WELKOM BIJ:

HET DOORLOPENDE VERHAAL VAN MIJN BEZOEKEN

AAN DE SLECHTVALKEN IN DE MORTEL 2008

© DORINE                                       Direct naar het laatste bericht                                      

Zondag 27 januari 2008

Goede avond vogelvrienden,

Na alle opwindende (niet al te letterlijk nemen aub) verhalen, besloten wij toch om zelf maar eens polshoogte te gaan nemen.  Niet dat ik Kuiko zijn waarnemingen niet geloof maar zoiets wil je toch met eigen ogen aanschouwen. Na een lange afwezigheid parkeren wij onze auto maar weer eens in de berm langs de weg en worden vervolgens hartelijk begroet door Mieke. Kijkers en scoopje werden uit de auto gehaald en al vrij snel zagen we een valk vliegen. Pfff, ik ben het nog niet verleerd hoor, het was voor mij direct duidelijk dat dit S2 was, ik zag het gewoon aan de lange vleugels en de manier van vliegen. Veel heeft die tante niet gevlogen, een kort vluchtje richting dakrand om vervolgens onder aan de voet van de hoge antenne neer te strijken om de rest van ons bezoek, wat toch ruim een uur heeft geduurd, daar te blijven zitten.

Op de onderste ring bleek ook een valk aanwezig, even werd er getwijfeld wie het was, maar na wat overleg waren we het er over eens dat het toch Pa was die daar zat. Mijnheer zat te dineren, een heerlijke maal werd daar op die onderste ring verorberd. En het was een stevige maal, hij heeft er lang over gedaan om die prooi weg te werken. Volgens mij was de prooi lekker, toen ik even door de scoop naar een smullende Pa keek trok ie net een flink stuk vlees van de prooi af, het stuk viel uit zijn snavel op de rand van de ring. Pa wil dat stuk weer pakken maar stoot het met zijn snavel over de rand. Weg lekker hapje en Pa keek stomverbaasd over de rand van de ring naar beneden, vervolgens weer naar zijn diner en weer heel even naar beneden. Hij snapte er even niets van. Gelukkig was het maar een stukje, de rest lag er nog dus kon ie weer vrolijk verder eten.

Beneden op het veld hebben we maar wat bijgebabbeld met Mieke, er was daar op die toren toch niets bijzonders te zien. In de lucht geen andere valk gezien, wel een paar aalscholvers en een groot aantal duiven. Pa had inmiddels zijn diner achter de kiezen want meneer vloog op om na een super kort vluchtje op de bovenste lamp aan de linkerzijde te gaan zitten. Nou dan weet je wel dat het einde verhaal aan activiteiten is. Pa op de warme lamp met een volle buik en S2 die nog steeds onder aan de antenne zat. Mevrouw zat en zat en heeft volgens mij het hele uur geen poot verzet waarschijnlijk had die dus net gegeten toen wij aankwamen.

 
Geweldig spannend allemaal. Niet dus, de adrenaline stroomde bij ons echt niet hoor, ook geen opgewonden gevoel maar weer zoals het al zo vaak gebeurd is, een oer en oersaai uur onder op het spotterveld, wat de valken betreft dan.
Geen rode oortjes van de spanning maar blauwe vingers van de kou.

Groetjes Dorine

Maandag 11 februari 2008,

Hallo Vogelvienden,

Lekker uitgerust na een heerlijke vakantie en na spannende verhalen rondom Pa en S2 gelezen te hebben, is er maar één weg te gaan en dat is die van richting toren. En met het schitterende lente-achtig weer van vandaag is het goed toeven op het spotterveldje. We zijn er geweest van ongeveer 11.30 - 14.00 uur.

Schuin tegenover de Hemelsbleekweg staat de nestkast van het torenvalkje en toen we daar langsreden zag ik dit valkje vliegen en op zijn kastje landen. Ook die had dus al lentekriebels en dit gaf me goede hoop om "iets" te mogen zien van wat er zich het afgelopen weekend heeft afgespeeld tussen Pa en S2. Bij het spottersveld aangekomen was het maar stilletjes, nog niemand aanwezig en dat met dit mooie weer. Een eerste blik op de toren dacht ik een valk te zien zitten op het linkse hoekje van het rooster, even kijken met kijker en helaas, het was een combinatie van felle zon en donkere schaduw op de rand van de nestkast, geen valk dus. Verder zoekend op de toren kwamen we niets tegen wat ook maar een beetje op een valk leek. Er was gewoon niemand thuis. Een beetje teleurgesteld namen we plaats op het bankje. Nog maar eens goed de toren afgezocht, er was toch echt niemand thuis. Rondom het spottersveld was het wel druk, de hele kudde hooglanders was aanwezig, sommige lagen heerlijk te genieten in het zonnetje. Verdrop zat aan de rand van de Snelle Loop een reiger zijn kans af te wachten en boven de bomen lieten af en toe twee buizerds zich zien. Op zich een heel mooi tafereeltje maar hier kwamen wij dus niet voor.

