijk liet merken dat de kids heel veel voor haar betekenen en dat doet mij goed, heel erg goed. Het gevoel wat ik heb met S2 is nog steeds heel dubbel. Aan de ene kant is ze voor mij nog steeds het wijfje wat Ma heeft verjaagd en aan de andere kant is ze zich als een "echte moeder" gaan gedragen voor de kids. Toen ik S2 vanmiddag weer zo zag moest ik toch weer denken aan Ma. Ik vroeg me namelijk af hoe Ma zou hebben gereageerd met mensen op de toren.

Het was vandaag een bloedhete dag, een dag dat je graag lui in een stoel op een koel plekje gaat zitten, glaasje fris erbij en het daarbij dan ook laat. De valken denken er op zo'n dag dus hetzelfde over. Vanmorgen ben ik toch even bij de toren geweest, van 10.45 tot 12.30 uur. Harry met zijn dochter, Sazoe en Apus waren al aanwezig en even later volgde Sander met zijn vader. Het was op de toren erg saai en het bleef saai, zo saai dat ik eigenlijk niet meer weet of ik wel iets gezien heb behalve een valk, S2, op de antenne. Ik ben ook niet lang gebleven, het was me veel te warm daar. Gisteren waaide het nog, vanochtend was het windstil. De rest van de dag heb ik ook niet heel veel gedaan, totdat het tegen 4 uur heel erg donker begon te worden en ik even vlug moest zijn met de tuinspulletjes opruimen, voor niets, het is hier droog gebleven.

Vanavond wilde Piet toch wel even gaan kijken, het was inmiddels lekker afgekoeld en de thermometer gaf maar 23 graden aan, vanmorgen 33. Eerst even Daphne weggebracht en toen door naar de toren. We zetten onze auto in de berm en ik zie Kuiko druk in gesprek met de aanwezige hooglanders, die dicht bij het spottersveldje stonden. Ik wist ook meteen dat het met de valken weer rustig was, anders gaat hij niet daar staan. We nemen plaats en praten even bij over de valken. Er zit een jong op de bovenste lamp aan de linkerzijde, een duif op het onderste raampje aan de voorzijde en een valk op de bovenste lamp aan de voorzijde. Maar wie is nu die valk aan de voorzijde. Even door Gerrit zijn scoop gekeken en ik dacht het een volwassen valk was, terwijl Gerrit en Kuiko aan een jonge dachten. Gelukkig was deze valk zo lief om even zijn borstveren voor me te tonen en toen zag ik duidelijk horizontale strepen in het verenkleed, een volwassen valk want een jonge heeft dat nog niet, het patroon is dan gedruppeld. Maar of het nu S2 was of Pa, ik kon het niet zien. Dan maar even het zandpad oplopen en kijken of ik het dan wel zie. Echt zeker was ik niet, maar ik dacht toch Pa. Ik loop weer terug naar het veld en voordat ik daar ben wordt er volop gevlogen, twee valken zaten achter een duif aan, het was geen echte prooivlucht maar meer een plaagstootje, even een duif wat angst aanjagen en hem vervolgens laten gaan. Op het veld dachten de heren even drie valken te zien maar het waren er toch echt maar twee een één duif. De eerste duif werd met rust gelaten en terwijl de valken rechtsomkeer wilde gaan diende zich een volgende duif aan, die ook even werd opgejaagd. Toch even wat actie, dank familie valk, heb ik vandaag toch nog iets gezien. De valken keerden terug naar de toren en wij zaten daar weer te niksen. Inmiddels begon het vanuit het zuiden donkerder te worden en het zicht richting toren werd met de schemering erbij ook slechter. Dan maar naar huis. Bij de auto's werd er nog gesproken over foto's verkleinen en hoe je dat moest doen. Terwijl wij daar nog staan horen we de valken en zien een valk naar het rooster gaan. Gerrit pakte zijn net opgeborgen scoop weer uit de auto en met een blik door dat ding zag ik dat het S2 was. Ik zei al, die gaat een ei leggen. S2 zat daar, Gerrit ruimt zijn scoop weer op en wij praten weer verder. Het gesprek liep wat uit en dat was maar goed ook. Een minuut of 5 later horen we valken krijsen en zien er twee in de lucht boven het veld. Al bij de eerste blik zag ik dat er een valk een prooi in zijn poten had, weliswaar geen grote, maar het was er wel een. Valk nummer twee gaat erop af en pakt de prooi over uit de poten van die valk en vliegt vervolgens naar de onderste ring. We wisten dat S2 op het rooster zat en bij een vlugge blik zagen we dat één van de jonge nog steeds op de lamp aan de linkerzijde zat, dus moesten dit Pa en een jonkie zijn geweest. Maar dit was wel heel erg bijzonder hoor, het is, zover ik weet, de eerste prooioverdracht in de lucht die er gezien is en waarna een jong nog een heel stuk met die prooi moet vliegen alvorens hij ermee op de toren kan gaan zitten. Inmiddels had Gerrit zijn scoop weer voor de dag gehaald en met een blik door de scoop was het voor ons zeker dat de valk op de onderste ring een jonge was. Na de prooioverdracht vloog Pa met een wijde linkse boog naar de bovenste ring en is daar ergens aan de achterzijde gaan zitten. Het jonge valkje krijste er nog even behoorlijk op los, die zal super blij geweest zijn met de geslaagde oefening. het is ook niet niks hoor, een prooi uit je Pa zijn poten pakken en er dan mee aanvliegen zonder neer te storten en er dan ook nog eens mee op een ring kunnen komen. Toppie valkje, dat heb je geweldig gedaan. De eerste prooioverdracht die we zo mooi zagen en die eigenlijk vlekkeloos verliep. In voorgaand jaren hebben Gerrit en ik het wel eens anders gezien hoor. Ietsje minder dan vlekkeloos.

Waar we eerder op de avond nog tegen elkaar zeiden dat er dit jaar 's avonds weinig te doen is, lieten Pa en een van zijn kids ons zien dat je nooit te vroeg naar huis moet gaan. Als het donker begint te worden kunnen er ook nog hele mooie dingen gebeuren, is wel wat moeilijker te zien maar toch de moeite waard. Dat hadden we voorgaande jaren eigenlijk ook al wel, valken zijn als het donker begint te worden graag actief. We zijn toch maar naar huis gegaan, S2 zat nog steeds op het rooster, de jonge op de lamp zal al wel hebben zitten slapen en de jonge met prooi was aan zijn avondeten begonnen. Een schitterende avond, die je eigenlijk niet verwachtte, maar dat zijn wel meestal de mooiste avonden. Er resten de kids nog twee hoofdstukken uit het leerboek, prooioverdracht met een vallende prooi en zelf prooi vangen. Deze twee hoofdstukken zullen voor de kids ook wel geen problemen gaan opleveren, bij deze jonkies gaan de lessen na het verlaten van de kast van een leien dakje. Mag ook wel na zoveel ellende, toch.

Het afgelopen weekeinde zijn we in de avonduren bij de toren geweest. Dat het spannend was kan ik nou niet echt zeggen, we hadden alle tijd om onze koffie op te drinken en wat bij te kletsen, o.a. over de gierzwaluwen. Dat zijn toch maar aparte vogeltjes. De afgelopen weken heb ik ze bijna dagelijks rond de toren gezien met een wel heel opvallend gedrag. Wanneer de valken op de toren zijn vliegen de gierzwaluwen boven de toren, maar wanneer de valken de toren verlaten vliegen die zwaluwen met de valken mee. Niet rond de valken maar een stuk daarboven. Ik heb daar toch maar eens wat navraag over gedaan, helaas kon niemand mij daar een echt antwoord op geven, alleen dat ze het waarschijnlijk doen omdat de insecten, waar de zwaluwen van leven, met de valken meegaan.

De zaterdagavond lieten de valken ons echt in de steek, op een klein rondje toren en een halve prooiaanval na waren de valken aardslui. Het was maar goed dat Martin even langskwam, wat wij natuurlijk weer niet zagen zag hij uiteraard wel. Het verschil tussen ervaren natuurmensen en broekies zoals wij. Aan de andere kant van de loop tegen de bosrand stond een reetje wat te eten. Dit schattige beestje trok natuurlijk direct alle aandacht en de scoop werd even verplaatst. Het was een lief gezicht, koppie naar het gras en telkens als ze iets scheen te horen ging dat koppie weer omhoog om de boel in de gaten te houden. Heel mooi om te zien en we hebben er toch zeker een kwartiertje van kunnen genieten.

Gisteren heb ik thuis genoten van het diner op de betonnen rand net voor de buitencam. Schitterend. Alleen viel me toch weer wat op aan het ene slechtvalkjong, de kleinste van het stel. Waar zijn grotere broer/zus er geen moeite mee heeft om voor zichzelf te zorgen is deze valk toch een stuk terughoudender. Uiteindelijk had ie toch de kop van die duif kunnen pakken zodat er toch iets te eten viel. Deze valk is voor de spotters beneden regelmatig te herkennen. Wanneer de ander gewoon op zijn poten ergens gaat zitten gaat deze valk meestal op zijn buik liggen en blijft dan vaak langere tijd zo liggen. Hij is ook niet zo actief een beetje van het lui uitgevallen soort en eten moet maar gebracht worden. Ik hoop dat het knopje bij hem nog omgaat anders heeft ie toch een heel groot probleem. Verder waren er gisteravond twee prooiaanvallen te zien die beide mislukte. Er was nog iets waar we nog niet over uit zijn wat we nu zagen. Ineens was er bij de kast een valk met een hele grote prooi, en vloog schuin naar beneden weg in zuidelijke richting. We hebben geen valk aan zien komen vliegen met prooi vandaar dat ik denk dat het Pa was die op de betonnen rand een redelijk grote prooirest heeft weten te bemachtigen en daarmee is weggevlogen. Als Pa met die prooi aan was komen vliegen hadden we dat beslist gezien, omdat Pa met zo'n grote prooi niet gemakkelijk boven kan komen. Misschien was het wel het overblijfsel van de duif die een paar uurtjes eerder op de dakrand voor de buitencam werd geplukt. Pa heeft gewoon een keertje aan zichzelf gedacht en heeft uit het zicht van de rest, die prooi verder opgegeten.

We hebben dus weinig activiteit gezien die twee avonden en gisteren zijn we maar gegaan toen het akelig donker begon te worden en de eerste regendruppels zich aankondigde. Voorgaande jaren werden de avonduren bijna altijd gebruikt voor vlieglessen en prooioverdrachten. Dit jaar is het in de avonduren uitrusten geblazen. Ma was een "avondmens", S2 beslist niet, die zit dan veel liever voor de spiegel zich te poetsen.

Omdat het de laatste twee avonden erg saai was besloot ik om vandaag maar eens 's morgens te gaan. Het werd uiteindelijk half twaalf vanwege het slechte zicht eerder deze ochtend. Bij aankomst kwam ook net Lambert aanrijden en ik vestigde me met mijn stoeltje op het veld. Dat ik er goed aan deed om 's morgens te gaan bleek al gauw. Na een minuut of 10 besloot de hele familie om eens lekker te gaan vliegen. Echt vliegen dus met een tikkerspelletje tussendoor en met mooie zweefvluchten in spiraalvorm omhoog. Regelmatig verloor ik toch wel een of twee valken uit het oog. Ook niet zo gek als je met je kijker ze probeert te volgen. Maar het duurde dan niet lang of je zag alle vier de valken weer bij elkaar. De familie maakte er een behoorlijk uitstapje van en genoten zichtbaar. Voor mij was alles heel goed te zien omdat de familie lekker boven het veld bleef. Eindelijk kreeg ik weer eens wat te zien.

Ik bleef twee valken volgen, de jonkies, en ineens begint het spul te krijsen. Even zonder kijker kijken en ja hoor, daar kwam S2 aan met een flinke prooi in haar poten. Boven het veld probeerde één jong die prooi over te pakken. Helaas de poging mislukte en het was de buurt aan het tweede jong, die ook zijn poging zag mislukken. Al deze tijd cirkelde S2 met prooi boven het veld wat voor mij de bevestiging was dat het ook de bedoeling moet zijn geweest dat de prooi zou worden overgepakt. Het eerste jong mocht weer een poging doen en had schijnbaar geleerd van de eerste, het lukte hem de prooi te pakken en ermee weg te vliegen. Het valkje ploeterde richting toren met die grote prooi in zijn poten. Helaas kreeg ie geen hoogte en probeerde uiteindelijk dan maar op de onderste lamp aan de linkerzijde te gaan zitten. Ja leuk hoor, maar hoe doe je dat met prooi in je poten. Hij kwam er al snel achter dat dat hem niet zou gaan lukken en cirkelde toen maar een rondje om de toren. Een duif is toch wel zwaar en je zag valkje steeds verder zakken. Hij vloog zelfs even een klein stukje boven het veld bij de toren en probeerde weer rechtsomkeer te maken. Valkje was nog maar een paar metertjes boven de grond toen ik hem niet meer zag. Die moest dus bij de toren op de grond zitten. Ik pakte mijn fototoestel en ben met Lambert, die helaas bijna alles gemist heeft, naar de toren gewandeld om te kijken. Niet rechtstreeks naar de toren maar gewoon het zandpad opgelopen, waar ook de auto's en fietsers rijden. We zagen geen valk en ik dacht dat ie wel weer weg zou zijn. Wij gaan weer terug en op het asfalt kijken we nog even om en zien de valk ineens wegvliegen. Dan toch maar even kijken en toen zagen we de prooi onder aan de poort liggen, helemaal aan de rechtse kant. We zijn maar weer snel gegaan om de valk in de gelegenheid te stellen om nog wat met die prooi te doen.

Weer terug op het veld bleek er een jonge valk op de onderste lamp te zitten, misschien de valk van de prooi. Gerrit arriveerde en ik moest hem vertellen dat ie net te laat was. Ik ben nog met mijn camera het veld opgelopen om een foto van de valk op de lamp te maken, lukt toch niet echt, helaas. Ik heb hier zo van genoten dat ik eigenlijk niet meer precies weet wat er verder is gebeurd. Dat zal Gerrit nog wel weten want die maakt aantekeningen en ik niet. Even later waren er volop activiteiten bij de linkerschotel onderste ring en met kijker was even later duidelijk te zien dat daar een prooi geplukt werd. Er werd ook flink gekrijst, ik denk door de kids, die zullen wel honger hebben gehad. Even later bleken alle vier de valken bij die schotel aan tafel te zitten en nog steeds werd er volop gekrijst, dan zal er wel een huiselijke twist zijn geweest in plaats van honger en een flinke ook want dit tafereeltje heeft zeker een uur geduurd. Waar de prooi die werd opgegeten vandaan kwam weet ik niet, ik heb daar niemand mee aan zien komen. Ik ben nog even gaan kijken of de duif bij de poort er nog lag, die lag er nog dus moet het een andere zijn geweest. Er werd flink geplukt en de veren dwarrelde zelfs tot aan ons spottersplekje.

Na de maaltijd en het gekissebis van de familie vond S2 dat ze wel wat rust had verdiend en vloog even wat rond om uiteindelijk hoog in de hoge mast haar rustplekkie gevonden te hebben. Pa koos even later de rechterschotel op de tweede ring uit om zijn middagdutje te doen. De kids heb ik niet meer gezien en toen Pa en S2 de onderste ring hadden verlaten keerde de rust ook weer terug. Rond twee uur kwam Kuiko aan en na even bijgepraat te hebben ben ik om 14.15 uur naar huis gegaan. Ik liet de uitbuikende familie achter me en ik was weer helemaal blij met alles wat ik gezien had. Ik kan er weer een dagje tegen, vanavond heb ik helaas geen tijd om naar de toren te gaan. Maar er komen nog dagen genoeg.

Helaas had ik gisteren en vandaag overdag geen tijd om naar de valken te gaan kijken. Maar vanavond moest ik toch even, alhoewel ik inmiddels al wel weet dat het 's avonds erg rustig kan zijn. Bij aankomst bleek het op het veld erg rustig te zijn, Mieke, Jonne en Piet (Lieshout) waren aanwezig. Niet alleen op het veld maar ook op de toren was het rustig. Helemaal zitvlees hadden de valken ook weer niet daarom werd er af en toe toch wat gevlogen, maar niet te vergelijken met de vliegshow die ik maandagmorgen voorgeschoteld kreeg, helaas.

Er was vanavond wel een duif die het aandurfde om op de bovenste ring bij de ronde schotel te gaan zitten. Duifje huppelde wat op en neer en vloog even later weg om na een paar minuten weer op zijn plekkie terug te keren. Terwijl op de hoge mast en links van de buitencam een slechtvalk zat. Het was niet de enigste duif die vanavond de toren aandeed. Er volgde nog een duif maar die werd door de jonge valk bij de buitencam resoluut weggestuurd. Duifje had wel geluk, ten eerste was het een jong en die zie ik nog geen duif slaan en ten tweede had het jong er ook niet echt zin in, na een honderd meter hield ie het voor gezien en vloog terug naar de toren. Valkje nam plaats op de vensterbank van het bovenste raampje aan de linkerzijde. Ik kan me toch niet voorstellen dat dat lekker zit, maar deze valk vond schijnbaar van wel en nestelde zich lekker in het linkerhoekje, het leek wel of ie aan zijn nachtrust wilde beginnen. We hebben vanavond alleen S2 en de twee kids gezien, Pa bleef helaas buiten ons zicht.

Als het met de valken rustig is dan heb je aan Piet goed gezelschap. Vorige jaren heeft ie me al op verschillende vogeltjes gewezen en vanavond weer. Het musje op de paal was geen gewoon musje maar een ringmus. Het zou mij niet opgevallen zijn maar toen ik dat beestje even met mijn kijker in de gaten hield kon ik het zelf ook zien. Even later hoorde hij de geelgors en na een blik in de bomen zag hij hem zitten. Ik hoorde wel van alles zingen maar welk geluid nu bij een geelgors hoort, wist ik dus echt niet, tot vanavond. Je ziet die vogel daar zitten en dan ga je letten op de vogelgeluiden. Het duurde niet lang of ik was eruit welk geluid die vogel maakt. Weer wat geleerd. Het hield dus niet op vanavond met de vogeltjes. Piet werd ineens heel enthousiast omdat hij een vliegenvanger zag zitten op de prikkeldraad aan de andere kant van de weg. Gelukkig zag ik die vogel ook meteen en kon ik hem ook even door mijn kijker bewonderen. Een vliegenvanger dus, voor mij de eerste keer dat ik dat vogeltje zag. Het vogelboekje werd erbij gehaald en toen ik de foto zag kon ik inderdaad bevestigen dat het de vliegenvanger was die we even van tevoren hadden gezien, niet dat ik aan Piet twijfel hoor, absoluut niet.