Na even daar op het bankje gezeten te hebben arriveren kort na elkaar Sazoe en Roosje, en bij gebrek aan valken kan er dus gezellig gekletst worden onder het genot van de koffie van Sazoe en de koeken van Roosje. Op zich is daar helemaal niets mis mee maar ik was toch wel blij toen Roosje een valk dacht te horen. Ja hoor, op de antenne zat een valk en voordat de scoop gericht stond op de antenne was valkje alweer verdwenen en nergens meer te bekennen. Jammer, want wie het nu was wisten we dus niet. Het duurde niet lang of ik zag een valk richting toren vliegen, die zich na een rondje toren op de antenne nestelde. Scoopje stond gelukkig nog goed gericht en al snel was duidelijk dat het S2 was. Door het goede zonlicht en het heldere weer was ze schitterend te zien. Het viel me ook op dat S2 veranderd was, haar borst was witter en de horizontale strepen fijner, ofwel een hele mooie valk in strak volwassen kleed. Dat mevrouw er zo goed uitziet is ook niet zo gek. Daar boven op die antenne werd vandaag alleen maar gepoetst. Van kop tot teen en er werd geen veertje overgeslagen. Terwijl S2 daar boven met haar uiterlijk bezig was hadden wij beneden op het veld de hoop dat Pa in aantocht was. Helaas voor ons, we hebben Pa niet gezien. Na alle verhalen van afgelopen dagen gelezen te hebben verwacht ik dat Pa een rustdag had vandaag. Jammer, geen spannende dingen van de valken vandaag. Echter, beneden op het veld gebeurde iets heel opmerkelijks, iets waar we met zijn allen aandachtig naar hebben staan te kijken.

Na Sazoe en Roosje arriveerde ook Geurtje met haar man en de twee zwarte Russische terriërs. De honden werden met lijn vastgelegd aan de palen en lagen lekker rustig in het zonnetje te genieten. Op het veld liepen de hooglanders nog steeds rond, ook langs de draad van het spottersveld. Regelmatig met de kop tussen het prikkeldraad door want het gras van het spotterveld is tien keer lekkerder. Eén van de hooglanders had de honden zien liggen en vond deze wel interessant. Zo interessant dat ie steeds dichterbij kwam, stapje voor stapje totdat ie zowat met zijn neus tegen de draad stond. Hooglandertje stond met grote ogen zijn verstand aan die honden te verkijken. Wij hadden op het veld het gevoel dat die hooglander dacht dat het jonge kalfjes waren. De hooglander durfde zelfs te snuffelen aan de lijn die om de paal vastzat. Ook de ander hond die vastlag aan de volgende paal moest door hooglander geïnspecteerd worden. Deze hond lag vrij dicht tegen de omheining aan en met zijn staart onder de draad. Heel voorzichtig ging de kop van de hooglander omlaag richting staart. Toen de hooglander met zijn neus de staart van de hond raakte vond de hond het welletjes en blafte een keer. Hooglandertje schoot weg en heeft op een paar meter afstand nog een hele tijd stomverbaasd naar die twee staan te kijken. Het geblaf had ook de aandacht van de rest van de kudde getrokken en alle koppies keken met grote ogen richting spotterveld. Niet alleen deze hooglander was leuk maar ook een aanwezig klein nog oorbelloos kalfje, een scheetje om te zien.

Vandaag voor ons geen verliefd stel slechtvalken dus. Maar wel een strakblauwe lucht, een warm voorjaarszonnetje, een ijdele S2, gezellig bezoek en een hele nieuwsgierige hooglander.

Groetjes Dorine

Dinsdag 12 februari 2008,

Hallo Vogelvrienden,

Het was weer een schitterende mooie lentedag vandaag en wat doe je dan als je je taken als huisvrouw aan de kant hebt, beslist geen andere dingen binnenshuis doen maar lekker de buitenlucht ingaan. Geen wandelingetje in het bos vlakbij maar alweer een ritje richting toren, vandaag maar weer eens een keertje via rondje torenweg. Onderweg ben ik al een paar keer gestopt en uitgestapt. Niet omdat ik dacht ergens een valk te zien maar om een andere vogel te bewonderen, eentje die heel erg mooi en sierlijk lange tijd op de thermiek kan zweven. De buizerd dus en het waren er veel vandaag, onderweg naar de toren heb ik er al zes gezien en later bij de toren ook nog twee. Aan de achterzijde van de toren ben ik ook nog even gestopt maar vanaf deze kant kon ik op de toren niets ontdekken, op het veld, weer heel dichtbij stonden de kuddes hooglanders, alle groepen bij elkaar zo te zien. Jeetje zeg dan zijn het er inmiddels toch heel veel. Vandaag ook geen foto's gemaakt, ik was gisteravond vergeten mijn memorykaartje terug te stoppen in mijn toestel en helaas had ik geen reserve bij, dus nog maar een foto van de verbaasde hooglanders van gisteren.

Zo tegen de klok van twee uur parkeer ik de auto in de berm en ik was vandaag niet de enigste, het was behoorlijk druk. Op de toren niemand te zien maar volgens de aanwezigen zat S2 even daarvoor op de antenne. Ze zal wel even de vleugels hebben gestrekt want het duurde geen vijf minuten of mevrouw nestelde zich weer op de antenne. Mevrouw zat weer te poetsen en af en toe fier rond te kijken. Pa heb ik heel even gezien, hij vloog even rond de toren en heeft een minuut op tien op het rechterhoekje van het rooster gezeten om vervolgens te vertrekken en niet meer in ons gezichtsveld terug te keren.

De verdere middag gebeurde er niet veel meer. Het was even na 4 uur toen ik het wel welletjes vond en naar huis wilde gaan. Nou, naar huis werd er niet gegaan want ik zag Piet uit Lieshout aan komen rijden en aangezien ik hem al lange tijd niet meer gesproken had besloot ik om toch nog maar even te blijven.

Piet vertelde dat er aan de achterkant van de toren een valk op het randje zat. Dat zal dan waarschijnlijk Pa wel zijn geweest, de achterkant dus, zodat wij hem niet konden zien. Voor een valk was het heel normaal dat ie daar ging zitten, het was namelijk een beetje oostenwind en aan de achterkant zit ie dan lekker uit de wind.

Met Piet is het altijd leuk, die hoort en ziet allerhande vogeltjes en wijst ons dan altijd waar we moeten kijken. Gek genoeg zie ik dit soort vogeltjes als ik alleen ben niet maar als Piet iets hoort en wijst waar het beestje zit dan zie ik ze altijd. Inmiddels was het al bijna kwart voor vijf en de hoogste tijd om naar huis te gaan. We verlaten het spotterveld met op de antenne nog steeds een poetsende en rondkijkende S2 en Pa waarschijnlijk nog ergens aan de achterzijde van de toren.

Groetjes Dorine

Vrijdag 15 februari 2008,

Het leek achter het glas zulk mooi weer, maar o wat viel dat tegen. Het was gewoon stervenskoud met die gemene noordoosten wind. Omdat ik toch even naar de Biezen (tuincentrum) wilde ben ik maar een stukje omgereden en als ik omrijd dan is het om even bij de toren te kunnen kijken. Ondanks het gure weer was ik niet alleen, Steenarend, Kuiko, de man uit Bakel en Mieke. Op het veld was het drukker als op de toren, daar was namelijk niemand. Toch trok de toren aandacht, voor de zoveelste keer loeide de sirene weer eens en als je wat dichter bij de toren stond, kon je door het raampje van de deur het witte zwaailicht heel mooi zien. Ik vraag me af waarom een zwaailicht van een sirene trouwens binnenhangt. Maar goed, het duurde nog wel een hele poos eer er iemand kwam die in de toren polshoogte ging nemen.

Helemaal leeg is de toren niet gebleven, Pa en S2 hebben zich even laten zien, S2 op de antenne en Pa even op het rooster en op de rechterhoek. Weinig aktie dus en ik besluit maar om naar het tuincentrum te gaan. Lekker in de auto achter het glas heerlijk opwarmen. Op het zandpad ben ik nog even gestopt en zag een valk net met zijn koppie boven de dakrand uitsteken. Tuurlijk, uit het zicht van de mensen op het veldje, waar anders. Ik berg mijn kijker weer op en rijd verder het zandpad af. Einde van een koude waarneming. Als het koud is schijn je beter te reageren dan dat het bloedheet is. Maar goed dan dat het koud was, net voor het weiland aan de linkse kant steken er twee grote reeën recht voor mijn auto het pad over. Afstand tussen auto en reeën, nou ik denk hooguit twee meter. Wel heel mooi en heel dichtbij. Gelukkig reed ik zachtjes en stond gelijk stil.

Het waren er nu maar twee, net nadat ik bij het spotterveld aangekomen was zagen Kuiko en ik er drie de Hemelsbleekweg oversteken.

Ben benieuwd hoelang Kuiko de man uit Bakel en Mieke nog zijn gebleven, ik denk niet heel lang meer, Kuiko had geen dichte pet op en dan waait de wind toch maar koud over dat koppie.

Groetjes Dorine

Zaterdag 16 februari 2008,

Hallo Vogelvrienden,

Vanmiddag zijn we toch maar weer even bij de toren gaan kijken. Nu ik weer thuis ben komt de vraag die ik me de afgelopen jaren al wel vaker gesteld heb weer in mijn gedachte: Wat is er nu toch zo leuk aan die valken, dat je voor die beesten de vrieskou trotseert en je nu moeite hebt om bij te komen van de kou?