Normaal gesproken zit je naar de toren en de valken te kijken en gaan de andere vogeltjes aan je voorbij. Je hoort ze wel volop fluiten en zingen maar zien, nee niet dus. Maar als je dan iemand naast je hebt die heel erg veel weet en het ook ziet en hoort, is dat toch wel weer een bijzondere ervaring. De valken waren lui en hebben weinig laten zien, in tegenstelling tot de huismus, de geelgors en de vliegenvanger. Hierdoor was het bezoek aan de toren toch nog de moeite waard.

Op 23 mei heb ik foto's gemaakt van een jonge valk op het rooster en S2 op de kast en afgelopen maandag foto's van de jonge valk op de onderste lamp. Je kunt ze hier bekijken.

Gisteravond had ik graag naar de toren willen gaan, overdag was daar geen tijd voor en mijn diepvries zorgde ervoor dat er voor een avondbezoek geen tijd was. Ik had dus de diepvriesdeur niet goed dichtgedaan en dan krijg je met dat vochtige weer heel erg veel ijs in dat ding. Dus gisteravond geen valkjes maar een diepvries ontdooien. Vandaag overdag ook al geen tijd maar vanavond moest ik toch even gaan kijken, tijd of geen tijd. We zijn, ondanks dat we laat waren, toch nog ruim twee uur daar geweest, van 20.15 tot 22.35 uur.

Bij aankomst trokken de hooglanders direct mijn aandacht. De kudde was aanwezig, zowel op het veld voor de loop als achter de loop. Bij de hooglanders liepen weer twee kleine lichtbruine bolletjes wol rond, nog lekker klein en nog zonder de gele nummerplaatjes in hun oortjes. Het spul huppelde zijn best heen en weer. Het duurde echter niet lang of de hele kudde verdween, maar wel op een bijzondere manier. De hooglanders verdwenen in galop het bos in. Normaal sjokken die beesten op hun gemakkie weg, echter vanavond hadden ze allemaal haast. Ze waren ook zo allemaal uit ons zicht verdwenen. Ik had dit nog nooit zo gezien, de kudde in galop.

Hooglanders weg dus tijd voor de valken, waar ik eigenlijk toch voor kwam. We waren vanavond niet de enigste, Diane en Walter, Jan en nog een echtpaar uit Beek en Donk waren al op het veld. Gelukkig lieten de valken ons niet in de steek. Is het in de avonduren vaak heel erg rustig, vanavond werd er volop gevlogen. Het leek wel of S2 de kids vlieglessen aan het geven was. Tijdens het vliegen natuurlijk het bekende tikkertjesspel. Echter het spel was vanavond af en toe ietsje anders. Wanneer een van de jonge valken richting S2 vloog, dook S2 naar beneden weg. De jonge valk ging S2 in duikvlucht achterna en samen verdwenen ze dan achter de bosrand om even later weer samen spelend te voorschijn te komen. Dit spel hebben we een aantal keren gezien vanavond. Zo als ik er tegenaan keek leek het dus erg veel op het oefenen van duikvluchten want achter prooi gingen ze niet aan, simpelweg omdat er geen prooi te bekennen viel. Regelmatig hielden de valkjes eventjes ergens op de toren rust, meestal wel op een lamp of vensterbank om daarna weer volop te gaan vliegen. Eén van de jonge valken heeft ons vanavond wel op een hele mooie vliegshow getrakteerd. Het mooiste aan die vliegshow was de lucht. De zon, die net onder was gegaan, zorgde ervoor dat de aanwezige bewolking schitterend gekleurd was. Een blauw-groene hemel met wat bewolking in de kleuren van wit naar oranje-rood en de aanwezige sluierbewolking leek wel paars-blauw te zijn. Het was gewoon een plaatje zoals die valk tegen die achtergrond vloog. Iedereen stond er ook intens van te genieten. Tot even na tien uur is er volop gevlogen. De valken zochten daarna een plekje op de toren, hoogstwaarschijnlijk het slaapplekje want we hebben de valken daarna niet meer zien vliegen. Nou valken dat mocht ook wel hoor. Het was een mooie avond. Weliswaar geen prooivluchten gezien of overdrachten daarvan maar wel het leren duiken van de kids. De leerschool gaat door en het is wel S2 die als lerares optreedt hoor, met de vlieglessen laat Pa zich nauwelijks zien. Af en toe vliegt ie dan een keertje mee maar hij houdt toch liever vanaf de toren een oogje in het zeil. Het was dus een mooie avond met de hele familie in beeld. De kids gaan hard vooruit met vliegen, dat is vooral te zien aan de wendbaarheid van de kids. Het gaat echt goed met ze, gelukkig maar, toch.

Martin en Hans van de vogelwerkgroep zijn ook even geweest en we hebben wat over de valken, de hooglanders en de steenuiltjes gepraat. Nu kijk ik af en toe bij Beleef de Lente naar de steenuiltjes en de gekke indeling van de kast riep bij mij al langere tijd de nodige vragen op. Ik heb op internet daar naar gezocht maar helaas nergens antwoord kunnen vinden. (misschien heb ik ook wel niet goed genoeg gezocht, kan ook hoor) De kast bestaat uit een voorportaal en dan de nestkast zelf. De gaten van de ingangen zitten ook niet tegenover elkaar, maar aan de linkse of rechtse kant. Waarom is dit zo, was dus mijn vraag. Vanavond kreeg ik antwoord. Dat maken ze zo om de kauwen uit die kasten te weren. Die kunnen dan niet met nestmateriaal naar binnen. Kauwen maken van takjes hun nest en dan is het niet zo gemakkelijk als je met een takje in je snavel door twee gaten moet. Maar er zijn ook slimme kauwen en er worden toch nog wel een paar kasten door die vogels ingepikt, soms ook wel door duiven. Martin vertelde me ook dat het dit jaar een goed broedseizoen is geweest voor de kerk en steenuil als ook voor de torenvalk. En daar mag je weer aan vastplakken dat er dan ook heel veel muizen zijn. Een groot voedselaanbod, veel van dat soort jonge vogels. Wat zit de natuur toch mooi in elkaar.

Het was vanavond even dubben of we nog naar de toren zouden gaan. De hele dag was het al een komen en gaan van soms pittige buien. We besloten om toch maar te gaan en al voordat we wilde gaan regende het alweer, ja wat doen we nu. Even wachten en eens kijken naar de wolken en daaruit konden we opmaken dat deze bui maar van korte duur zou zijn. Dus we hebben toch maar onze spulletjes gepakt en zijn naar de toren gereden. Met dit weer dachten we de enigste te zijn, niet dus. Kuiko, Piet uit Lieshout en een bezoeker uit Den Helder waren op de plek al aanwezig.

Eigenlijk was het maar een saaie bedoeling rond en op de toren. De valken hadden er weinig zin in en als de valken dit gedrag vertonen dan ga je maar aan de klets, toch. Piet had zijn immense videocamera bij en dan wil je natuurlijk weten of ie nog wat moois heeft kunnen filmen. Nu is Piet niet de persoon die dan meteen volop gaat vertellen, maar hij had toch nog wel wat kunnen filmen. De man uit Den Helder liet nog een foto zien van een valk met een prooi in zijn poten die op de toren ging landen en een hele mooie foto van twee Turkse straaljagers die elkaar in de lucht passeerde, gemaakt tijdens de open dagen van de luchtmacht in Volkel. Schitterende foto's, maar wat wil je ook met zo'n apparatuur.

De valken lieten ons toch niet helemaal in de steek hoor. Er werd even wat gevlogen en vervolgens werden weer wat lampen opgezocht om erbij of erop te gaan zitten. De kids kozen de bovenste lamp aan de voorzijde uit en aangezien er maar één valk op de lamp kan zitten had kid nummer twee toch een probleem en wat doe je dan, dan ga je maar op de vensterbank zitten. Pa koos de bovenste lamp aan de linkerzijde en gedrieën zat het daar en het leek er aardig op dat het zo zou blijven zitten. Zittende valken zorgen ervoor dat je weer oog krijgt voor andere zaken en ja hoor, we hebben weer een mooi vogeltje gezien, de gekraagde roodstaart. Uiteraard gingen de gesprekken over de vogels in de omgeving, het reetje aan de bosrand en af en toe kwamen ook de valken aan bod. Totdat het al na tienen was en een drietal duiven het in hun bol hadden gehaald om de toren aan te doen. Of dit nu een goede zet was, ik dacht het niet. Pa vond tenminste ook van niet en joeg de duiven op. De eerste liet ie gaan om achter nummer twee aan te duiken. Deze duif was nog wel zo slim om zich in het bos te laten vallen zodat Pa duifje moest laten gaan. Wij dachten dat we het spectakel weer gehad hadden maar niets was minder waar. Duif nummer drie verliet ook de toren maar bleef hoog in de lucht. Dat is dus niet zo slim en al helemaal niet met twee slechtvalken in de nabijheid. Pa zet de achtervolging in en S2 komt Pa te hulp. De achterstand die ze had op Pa had ze zo ingelopen, ze is niet alleen een stuk groter maar zeker ook een stuk sneller. S2 naderde de duif en probeerde te slaan, helaas de duif wist te ontkomen. Echter de duif had al ras Pa weer achter zich aan die het ook lukte om naar die duif te slaan. Geloof het of niet maar deze duif wist weer te ontsnappen. Echter niet voor lang want S2 nam weer het heft in handen en maakte het karwei succesvoll af. De duif was geslagen en werd in de poten van S2 naar de rechterkant van de tweede ring gebracht, helaas uit ons zicht.

Het was mooi om te zien hoe Pa en S2 deze duif te pakken namen. Het is eigenlijk ook niet eerlijk, twee tegen één. Maar deze actie hadden we dus op dat tijdstip echt niet meer verwacht, het was bijna tien over tien en het begon al aardig donker te worden. Terwijl Pa en S2 die duif probeerde te pakken bleven de kids bij en op de lamp zitten en toen Pa en S2 met duif op de tweede ring neerstreken bleven de kids ook al zitten. Ik vond het maar raar, ze zullen wel geen honger meer hebben gehad en gedacht hebben dat prooitje pakken we morgenvroeg wel als ontbijtje. En wij daar beneden maar denken dat we vanavond niets meer te zien zouden krijgen. Het werd zelfs een prooiaanval recht boven ons die nog lukte ook. Want normaal gesproken zien we de valken dan net achter de bomen verdwijnen en meestal zonder prooi terugkeren. Het was dus nog een mooie avond geworden zonder regen, ja een paar druppeltjes maar dat kon je geen regen noemen. Het kan toch gek gaan als je naar de valken gaat kijken. Toen we thuis wegreden zeiden we al tegen elkaar, we kijken wel hoe het gaat met het weer en de valken en als het tegenvalt zijn we zo weer thuis. Uiteindelijk zijn we tegen half elf gegaan en heeft ons bezoek toch nog twee uur geduurd.

Vandaag is het vaderdag, een mooie dag. Deze dag deed me denken aan die andere dag zo'n 5 weken geleden. Kregen we toen een mooi kado van S2, vandaag was er een ander mooi "kado". Voor de verandering eens geen regen. Maar het is toch wel mooi dat we op deze dag de valkjes rond kunnen zien vliegen, toch. Dat had ik eerlijk gezegd op moederdag niet durven dromen, zelfs niet toen S2 ging voeren. Ik was best huiverig voor de gevolgen van het weinige eten wat de kids de weken daarvoor gehad hadden. Maar gelukkig is alles goed gekomen en vliegen er nu twee jonge slechtvalken vrolijk rond de toren, tenminste als ze daar zin in hebben. Want dat is een ander probleem, de kids hebben er niet zo vaak zin om iets te doen. Er wordt op het spotterveldje wel eens over gediscussieerd en dan komt ook altijd het voedselaanbod ter sprake. Vorige jaren brachten Pa en Ma regelmatig een spreeuw of merel naar boven en werd er met prooioverdrachten ook met dat soort vogels geoefend, tenminste in het begin. S2, daarin tegen vangt alleen maar duiven, tenminste dat is wat we telkens te zien krijgen. Als ze een stuk of drie van die prooien per dag vangt, dan heeft de familie daaraan meer dan genoeg voor de hele dag. Er zitten dus geen hongerige kids op de toren en wat doet een roofvogel met volle krop, precies uitbuiken. Zo is het met prooioverdrachten ook niet echt eenvoudig om een pleegmoeder als S2 te hebben. Prooien overpakken en daarmee naar de toren zien te vliegen is voor de kids in het begin al een hele opgave, maar als er dan steevast een grote duif wordt aangereikt, dan mag je als jonge slechtvalk blij zijn dat je niet als een baksteen naar beneden valt met zo'n gewicht in je poten. Een mereltje of spreeuwtje zou dan toch wat eenvoudiger zijn en het proberen waard om daar mee op de toren te komen. Het is voor de kids een harde leerschool geweest en nu met prooioverdrachten is het nog steeds zwaar, alleen nu letterlijk genomen.

Gisteravond laat dus die mooie geslaagde prooiaanval van Pa en S2. Vandaag had ik pas in de middag tijd om even te gaan kijken. We zijn er niet zo lang geweest, van half vier tot 5 uur en we hebben ook niets bijzonders gezien. Even heeft Pa een stukje gevlogen omdat ie het op de tweede ring niet meer gezellig vond en besloot om maar eens een andere plek te proberen. Die had ie vrij vlug gevonden, maar waar die plek was, hield ie voor ons op het veldje geheim, ofwel de achterkant van de toren. Het was maar goed dat Arno en Martin even kwamen, hadden we tenminste nog wat te praten over de valken en over uiltjes. Niet dat het aanwezige gezelschap niet leuk was hoor, integendeel, maar ik had nog wat vragen over de steenuilen, vandaar. Gisteren veel gezien, vandaag heel weinig gezien, misschien morgen dan maar weer veel zien.

Gisteren vertelde ik over de man uit Den Helder die een paar foto's had gemaakt van de valken en die straaljagers. Vanmiddag kreeg ik een mailtje van iemand waarvan de afzender me dus niets zei. Maar de eerste zin sprak boekdelen: Een korte introductie is wellicht nuttig - "de man uit Den Helder" - dan zegt het gelijk tenminste iets. Dat was klare taal en ik wist gelijk wie het was. Ik kreeg de foto's meegestuurd en nog een aantal echt hele mooi foto's met de daarbij behorende uitleg. Dit zijn van nu die dingen die ik zo leuk vind, je ontmoet iemand, we hebben elkaar niet de hand geschud en dus ook geen namen gezegd, die persoon leest wat op het forum en komt er zo achter wie je bent en neemt dan de moeite om je te mailen en dingen met je te delen. Schitterend toch. Zijn foto's heb ik bij de foto's gezet en je kunt ze hier bekijken.

Nu ik bijna klaar ben met mijn verhaal moet ik eigenlijk weer wat aanpassen maar dat doe ik dus niet. Het is vandaag hier toch niet droog gebleven, het hemelwater komt inmiddels weer naar beneden, maar 's avonds laat of 's nachts maakt het mij ook niet zo veel uit, dan ga je toch niet naar de Mortel om valken te kijken, maar ben je lekker thuis of lig je al in bed.

Afgelopen dagen ben ik niet veel bij de toren geweest, de keren dat ik ben geweest heb ik weinig tot niets gezien. Afgelopen maandagochtend ben ik even geweest en alles wat ik te zien kreeg was een jonge valk op de bovenste lamp aan de voorzijde. Valkje had er helemaal geen zin en besloot zelfs maar zijn koppie in zijn rugveren te steken. Valkje ging dus slapen en dan weet je het wel, geen actie meer. Dinsdag had ik helaas geen tijd om even bij de toren te kunnen gaan kijken, ja soms heb je van die dagen dat je verstek moet laten gaan, helaas.

Gisteravond (woensdag) zijn we van half negen tot half elf bij de toren geweest. Terwijl wij onze auto parkeerde en uitstapte hoorden we de valken al krijsen. Op de weg hebben we een tijdje naar boven staan te kijken en zagen we S2 en de 2 kids rond de toren cirkelen. Zo te horen was S2 het er ergens niet mee eens, deze roep herkende ik, van de vorige keren dat er iemand op de toren was. Maar nu was er niemand, dacht ik en vond ik het vreemd. We pakken onze spulletjes en nemen plaats op het veld. Daar vertelde Gerrit ons dat Lambert en nog een paar anderen mensen in de toren waren. Aha, vandaar dat S2 zo luidkeels protesteerde en rondvloog. Eenmaal genesteld op het veld zagen we alleen S2 nog maar en waren de kids en Pa nergens meer te bekennnen. Op de tweede ring rechts zat wel een duif en volgens Gerrit zat die er al langer. Die durfde nu natuurlijk al helemaal niet meer weg te vliegen nu S2 zo rond de toren aan het cirkelen was, arme duif. Het hele tafereeltje heeft toch wel een uur geduurd en in die tussentijd was er in de nabijheid van de toren geen andere vogel te bekennen. Ook niet zo gek toch, je moet dan toch echt levensmoe zijn als je op zo'n moment in de buurt van de toren durft te vliegen. Terwijl we de rondvliegende S2 in de gaten houden zie ik ineens een groep van 12 vogels heel hoog in de lucht vliegen. Ze zaten echt hoog en het waren zo te zien flinke vogels. Ik wijs de rest op deze groep en vraag aan Gerrit of het aalscholvers kunnen zijn. Volgens hem niet, maar wat waren het dan wel. Groot waren ze in ieder geval, reigers waren het ook niet, zwanen ook al niet, dus kwam de gedachte boven dat het misschien wel de vale gieren konden zijn. Het spul daar hoog in de lucht vloog wel snel, ze hadden in korte tijd een heel eind afgelegd. Ze kwamen uit zuidelijke richting en vlogen noordwaarts om ongeveer recht boven ons te besluiten om toch maar naar het oosten te vliegen. De grote vreemde vogels zijn inmiddels verdwenen en de rust rondom de toren keerde daarna ook weer terug. De bezoekers hadden de toren verlaten en S2 had ergens op de toren plaatsgenomen en zoals gewoonlijk, weer niet in ons zicht. Het was ook het einde van wat we van de valken hebben gezien . S2 was natuurlijk bekaf, die had tenslotte al een uur rond die toren gevlogen en energie voor een lesje prooioverdrachten zal er wel niet meer ingezeten hebben, jammer.

Met Bert Mulder (de man uit Den Helder) is inmiddels een leuke mailwisseling ontstaan en hij heeft ons nog meer van zijn mooie foto's toegestuurd. Die zijn te bekijken bij de foto's 2007. Vooral de foto's van de uilen zijn werkelijk schitterend. Vanaf zijn werkplek kan Bert door een raam een nest van de zeemeeuw zien. Deze meeuw heeft inmiddels twee jonkies van een week oud. Bert probeert daar regelmatig wat foto's van te maken, maar moet dat wel heel voorzichtig doen, door de luxaflex heen want moeder meeuw is heel erg alert. Zo lelijk als Ma meeuw is, zo knap en mooi zijn haar kuikens. Ma meeuw vind ik nu niet bepaald een schoonheid, grote kop, grote gele snavel en dan hele kleine gele oogjes, terwijl die kids een leuk gestippelde donsvachtje hebben. Maar volgens mij zijn alle jonge vogeltjes scheetjes, toch.