Zo rond de klok van 15.45 uur rijden wij de Hemelsbleekweg op en zien een bekende auto staan. De bestuurder heeft zijn lesje geleerd, zijn hoofddeksel was vandaag weer winddicht. Verder niemand, niet op het veld, niet in de lucht, niet op de toren. Het was heel erg rustig, waarschijnlijk zat iedereen lekker bij de warme kachel. Ik geef ze groot gelijk, hadden wij eigenlijk ook veel beter kunnen doen.

Na het nodige bijgepraat te hebben was er een valk toch nog zo aardig om zich even te laten zien. De valk vloog rond de toren in een cirkeltje omhoog en deze valk had iets in de poten. Wat er in die poten zat is nog steeds onduidelijk, er bengelde een lang smal ding onder de valk zijn poten en aan zijn vliegbewegingen was te zien dat het behoorlijk zwaar was. Het kostte deze valk behoorlijk wat moeite om omhoog te komen en ergens, uiteraard aan de achterzijde te landen. Wie het was weten we eigenlijk niet maar als ik nu kijk hoeveel moeite valk had met wat ie in zijn poten had, ga ik er van uit dat het Pa is geweest. S2 was denk ik makkelijker naar boven gekomen want zo groot was de vracht nu ook weer niet.

Even later is er weer een valk in de lucht te zien, vliegt wat rondjes en ik heb al het vermoeden dat het S2 is. Ze gaat boven op het hek van de bovenste ring zitten en met scoop wordt bevestigd dat het S2 inderdaad is. Ze vliegt weer op en zweeft als de klepel van de klok aan de achterzijde van de toren. Landt vervolgens op het rooster, gaat een nestkastinspectie doen, geniet nog even van het uitzicht vanaf de nestkastrand en vliegt weer weg om waarschijnlijk op de bovenste lamp aan de achterzijde plaats te nemen, uit de wind en in het zonnetje.

Rond de klok van 5 uur verlaten we het veldje. Kuiko gaat nog even naar de achterzijde en wij weer richting huis. Het was met de andere vogels vandaag ook maar stil. Piet uit Lieshout, die ook nog even is geweest, vond het ook al zo rustig en voor ons dus geen "andere vogels lessen". Het zal toch wel aan het weer gelegen hebben, dan bedoel ik de temperatuur, aan het zonnetje lag het beslist niet, die scheen volop.

Groetjes Dorine

Zondag 17 februari 2008,

Hallo Vogelvrienden,

Na een drukke zondag bleef er gelukkig nog even wat tijd over om een bezoekje aan de toren te brengen. Het was al tien over 4 toen we de auto in de berm parkeerde. Tot onze grote verbazing waren er geen andere spotters en dat met dit mooie weer. We twijfelde even wat we zouden gaan doen, gaan wandelen of op het veld blijven. Nou dat lag eraan of iemand van de familie Valk thuis zou zijn. We lopen met kijker het veld op en ja hoor, op de antenne en op de lamp links van de nestkast zit een valk. Wie waar zit zie je met een kijker niet dus scoopje werd er ook maar bijgehaald. Op de antenne zat S2 de boel goed in de gaten te houden en op de lamp zat Pa ook heel wakker te wezen. Alerte valken dus. We hadden nog maar amper gezien wie dus waar zat of het spul vloog weg. Nou, vloog weg, het was meer in een snoekduik naar beneden richting een ander vliegend voorwerp. Zo te zien waren de valken op etensjacht, eentje dook onder de vogel, waarvan ik sterk het vermoeden had dat het een duif was en de andere leek van bovenaf deze duif te willen slaan. Nu zijn duiven, vooral de plaatselijke duiven niet op hun achterhoofd gevallen. Als ze rondom de toren worden aangevallen door een valk zie je de duiven steevast een duik in het bos maken. Deze duif deed dat vanmiddag dus ook. Jammer voor de valken, nog geen eten. Zonder prooi vlogen de valken weer terug naar boven, S2 weer op de antenne en Pa op het hekwerk van de onderste ring. Maar voordat Pa op het hekwerk is gaan zitten heeft ie nog een mooie vliegshow recht boven ons weggegeven. Even leek het erop alsof ie weer achter iets aanzat maar na een blik in de richting waar ie naar toe vloog wist ik dat het show was, er was namelijk niets eetbaars in de lucht te ontdekken. Pa vliegt nog even een mooi rondje boven ons en vliegt vervolgens dus richting hekwerk. Grappig is dat wel hoor, sinds de schotels allemaal weg zijn zie je de valken regelmatig op het hekwerk zitten, terwijl voorheen de schotels het favoriete zitmateriaal waren. Over de prooivlucht zijn bij ons toch wat twijfels of het inderdaad wel een prooivlucht was. De eerste reactie van Piet toen Pa en S2 als een speer richting die vogel vlogen was dat het een derde valk was. Maar aan de andere kant zag het er ook wel prooivlucht-achtig uit en aangezien de vogel in het bos verdween trok ik de conclusie dat het een duif was, maar zekerheid hadden we niet.

Pa en S2 zaten dus weer boven, wachtend op de volgende voorbij vliegende prooi. Helaas voor het tweetal vloog er weinig eten rond. Het was voor ons beneden dus wachten op de volgende aanval. Dat het er maar niet van wilde komen vond ik op zich niet zo erg, het was heerlijk weer, we zaten volop in de zon en er stond geen zuchtje wind, ideaal spotterweer. Er was een klein nadeeltje, de laagstaande zon, die als je richting toren keek volop in je ogen scheen.

We krijgen bezoek van Gerrit uit Eersel en praten wat bij. Als je met anderen praat vergeet je af en toe de toren in de gaten te houden, zo ook vanmiddag.

Ja hoor, heel even niet gekeken en weg is het spul en ook nergens meer te bekennen. Balen natuurlijk want je denkt dat je misschien wel een mooie aanval op wat etenswaar hebt gemist. Het duurde niet lang of Pa en S2 kwamen weer in zicht en nestelde zich weer in de top, S2 op de antenne en Pa op de lamp bij de antenne. Helaas weer niet voor lang, terwijl Gerrit opstaat en het veld wil verlaten zie ik ineens dat Pa weer weg is. Verdorie, even niet kijken en meneer is weer weg om ook niet meer terug te komen. De zon kwam ook steeds dichter bij de toren te staan en kijken richting dat ding werd ook minder leuk. Je kunt dan twee dingen doen, naar huis gaan of nog even naar het veld aan de achterzijde wandelen. Het werd dus het veld aan de achterzijde.

Aangekomen op het veld zien we helemaal geen valk meer, nergens was iemand te bekennen. Hadden we terwijl we in het bos waren dus weer wat gemist. Och dan wachten we wel even, als het zou gaan zoals toen we op het spottersveld zaten zou het niet lang meer duren. Het duurde wel iets langer maar er kwam een valk in beeld, die een rondje om de toren vloog om vervolgens mooi in ons zicht op, ja alweer het hekwerk van de onderste ring te gaan zitten. Vrij snel daarna zagen we de andere aan komen vliegen en die landde ergens hoog op de toren aan de voorzijde. Terwijl die valk ergens landde vloog de valk van het hekwerk weg. Wie wie was was even voor ons geheel onduidelijk, het volgde elkaar vrij snel op, we hadden dus ook geen kans om goed te kijken.

Stonden we daar weer zonder een valk te zien, gelukkig niet voor lang want vanuit het bos kwam iemand aangevlogen en nestelde zich op de rand van de onderste ring. Gelukkig we hadden weer een valk in het zicht en dat werd dus vlug even checken wie dat was. Tot onze grote verbazing zagen we dat deze valk zat te eten. Dan moest er in de tijd dat wij aan de wandel waren naar de achterzijde toch een prooitje zijn geslagen. Het was een verse prooi die overduidelijk eerst geplukt moest worden, de veren dwarrelde over de rand naar beneden. We wilden uiteraard toch wel weten wie daar zat te eten en het duurde even voordat we dat goed hadden kunnen zien, het was Pa die aan de maaltijd zat. Terwijl wij bezig waren met Pa is S2 stiekems weer op de antenne gaan zitten.

Inmiddels waren we in de schaduw komen te staan en begon het behoorlijk frisjes te worden, zo frisjes dat ik weer ijskoude handen kreeg. Het was inmiddels half 6, Pa zat te eten en S2 zat in de antenne, de zon weg en van de valken werd weinig actie meer verwacht, zeker niet meer van Pa. We besloten dus om maar naar huis te gaan en in het bos keken we nog even naar een etende Pa. We waren bijna onder bij de toren toen we ineens luid gegak hoorde. Wat was er nu aan de hand, snel de weg opgewandeld en naar boven gekeken en ik kon zo vlug niets ontdekken. Er werd nog steeds gegakt, dus dan loop je nog wat verder de weg op zodat je in ieder geval uitzicht op de nestkast hebt. En ja hoor, op het rooster zat een valk. Wat er zich even afgespeeld heeft, ik weet het niet en wie er op het rooster zat weet ik ook niet, scoopje lag alweer in de auto en ik had ook geen zin meer om het weer voor de dag te halen.

Met een valk op het rooster zijn we naar huis gegaan, naar de warme koffie om de handen weer op temperatuur te brengen. Wat in eerste instantie saai leek te worden, werd een bezoek waarin toch wel het een en ander gebeurde, eindelijk.

Groetjes Dorine

Woensdag 20 februari 2008,

Hallo Vogelvrienden,

De weersvoorspellingen voor de komende twee dagen zijn niet echt geweldig dus ben ik vandaag maar even gegaan. Ik zal zo rond 12.15 bij het veldje zijn geweest en rond 13.45 uur ben ik weer naar huis gegaan.