Vanmiddag ga ik naar de toren en hoop ik eindelijk weer eens wat meer te zien dan een zittende of slapende valk. Ik heb nog een week te gaan en in die week hoop ik toch nog wel een prooioverdracht te kunnen zien. Een prooioverdracht waarbij Pa of S2 de prooi laten vallen en één van de kids de prooi in de lucht moet zien te pakken. Het is als toeschouwer het hoogtepunt van het seizoen, alleen is het hoogtepunt dit jaar nog niet waargenomen, dus hopelijk de komende week.

Gisteren was het een lange dag voor me bij de toren, 's middags van 14.30 tot 18.30 uur en daarna met Piet nog van 20.15 tot 22.15 uur. Zoals gewoonlijk liet de familie Valk weinig van de opvoedcursus zien, helaas.

's Middags was ik bij de toren omdat Pinky en Harry zouden komen. Echter merkte ik pas terplekke dat Pinky niet mee was gekomen, vond ik echt jammer, ik had haar graag nog een keertje bij de toren gezien. Gelukkig liet de echte regen zich niet zien en waren het wat druppels die naar beneden kwamen. Af en toe wat meer druppels maar daar heb je dan een paraplu voor, toch. De valken geloofden het wel weer. Wat het dit jaar toch met die beesten is, ik weet het niet, maar het is compleet anders als voorgaande jaren. De valken beperkte zich tot wat kleine vluchtjes rond de toren. Ja, als je ergens anders wil gaan zitten zul je toch een stukje moeten vliegen. Geen tikkertjesspel of iets dergelijks en al helemaal geen poging om achter een prooi aan te gaan. Helaas was ook maar de helft van de familie in beeld. Als je geen actie bij de valken ziet dan ga je met je medekijkers aan de praat, je moet toch wat. Terwijl wij daar stonden te kletsen hoorden we ineens een paar valken krijsen. Rechts van ons, boven de bomen zagen we S2 met een jong. S2 had een grote prooi in haar poten en wilde richting toren vliegen. De jonge valk had schijnbaar honger en wilde graag de prooi van S2 overnemen. Echter daar had S2 totaal geen behoefte aan en het werd een mooi schouwspel van een jonge valk die de prooi wilde afpakken en S2 die dat absoluut niet wilde. Na een kort gevecht lukte het de jonge valk de prooi te bemachtigen. Ja valkje, dan heb je nu wel die prooi te pakken, maar zie daar maar eens mee op de toren te komen. S2 dacht waarschijnlijk dat de jonge valk dat niet zou lukken en probeerde weer om die prooi terug te pakken. Weer een gevecht om die prooi, alleen waren nu de rollen omgedraaid. Dat de kids weten wat ze willen was al vrij snel duidelijk, valkje had de prooi te pakken en liet die dus ook niet meer los, zelfs voor S2 niet. Prachtig om dit te mogen zien. Het probleem toren diende zich al vrij snel aan, hoe gaat een jonge valk met een hele grote prooi op de toren zitten. Valkje probeerde eerst wat hoogte te maken, helaas lukte hem dat niet maar ik moest toch toegeven dat ie al veel bijgeleerd had. Vorige week viel de jonge valk met zo'n prooi nog ongeveer als een baksteen naar beneden, nu kon de valk hoogte blijven houden. Maar om nog hoger te komen lukte hem helaas nog niet en dus bleef er maar één optie over voor deze valk en dat was een lamp of vensterbank. Als je daar beneden staat dan hoop je natuurlijk dat het een lamp of vensterbank zal zijn in jouw zicht. Eigenlijk hoop je dat tegen beter weten in, valkje zocht een raam aan de rechterkant van de toren. S2 koos voor de bovenste lamp aan de voorzijde. Valkje kwam niet meer te voorschijn dus nam ik aan dat ie daar ergens op een vensterbank met die prooi bezig was. Natuurlijk wil je dat dan zien en ik ben naar het zandpad gegaan. Daar aangekomen, inmiddels bekaf want ik had niet gewandeld, zie ik daar die valk met prooi op een vensterbank zitten. Ik blijf even staan kijken en zie dat de valk er eigenlijk gewoontjes bijzit. Op dat moment verwachtte ik dat hij op die plek aan de prooi zou beginnen en ik ga terug naar de auto om mijn camera en statief te halen. Valkje zat vrij laag dus daar moesten toch wel een paar mooie plaatjes van te maken zijn. Terug bij de auto hoor ik dat de valk de vensterbank verlaten had en nu ergens in het bos langs de weg zat. Jammer, geen foto's maar ik had hem toch gezien. De rest van die middag hebben we nog een aantal malen een valk horen krijsen en elke keer kwam het geluid uit de richting van het bos. Valkje zal daar wel heerlijk hebben gesmuld.

De verdere middag gebeurde er niet heel veel meer met de valken maar kwamen de hooglanders ons nog wel even gedag zeggen. Er zijn inmiddels meerdere jonge hooglandertjes en de twee kleine lichtbruine bolletjes wol zijn inmiddels ook al voorzien van een oormerk.

Dit tweetal liep aan de andere kant van de snelle loop en eigenlijk te ver om er een foto van te kunnen maken. Ik ga dus het veld op en loop richting de loop en wat die hooglanders vandaag hadden weet ik niet. Normaal kijken ze nauwelijks op naar mensen, nu stond iedereen me aan te gapen en toen ik bij de loop kwam begon het spul zelfs uit volle borst te loeien. Heel apart maar tegelijk ben je dan toch op je hoede, stel voor dat ze het vandaag eens niet leuk vinden dat je daar loopt. Het was echter de moeite waard want een stukje verderop ontdekte ik nog een jong dat nog niet zo oud was en nog zonder oorbellen in. De hooglanders bleven alert en ik ben maar weer gegaan. De rust keerde op het veld weer terug en op de toren was het nog steeds S2 die op de lamp zat en inmiddels zat het andere jonge valkje op het schoteltje bij het hekwerk van de eerste ring. Om half zeven zijn we naar huis gegaan met de twee valken nog steeds op dezelfde plek.

Twee uurtjes later zaten we alweer op het veld. We kregen te horen dat een jonge valk zojuist uit het bos was komen vliegen met een gedeelte van een prooi in zijn poten, het leek wel een vleugel. Het zal wel de valk zijn geweest die 's middags het bos is ingegaan met de duif en met de laatste restjes terug is gegaan naar de toren. De valken hebben zich niet meer laten zien, gelukkig smaakte de koffie goed en hadden we de nodige gesprekstof om er toch een leuke avond van te maken. Gerrit besloot om vandaag maar eens overdag te gaan, in de hoop dat ie dan wél wat te zien zal krijgen. Ook hij vindt het verschil met voorgaande jaren enorm groot. Zagen we toen in deze periode de nodige prooioverdrachten, nu zien we eigenlijk heel weinig tot niets. Ook Pa laat zich heel weinig zien en bemoeit zich, zover wij kunnen waarnemen, weinig met de opvoeding van zijn kinderen. Waarom het dit jaar zo anders is, daar kan ik helaas geen zinnig woord over zeggen, ik zou het echt niet weten. Misschien gebeuren die dingen toch wel alleen niet rondom de toren maar een eindje verderop, wie zal het zeggen.

Onder het genot van een lekker glas wijn, bedankt Roosje, zit ik dit nu even te schrijven. Ja, wat moet je schrijven als je alleen maar zittende valken ziet. Gelukkig zijn het geen standbeelden en vliegen ze af en toe nog een keertje op om de stijve spieren los te maken.

Gisteren ben ik 's middags even bij de toren geweest, voor de verandering was ik eens helemaal alleen. Ik kwam rond kwart voor vijf en ben een half uurtje gebleven. Bij aankomst zat er een jonge valk op de onderste ring bij de rechterschotel en een volwassen valk op de bovenste lamp voorzijde. Ja, waar anders, het is ook altijd hetzelfde liedje en het begint eigenlijk een beetje saai te worden. Ik heb even op het bankje gezeten en er gebeurde met de valken niets. Wie de volwassen valk was kon ik niet zien, ik had alleen mijn kijker maar bij. Omdat ik niet verwachte dat de valken iets zouden gaan doen ben ik maar een rondje gaan wandelen. Langs de loop naar de achterzijde en aan die kant was geen valk te zien. Ik ben door het bos gewandeld zodat ik aan het begin van het zandpad uitkwam. Bij de plek waar de pauwen wonen kun je de toren goed zien en ook aan deze zijde was geen andere valk te bekennen. Ja, de valk bij de schotel op de onderste ring, maar die had ik al vanaf het spottersveld gezien. Weer terug op het bankje heb ik nog een kwartiertje gewacht in de hoop dat er tenminste toch één valk zich een keertje zou bewegen. Helaas de valken hadden er geen zin in en af en toe vraag ik me af, wanneer dan wel.

's Avonds zijn Piet en ik toch nog gegaan alhoewel het al laat was. We waren pas na negen uur bij de toren. Gerrit, Piet uit Lieshout, Mieke en Kuiko waren bij de toren. Maar goed dat er gezelschap was want met de valken was het even droevig gesteld als een paar uur eerder. Gerrit besluit naar huis te gaan en wij waren blij, meestal gaan de valken dan iets doen. Gerrit is weg en er gebeurde niets. De valk die op de lamp aan de voorzijde zat had ik in beeld door mijn scoop toen Gerrit onder de toren voorbij reed. Valkje keek heel mooi naar beneden en het leek wel alsof die valk de auto volgde. Het duurde echter nog wel even voordat de valken wat lieten zien. Maar de kids hebben toch even tikkertje gespeeld. Niet hoog in de lucht maar vrij laag, maar net boven de bomen. Dit was ook alles wat we aan beweging gezien hebben gisteravond. Piet en Mieke gaan ook naar huis en wij pakten ook onze spulletjes om naar huis te gaan. Echter het werd nog een late avond, we hebben nog lange tijd met Kuiko staan te praten en het was 23.20 uur toen we naar huis reden.

Vanavond hebben we zoals gewoonlijk weer onze koffie gedronken op het spottersveld. Of het aan het voetbal lag weet ik niet maar op Piet en Mieke na was er niemand. Op de toren waren twee valken te zien, een jonge valk op de onderste ring rechter schotel en een volwassen valk, Pa, op de bovenste lamp voorzijde. Het is ook elke dag hetzelfde verhaaltje, onderste ring rechtse schotel en bovenste lamp voorzijde. Of je nu komt of thuisblijft, de valken zitten daar gewoon op die plek. Ik kan morgen net zo goed thuisblijven en deze twee plekken noemen en de kans is dan gewoon heel erg groot dat de valken inderdaad weer op die plekken zaten. De valk van de onderste ring wilde wel even opvliegen om op het schoteltje bij het hekwerk te gaan zitten. Fijn valk, dan weten we tenminste dat je nog leeft. Maar er zat ook een valk in het bos links van de toren. We hebben een paar keer een valk horen krijsen en het geluid kwam uit die richting en later kwam er inderdaad een valk uit dat bos gevlogen die waarschijnlijk een lamp aan de achterzijde opzocht. Het valkje van de schotel verruilde zijn stekkie voor de lamp aan de linkerzijde dus hadden we op drie lampen een valk zitten en het zou me niets verbazen als valk nummer vier op de lamp aan de rechterzijde gezeten heeft. Ik heb het niet gecontroleerd maar had ik eigenlijk wel moeten doen. Het zou wel grappig zijn geweest als dit inderdaad zo zou zijn geweest.

We hebben onze tijd bij de toren maar gebruikt om naar zingende vogeltjes te luisteren om dan aan Piet te moeten vragen naar welke vogel je dan wel zat te luisteren. Soms wist ik het hoor, ja ik leer er toch wel wat van. Maar gelukkig lieten niet alle vier de valken ons in de steek. Toen er een duif voorbij kwam moest één van de valken er toch achter aan. Niet zomaar even die duif opjagen, nee het was een echte achtervolging. Jammer voor de valk dat het net boven de bomen was en dan is een duif toch nog altijd een slechtvalk te slim af. Duifje kon ontsnappen en valkje droop teleurgesteld af om weer plaats te nemen op de plek die hij voor de duif verlaten had.

Wat het voor jonge valken dit jaar zijn weet ik niet, maar het zijn van die valken die blijkbaar alles al kunnen. De allereerste vluchtjes zagen eruit alsof de kids al dagen gevlogen hadden. Na een aantal dagen werd al een heel eind gevlogen en werd er zelfs al op de thermiek gezweefd. Er was even een klein tussenstopje in het bos van één van de kids, een uitschuivertje, maar nadien leek het wel weer of het al volwassen valken waren. Prooi slaan kunnen ze schijnbaar ook al want dat wordt niet geoefend, tenminste niet bij de toren. De kids waren ook al zo sterk toen Ma verjaagd werd. Waar de kenners hadden verwacht dat ze de eerste nacht, zonder dat Ma ze warm hield, niet zouden overleven, piepte deze kids er de volgende ochtend toen gewoon vrolijk op los. Het zijn gewoon superkids.

Regelmatig vraag ik me ook af wat de band is tussen Pa en S2. Het is in ieder geval heel anders als tussen Pa en Ma. Voorgaande jaren waren zowel Pa als Ma volop met de kids bezig en waren het de beide ouders die de jonge valken de wijze lessen gaven in het slechtvalkenleven. We zagen toen vaak een hecht slechtvalkengezin in aktie. Maar dit jaar zijn het uitzonderingen als je de hele familie samen iets ziet doen. Pa zit dit jaar liever op een lamp en S2 gedraagt zich dan wel regelmatig als een echte moeder maar zit toch ook heel vaak op een lamp zichzelf te bewonderen in het raam, gevolgd door wat poetsbeurten. Soms laat ik mijn gedachte dan gaan naar het volgend broedseizoen en soms twijfel ik er dan toch wel aan of er volgend jaar jonge valkjes komen van Pa en S2. De innige relatie die Pa met Ma had zie ik nog niet terug bij Pa en S2. Nee, ik ben er nog niet zeker van dat die twee volgend jaar samen een nestje jonge valken hebben. Maar misschien heb ik het wel mis en is het volgend jaar koek en ei tussen die twee en ziet het valkenseizoen er weer gewoon uit met gewone vlieg en prooilessen en zitten wij daar beneden bij de toren weer als vanouds te genieten. Laten we dat dan maar hopen, toch.

Vanavond kreeg ik van Paul Beenen nog een paar mooie foto's van Ma, gemaakt tijdens de nestkastinspectie op 21 april 2005, de dag dat Ma ook geringd werd. Paul heel erg bedankt voor deze mooie foto's ! Bekijk hier die mooie foto's.

En bij de foto's van Bert Mulder zijn weer een aantal nieuwe bijgekomen, zowel bij de zeemeeuwen als bij "meer fotos Bert Mulder".

Het was vandaag een bijzondere en speciale dag voor mij. Niet vanwege de valken maar vanwege de mensen die vandaag de toren zouden bezoeken. Krokus en Sophie. Krokus vanwege haar toch wel bijzondere waarnemingen. In het begin moest ik wel om haar verhalen lachen en dacht dan, het zal wel. Eerlijk is eerlijk en ik was niet de enigste die daar zo over dacht. Die lach verstomde al snel toen ik vaak moest constateren dat Krokus wel degelijk gelijk had en dat ze inderdaad aan het gakken kon horen wie wie was. Niet alleen kon ze het horen maar ze wist ook precies hoe elke valk eruit zag. Het is een vorm van intensief waarnemen en goed kijken wat je ziet. Daardoor werd het lezen met een glimlach al snel aandachtig lezen en vooral de stukjes van de momenten dat ik aanwezig was. Uiteraard is het dan ontzettend leuk als je zo iemand bij de toren mag begroeten, toch. Krokus was deze middag voor de eerste keer bij de toren maar als je haar zo zag zou je dat niet zeggen, het was net alsof ze er al veel vaker was geweest.

Van Sophie krijg ik al langere tijd regelmatig mail en in één van die mails vertelde ze me dat ze een beeld voor me aan het maken was van de valken. Het was haar impressie van het valkenseizoen. Uiteraard ben je dan heel vereerd als iemand je dit schrijft maar aan de andere kant ben ik dan zo iemand die dan twijfelt of je zoiets wel aan kunt nemen. Begin vorige week kreeg ik een mail van haar dat het beeld af was en ik moest maar zeggen of ik het mooi vond of niet. Ze had twee foto's gemaakt en die meegestuurd. Na het lezen van de mail en bij het zien van de foto's kreeg ik toch wel een brok in mijn keel. Het was een super mooi beeld, twee valken op de rug gezien die naast elkaar zitten. Het was echt niet uit beleefdheid dat ik zei dat ik het mooi vond, het was en is gewoon een keigaaf beeld geworden en met het hele verhaal van het hele seizoen erachter nog heel bijzonder ook. Er werd dus een datum afgesproken dat ze het samen met Krokus zou komen brengen, vandaag dus.

Onze reden om vanmiddag paraat te zijn op het veldje onder aan de toren. Uit mail van Kuiko, die ik kreeg net voordat we wilden gaan, las ik dat S2 met een duif aan was komen zetten en dat de kids gegeten hadden. We komen bij de toren aan en Krokus en Sophie waren nog niet aanwezig. We zijn even een rondje gaan wandelen en hebben we op het veld aan de achterzijde in de bomen nog een bonte specht kunnen ontdekken. Pas op het einde van ons rondje, op het zandpad konden we twee valken ontdekken, de kids. Ze zaten op de onderste ring bij de schotel, eentje zat voor zich uit te kijken en de ander zat nog steeds te eten, hoogstwaarschijnlijk aan die duif. Weer bij het veld aangekomen waren inmiddels Krokus en Sophie gearriveerd. Uiteraard werd er hartelijk begroet en Sophie liet er geen gras over groeien en haalde al snel het beeld te voorschijn. Op de foto vond ik het al een heel mooi beeld maar toen ik het in het echt zag wist ik toch even niet was ik moest zeggen, daar zorgde de bekende brok en de bijbehorende traantjes wel voor. Het is echt een heel mooi beeld geworden en het heeft inmiddels hier in huis een mooi plaatsje gekregen. Natuurlijk werd dit beeld ook door de anderen bewonderd en heb ik het later nog aan verschillende mensen laten zien.

De verdere middag verliep heel ontspannen en gelukkig bleef de regen beperkt tot twee kleine buitjes. De valken hadden in eerste instantie weer weinig zin om te vliegen en hebben lange tijd op dezelfde plaats gezeten, totdat ze het door hadden dat er beneden speciaal bezoek was en het toch niet netjes was van ze om helemaal niets te laten zien. Gelukkig, want ik had het voor Krokus en Sophie toch wel heel erg sneu gevonden als de valken deze middag niets van zich hadden laten zien. Zo rond de klok van half zeven zijn wij naar huis gegaan en lieten een tevreden Krokus en Sophie samen met Lambert achter. Ik ben benieuwd naar hun ervaringen van vandaag, voor de dagelijkse bezoeker viel het enigszins tegen maar als je van plan bent om maar éénmaal te komen is elke vliegbeweging die je ziet geweldig. Inmiddels ben ik me daarvan heel goed bewust.

Het was vandaag dus een hele mooie dag, met een heel mooi kado, wat een mooi plaatsje heeft gekregen, waar een heel verhaal achterzit en waar ik ontzettend blij mee ben dat ik het gekregen heb. Dank je Sophie, ik zal er heel zuinig op zijn.

Helaas heb ik vanavond geen tijd meer gehad om een verhaal te schrijven. Toch even kort een mededeling, er staan nieuwe foto's en filmpjes van de jonge meeuwen op en nog wat andere foto's van Bert en van 3 jonge uilen bij mijn schoonzus in de tuin.

Nog even een laatste schrijven voordat ik er een weekje tussenuit ga, even lekker opwarmen want ik vind het op het moment veel te koud hier. Over een week ben ik er weer en hoop dan dat er iets meer te zien is bij de toren dan een paar zittende valken, die alleen af en toe opvliegen. Opvliegen om een ander plekje te zoeken, om hun stijve spieren weer soepel te maken of om ons bezoekers beneden bij de toren toch niet helemaal voor Jan Joker te laten staan.

Toen S2 Ma verjaagd had duurde het maar liefst twee weken voor het kwartje viel en ze snapte dat het spul wat daar in die nestkast lag ook moest eten en dat het eten waar Pa mee aan kwam zetten niet alleen voor haar was. Maar het kwartje viel uiteindelijk en inmiddels vliegen, tenminste als ze zin hebben, er twee jonge valken rondom de toren en al een heel eind daar vandaan. Echter, het is ook de bedoeling dat de kids geleerd wordt hoe je prooi moet vangen. Vorige jaren was het een lust om, vooral 's avonds, dit te mogen aanschouwen bij de toren. Pa en Ma waren toen volop met de kids bezig, kleine prooitjes werden in de lucht losgelaten en dan was het de bedoeling dat de jonge valken deze prooi in de lucht probeerden te pakken en die vervolgens naar de toren zouden brengen. Helaas heb ik dit schouwspel dit seizoen nog niet gezien. Ik ga ervan uit dat het kwartje voor deze fase van de opvoeding bij S2 nog moet vallen. Het is voor haar ook de eerste keer dat ze moeder moet spelen en dan heb je af en toe van die twijfelgevallen. Ik ben er echter van overtuigd dat het kwartje nog gaat vallen en dat we die prooioverdrachten nog wel te zien krijgen. Tsja, S2 zit nog te dubben wat ze moet doen, een ijdele jonge dame zijn die op de lamp zichzelf gaat zitten bekijken in de achterliggende raam of een jonge moeder zijn die haar uiterlijk aan de kant schuift en er alles aan doet om de kids een goede en wijze opvoeding te geven. Het valkenleven is toch niet zo echt anders als bij ons mensen, toch.

Afgelopen maandag zijn we bij de toren geweest en eigenlijk weet ik nu al niet meer wat ik toen gezien heb. Kun je nagaan hoe spannend het was. Gisteren zijn we wel even geweest en hebben we, je zult het niet geloven, alle vier de valken gezien en zelfs Pa gezien die met een kleine prooi aankwam. Het was gisteren koud, er stond een gure wind en of dat al niet genoeg was begon het ook nog te regenen. Geen weer dus om daar op het veld te gaan zitten. Na een goed half uur zijn we weer gegaan, lekker naar huis, naar de warme koffie, wat anders.

Het was gisteren ook de dag van de grap van Kuiko. Ik wist hier al langer van maar ik zag maar niets op het forum verschijnen, dus vroeg ik hem maandagavond hoe het ermee stond. Het komt nog wel, zei hij toen tegen me. Gisteren was het zover en natuurlijk deden wij hier thuis er volop aan mee. Ik was helemaal niet in de stad en ik heb helemaal Stefan niet gebeld, dat laatste zou ik zelfs niet meer durven. Het bericht in de Stamtafel en de genoemde eerste dinsdag van april in 2008 nam bij sommige mensen het serieuze aan dit verhaal niet weg. Jammer dat er mensen uit hun doen zijn geraakt en ontdaan waren. Lieve mensen, sorry dit was totaal niet de bedoeling, zeker niet van Kuiko en ook niet van ons. Misschien kunnen jullie nu, een dag later, er wel al een beetje mee lachen.

Vandaag is het er niet meer van gekomen om richting de Mortel te gaan. Overdag had ik het druk genoeg met mijn vakantie en vanavond had Menno zijn musical en aansluitend het afscheid van de basisschool. Over goed een week ben ik weer bij de toren en hoop dan een actieve familie Valk te mogen zien. Ik heb tegen Jan (steenarend) gezegd dat ie S2 maar eens goed moest toespreken zodat als ik weer thuis kom, de kids lessen hebben gehad in prooioverdrachten. En nu maar hopen dat Jan doet wat ik hem gevraagd heb.

Lieve vogelvrienden, het is vakantietijd dus voor iedereen die weggaat of thuis vakantie houdt, een fijne vakantie en voor degene die helemaal gaan afhaken, tot volgend jaar en voor iedereen die niets wil missen van de valken, tot over een week.

Het is bijna twee weken geleden dat ik hier nog iets heb geschreven. Het was me te koud en te nat in ons kikkerlandje dus ben ik met de rest van het gezin maar lekker een weekje gaan genieten in ons geliefde Griekenland. Het was er heerlijk, ruim 30 graden en geen wolkje aan de lucht. Wat wil een mens nog meer, toch. Inmiddels ben ik dus weer thuis en is het weer als vanouds, koud en regen, alhoewel het vandaag toch wel lekker weer was.

Afgelopen donderdagavond en gisteravond zijn we wel bij de toren geweest, wel wat valken gezien maar er gebeurde niet veel, zo weinig dat ik er zelfs geen verhaaltje van kon maken. Helaas, maar het is niet anders terwijl ik nog zo gehoopt had dat er tijdens mijn vakantie iets in het opvoedgedrag zou veranderen en we dat eindelijk eens mooie prooioverdrachten te zien zouden krijgen. Vanavond dus maar weer eens naar de toren, ietsje eerder dan de bedoeling was. We wilden eigenlijk eerst eten en dan gaan maar na een blik op de buienradar besloten we maar na het bezoek aan de toren te eten. Er was dus regen op komst. Aangekomen op het spottersveldje een eerste blik op de toren, er waren drie valken in het zicht, Pa op de schotel onderste ring, S2 op het hekwerk van de derde ring en een jonge op de rand van de tweede ring. Het spul zat en we waren bang dat het wel weer zou blijven zitten. Echter de valken lieten ons daar niet voor niets zitten. Er werd regelmatig wat gevlogen en een ander plekje op de toren gezocht. Het was zelfs even boffen voor ons kijkers, alle vier de valken hebben we even in beeld gehad. Helaas vond S2 het bij de toren genoeg en die verdween in noordwestelijke richting en is later terug gekomen zonder dat we het hebben gezien. Het waren vanavond niet alleen de valken die ons bezig hielden, ook de hooglanders waren op het veld aanwezig. Toen na een tijdje de kudde weer vertrok bleven er twee hooglanders op het veld aanwezig. Ze waren het niet met elkaar eens en waren samen lekker aan het stoeien, koppies bij elkaar, hoorntjes in de knoop, weer los komen en zo bleef dit tweetal een hele tijd bezig. Vanuit ons spottersveldje was het een leuk gezicht om het te zien, zeker omdat vanuit ons zicht precies achter de hooglanders een reiger langs de Loop zat. Reigertje speelde dus voor scheidrechter bij die twee. Uiteindelijk wilde één van die twee hooglanders wel weer terug naar de kudde alleen de andere niet. Wat doe je dan als je zo'n beest bent, dan duw je die de andere hooglander toch gewoon vooruit. Er werd op het veldje dus vrolijk gelachen om de "spelende" hooglanders.

Op het moment dat de valken echt actief begonnen te worden vielen ook de eerste regendruppels naar beneden. Een eerste groepje duiven passeerde de toren en een valk vond dat ie er wel even achteraan kon gaan. Het leek nergens op wat valkje liet zien en hij keerde dus ook weer erg snel terug op de toren. Het regende inmiddels al wat harder en onze spullen lagen al in de auto toen er weer een groep duiven langs kwam. En weer was er een valk die er achteraan ging, valk kreeg gelukkig wat hulp en al snel waren er drie valken die richting de duiven vlogen. De tactiek zit er bij de kids inmiddels al wel in want er werd door de drie valken mooi samengewerkt. Het drietal zorgde ervoor dat één duif zich losmaakte van de groep zodat die makkelijk te vangen moest zijn voor onze valken. Dit was een makkie, een eitje, een peulenschilletje, dachten wij daar beneden op het veldje en we hoopten op een mooie prooivlucht, het slaan van die duif en als de duif geslagen was op een mooie prooioverdracht. Waar we beneden echter geen rekening mee hielden was dat die duif toch ook weer niet zo heel dom was. Hij had zich door de valken dan wel laten verleiden om uit de groep te gaan maar daar hield het dan ook mee op. Deze duif maakte een paar hele mooie schijnbewegingen, zo mooi, dat menig voetballer er jaloers op zou zijn geweest. Na die mooie bewegingen dook duifje doodleuk het bos in en liet de valken het nakijken. Er zat voor de valken niets anders op dan, met het schaamrood op hun wangen, terug te keren naar de toren en daar op een lamp of uit ons gezichtsveld te gaan zitten. Ik moest er toch wel om lachen ondanks het feit dat het een echte afgang was voor onze familie Valk. Na dit schouwspel zijn we toch maar gegaan, het regende inmiddels al behoorlijk en het zag er niet naar uit dat het nog droog zou worden. Al met al een mooie avond, alle vier de valken in actie gezien, helaas een mislukte aanval op een duif. En nog een duif gezien die op de rechtse schotel van de bovenste ring ging zitten en even later op de betonnen dakrand aan het wandelen was.

Eigenlijk had ik nog gehoopt dat we van de familie nog wel een paar mooie prooioverdrachten te zien zouden krijgen, van die overdrachten waarbij de prooi losgelaten wordt en één van de kids die prooi in de val te pakken moet zien te krijgen. Helaas heb ik dit nog niet gezien dit seizoen en eerlijk gezegd verwacht ik ze ook niet meer te zien. Als de kids inmiddels al zo ver zijn dat ze zelf prooi kunnen slaan, waarom zou je dan nog oefenen, toch. Gelukkig is er nog wel wat ander moois om naar te kijken. Er zijn weer nieuwe foto's bijgekomen van de zeemeeuwtjes uit Den Helder. Bert heeft weer een hele serie gemaild. Door die dagelijkse fotosessie zijn de jonge meeuwtjes al een beetje gewend aan hem en dus ook niet meer zo bang. Ik vind het heel mooi om dit tweetal te zien groeien, het is toch weer eens wat anders dan valken.

Vanavond keek ik in mijn gastenboek en zag een berichtje staan van Jiri. Als ik aan Jiri denk dan denk ik ook aan het verhaal van vorig jaar. Wij maakten op een vrijdagavond iets geks mee en Jiri haakte daar met een geweldig verhaal op in. De voedselbank, ik heb het vrijdag nog gelezen en telkens als ik het lees lig ik zo ongeveer dubbel. Maar Jiri heeft een probleem, hij is zijn wachtwoord vergeten en kan dus niet op het forum. Omdat ie niet zomaar stilletjes wil vertrekken vroeg ie mij om iedereen te bedanken voor de inzet, de belevenissen, de hilarische momenten en voor allemaal, tot volgend jaar.

Voor mij nog geen volgend jaar, ik ga nog wel even door, tenminste zolang de valken nog iets laten zien en het daardoor ook leuk blijft om naar de toren te gaan. Ik ben ook benieuwd hoelang het nog duurt voordat de twee jonge valken de toren gaan verlaten en hun eigen weg gaan. Ik heb zo het stille vermoeden dat dat niet lang meer zal duren, maar aan de andere kant heb ik ook het gevoel dat die twee voorlopig nog wel blijven.

Er was nog iets vanavond wat ik al weer bijna vergat te melden. Vrij snel na het uitvliegen van de kids was ik ervan overtuigd dat het twee mannetjes waren. Vanavond waren de twee jonge valken samen aan het spelen en het viel me op dat de ene jonge toch groter is dan de andere. Terwijl wij daar staan te kijken zeg ik dat tegen de anderen. Piet uit Lieshout en Gerrit gaven me daarin meteen gelijk. Dus het zou me nu niets meer verbazen als het broer en zus zouden zijn. Ik hoop die twee de komende dagen nog eens samen in de lucht te mogen zien om te kunnen kijken of het echt zo is dat de één groter is dan de ander.

Gistermiddag zijn we even bij de toren geweest, even maar want ik had mijn tijd verdaan bij het tuincentrum en de kids belooft om later op de middag met hen naar de stad te gaan. De onweersbui was net voorbij toen wij arriveerden met als gevolg dat we geen bewegende valk hebben gezien. Later op de middag in de stad was het wel spektakel, niet met vogels maar met een giga onweersbui die de nodige regen en hagel produceerde. Even was de plaatselijke winkelstraat helemaal wit van de hagel om daarna in een snelstromende rivier te veranderen. Zomer in Nederland!

Vanmiddag stonden we op het punt om naar de toren te gaan, maar een blik naar de wolkenlucht en dan met name in noordelijke richting deed ons besluiten om maar niet te gaan. Toen ik zo naar die lucht keek was ie aardig blauw, niet dat mooie hemelsblauwe maar dat donkere dreigende zwartblauw. Geen valken dus vanmiddag en dan hoop je maar dat het vanavond droog zou blijven want je wilt toch even gaan kijken hoe het met de familie gesteld is, toch. Vanavond bleef het droog en wij dus naar de toren. Eenmaal op het veld was de blik op de toren niet echt om vrolijk van te worden. Er was één valk aanwezig en wel op de bovenste lamp aan de linkerzijde. Na inspectie door de scoop wisten we dat dat S2 was. Gelukkig was ze niet alleen, ze had gezelschap van een duif. Duifje zat op de tweede ring, onderaan de verticale mast. Nadat we deze twee vogels wat nader hadden bekeken wisten we dat we vanavond geen wervelende voorstelling zouden krijgen. S2 zat met haar ogen dicht en de duif had zijn koppie in zijn rugveren gestoken. Men had schijnbaar besloten om vandaag maar eens vroeg naar bed te gaan. Het was even niet erg, hadden wij tenminste even de tijd om op ons gemakkie een kopje koffie te drinken.

Dan ineens uit het niets is daar een valk die vanuit de richting Bakel naar de toren vliegt en doodleuk S2 van de lamp jaagt. Wij blij natuurlijk want misschien kregen we wel wat te zien. Ja, we kregen één rondje toren te zien en één valk nestelde zich weer op de lamp linkerzijde en de andere valk koos voor de lamp aan de achterzijde. De valk die vanuit Bakel kwam is op de lamp aan de linkerzijde gaan zitten en door de scoop konden we zien dat het een van de kids was, volgens Piet die met die brede bakkebaarden. Dus moest S2 nu aan de achterzijde zitten. Het was zo slaapverwekkend wat de valken lieten zien dat de duif op de tweede ring gewoon was blijven zitten terwijl de twee valken toch akelig dicht langs hem heen gevlogen waren. Hooguit heeft ie even zijn adem ingehouden maar meer ook niet. Zo, wij hadden voorstelling van vanavond weer gehad. Gelukkig was er op het pasgemaaide veld aan de andere kant van de Loop wel wat beweging te zien. De familie Nijlgans en een reiger waren daar aan de wandel. Alleen zagen we maar één jonge gans terwijl het koppeltje daar toch twee jonkies had. We hebben Ma gans lange tijd gevolgd, zelfs onze scoop maar naar die kant gericht, maar we hebben geen tweede jonge gans kunnen ontdekken. Ik ben dus bang dat er met het andere jonge gansje iets gebeurd moet zijn. Ik heb de afgelopen jaren al veel jonge gansjes gezien maar verder als een paar metertjes van moeders vandaan gaan ze dus echt niet.

Geen valkenbeweging, een missend jong gansje en daarbij hebben we eigenlijk ook geen andere vogeltjes gezien. Het was akelig stil met alles en iedereen, terwijl we op andere avonden toch de nodige vogeltjes horen en zien. Het moet vast aan het weer gelegen hebben, een andere reden kan ik niet bedenken. Het was nou ook niet bepaald aangenaam weer om daar op het veldje te gaan zitten, koud en erg vochtig, bijna waterkoud. Inmiddels was het toch al tien uur geworden en wij vonden het een mooie tijd om de spulletjes maar op te bergen en naar huis te gaan. We staan bij de auto en je zult het geloven of niet, er was een valk die zich liet horen en even daarna ook nog eens vliegend liet zien. Lieve mensen, dit kan dus geen toeval meer zijn, elke keer als je naar huis gaat vinden de valken het tijd worden om iets te gaan doen, vanavond dus ook. Alleen waren we nog niet echt weg maar stonden we onder de bomen uit het gezichtsveld van de familie valk. Uiteraard pakten we weer onze kijkers en liepen het veldje weer op. De twee valken maakten weer één rondje om de toren en dat was het dan weer. De slaapplaatsen werden weer opgezocht en de rust keerde weer terug. Helaas, gewoon loos alarm. Dus echt tijd om maar naar huis te gaan.

Vanavond dus weer niets bijzonders gezien van de valken en dan vraag je je toch wel af wat je daar eigenlijk nog gaat doen. Je zit daar maar op dat veld en kijkt naar een betonnen kolos met een paar valken die weinig tot niets doen. Als je al valken te zien krijgt tenminste. Maar toch is er nog steeds die drang om naar de toren te gaan en hoop je, tegen beter weten in, om eindelijk eens een spectaculaire prooioverdracht te mogen zien. We krijgen zo wel heimwee naar vorig jaar en het jaar daarvoor. Ik denk dat ik die forums nog maar eens een keertje door ga spitten. Dan kan ik tenminste lezen hoe prooioverdrachten gaan, want te zien krijgen zal ik ze dit jaar wel niet meer.

Het is weer een hele tijd geleden dat ik nog wat heb geschreven. Dit wil echter niet zeggen dat ik niet bij de toren ben geweest, integendeel zelfs. De afgelopen week al wel heel veel maar als de valken het niet nodig vinden om thuis te zijn of zich te laten zien als er bezoek komt, tja dan kan ik ook niet heel veel schrijven, toch. Maar vanmorgen gebeurde er wel iets waar ik toch wel blij mee was. Maar eerst even de afgelopen week doornemen.