Bij aankomst waren beide valken thuis, S2 zat op de dakrand bij de antenne en Pa zat bij de webcam op het hekwerk. Het spul zat er rustig bij en eigenlijk verwachtte ik niet veel. Na een minuut of vijf vertrok Pa in een rechte lijn in zuidelijke richting. Ik heb hem kunnen volgen totdat ie voor mij achter de bomen verdween. S2 bleef zitten waar ze zat. Pa keert na een tijdje weer terug en zweeft wat rondom de toren om uiteindelijk op de lamp bij de antenne zijn rustplekje te zoeken. Pa en S2 vlogen regelmatig wat rond de toren en gingen vervolgens weer ergens zitten, telkens weer bij de antenne in de buurt. Intussen was Walter op het veldje aangekomen, uiteraard met hond en hebben we samen de valken in de gaten gehouden en het nodige bijgepraat

Het zag er boven op de toren niet naar uit dat die twee valken de nodige plannen met elkaar hadden, het oogde maar wat saai. Toen ik me dit zo zat te bedenken vloog Pa weer op voor zijn ronde en tot mijn verbazing ging ie daarna op het rooster zitten om even later te verdwijnen in de nestkast. Bijzondere dingen heeft ie daar overigens niet gedaan. Hij zat op het randje van de nestkast naar buiten te kijken, met scoop zag ik nog mooi zijn koppie boven het rooster uitkomen. Pa nam er zijn gemak van en heeft er een hele tijd gezeten. Uiteindelijk vloog ie weer weg richting antenne en landde daar.................bovenop S2. Heel even maar hoor, als je wat langzamer bent met ogen knipperen had je het waarschijnlijk gemist. Of je dit "vluggertje" een copulatie kunt noemen betwijfel ik, het heeft hooguit een tel of twee geduurd.

S2 bleef nadien zitten waar ze zat en Pa nam weer plaats op de nabij staande lamp. Het enigste wat er verder nog gebeurde was dat Pa nog een keer wegvloog en ergens aan de achterzijde neerstreek, S2 bleef  nog steeds zitten waar ze zat.  Ik ben de afgelopen dagen wat meer gaan kijken in de hoop iets te zien van baltsgedrag bij die valken. Vorig seizoen hield S2 maar niet op om Pa het hof te maken, tot op heden heb ik haar dat nog niet zien doen. Jammer. Het zal wel gebeuren als ik er niet ben of ergens op de toren waar wij het niet kunnen zien.

Groetjes Dorine

Zaterdag 23 februari 2008,

Hallo Vogelvrienden,

Vanmiddag tegen de klok van 1 uur kreeg ik een mailtje met de mededeling dat er vanmorgen bij de toren een derde valk was gespot en dat deze valk een staartpen miste. De emmer met water om mijn ramen mee te lappen stond al klaar maar na het lezen van zo'n bericht restte mij maar één ding, spullen pakken en als een speer richting toren rijden.

We reden via rondje torenweg, makkelijk want dun kun je ook al een blik werpen op de achterzijde en later op het zandpad de rechterzijkant. Vanaf de achterkant was één valk te ontdekken, weliswaar moeilijk maar er zat er één, bovenop de lamp die naast de antenne staat. Ook aanwezig aan de achterzijde, dan op het veld de kudde hooglanders, tenminste één van de kuddes en zo te zien de grootste.

Op het zandpad zijn we niet eens gestopt, vanuit de auto was al duidelijk te zien dat er geen valk zat dus reden we door naar het veldje. Het was er druk, Kuiko en nog 4 anderen die ik nog nooit had gezien. Niet zo gek, die mensen waren voor de eerste keer bij de toren.

Op het spottersveld werd valk nummer twee ontdekt, S2 zat weer op haar vaste stekkie, op de betonnen rand aan de voet van de antenne. Ja hoor ze zat er weer en ze zat zo te zien goed, ofwel, het zag er weer niet naar uit dat we volop actie te zien zouden krijgen. Ik begin al weer aardig alle mooie dingen mis te lopen de laatste week. Maar waar we eigenlijk voor kwamen was nergens en dan ook nergens te bekennen, valk nummer drie. En ik moet ook eerlijk toegeven, zoals Pa en S2 vanmiddag op en rond de toren verbleven heb ik ook sterke twijfels of er wel een derde valk is geweest.