Donderdagavond (vorige week dus) Bij aankomst was er alleen Kuiko en de auto van Gerrit, die aan de wandel was en even later naar het veld kwam en op de toren was geen valk te zien. Het begon weer te miezeren en vanuit de Stippelberg kwam er een jonge valk aangevlogen die de andere jonge valk (die wij dus niet konden zien) wakker maakte. Er volgt wat gekrijs, de ene jonge zal het er wel niet mee eens zijn geweest dat de andere geen eten bij had, of dat ie inderdaad wakker is gemaakt. Beide vliegen een rondje om de toren en gaan zitten op de bovenste lamp voorzijde en, ik dacht, op de onderste ring. Van Pa en S2 was geen spoor te bekennen. Het begon inmiddels steeds harder te motregenen en iedereen is toen maar naar huis gegaan, De kids waren dus alleen thuis en daar werden nog wat grapjes over gemaakt. Waar zijn jullie pap en man, vroegen wij aan de valkjes. Waarop Kuiko zei dat ze bij hem thuis alleen maar naar "ons mam" vroegen.

Maandagochtend zijn we bij de toren geweest, en er zat een jonge valk op de antenne die zich uitgebreid liet zien. Na een tijdje vliegt er een valk van de toren weg richting het noordoosten. Niet de valk die we in beeld hadden maar een andere dus die voor ons uit het zicht zat. Wie het was konden we helaas niet zien. Nog geen minuut later vliegt de valk die op de antenne zat precies in tegenover gestelde richting weg en komt na een tijdje weer terug naar de toren. Valkje vloog af en toe weg in duikvlucht maar telkens droop ie weer zonder iets de toren op. Totdat we deze valk weer kwijt waren, tja even niet opletten en de vogel is gevlogen. We zien een groep duiven aankomen en tot onze grote verbazing komt uit die groep duiven de jonge valk gevlogen en gaat vervolgens op de antenne zitten. Een valk te zien vliegen tussen een groep duiven is toch wel bijzonder en zeker omdat de duiven zo te zien zich van de valk niets aantrokken. Er was geen waarneembare onrust bij die groep duiven, ze vlogen gewoon hun weg. Valkje vliegt uiteindelijk richting achterzijde toren en wij besluiten om maar een rondje te gaan wandelen en ontdekken aan de achterzijde op de lamp die op de dakrand staat een valk. Weer terug naar het veld is er bezoek van Gerrit uit Eersel en na een babbeltje besluiten we om naar huis te gaan, via rondje toren route. Op het zandpad kunnen we de valk niet zien maar op de verharde weg zien we de valk nog steeds zitten op de lamp. We rijden verder en stoppen nog even aan de achterzijde en zien vanuit die positie twee valken, die op de lamp en nog eentje, op de dakrand, links van de lamp. Terwijl wij daar staan vliegt het spul op en eentje gaat er op de antenne zitten en vanuit ons oogpunt moest die andere naar de voorkant zijn gegaan. Dan maar weer terug naar het veld, inmiddels was Kuiko er ook en die hadden daar beneden maar één valk gezien. Wij snapten er niets van, die moesten ze toch gezien hebben, dat kon niet anders. Er was echter geen tweede valk te bekennen, jammer. Maar bij onderzoek bleek de valk die nu op de antenne zat een andere was dan die we eerder op de ochtend zagen. Het was het andere jonge slechtvalkje. We wisten nu dat beide jonge nog rond de toren aanwezig waren. We zijn nog even gebleven maar uiteindelijk toch maar naar huis gegaan. 's Avonds was het droevig gesteld, zowel met de valken als met het weer. Geen valk gezien.

Dinsdag zijn we alleen 's avonds geweest. Pa was thuis en had schijnbaar honger, hij dook regelmatig van de toren af om achter iets aan te gaan. Achter wat konden we niet zien, dat bleef voor ons telkens achter de bomen verborgen. Niet alleen Pa vliegt van de toren af, ook zien we een vogel wegvliegen waarvan we niet weten wat het was, zeker geen valk en ook geen duif, daar was ie eigenlijk te groot voor en deze vogel werd door Pa gewoon met rust gelaten. Pa duikt dus regelmatig de toren af en Piet besluit om een rondje te gaan wandelen. Uiteindelijk heeft ie drie valken gezien, vanaf de voorkant eentje op de hoge mast, vanaf de achterkant eentje op de hoge mast en vanaf het zandpad een valk op de onderste ring. Echter deze valk was dezelfde valk als op de hoge mast. Pa is terwijl Piet in het bos liep nog een keer op prooivlucht gegaan en toen Pa terugkwam is ie op de onderste ring gaan zitten. Meer was er dinsdagavond ook niet te zien.

Woensdag zijn we weer 's morgens geweest en toen was het wel heel droevig gesteld met de aanwezige valken. Bij aankomst was Gerrit uit Eersel er al geruime tijd en zagen we één valk. Deze valk hield het zo snel voor gezien dat we niet eens hebben kunnen bekijken wie het was. Valk vertrok en we hebben hem niet meer terug zien komen. We zijn toen maar wat gaan wandelen en hebben uiteindelijk nog een mooie paddestoel gezien (de grote stinkzwam), tenminste toch nog iets want ook aan de achterkant van de toren was niemand thuis. Helaas hadden we gisteravond geen tijd om een bezoekje aan de toren te brengen dus bleef het bij de valk die we 's ochtends even mochten zien.

Vanmorgen dus weer naar de toren en Gerrit uit Eersel zat al weer te genieten op het veld. Er zat een valk op de hoge mast en het duurde toch nog wel even voordat we zeker wisten dat het Pa was. Pa zat behoorlijk rond te kijken en af en toe maakte hij een duikvlucht ergens naar toe. Piet heeft nog een wandeling gemaakt naar de achterzijde maar heeft daar verder niets gezien. Pa keert telkens met lege poten terug en gaat dan weer steevast op de hoge antenne zitten. Inmiddels zijn er ook weer mensen in de toren aan het werken en Piet heeft op de terugweg nog even onder bij de toren gestaan, de poort stond toch open. Hij is aan elke zijde tegen de toren gaan staan zodat je door de roosters omhoog kunt kijken en heeft ook zo geen valk kunnen zien. Pa vertrekt weer een keertje en komt even later weer terug, zoals wij konden zien met lege poten. Echter Pa gaat niet naar de antenne maar gaat aan de achterzijde op de onderste ring zitten. Zou hij dan toch een klein prooitje bij gehad hebben en om daar achter te komen gaan wij met scoop maar aan de wandel. Eerst maar even naar het veld aan de andere kant van de loop, brugje over en terwijl wij omhoog kijken naar de toren vliegt Pa weg en verdwijnt uit ons zicht weer ergens op de toren. We lopen weer terug en gaan het zandpad op en zien Pa zitten op de voor ons rechtse schotel van de onderste ring. Pa zit zich uitbundig te poetsen en het ziet er niet naar uit dat ie nog andere plannen heeft. We hebben daar toch een hele tijd staan te kijken en terwijl we willen gaan vliegt Pa weg en horen we een valk krijsen. Ik kreeg een rilling over mijn lijf want dit geluid was van de valk die we al in geen tijden meer hadden gezien: S2 !! Snel de kijker pakken en inderdaad geen twijfel mogelijk, missende pennen in de linkervleugel en inmiddels had ze ook gezelschap van Pa gekregen en was het verschil in grootte weer duidelijk zichtbaar. Degene die in de toren was was dus opgemerkt door S2 en ze liet weer duidelijk blijken dat ze het er niet me eens was. We hebben nog even op het zandpad naar het protest van S2 en Pa gekeken en geluisterd en zijn toen maar naar het veld gegaan want op het zandpad is het zicht toch behoorlijk beperkt. Op het veld aan Gerrit gevraagd waar S2 vandaan kwam maar helaas kon hij dat niet vertellen. S2 en Pa waren toch minder fel als de andere keren dat er iemand in de toren was en ze vlogen ook verder van de toren vandaan. Of dit kwam omdat er waarschijnlijk geen jonge valken aanwezig waren weet ik dus niet zeker, maar het is wel een sterk vermoeden. Pa en S2 vlogen regelmatig laag over de bosrand en over het veld en verdwenen uiteindelijk uit ons zicht en we hebben ze ook niet meer gezien.

Gerrit had 's morgen al wel een valk gezien die op het rooster had gezeten en een minuut of tien in de kast is geweest. Hij dacht voor zichzelf dat het S2 was maar wist het niet zeker. Maar waar was S2 dan de hele ochtend geweest, op de toren of toch ergens anders en hebben wij haar gewoon niet terug zien komen. Maar waarom hebben wij S2 dan al zo lang niet meer gezien. Maar wat doet S2 in de nestkast, ze zal toch niet zitten te broeden. Allemaal vragen waarop ik helaas geen antwoord weet en ik ze eigenlijk heel graag zou willen weten. Eén ding is zeker, S2 is niet vertrokken ! Terwijl ik hier, omdat ik haar al zo lang niet meer had gezien, toch wel een beetje rekening mee hield.

Vanochtend dus Pa en S2 gezien maar geen jonge valk. Reden temeer om vanavond maar weer een bezoek aan de toren te brengen en wie weet, misschien zien we ze vanavond wel weer alle vier.

Vanavond zijn we weer bij de toren geweest. We rijden het zandpad op en komen een kennis tegen waar we een hele tijd mee hebben staan te praten voor we verder reden richting toren. Lambert en Kuiko waren al aanwezig en Kuiko werd aangevallen door de in grote getale aanwezige vliegende mieren. Ik zet mijn stoel naast die van Kuiko en ik zie hoe hij dus echt helemaal onder die vliegende beesten zit. Het was wel lachen, toch wel. Maar het lachen verging me snel want het duurde geen 5 minuten of Piet en ik zaten ook helemaal onder. Inmiddels komt Gerrit en gaat Lambert. Op de toren is geen valk te zien dus was het wel tijd voor een bakje koffie. Om de mieren te ontlopen zijn we maar op de weg gaan staan, daar lieten die beestjes zich gelukkig niet zien. We hebben daar nog even gestaan totdat Kuiko en even later ook Gerrit naar huis gingen. Echt zin om naar huis te gaan hadden we nog niet en we besluiten om de spullen maar op te bergen en een stukje te gaan wandelen. Ik loop al richting toren en ik kijk zo links het veld in en zie ineens een heleboel veren. Daar in het veld, langs de prikkeldraad op 50 meter van het spotterveld ligt een duif, die gedeeltelijk is opgegeten. We kruipen onder de prikkeldraad door en bekijken deze duif met grote aandacht. Het zou ons niets verbazen als deze duif ten prooi gevallen is aan een jonge valk. Duifje had z'n kopje nog en de nek was helemaal kaalgeplukt en opgegeten. Ook was er al een begin gemaakt aan de borstkas van duifje. Het is wel heel opmerkelijk, zoeken we wekenlang naar een plukplaats en kunnen we die geen vinden, vandaag zijn er maar liefst drie gevonden en vanavond zelfs eentje heel dicht bij de toren.

We wandelen verder naar de achterkant van de toren en we gaan er al vanuit ook aan de achterkant geen valk te kunnen zien. Nou, we hadden ons lelijk vergist, er was wel degelijk een valk aanwezig. Gelukkig hadden we ons oude scoopje meegenomen en daarmee konden we dus zien dat het Pa was die op de bovenste lamp zat. We bekijken Pa eens goed door onze scoop en komen tot de conclusie dat Pa graag aan zijn nacht wil beginnen, zijn ogen vallen om de haverklap dicht. We wandelen even later weer terug en lopen het zandpad een keertje op om te kijken of we aan deze zijde van de toren nog een valk kunnen zien. Helaas, Pa was de enigste valk vanavond die we gezien hebben.

Helaas niet eerder tijd gehad om de vrijdag en de zaterdag te beschrijven. Nu gebeurde er ook niets spectaculairs dus valt er helaas ook niet veel te schrijven.

Vrijdagmorgen arriveerden we, zoals gewoonlijk de afgelopen week om 7.45 uur op het veld. Kuiko was aanwezig en Lambert was schijnbaar net vertrokken. Voor Kuiko zou het een speciale dag hebben moeten worden, hij wilde afscheid nemen. Helaas had ie de familie Valk hiervan niet op de hoogte gesteld dus zaten we daar beneden naar een lege toren te kijken. Zelfs het weer liet te wensen over die ochtend, de zon wilde maar niet ofwel de wolken waren te dik en er stond een koud windje, niet echt aangenaam dus. Kuiko moest even naar huis en wij hadden ook niet veel zin om nog veel langer te blijven. We zijn naar huis gegaan en rond 11.30 uur weer terug gegaan. Inmiddels waren er al de nodige kijkers en er zouden er nog meer volgen. Op de toren geen verandering, leeg dus. Zo rond de klok van half één zijn wij weer gegaan, samen met een teleurgestelde Kuiko, die op zijn laatste dag dus niets gezien had, tenminste niet datgene wat ie graag wilde zien, alle vier de valken. Wij naar huis en een deel van de groep ging aan de wandel. Eenmaal thuis begon het te regenen en niet zo zachtjes ook. Gelukkig bleef het voorspelde noodweer hier uit, het heeft wel fiks geregend maar niet abnormaal. "s Avonds zijn we weer bij de toren geweest, Gerrit zat al op zijn stoeltje te koukleumen en op de toren was meer te zien als de ochtend. S2 zat op de bovenste lamp voorzijde en Pa op de bovenste lamp aan de linkerzijde. Het zat en het bleef zitten. Weinig actie van de valken maar wel van het geelgorsje die de volumeknop open had staan en een ringmusje dat ons geruime tijd gezelschap hield en mooi van van prikkeldraad naar prikkeldraad huppelde. Het bleef zo mooi in de buurt zitten dat ik toch maar voorzichtig mijn camera ben gaan halen, helaas toen ik weer in mijn stoeltje wilde gaan zitten vloog het beestje weg. Jammer, geen foto's dus. We hebben nog een tijdje gezeten en ineens zien we een valk uit het bos voor de toren vliegen. Waar komt die nu vandaan? Een snelle blik op de toren leerde ons dat ie van de bovenste lamp linkerzijde kwam, het was dus Pa.

Pa wilde wegvliegen, waarheen weten we niet want er was geen prooi in de buurt te bekennen. Pa vloog weg en S2 er achteraan. Luidkeels volgde S2 Pa en beide keerden, na een heftige woordenwisseling terug op de toren. S2 op de lamp en Pa dook de nestkast in om die even later weer te verlaten om op de bovenste lamp aan de rechterzijde plaats te nemen. Wat dit allemaal te betekenen had, ik heb geen flauw idee. Het leek wel alsof Pa op stap wilde gaan maar dat S2 het daar helemaal niet mee eens was. Die verdere avond geen beweging meer in de valken gezien.

Gistermorgen (zaterdag) wilden we eigenlijk ook naar de toren om er om 6.45 uur te zijn, een uurtje eerder. We zijn niet geweest, ik vond het toch wel erg vroeg en ben lekker in mijn bed blijven liggen. We hebben 's middags maar een bezoek aan de toren gebracht en weer was het druk met kijkers. Ook op de toren was wat te zien, Pa op de antenne en S2 op de bovenste lamp voorzijde. Het spul bleef daar maar zitten en na een hele poos wilden we wel naar het veld aan de achterzijde om Pa op de antenne nog eens goed te bekijken, tenminste zonder de zon recht in je scoop te hebben. Wij lopen aan en Pa vliegt weg, geen wandeling dus naar de achterzijde. De tijd verstreek zonder dat er ook maar iets gebeurde op die betonnen paal. We staan nog wat te praten met Ava en haar vriendin, de rest is inmiddels al naar huis, blijkt ineens S2 er vandoor te zijn gegaan. Of ze ergens iets eetbaars heeft gezien of dat ze ergens anders op de toren is gaan zitten, kan ik niet vertellen, we hebben het gemist.

Vanmorgen eerst maar eens even alle verslagen van gisteren gelezen. De zon scheen hier volop terwijl de buienradar voor de rest van het land de nodige regen liet zien, we zijn weer boffers hier in het zuiden, zoals al zo vaak de afgelopen tijd. De wasmand puilde uit dus ging ik daar maar eens mee aan de slag. Tussen de bedrijven door hebben we hier samen die gedenkwaardige zondag, vandaag precies 3 maanden geleden, nog eens onder de loep genomen. De filmpjes van Verfkwast van die middag eens goed bekeken en het logboek van die dag ook nog maar eens doorgespit. Niet echt iets om vrolijk van te worden maar wel heel interessant om nog eens een keertje aandachtig door te nemen. Gelukkig droogde de was hier goed en de zon bleef tussen de onschuldige wolkjes lekker schijnen, dus konden we nog wel even een kort bezoek aan de Mortelse toren brengen.

Rond half vier zijn we naar de toren gereden en eenmaal weer op het veld zag ik een valk op de onderste ring zitten. Met de scoop was duidelijk te zien dat het Pa was die zat te eten. Wat ie zat te eten konden we niet zien. Gerrit komt ons gezelschap houden en weet te vertellen dat er op de bovenste lamp achterzijde een volwassen valk zit, waarschijnlijk S2. Nou, dat moest dan wel want Pa zat op de onderste ring te bikken. We hebben nog een tijdje daar gezeten en koffie gedronken. Het waaide wel ontzettend hard, zo hard dat een bekertje met nog wat koffie gewoon weg waaide. Gerrit gaat naar huis en wij wandelen met scoop naar het veld aan de achterzijde. Inderdaad, daar zit S2 op de bovenste lamp en met scoop was te zien dat ze een rode vlek had op haar buik. Mevrouw had dus nog niet zo lang geleden gegeten. Zou het de prooi zijn geweest waar Pa nu mee bezig was. S2 had genoeg, haar buikje zat vol en daarna mag Pa de rest oppeuzelen, wie zal het zeggen. S2 zat daar op de lamp dus uit te buiken en regelmatig zat ze met haar ogen dicht, terwijl de harde wind haar verenpak danig in de war bracht. Het is toch allemaal maar gek, eerst zien we deze dame een hele tijd niet en afgelopen donderdag was ze ineens weer aanwezig en nu hebben we haar weer elke dag gezien.

We geloofden het wel op het veld en zijn weer teruggewandeld. Aan de voorzijde was geen Pa meer te zien op de onderste ring, hij zal zijn bordje wel leeg gehad hebben. Waar was Pa? Ik hoefde niet lang te zoeken en had hem zo gevonden. Net als S2 zat Pa op de bovenste lamp uit te buiken, de linkse lamp. Nu er van deze valken geen actie meer te verwachten viel zijn we maar gegaan, er was toch niemand anders thuis.

Sinds woensdagmorgen heb ik geen jonge valken meer gezien en ik vrees dan ook dat ze vertrokken zijn. Als de kids vanmiddag thuis waren geweest dan hadden we ze, denk ik wel gezien toen Pa zat te eten. Jonge valken kunnen tenslotte als de beste bedelen voor voedsel. Ik ben dus benieuwd of ik deze week nog een jonge valk ga zien, ik ben bang van niet. Misschien dat we morgenvroeg een keertje gaan kijken, niet rond een uur of negen maar zo rond de klok van zes, dat is dus vroeg opstaan.

Na onze thuiskomst hebben we het verhaal van Jumper gelezen. Onze gedachte lijken toch te kloppen, Pa mocht, nadat S2 haar buik vol had, het restant van de prooi opeten.

Onderstaande foto's heb ik gisteren gemaakt van een vlinder op de bramenstruiken,

We zijn dus vanmorgen heel vroeg opgestaan, koffie gezet en broodjes gemaakt en richting toren gereden. Om 5.55 uur arriveren we op het bekende spottersveld en een blik op de toren laat ons één valk zien, op de bovenste lamp aan de voorzijde. Onze spulletjes worden uitgeladen en een blik door de scoop zegt ons dat het Pa is die daar op de lamp zit. Je zou bijna gaan zeggen: "Wie anders". We zoeken de rest van de toren af maar kunnen geen valk ontdekken. We vrezen het ergste voor deze ochtend. En dan is daar ineens S2, ze vliegt en zweeft rond de toren. Tijdens die zweefvluchten kunnen we haar goed bekijken en we kunnen geen verdere "veeruitval" aan haar vleugels of staart zien. Er is alleen de ontbrekende pen in het midden van haar linkervleugel te zien, maar die mist ze al lange tijd. De afgebroken pen in de rechtervleugel kunnen we niet zien, dat kan eigenlijk ook pas als ze recht boven je vliegt. S2 vliegt en zweeft een paar rondjes rond de toren en krijgt dan toch maar gezelschap van Pa. Samen vliegen ze nog wat rond om vervolgens richting nestkast te gaan. Pa verdwijnt in de kast en S2 gaat op het rooster zitten en gakt wat naar Pa. Ze zit er maar even, vliegt weg, maakt nog een rondje en verdwijnt naar de achterzijde, waarschijnlijk de bovenste lamp. Na een minuut of 5 komt Pa de kast uit en neemt plaats op het rooster. Hij heeft daar zeker een minuut of 10 gezeten om daarna op de lamp aan de rechterzijde te gaan zitten. Daar heeft ie echter niet lang gezeten, schijnbaar zit die lamp aan die zijde toch niet zo fijn. Pa vliegt op en kiest dan gewoon weer voor de bovenste lamp aan de voorzijde.

Het spul zat weer en bleef helaas ook weer zitten, dus mooi tijd om een wandeling te gaan maken. De spullen werden weer opgeruimd en we zijn gaan wandelen, Mieke, die ons al even gezelschap hield hebben we alleen op het veld achtergelaten. Gelukkig vond ze het niet erg. Op het veld aan de achterzijde werd ons vermoeden bevestigd, S2 zat daar op de bovenste lamp. We zijn via de Snelle Loop naar de verharde weg gewandeld en via het brede zandpad het bos weer in. We hebben daarna de Esperloop gevolgd tot aan de Snelle Loop en zijn via die kant van de Loop teruggewandeld. Vanaf het veld aan de andere kant van de Loop zagen we S2 nog steeds zitten op de lamp achterzijde en ontdekten we een valk op de onderste ring geheel links. Wie dat was, was vanaf die afstand dus niet te zien, maar het vermoeden was dat het Pa wel zou zijn. We wandelen verder, steken het brugje over en lopen langs de Loop richting ons veldje terug.

Terug op het veld zien we Pa niet meer op de lamp zitten en we vermoeden nu dus echt dat hij de valk is die we zojuist hebben gezien op de onderste ring. Tijdens onze wandeling hebben we dus een groot gedeelte van de toren kunnen zien en door de grotere afstand wat verder op de ringen kunnen kijken en geen andere valk gezien dan Pa en S2. Ons vermoeden dat de kids vertrokken zijn wordt toch steeds groter. Zeker ook omdat we vanmorgen mail kregen van Bert en hij was zaterdagavond en gisteravond bij de toren. Gisteravond heeft hij wat foto's gemaakt van een etende Pa en S2 en er waren geen kids te bekennen. Zijn foto's staan op onze site, of klik hier.

We zijn na onze wandeling nog tot 9.20 uur gebleven en hebben helaas niets meer gezien. Na een bezoek van 3,5 uur vonden we het wel welletjes en zijn we naar huis gegaan. Maar eerst moest er nog even gestopt worden op het zandpad en hebben we met de scoop kunnen zien dat het inderdaad Pa was die daar op de onderste ring zat te slapen. Met deze wetenschap zijn we gegaan, jammer dat we niet meer hebben gezien. We willen wel maar krijgen het helaas niet (meer) te zien.

Gistermorgen hadden we een lang bezoek gebracht aan de toren, zie verslag van maandag. s Avonds konden we het toch weer niet laten om nog even een bliksembezoekje te brengen. Het bezoekje duurde toch wat langer als voorzien.

Gisteravond lag het in de bedoeling om toch even te gaan, echter het regende dat het goot. We hadden Daphne op stal afgezet, een boodschap gedaan en nog steeds regen. Dan nog maar even naar stal en gelukkig werd het droog en konden we even langs de toren gaan om te kijken of er enige verandering in de positie van Pa en S2 waar te nemen viel. Bij aankomst was er alleen de auto van Gerrit en een blik op de toren was erg teleurstellend, geen valk te zien. Dan maar even naar de achterzijde wandelen om daar te kijken of er iemand thuis was. Langs de Loop komen we Gerrit tegen die van het veld aan de achterzijde komt. Hij weet ons te melden dat er op de bovenste lamp achterzijde en de linkerzijde (vanaf de achterkant gezien) valken zitten, volwassen valken. Dan maar even vlug het bos in om te kijken wie er op de lamp aan de achterzijde zit. Het is een forse valk dus zal dit wel S2 zijn. Inmiddels weet je wel aan de verhoudingen met het raam en de lamp wie het is als ze daar zitten, tenminste of het S2 is of niet. We hebben nog even wat bijgepraat en we wilden weer naar huis gaan. Op het zandpad zijn we gestopt om met scoop te kijken wie er op de lamp aan die kant zat. Het was overduidelijk Pa. Terwijl wij daar staan vliegt S2 weg en even later volgt Pa haar. We gingen dus niet naar huis maar weer terug naar het spottersveldje. Als wij weer bij het veld zijn zijn de valken weer op de toren, eentje op het rooster en eentje ergens aan de achterkant. De valk van de achterzijde besloot weer een rondje te vliegen en het was duidelijk te zien dat het S2 was dus de valk op het rooster moest wel Pa zijn. Ook Pa vliegt op en beide verdwijnen weer uit ons zicht. Geen valk te zien dus dan kun je weer over van alles en nog wat bijkletsen totdat er weer een valk rondvliegt en aan de rechterkant op de onderste ring gaat zitten. Precies op de plek waar zondag de prooi werd verorberd. Door de scoop was te zien dat het Pa was die daar wat op en neer huppelde, misschien wel op zoek naar een nog eetbaar restje van de prooi van zondag, wie zal het zeggen. Pa verdwijnt en even later zien we een valk weer naar de onderste ring vliegen, we twijfelden wat het was, een jonge of een volwassen. Piet is toen maar het zandpad op gegaan om daar erachter te komen dat het Pa was. Met die wetenschap zijn we gegaan, Daphne belde dat ze opgehaald wilde worden. Gerrit is gebleven maar hij zal wel niet veel bijzonders meer hebben gezien anders hadden we het wel gehoord van hem, toch.

Inmiddels zijn we weer thuis en komt er mail van Bert Mulder. Bert is afgelopen week in Engeland geweest. Hij heeft daar bezoeken gebracht aan de RAF Fairford, RIAT 2007, de grootste (militaire) vliegshow ter wereld en aan The Hawk Conservancy Trust in Andover Hampshire. De mail bestond uit een kleine honderd prachtige foto's van verschillende roofvogels en nog een aantal schitterende foto's van de vliegshow. Dat Bert schitterende foto's kon maken wisten we al, maar er zitten er nu een aantal bij waarvan ik zeg, hoe krijg je ze gemaakt! Op mijn site staan al de foto's van de valken die Bert zaterdag en zondagavond gemaakt heeft. De foto's die we gisteravond binnen hebben gekregen staan er inmiddels ook op. Onderstaand al één van de vele mooie foto's.

Vanmiddag zijn we nog even bij de toren geweest. Aan de achterzijde zijn we op de verharde weg gestopt en hebben met verrekijker de toren afgezocht. Piet dacht een valk te zien maar om dit zeker te weten moest de scoop te voorschijn gehaald worden. Met scoop bleek het geen valk te zijn maar een paar meter verder bleek wel een valk te zitten. Wie was vanaf dat punt echt niet te zien. We zijn verder gereden tot de boerderij op de hoek van het zandpad en hebben daar gekeken. Ook vanaf hier niet te zien wie het was. Nu zat die valk ook wel op een punt wat je moeilijk kon zien. Tussen de tweede en de derde ring zit aan die kant een soort gsm antenne, vanaf deze antenne loopt bekabeling naar de toren toe en deze gaat tegen de beton verder naar de achterzijde het hoekje om, waar de bekabeling naar binnen gaat. Moeilijk hè. Nou, op deze bekabeling langs de beton zat onze valk. We zijn verder het zandpad opgelopen en hebben een stukje voor de pauwen nog eens gekeken en het leek een jonge valk te zijn. Ik was natuurlijk helemaal blij, eindelijk weer een jonge gezien, maar echt zeker was ik niet. We pakken de spulletjes weer en rijden verder naar het veldje. Komen we de hoek om en in de verte zien we nog net Cloud wegrijden en een fietser, we dachten dat dat Sazoe was. Jammer, we waren net 5 minuten te laat. Op het veld konden we met moeite Pa ontdekken, die zat namelijk ook al helemaal verstopt. Tussen de onderste ring en de tweede ring zit een horizontale antenne, ik zeg altijd de harkantenne en helemaal tegen de toren aan zat Pa, te schuilen tegen de harde wind. Hier was geen twijfel mogelijk, dit was Pa. We zoeken verder en zien op de vensterbank van het bovenste raampje aan de linkerzijde ook al een valk zitten en bij inspectie zijn we er zeker van dat deze valk wel een jonge is.

In ieder geval hebben we drie valken gezien dus was het wel tijd voor de koffie. De valken zaten wel allemaal weggekropen, waarschijnlijk probeerden ze toch wat uit de wind te gaan zitten. ook de hooglanders op het veld lagen langs de loop zodat ze wat minder in de wind lagen. Heel even zien we een valk opvliegen en deze verdwijnt aan de achterkant, wie het was geen idee. Het duurt niet lang of Lambert en Marianne komen langs. Piet is nog naar het zandpad gewandeld om te kijken of de valk aan die zijde er nog zat, niet dus. Op de terugweg ziet hij een vogeltje in een boom maar wat voor één mag Joost weten. Dat werd dus zoeken in het boekje, heel even maar, de eerste regendruppels kwamen al weer naar beneden. Dat werd spulletjes pakken en schuilen. Lambert en eega zijn maar naar huis gegaan en het duurde niet lang of wij moesten ook vlug worden. Op de terugweg naar huis hebben we noodweer gehad, echt noodweer.

Bij de toren heb ik nog geprobeerd wat foto's te maken door de scoop, wat dus niet echt lukt als je dit uit de losse hand moet doen, de foto's zijn niet echt scherp. Bij het zien van de foto's begon ik toch weer te twijfelen wie het nu was die we als eerste zagen, die vanaf het zandpad aan de linkse kant van de toren. Als ik zo de foto's bekijk heb ik toch eerder het vermoeden dat het S2 was die daar zat en niet een jonge valk. Dus wie deze valk was laat ik in het midden, maar de anderen waren met zekerheid Pa en een jong.

Voor degene die vandaag voor het eerst lezen, ik heb vanmorgen ook al een stukje geschreven met daarin een verwijzing naar de mooie foto's van Bert Mulder. (zie bericht hieronder)

Dinsdagavond zijn we toch weer even bij de toren geweest. Piet uit Lieshout en Mieke wisten ons te vertellen dat er 3 valken aanwezig waren. S2 zat op de bovenste ring, een jong op de onderste ring en Pa op de lamp. Mooi, de jonge valk was er nog steeds. De valken bleven zitten waar ze zaten en het zag ernaar uit dat het weer een saaie avond zou worden. Mooi tijd om met Piet uit Lieshout uit te zoeken welk vogeltje Piet 's middags had gezien. Ze kwamen tot de slotsom dat het de boomkruiper moet zijn geweest. We zitten en staan daar op het veld te wachten tot er iets gaat gebeuren en gelukkig voor ons gebeurde er ook nog wat. Ineens uit het niets komt er een valk aanvliegen. Vlug kijken op de toren en we zien de rest nog gewoon zitten. De vliegende valk was dus nummer 4. Valk vliegt wat rond de toren en wij zijn blij, heel blij. Maar helaas deze valk verdween weer net zo snel als dat ie gekomen was en terwijl die valk weer wegvliegt, vliegt S2 ook weg. De vierde valk vliegt in zuidwestelijke richting weg en S2 meer in zuidoostelijke richting. Beide valken zijn niet meer teruggekeerd, tenminste niet in de tijd dat wij nog bij de toren waren.

Gisteren zijn we maar weer eens gaan kijken bij Albert Loomans, de valkenier waar ik vorig jaar een slechtvalk van dichtbij heb gezien en die zelfs op mijn arm heb gehad. De valk had vorig jaar nog een juvenielkleed en we waren toch wel benieuwd hoe de valk er nu uit zou zien. En we wilden wel eens de Andescondor zien die Loomans nu in zijn bezit heeft. De Andescondor is de grootste vogel ter wereld en heeft een spanwijdte van maar liefst 3,8 meter. En het is een gigantische vogel, we waren onder de indruk. Poten die groter zijn als mensenhanden, een snavel waar je liever niet met je vingers tussen zit en vleugels waar je U tegen zegt. En zo'n gigantische vogel, hij weegt 18 kg., kan nog vliegen ook, terwijl ik, toen ik hem zag daar zo mijn twijfels over had.

De slechtvalk was inderdaad veel veranderd en deed Piet denken aan S2, ze zijn beide even oud. Al wel een volwassen kleed maar nog steeds wat gedruppeld boven op de borst en de veren op de borst zijn nog niet helemaal wit. Het was toch weer de moeite waard. Gisteravond hebben we nog een bliksembezoek aan de toren gebracht en hebben alleen Pa en S2 kunnen ontdekken.

Van Bert Mulder hebben we nog een aantal mooie foto's gekregen die hij in Engeland gemaakt heeft en deze staan inmiddels ook op mijn site. Kijk hier voor deze mooie foto's.

Ook heb ik weer een aantal foto's gekregen van de jonge zeemeeuwen, die groeien dus ook als kool en zijn nu net zo groot als hun Ma. Er viel me wel iets op bij het zien van die foto's. Ma meeuw is wit en de jonkies hebben donkere donsveren, terwijl de valken donker zijn en hun jonge witte donsveren hebben. Precies omgekeerd dus. De laatste foto's van de zeemeeuwtjes staan hier.

De dag van gisteren en de dag van vandaag hebben het nodige schrijfvoer opgeleverd, ik zal proberen er geen ellenlang verhaal van te maken, maar beloven kan ik niets. Weer een aantal mooie dingen meegemaakt en iets leuks te weten gekomen. Zo hebben we gistermiddag nog een paar foto's van ons bezoek aan Loomans op de site gezet, zie valkenier Loomans 2007 of klik hier.

Gisteravond (donderdag) zijn we 's avonds naar de toren gegaan. We wisten van Bert dat hij zou komen en we hadden hem het afgelopen weekend al misgelopen dus gisteravond waren wij van de partij. Op en rond de toren was het eigenlijk maar weer een saaie boel, wat de valken betreft dan. Alleen één van de kids was thuis, tenminste van wat wij konden zien en die zat lekker op de bovenste lamp voorzijde. Maar met Bert hadden we stof genoeg om over te praten. Over foto's dus, en zijn trip naar Engeland en een andere techniek van foto's maken wat ik zeker ga proberen als het valkenseizoen voorbij is. Ik heb ook even mogen proeven aan een telelens van 500 mm. op mijn camera en met mijn digitale SLR heb je dan eigenlijk een lens op je camera van 800 mm. Wow, dan komt alles toch akelig dichtbij, alleen jammer dat het al wat later op de avond was en daarbij ook nog eens zwaarbewolkt, geen ideaal weer om mooie foto's te maken. Het weer liet later echt te wensen over en de jonge valk geloofde het ook wel. Tegen tienen zijn we naar huis gegaan, inmiddels regende het al en toen we naar huis reden was het weer goed raak ofwel het was weer noodweer.

Gisteravond kreeg ik mail van Nicole uit België, Deca op het forum. Nicole volgt de valken al vanaf het eerste seizoen en het afgelopen jaar heb ik regelmatig via mail contact met haar. Gisteren schreef ze me dat ze S2 achterna wilde komen, maar ik hoefde niet bang te zijn, zij zou 's avonds weer netjes naar huis gaan. Vandaag dus naar de toren, samen met Piet en Menno. Bij aankomst was de familie al aanwezig, Nicole, met haar dochter, schoonzoon en haar kleinkinderen. Ook Kuiko was er al en had Nicole al wegwijs gemaakt waar Pa zat, precies, op de bovenste lamp voorzijde. Gelukkig toch iemand van de familie valk thuis, tenminste aan de voorzijde. We zijn uiteraard nog naar de achterkant gelopen en daar zat S2, bovenop haar vaste stekkie, die bovenste lamp. Ook al heeft Nicole, net zoals zo velen S2 vervloekt, het deed haar zeker wel wat om haar landgenote daar op die lamp te zien zitten. Op de terugweg lonkte een openstaande poort om toch even een rondje om de toren te maken, een echt rondje dus en voor Piet en mij de gelegenheid om naar braakballen te zoeken. We dachten er dus geen te vinden, maar er lagen er genoeg. Weliswaar door de regen vastgeplakt aan de grond, maar redelijk te verwijderen. De mooiste die ik heb bewaar ik en de rest ga ik nog uitpluizen, ik ben benieuwd wat ik daarin allemaal ga vinden.

Terug op het veld lieten Pa en S2 onze bezoekers niet voor niets daar zitten. S2 vond het aan de achterzijde wel welletjes en komt naar de voorzijde om Pa van de lamp te jagen om daar vervolgens zelf op te gaan zitten. Pa vliegt weg en na een paar rondjes boven het bos gaat ie maar op de onderste ring zitten bij de rechterschotel, gelukkig nog net in ons zicht. Kuiko keert huiswaarts en het is vaak zo bij de toren, of je komt te laat of gaat net te vroeg. Kuiko ging dus net te vroeg weg. Terwijl Pa op de ring zit en S2 op de lamp zien we ineens de twee kids boven de toren vliegen. Samen, dicht bij elkaar zweven ze recht boven het dak. Eentje gaat even op de dakrand zitten en de ander wil op de hoge mast gaan zitten maar besluit om toch maar te blijven zweven. Die op de dakrand zat vliegt ook weer op en samen zweven de kids nog heel even boven de toren om vervolgens te verdwijnen. Waar ze zijn gebleven weet ik niet, Menno is nog naar de achterzijde gelopen en heeft niets kunnen zien dus ga ik ervan uit dat ze samen op het dak zijn geland. Niet lang nadat de kids zich hadden laten zien komt Jumper aan, ik zei het al, of je bent te vroeg weg of te laat op het veld, Jumper was dus net te laat.