Er werd op het veld gesproken over allerhande zaken met een later gekomen Martin en Jan. Echter de foto van Kuiko was hét onderwerp. Zilverreigers of ooievaars of toch knobbelzwanen, het bleken na rijp beraad toch zilverreigers te zijn en ik had, door niet goed naar die foto's te kijken een hele domme maar vaak voorkomende fout gemaakt. De vogels vlogen naar rechts en niet naar links dus werden poten een kop en werd de kop ineens poten en dan gaan vogels er ineens toch heel anders uitzien. De ooievaar werd dus een zilverreiger met zwanenhals. Op het veld was genoeg te zien vandaag. De andere kudde van de hooglanders was hier aanwezig en zo te zien waren er weer twee kleine zwarte kalfjes geboren, helaas wat moeilijk te zien want ze lagen aan de andere kant van de loop. Ook aan de andere kant een echte haas, volgens Kuiko met een blauw strikje en volgens Piet met een mandje met eieren, dus.......

Gelukkig hebben we S2 ook nog even achter een duif aan zien gaan, of ze die wilde slaan betwijfel ik, het leek meer op wegjagen. Overigens zijn er genoeg maaltijden rondom de toren aanwezig, later op de middag krioelde het even van de duiven. Ook Pa liet zich even zien, recht boven ons. Tenminste in eerste instantie ging ik er vanuit dat het Pa was maar toen deze valk even zijn staartveren spreidde dacht ik toch echt een gat te zien in de staart ofwel een ontbrekende pen. Deze valk vloog rustig rond de toren en terwijl deze valk rondvloog heb ik even door de scoop S2, die nog steeds bij de antenne zat in de gaten gehouden. Mocht deze vliegende valk een vreemdeling zijn dan zou dat aan het gedrag van S2 te zien moeten zijn. Ik heb niets geks ontdekt, terwijl de valk vlakbij de toren vloog zat S2 zelfs met haar snavel haar rugveren te ordenen. Deze valk moest dus toch, zoals ik al eerder dacht Pa zijn. Voor mij was het Pa en ik twijfel helemaal niet.

Het weer viel vanmiddag op het veld vies tegen, de zon werd afgeschermd door wat wolken en de wind waaide harder als verwacht en was maar frisjes ook. Uiteindelijk zijn we maar naar huis gegaan, er was niet echt iets bijzonders te zien en inmiddels had ik behoorlijk koude voeten en handen. Hoe laat we zijn gegaan, geen idee maar het zal tegen de klok van vieren zijn geweest denk ik zo.

Mochten er lezers zijn die de komende dagen een kijkje willen gaan nemen bij de valken;

de paddentrek is weer begonnen dus rijdt voorzichtig op de Hemelsbleekweg en rijdt vooral geen padden dood.

Groetjes Dorine

Zondag 24 februari 2008,

Hallo Vogelvrienden,

De weersvoorspellingen zagen er goed uit voor vanmiddag, het zonnetje zou doorbreken en de temperatuur zou op kunnen lopen tot een graad of 14. Een mooie middag voor een bezoek aan de toren. Even na één uur stappen we in de auto en rijden richting toren, echter wel onder een grijze lucht, de zon was helaas nog nergens te bekennen.

Tegelijk met Roosje arriveren we bij het veldje waar inmiddels al Kuiko en Piet uit Lieshout aanwezig zijn. Het waren "ingrediënten" voor een gezellige middag en dat werd het ook. Op de gsm-antenne van de tweede ring zat S2. Nu zeg ik al wel dat de laatste tijd, dat de dakrand bij de antenne haar vaste stekkie is maar vandaag was dat dit ding. Ze zat en zat en zat en af en toe deed ze een beetje raar, dan keek ze even pal naar boven, snavel recht omhoog en dan slikte ze een paar keer. Het leek wel of er iets dwars zat in haar keel. Het zag er maar raar uit, ze leek af en toe wel een papagaai. We dachten daar beneden op het veld dat S2 wellicht een braakbal probeerde uit te braken.

Wanneer Pa precies in beeld kwam weet ik niet meer maar hij heeft wel even geprobeerd om boven op S2 te landen, helaas S2 had even geen zin. Onder op het veld werd al geopperd dat ze wel hoofdpijn zal hebben. Pa taaide af naar de onderste ring en ging op de "hark-antenne" zitten. De familie valk zat weer en verroerde zich weer nauwelijks. Voor ons was dat geen straf hoor, andere plaatselijke roofvogels lieten zich veelvuldig zien, vaak hoog in de lucht maar af en toe ook wel dichtbij. Het was een genieten van de buizerd vandaag, we hebben er 6 geteld en waarschijnlijk hebben we ook de sperwer nog gezien. Piet uit Lieshout is iemand die overal wel iets ziet en zo ook vanmiddag. Aan de andere kant van de Loop, onder de draad van het weiland zag Piet veren liggen en bij nadere inspectie leek het een plukplaats. Door de scoop zagen we een groter donker iets liggen en we waren al bang dat er een waterhoentje ten prooi was gevallen. Nadere inspectie was gewenst en omdat Pa en S2 nog steeds roerloos op dezelfde plek zaten konden Roosje en ik wel even een wandelingetje langs de Loop maken. Langs de Loop was duidelijk zichtbaar dat de lente is begonnen, alles begint uit te schieten, het riet komt inmiddels al weer boven het water uit en de andere waterplanten beginnen weer omhoog te komen. Elk jaar opnieuw weer mooi om te zien, de in de wintermaanden kale oever van de Snelle Loop begint weer groen te worden. Niet alleen de waterplanten beginnen maar we hebben ook al het Klein Hoefblad in bloei zien staan. En in het bos stonden al een paar bomen volop in de katjes. Roosje en ik waren inmiddels bij de plek aangekomen waar de veren lagen, weliswaar aan de andere kant van het water maar gelukkig konden we wel zien dat het alleen maar wat veren waren en wat van veraf een prooirest leek, was gewoon een stuk donker karton of dik papier. Onze missie zat erop dus maar weer terug naar het veld.