Pa vond het randje van de onderste ring schijnbaar niet meer leuk en verhuisde naar de andere kant van de onderste ring op een plek tegen de toren aan, vanaf het veld zie je dan alleen maar zijn koppie.

Nicole wilde nog gaan eten bij Grotels Hof en ze stond erop dat wij meegingen. Het was lekker en reuze gezellig en daarna zijn we weer terug gegaan naar de toren. Pa zat nog op dezelfde plek en S2 was verhuisd naar de linkse lamp. De kids hebben we helaas niets meer gezien. Nog even hadden we hoop op wat meer actie toen S2 wegvloog richting het zuiden. We hoopten dat ze nog terug zou komen met een duif en dat ze die ergens in ons zicht zou gaan zitten plukken en dat dan de kids zich nog zouden laten zien. Mooie gedachten, helaas was de werkelijkheid anders, we hebben S2 niet meer gezien.

Het was een schitterende dag waarop we alle leden van de familie valk hebben gezien. Gisteravond kreeg ik ook nog mail van Peter van Geneijgen met daarin een leuk en interessant weetje maar daarover de volgende keer meer.

Gisteren meldde ik al dat ik van Peter een mail had gekregen met voor jullie een leuke weetje. Een aantal dagen geleden meldde Verona dat de jonge uit 2005, P4 en P5 ofwel May en June in Polen gespot waren. Ik twijfelde hieraan omdat ik wel ooit heb gehoord, ik dacht zelfs van Peter, dat er een valk die in Nederland geringd is, in Polen is gezien. Ik moest Peter toch mailen dus vroeg ik hem gelijk naar de Nederlandse valk in Polen. Hoe zit het nu? Dat P4 en/of P5 in Polen zijn gezien is hem onbekend en daar heeft ie ook grote twijfels bij of dat wel zo is. Maar er woont wel een valk in Polen die in 2000 op de Maasvlakte door Peter is geringd. Deze valk, een wijfje, broedt al een aantal jaren in Wloclawek en er is zelfs een website met webcambeelden van dat nest. De site laat live beelden zien als ook campics van de afgelopen weken. Voor deze site klik hier.

Vanmiddag zijn we toch weer even bij de toren in de Mortel geweest. We zien wel de auto van Lambert, maar zelf is ie nergens te bekennen. Op de toren zien we alleen Pa zitten, half verstopt op de onderste ring, hetzelfde plekje als waar hij gisteren zat toen wij naar huis gingen. Geen activiteiten van de valken, dus had ik even de tijd om een foto te maken van de aangespieste wesp. Het blijft een heel apart gezicht en dat moest dus vastgelegd worden.

Gerrit komt ook even langs en Kuiko volgt in zijn spoor. Kuiko vertelt ons dat er toch iemand meer thuis is dan alleen Pa, S2 zit inmiddels op de bekende bovenste lamp voorzijde, eigenlijk op Pa zijn stekkie. Nou, dan is ze daar vast en zeker gaan zitten toen ik bezig was met foto's maken. Gelukkig voor ons lieten andere vogeltjes zich veelvuldig zien en horen, hadden we tenminste nog iets te doen. Het was druk met andere vogeltjes en we hebben ook heel wat gezien; geelgorsje, ringmus, koolmeesje en de bonte vliegenvanger en vele anderen niet gezien maar wel gehoord, zoals de groene specht. Lambert, inmiddels ook aanwezig, maakt aanstalten om naar huis te gaan en ineens zijn daar op het veld, achter de Loop twee reeën te zien, lopende in de richting van het bos bij het spotterveld. Eigenlijk wilden ze daar de Loop oversteken maar iets hield ze tegen en ze gaan weer terug van waar ze gekomen waren. Het blijft altijd een mooi gezicht, zeker als het een hinde met haar jong is. Helaas had ik voor de wesp een andere lens op mijn camera gezet en deze lens liet nu te wensen over, maar ja, je kunt niet overal een mooie foto van hebben. Ik heb er wel gemaakt maar moest er wel behoorlijk in knippen om de reeën goed te kunnen zien. We zijn nog even gebleven maar hebben Kuiko uiteindelijk alleen gelaten met de woorden, dat als wij naar huis gaan hij vast en zeker nog wel wat te zien krijgt van de valken. Ik las zojuist dat het inderdaad weer zo is gegaan, typisch.

Het valkenseizoen begint toch aardig op zijn einde te lopen. De jonge valken zijn niet meer veel thuis en Pa en S2 zitten maar te zitten op hun favoriete stekjes. Ze doen wat een roofvogel hoort te doen, jagen als je honger hebt, je prooi plukken en opeten en dan uitbuiken. Helaas zien we in de Mortel alleen het uitbuiken nog maar en daar is weinig aan te zien. Piet zijn vakantie zit erop dus een dagelijks bezoek zullen we nu wel niet meer gaan brengen aan de familie Valk. De bezoekjes zullen tot een paar per week teruggebracht worden en dan maar hopen dat we, als we daar dan zijn, ook nog iets zien. Dus van mijn zijde geen dagelijkse berichten meer, maar als ik ben geweest zal ik nog wel schrijven over wat ik wel of niet heb gezien.

Afgelopen week zijn we drie keer bij de toren geweest en het was drie keer niks. De valken lieten ons behoorlijk in de steek en we mochten van geluk spreken als we er al eentje zagen. Gelukkig dat alle drie de avonden er toch iets gebeurde zodat we toch niet voor niets waren gekomen.

Woensdagavond zijn we bij de toren geweest. Vorig jaar was ik bij de toren in gezelschap van Diane en Walter. Die avond verraste ze me met champagne om op de goede afloop en het einde van het seizoen te toosten. Heel bijzonder en origineel. Het leek er dit jaar op dat de champagne in de koelkast kon blijven staan. Uiteindelijk is het kwartje bij S2 toch gevallen en zijn de twee overgebleven jonkies groot geworden. Diane en Walter vonden toch, ondanks Kleintje en Ma, dat we op Dikkie en Tweetje wel een glaasje konden drinken. De zomer in Nederland wilde niet echt maar afgelopen woensdag was het lekker weer dus kon de champagne ontkurkt worden. Bij aankomst konden we op de toren niets ontdekken maar Piet zette toch de scoop maar op, gericht op de bovenste lamp aan de voorzijde, voor het geval dat. Even na ons arriveerde Diane en Walter en zonder dat we het gemerkt hadden was ook S2 gearriveerd en had plaatsgenomen op........de bovenste lamp voorzijde. Zo voorspelbaar zijn dus de valken de laatste tijd. Op het spottersveld zijn inmiddels ook Mieke en Sazoe gearriveerd en bij de toren nog een valk. Geen slechtvalk maar een torenvalk en die heeft lang boven het dak gezweefd. Niet alleen gezweefd maar deze valk probeerde ook op de hoge mast te gaan zitten. Probeerde want of ie nu niet wilde of dat ie niet wist hoe het moest, torenvalkje heeft niet op die mast gezeten. Nu dat niet lukte probeerde valkje maar wat anders, boven de toren gaan hangen en dan ineens een snoekduik maken richting het dak. Alsof daar op bijna 130 meter hoogte muizen rondlopen. Deze torenvalk is toch een klein halfuurtje bezig geweest om daarna zijn heil (muizen) toch maar ergens anders te gaan zoeken. Nu was er ook tijd om de champagne te ontkurken en een toost uit te brengen op onze twee jonge slechtvalken, tegen alle verwachting in zijn ze groot geworden en laten we hopen dat ze nog een lang en gezond leven tegemoet mogen zien, toch. De champagne smaakte goed, het weer was goed en de avond was gezellig.

Vrijdagavond maar weer eens naar de toren gegaan. We gaan dan wel maar eigenlijk weten we dan al wel dat we weinig of geen valk te zien zullen krijgen. Op het veld was Piet uit Lieshout aanwezig en die vertelde heel leuk dat S2 op de bovenste lamp zat. We kijken naar de lamp en zien niets, tenminste geen valk. Zat er woensdag ineens een valk op de lamp, nu zat er ineens geen valk meer op de lamp. S2 was vertrokken en we hebben niemand meer gezien. Maar dat was helemaal niet erg, de familie hooglander was in grote getale aanwezig en ze kwamen ons echt gezelschap houden. Er was zelfs een hooglander die het gras op ons veldje toch lekkerder vond als het gras wat op hun veld groeide. Meneer stoeide wat met zijn horens en wist zo tussen de prikkeldraad te komen en deed zich vervolgens te goed aan het heerlijke groene gras op ons veldje. De 5 jonge hooglandertjes hadden er ook zin in die avond. Het jonge spul holde van hot naar her en kriskras door hun grotere soortgenoten door. Geweldig om te zien. Een aanstaande moeder hooglander stond op een meter of vier van ons veld en heeft lange tijd ons aan staan te staren. De moeder in spé stond al behoorlijk te puffen en een blik op haar uiers vertelde me dat het niet lang meer zou duren voor haar kalfje geboren zou worden.

Piet uit Lieshout pakt zijn videoapparatuur en ik vroeg me al af wat ie wilde gaan filmen. Maar hij ging niet filmen hij wilde me vol trots zijn video van de vos laten zien. Het was hem gelukt en hij had me beloofd dat ik het mocht zien. Het was mooi, heel erg mooi. Voor Piet was het ook de eerste keer dat het hem gelukt was dit mooie beest op film vast te leggen. De hooglanders vertrokken en na een toch hele mooie avond, helaas zonder valken zijn wij ook maar vertrokken.

Gisteravond was het niet de bedoeling om te gaan. Maar een mailtje van Bert veranderde onze plannen en zo brachten wij de hele zaterdagavond door op en rondom de toren. Bert wilde komen om foto's te maken. Foto's voor een filmpje waarin het lijkt alsof je op het spotterveld staat en je gewoon rond kunt kijken. Bij onze aankomst zat S2 op haar stekkie op de toren en verder konden we geen valk ontdekken. Bert was er nog niet dus had ik nog even tijd om wat bramen te plukken, tenminste dat dacht ik. Bramen genoeg, alleen geen zwarte, was ook niet erg, Bert was er inmiddels. De spullen voor de foto's werden gepakt en neergezet en om zulke foto's te maken heb je toch wel wat meer nodig als een alledaags statiefje. Een extra stuk op je statief om ervoor te zorgen dat de foto's die je horizontaal maakt allemaal op dezelfde hoogte zijn en nog een ander ding om de foto's naar beneden en boven te kunnen maken. Al met al een heel precies en secuur werkje. Terwijl Bert daarmee bezig was kreeg ik even zijn Fish-Eye te leen om wat foto's te maken. Ik ben naar het achterveld gelopen om daar wat plaatjes te schieten. Jammer dat het al wat later was en de zon niet meer op het veld scheen. Maar je krijgt hele leuke foto's zo.

Maar de mooiste maakte ik toch van Menno. Die was samen met Daphne onderweg naar het spottersveld en ik liep ze in het bos tegen het lijf. Hij wist dus niet dat ik die lens erop had zitten en voor de gein kwam ie recht voor mijn camera staan. Leuke gezichtjes krijg je dan, helaas, hij vermoord me als ik die foto plaats, dus......doe ik het maar niet. We hebben nog lang na staan te praten op het veld en zijn uiteindelijk tegen elf uur naar huis gegaan. Voor ons een reistijd van goed 10 minuten, voor Bert 2,5 uur! Terwijl wij instapten zat S2 nog steeds op de lamp, hoogstwaarschijnlijk al in een diepe slaap. Ik hoop dat de foto's voor dat filmpje goed gelukt zijn en dat Bert er iets moois van kan maken. Ben benieuwd.

De tijd dat mensen afscheid gaan nemen van de toren is in volle gang. Vandaag was Harry aan de beurt. Dus ik naar de toren toe.Helaas heb ik vanmiddag geen valk gezien, was niet zo erg, hadden we, samen met Sazoe en Kuiko tenminste tijd om nog even in sneltreinvaart het afgelopen seizoen door te nemen, terwijl Lambert met Roosje en Sonate een wandeling over de Grootelse Hei maakte. Dus eigenlijk valt er over vanmiddag weinig te melden.

In mijn vorige verslag heb ik al melding gemaakt dat Bert bezig was met een virtuele rondleiding vanaf het spotterveld aan de Hemelsbleekweg in de Mortel. De foto's waren gelukt en Bert is afgelopen week heel druk geweest met het maken ervan. Piet heeft er nog een verhaal bijgemaakt en vanaf nu is dit mooie en unieke filmpje op mijn site te zien. Klik hier of op bovenstaande foto om in de virtuele wereld van het spotterveld te komen. Lees, kijk en geniet.

Sinds het laatste schrijven hier, gebeurde er eigenlijk met de valken niet heel veel meer, tenminste te weinig om er nog iets zinnigs over te schrijven. Het spul was of weg of zat thuis op een lamp uit te buiken. Kids heb ik geen meer gezien, dus al bij al weinig nieuws onder de zon.

Vorige week besloot ik maar weer eens een bezoekje aan de toren te brengen, meer om koffie te drinken en bij te kletsen met Sazoe, Roosje en Anita en later volgde nog Kuiko en mijn "koffiemaatje" uit Bakel. Het werd echter niet alleen koffiedrinken en kletsen. Er werd gewerkt op de toren. Nu wordt er wel vaker gewerkt maar deze keer was het toch anders, er werd echt gewerkt, of beter gezegd, er werd gesloopt. Het interieur van de ringen waar onze valken zo dankbaar gebruik van maakten werd weggehaald.

De schotels voor de KPN en de stoel, het verstopplekje en voorraadkast voor de valken. Als ik dat zo zie dan blijf ik dus niet zitten en ik ben maar eens naar de toren gewandeld voor wat uitleg. Alle schotels zullen worden verwijderd omdat deze niet meer in het gebruik zijn en omdat de KPN geen eigenaar meer is van de toren moesten ze nu gaan betalen omdat de schotels daar stonden, zeg maar staangeld gaan betalen. Dat doe je dus niet dus ruim je dat spul op, simpel toch.

Het weghalen van de schotels geeft de toren een heel ander aanzicht en dat wilde ik dus wel vastleggen. Afgelopen vrijdag brachten we dus weer een bezoek aan de toren. Er werden weer foto's genomen en ook de mensen die bezig waren met de werkzaamheden werden weer met een bezoek vereerd. Je loopt dan daar wat rond, maakt een praatje, vraagt het een en ander en uiteindelijk ga je dan nog met een souvenir weer weg, tenminste in ruil voor Bossche Bollen.

Uiteraard vertel je dan over de valken, het verhaal van Ma en S2, de kids en alles wat daarbij hoort. Het was tevens mijn kans om te vragen of ze wilden kijken naar eventuele resten van Ma of misschien haar ring. En uiteraard laat ik dan de kans niet voorbij gaan om te vragen of ik soms een keertje nog mee naar boven mag.

Vanmiddag ben ik met Piet weer naar de toren geweest met het beloofde gebak, helaas voor de jongens geen Bossche Bollen maar wel een lekkere appeltaart. Er waren sinds vrijdagmiddag weer wat schotels weggehaald. Er werd nu gewerkt op de bovenste ring. De schotels die op de andere ringen stonden liet men via een kabel naar beneden zakken en werden op de begane grond gesloopt. De schotels die op de bovenste ring staan moet men ook boven slopen en in stukken met de lift naar beneden brengen want via een kabel laten zakken gaat niet, er is boven de bovenste ring namelijk niets waar men de kabel aan vast kan maken.

Het mooie van vanmiddag was dus ons bezoek aan, in en op de toren. Op de bovenste ring heb ik nog foto's gemaakt van de schotels die er nu nog staan maar die de komende dagen ook gesloopt gaan worden. Ook heb ik nog een foto gemaakt van de schotel die wel blijft staan, dit is een gewone schotel die via de satelliet radio 538 ontvangt en doorgeeft. Vanaf het spottersveld lijkt dit maar een klein schoteltje, als je erbij staat is het toch een flinke jonge hoor. Zo ook de schotels die nog op de vierde staan zijn behoorlijk groot, groter als dat je denkt. De hoekige schotel schat ik zeker wel een metertje of 3 hoog. De ringen werden door ons, uiteraard onder begeleiding bezocht en dan mag het dakterras ook niet ontbreken, toch. En eigenlijk was dat wat ik ook heel graag wilde, het dak op om te kijken of er iets van Ma te vinden zou zijn. Met zekerheid kan ik jullie nu mededelen dat we boven op het dak NIETS hebben gevonden van Ma. In de hoeken en langs wat randen lagen botjes en resten van prooien, hoofdzakelijk duiven.

Verder hebben we genoten van het schitterende uitzicht wat we vandaag hadden. Het was helder, heel helder. Het zicht was zeker een kilometer of dertig, o.a. het provinciehuis in Den Bosch was heel goed te zien. We zijn verder niet lang op het dak geweest, er lag tenslotte niets echts interessants en je moet rekening houden met de straling van de antenne. Maar op de bovenste verdieping is nog wel wat ander moois te zien, tenminste als je de monitor die daar staat aan zet. Die werd dus aangezet en voor het eerst sinds lange tijd zag ik weer een vertrouwd beeld, het webcambeeld van de binnencam. Sommige valkenfans zouden het wel willen maar de kast was op wat veren en andere rommel na, helemaal leeg, dus geen broedende S2.

Na het bezoek op de ringen en het dak was het weer tijd voor een bakkie koffie, lekker vers gezet door de jongens, gelukkig wel op de begane grond. Het was een gezellige middag, ik heb de nodige foto's gemaakt, weet inmiddels zeker dat Ma niet op het dak lag en dat er verder door de mensen die aan het werk zijn op de toren, geen gekke dingen op de ringen zijn gevonden. Het enigste wat men tegen is gekomen zijn wat restanten van prooien.

Aanstaande zaterdag is de prijsuitreiking van de fotowedstrijd en als het goed is zal de toren dan helemaal leeg zijn, de grote schotels zullen dan allemaal gesloopt zijn en in stukken op de begane grond in de containers liggen.

Na de geweldige woensdag zijn we donderdag nog even bij de toren geweest. Wat een kort bezoekje zou worden, werd uiteindelijk voor een aantal mensen "het bezoek van het jaar". Op het spottersveld waren aanwezig, Cloud, Mapi, Christell, Rionne, Mariëlle en Sazoe. Er werd koffie gedronken, een appelflap genuttigd, wat tegenwoordig standaard schijnt te zijn maar wel lekker en natuurlijk bijgepraat over van alles en nog wat. De valken lieten zich niet zien, daarentegen werd de toren verder gesloopt en was er daarom genoeg te zien en te horen. Na het natje en droogje zijn we maar even gaan kijken bij de voet van de toren, altijd mooi om wat gesloopte schotels te zien. We raakten aan de praat met de heren "slopers" en er werden geintjes gemaakt over een ritje met de lift naar boven. Het hek of beter gezegd de poort bleef echter dicht. Nu was ik de woensdag een stukje zeil van een schotel vergeten dus vroeg ik de heren of ze het stukje hadden gevonden, Helaas niet, maar in de oranje container lag nog een compleet zeil en dat kon ik wel hebben. Nu vind ik zo'n zeil wel erg groot als aandenken, een stukje was ook wel genoeg. We hadden geluk, de poort ging open en ik kreeg mijn stukje zeil. Maar dat was niet het enige, zonder dat de rest er over na kon denken stonden we met z'n allen in de lift op weg naar de 22e etage. Even later wandelde de bezoekers over de bovenste ring en genoten van het uitzicht, het van dichtbij aanschouwen van de nestkast, een enkel duivenpootje wat nog op de ring lag en vooral van het feit dat ze op de toren waren. Iedereen genoot zichtbaar en als klap op de vuurpijl gingen we nog even 4 trapjes omhoog om de webcambeelden te bekijken. Daarna weer naar beneden en terug naar het spottersveldje. Sazoe was achtergebleven vanwege hoogtevrees maar genoot net zo als de rest. Zo werd deze middag wel heel speciaal voor een aantal bezoekers aan de toren.

Gisteren, zaterdag, stond de prijsuitreiking gepland van de fotowedstrijd. 's Morgens eerst vlug boodschappen doen en daarna spulletjes klaarmaken en richting de toren. Even na twaálven waren we daar en we wisten niet wat we zagen. Het hele spottersveld was rondom versierd met slingers en heel veel ballonnen. Het werk van Mieke en Gerrit uit Eersel. Het was al reuze gezellig en het werd steeds gezelliger. Het veld stroomde vol en na een bakkie was het uiteindelijk tijd om aan de prijsuitreiking te beginnen. Schitterend om te zien hoe Petra met bord bijna een koprol van blijdschap maakte, Yleor vocht tegen de opkomende traantjes en dat Jumper speciaal voor deze middag, de hond van zijn foto had geleend. Helaas Ronald was geveld door de griep en kon er daarom niet bij zijn. Na de uitreiking van de borden en foto's werden Piet en ik door Roosje verrast met een schitterend bord waarop één van de jonge valk staat afgebeeld. Ook Bert werd verrast met een bord, geen bord met een slechtvalk maar met zijn ó zo bekende foto van de secretarisvogel. Daar zaten we met zijn allen, op onze knieën in het lange gras te genieten van de kunstwerken die we zojuist gekregen hadden. Ik was blij dat we ook Roosje als dank iets konden aanbieden. Helaas geen creatief kunstwerk want wat dat betreft heb ik twee linkse handen dus werd de oplossing gezocht in een mooi vogelboek.

Het "officiële" gedeelte zat erop en bij een feest hoort champagne, moet Roosje gedacht hebben. Dus werd er geknald en getoost en de verdere middag verliep zoals je het alleen maar wensen kan, super gezellig. Het ontbrak echt nergens aan, er waren heerlijke dingen te eten, er was van alles te drinken, met of zonder alcohol en daarnaast hadden we ook nog eens prachtig weer. Dat het feest was, was ook de familie Valk niet ontgaan. Zo na het broedseizoen zijn bezoeken aan de toren eigenlijk maar oersaai, de familie is thuis of op pad en als ze thuis zijn zitten ze negen van de tien keer ergens op een lamp uit te buiken. Maar vandaag was het anders, de valken hebben zich uitbundig laten zien en horen. Volgens sommige waren er drie valken, ikzelf heb er maar twee gezien, met zekerheid S2 en Pa. De derde valk heb ik gemist, jammer maar eigenlijk kwam ik vandaag ook niet voor de valken dus heb ik ook niet zo goed opgelet en gekeken. Na heel wat gezellige uurtjes begon iedereen zo zoetjes aan naar huis te gaan en hebben we het veld weer netjes opgeruimd en zijn we naar huis gegaan.

Thuis eerst even wat gegeten en wat foto's bekeken. Piet was zo "slim" geweest om lappy mee te nemen en van iedereen die foto's had gemaakt het kaartje te vragen, konden we de foto's op de site zetten. Leuk hoor, alles bij elkaar waren het 640 foto's. De zaterdagavond werd dus gevuld met foto's uitzoeken en op volgorde zetten. Vooral dat op volgorde zetten viel niet mee. Het is me uiteindelijk gelukt en tegen middernacht stonden er bijna tweehonderd foto's van de geweldige middag op mijn site.

Vandaag eerst maar eens wat andere dingen gedaan, o.a. een kort bezoek aan de toren gebracht, waar S2 op de bovenste lamp rechterzijde zat en Pa nog steeds op de bovenste vensterbank aan de voorkant. Ook maar meteen de buizenpost van Gerrit meegenomen en op het forum gezet. Na het avondeten wilde ik vol goede moed aan dit schrijven beginnen. Ik zet dus lappy aan en check even de mail. Had ik misschien beter na het schrijven van dit verhaal kunnen doen. Kreeg nl. bericht dat men weer de nodige plannen heeft met de toren in de Mortel. Omdat ik toch eerst mijn verhaal wilde schrijven is Piet op onderzoek uit gegaan en heeft het één en ander uit gezocht. Zijn bevindingen staan hier te lezen.

Zojuist terug van een kort bezoekje toren, het blijft maar aan de gang, moest nog even wat lekkers brengen (al voor de 2e x). Dat had ik de heren beloofd om afgelopen vrijdag te doen, toen had ik echter geen tijd dus vanmorgen maar. De poort stond open en er was niemand te zien, ik heb de appelvlaai maar binnen op de tafel gezet en zag daar de foto en het krantenartikel van het nieuwe antennepark liggen. Aangezien Lambert zijn auto er stond met twee fietsen had ik al wel in de gaten dat de foto van Lambert af moest komen. Ik ben maar wat aan de wandel gegaan en in het bos kwam ik erachter dat het op dit moment levensgevaarlijk is in het bos, met die harde wind vallen de eikels met grote aantallen uit de bomen en helaas misten ze niet allemaal mijn hoofd. Ik had beter de veiligheidshelm, die in de toren lag mee kunnen nemen. Op de terugweg kom ik Lambert, Ava en Gina tegen die net terug waren van een bezoek op de toren. De foto en krantenartikel waren inderdaad een mooie binnenkomer. Even wat bijgekletst en vervolgens maar even bij de toren gaan zeggen dat de vlaai van mij was. Er is nl. nog iemand die gebak beloofd had maar zijn belofte niet is nagekomen. Terwijl ik daar sta komt Mieke aanfietsen met verse warme appelflappen. Op mijn vraag ter ere van welke heilige die flappen zijn, zegt ze: "Als ..... het niet doet doe ik het maar, maar vind het niet netjes van ...... en dat zeg ik hem ook nog wel een keertje".

Met Mieke nog nagekletst over afgelopen zaterdag, wat was het een succes, ik zal hier zeker nog lang van nagenieten en daarachter aan, als een supertoetje kwam het bericht van het nieuwe antennepark, geweldig allemaal. Het was en is nog steeds genieten.

Er was vandaag weer eens een afspraak gemaakt om weer eens gezellig te koffieën op het spottersveldje. Op het afgesproken tijdstip van 12.45 uur parkeer ik mijn auto in de berm langs de Hemelsbleekweg. Er waren er nog meer die van stiptheid hielden, Roosje en Cloud. Op het bankje zat Mieke ons al op te wachten. Even later arriveerde Anita, helaas niet stipt maar dat werd door de vingers gezien. We installeren ons op het veldje en krijgen van Cloud een klaagzang, hij was de buurt weer langs geweest voor een verlaat ontbijtje, het ene zaakje was dicht en bij het andere moest ie toch nog wel even geduld hebben, er was een grote groep gasten en het duurde zeker nog wel een half uur voordat ie aan de beurt was. Och arme Cloud toch. Geen nood, ik had koffie bij en een cake, dat smaakt ook wel als ontbijt. Tijdens het eerste bakkie koffie arriveren Zonnevogel en Sazoe. Zonnevogel had haar auto voorzien van een hele mooie felgekleurde gele velg, opvallend. Ze waren te laat maar hadden een, voor deze keer dan, geldig excuus, kapotte band.

Aan koffie hadden we geen gebrek, iedereen had wel een thermoskan bij en we hebben dus ook de nodige bakkies gehad. Er was uiteraard gesprekstof genoeg, het afgelopen weekend kwam uiteraard aan bod en het is misschien gek, maar het "clubje" leek wel hechter als voorheen. Het aantal personen werd even later zelfs nog uitgebreid met Jan, Jonne en Kuiko. Het was een warme bijeenkomst ondanks de maar magere 14 graden en een heiige lucht.

Bij aankomst was de toren leeg, tenminste vanaf onze kant was er geen valk te zien. Na de aankomst van Jan zat S2 op de bekende plek, bovenste lamp voorzijde. Zeker weten S2, zag ie aan de lippenstift. Pa hebben we niet gezien, of die ergens anders op de koffie was weet ik niet, S2 is nog wel een paar keer weggevlogen, waarschijnlijk om Pa te zoeken maar kwam toch iedere keer weer alleen terug.

De verdere middag verliep heel erg gezellig en we hebben wat afgelachen. Ik weet het niet meer allemaal maar we hebben over van alles en nog wat gelachen en als er eenmaal die sfeer hangt heb je maar één woord nodig om met zijn allen weer dubbel te liggen.(voor degene die vanmiddag aanwezig waren, o.a. diepvrieszakjes) Maar om het allemaal opgeschreven te krijgen daar begin ik niet aan, onmogelijk om droge slappe humor op papier te zetten.

De koffie raakte op, Jonne, Jan en Kuiko waren de eerste die het veld verlieten en het achtergebleven groepje heeft het ook niet lang meer gemaakt. Er werd nog wel een afspraak met Roosje gemaakt voor de workshop, en rond 15.45 uur verlieten Roosje, Sazoe, Zonnevogel, Anita en ondergetekende het veldje en lieten Mieke achter zoals we die begroet hadden, alleen op het bankje. Helaas geen foto's gemaakt vanmiddag, ik was mijn toestel vergeten..................uit de auto te pakken.

Na het schitterende weer van gisteren en de boswandeling met Daphne en pony was het ook vanmorgen weer heerlijk weer, de lucht strakblauw en scheen de zon al heerlijk. Tijd om rond de klok van tien uur richting toren te gaan. We waren niet de enigste, de auto van Frank stond er al echter die had de brievenpost van Gerrit uit Eersel nog laten zitten en dus hebben wij die maar mee naar huis genomen. Uiteraard op het veld de toren afgezocht. Het is maar raar zo zonder schotels, je weet eigenlijk niet goed waar je zoeken moet. Nu viel er ook niet veel te zoeken, er was ook niemand thuis. Dan ga je maar aan de wandel. Onder bij de toren maar een foto gemaakt, strakblauwe lucht, gekleurde bladeren en een zilvergrijze toren.

Weer verder het bos ingegaan en bij het brugje over de loop kwamen we deze tegen, zo eentje van kabouter Spillebeen, alleen niet meer helemaal compleet maar dat zorgde er wel voor dat je heel mooi in de paddenstoel kon kijken.

We zijn het brugje over gegaan en hier stonden de hooglanders in het natte gras al lekker te grazen. Het was een schitterend gezicht, richting zon kijkende schitterde het aan alle kanten. Glinsterend gras, glinsterende spinnenwebben, een plaatje om te zien alleen heel moeilijk om dat goed op een foto te krijgen. We zijn verder gelopen richting de Esperloop en dan langs de Esperloop weer helemaal terug naar de Snelle Loop. Ook de vogels hadden er zin in vanmorgen, je hoorde ze overal en je zag links en rechts ook van alles wegvliegen. Ook de eikeltjes die nog aan de bomen zaten vonden het op één plekje langs de Esperloop wel welletjes en toen wij daar stonden vonden ze het massaal tijd om zich te laten vallen. Overal zag je schitterende paddenstoelen en op een plekje langs de Esperloop zagen we tussen het hoge gras een vliegezwam van zeker wel 20 centimeter doorsnee. Niet alleen vliegezwammen kwamen we tegen, nog tig andere soorten.

Eenmaal weer bij de Snelle loop aangekomen zagen we op de bovenste lamp aan de linkerzijde (vanaf de achterkant gezien dus) een valk op de bovenste lamp zitten, wie het was konden we helaas met kijker niet zien. Verder gewandeld langs de Loop weer richting het brugje en bij de dam even staan kijken naar de mooie kleuren van de bomen en naar de opeenhoping van afgevallen bladeren net voor de dam.

Weer terug bij het veld langs de Hemelsbleekweg zijn we nog even naar de paar grote paddestoelen gaan kijken die daar staan. Ook al van die giga dingen, dezelfde maat als die vliegezwam, zeker een centimeter of 20 doorsnede. Mooi om te zien en gelukkig nog niet platgetrapt. Helaas hebben we vanmorgen maar één valk gezien en wie dat was weten we niet. Eigenlijk had ik toch wel gehoopt op enige vliegaktie maar helaas, de valken hadden er geen zin in. Het kan ook wel zo zijn dat we om tien uur eigenlijk al weer te laat waren. Maakt eigenlijk niet veel uit, het was, doordat 's morgens alles nog nat is schitterend in het bos en hebben we heerlijk gewandeld, en daar gingen we eigenlijk ook wel voor.

Vanmorgen zijn we maar weer eens richting toren gegaan. Eens kijken of we een valk zouden zien en om even lekker in het bos te gaan wandelen. We parkeerde onze auto maar vlakbij de toren, is zeker zo makkelijk als je gaat wandelen. Toch eerst maar even kijken of we iets zien zitten op de toren. Op de lampen geen valk te bekennen maar op het rooster van de nestkast zit een valk en even vlug geschat naar de grootte moest dit S2 zijn. Dus toch maar even een stukje richting spotterveldje gelopen en scoopje gepakt om wat zekerheid te krijgen wie daar op het rooster zat. Weer net zoals in het begin van het jaar stonden we met onze scoop in de berm langs de weg en kwamen we tot de conclusie dat het inderdaad S2 was. Terwijl wij daar nog maar net staan komt Pa aanvliegen en gaat op het puntje van de hoge mast zitten.

Het duurt niet lang of Pa vertrekt in noordelijke richting, zo te zien op prooivlucht. We zien hem nog net achter de bomen als een speer naar beneden duiken. Even later keert ie weer terug op het puntje van de hoge mast, de prooivlucht was dus niet succesvol geweest, maar hij werd wel ontvangen door een gakkende S2. Aangezien er nu toch wel wat te beleven viel besloten we om maar naar het spottersveldje te gaan, de boswandeling komt nog wel een ander keertje. We willen aanlopen en weer vliegt Pa weg, deze keer richting het westen. Nu toch maar snel naar het spottersveld want mocht ie met prooi terugkomen dan hebben we tenminste wat beter zicht op de toren. Echter, Pa kwam weer met lege handen terug. Werd ie net nog begroet door S2, nu zei ze niets. Dat vond Pa schijnbaar toch wat minder en dus besloot ie maar om een vliegshowtje recht voor S2 haar neus weg te geven. Het was weer even als vanouds, zweven als de klepel van de klok en tussendoor mooi stil blijven hangen in de wind. Helaas voor Pa, S2 was niet onder de indruk, ze bleef zitten waar ze zat en zei niets. Pa droop weer af naar het puntje van de mast en weer zat het spul daar zo op die toren, Pa op het puntje van de mast en S2 op het puntje van het rooster, gezellig toch.

Het hield echter niet op en Pa vertrok weer als een speer, nu richting zuidoosten. De duikvlucht duurde maar kort en Pa keerde weer terug naar de toren, echter niet naar zijn vaste stekkie van deze zondagmorgen maar ergens aan de achterkant, waarschijnlijk de tweede of de derde ring. Op het veldje krijgen we bezoek van Martin en niet veel later vindt S2 het welletjes met die hopeloze prooivluchten van Pa en vertrekt, dan zelf maar op jacht naar wat lekkers. Of ze succes gehad heeft weten we niet, we hebben haar namelijk niet meer terug zien komen. We buurten wat bij met Martin en krijgen nog meer bezoek op het veldje. Deze man had zojuist aan de achterkant op de tweede ring een valk zien zitten plukken. Raar, want Pa was toch echt met lege poten terug gekomen, zeker weten. Misschien was het wel een overblijfsel van een eerder maaltje.

Voor ons was het inmiddels weer tijd om naar huis te gaan en terwijl wij onze spullen in de auto leggen vliegt er een valk naar de bovenste lamp voorzijde. Martin dacht dat het een jonge valk was, maar zeker weten doen we het niet, de scoop lag al ingepakt in de auto. We zijn toch maar naar huis gegaan, we hadden al heel wat gezien en waren dik tevreden. Dit is weer typisch iets voor de winterperiode, wil je valken gaan spotten dan laten ze zich niet zien en wil je gaan wandelen in het bos dan zijn de valken aanwezig en volop actief. Het maakt ook niet uit, het is beiden mooi om te doen.

Al langere tijd had ik mijn twijfels over het volgende slechtvalkenseizoen, niet zozeer het forum maar meer de webcams en de beelden voor het volgende seizoen.

Gisteren werd me duidelijk dat het forum van Planet deze week op slot gaat. Iets wat ik, ondanks dat ik er niet veel meer aanwezig ben, heel erg jammer vind.

Alle dingen die men daar gepost heeft gaan verloren. Piet en ik zijn bezig geweest om het Planetforum open te houden, desnoods op een andere plek, bijvoorbeeld mijn webruimte. Zelfs een gesloten forum wilde ik hier graag neerzetten zodat iedereen nog inzage heeft in de veelal mooie dingen die daar geschreven en gepost staan. Het is mogelijk om het Planetforum over te zetten. Echter, KPN en Planet willen daar vanwege privacyregels niet aan meewerken. In de databestanden staan namelijk alle e-mailadressen van alle gebruikers en die mogen zonder toestemming van de betreffende gebruiker niet, naar bijvoorbeeld mijn webruimte meeverhuizen. Jammer maar helaas.

Echter een gesloten forum, eentje wat je wel kunt lezen maar waar je niet meer in kunt posten is naar mijn weten zonder dat er privacygevoelige informatie meegaat ook over te zetten.

Wij hebben ons best gedaan om het forum te behouden, tenminste totdat er meer duidelijkheid is over het nieuwe slechtvalkenseizoen. Het is helaas niet gelukt en wij vinden het heel erg jammer dat het hele verhaal van dit bewogen slechtvalkenseizoen verloren gaat.