Vanaf daar weer genoten van de sierlijk zwevende buizerds en de nog steeds volop roepende groene specht. Bij terugkomst op het veld was Pa verdwenen van de hark-antenne en zat volgens de heren inmiddels in de nestkast. Nu dacht ik zo dat toch eigenlijk S2 in die nestkast hoort te zitten nu, zij is toch degene die de eieren zal moeten leggen. We hebben er op het veld nog uitgebreid over gesproken. We vinden toch wel dat S2 maar weinig doet, we hadden met z'n allen toch wel verwacht dat ze regelmatig de nestkast op zou zoeken, zeker nu, er zijn toch al behoorlijk wat copulaties gezien. Zo heb ik daar gisteren ook nog over nagedacht en dat bracht me op een gekke gedachte. We willen allemaal heel graag dat de webcams online komen en er zijn mensen die daar alle mogelijke moeite voor doen om dat geregeld te krijgen. Stel dat over een x aantal dagen de cams open gaan en dat dan gaat blijken dat S2 geen kindertjes wil, of geen eieren kan leggen. Hebben we eindelijk cams maar niets om naar te kijken. Trouwens ik weet ook helemaal niet of dat kan bij vogels, geen eieren kunnen leggen om wat voor redenen dan ook. Laten we maar niet van dit scenario uitgaan en gewoon hopen op jonkies van Pa en S2.

Terwijl wij hierover staan te discussiëren vertrekt S2 als een speer richting het noorden, gevolgd door Pa en beiden gaan zo te zien achter wat etenswaar aan. S2 verdween achter de bomen maar Pa kon ik blijven zien en die draaide ook al snel weer om, weer terug richting toren. Even daarna verscheen S2 weer in beeld met lege poten dus het diner liet nog wachten. S2 nestelt zich op de antenne op de bovenste vertakking maar dan aan de andere kant van de verticale stang, dus op het piepkleine uitstekende stangetje, net groot genoeg om op te gaan zitten. Pa vliegt en zweeft nog steeds rond de toren, dit tot groot genoegen van het kijkend publiek beneden op het veldje. Pa kon er geen genoeg van krijgen. Heel even moest ik iets in de auto pakken en terwijl ik daar ben hoor ik een hoop gegak boven op de toren, S2. Niet alleen vanaf de toren een boel geluid, ook vanaf het spottersveld en ik wist dus meteen wat ik gemist had, een copulatie. Ja hoor, precies om 15.45 uur is Pa naar S2 gevlogen en heeft het een tel of 4, erg lang voor zijn doen, gedaan met S2. Daarna is Pa verdwenen ergens boven op de toren en hebben wij hem niet meer teruggezien.

Het was een gezellige middag geworden met leuk bezoek wat nog uitgebreid werd met Sazoe en Mieke. Roosje had gezien wat ze graag wilde zien en vertrok rond de klok van 4 uur weer richting het zuiden en niet heel veel later vertrokken wij tegelijkertijd met Kuiko en Sazoe. Het was een mooie lentemiddag, de zon liet zich uiteindelijk toch nog zien, Pa en S2 deden wat ze moeten doen alleen het vervolg op het doen moet ook nog komen, namelijk eieren leggen en broeden.

Groetjes Dorine

Maandag 25 februari 2008,

Hallo Vogelvrienden,

Vanmorgen zat ik eens goed naar de weersverwachtingen te kijken, vandaag zou het schitterend weer worden en morgen worden we getrakteerd op .....regen. Een mooie smoes om er weer eens op uit te gaan en omdat ik vanmorgen de aalscholvers weer zag zitten in een boom die net buiten mijn woonwijk staat. Die beesten zitten er al de hele winter en telkens denk ik, daar moet ik eens foto's van gaan maken en telkens komt het er niet van.

Even na twaalf uur ga ik op pad, eerst richting aalscholvers. Ik parkeer mijn auto langs de grote weg en pak mijn camera, statief en kijker en ga een stukje aan de wandel. Met mijn kijker zie ik de aalscholvers goed zitten en er is er een bij met een vrij witte borst en buik. Ik loop nog een stukje verder en bekijk vanwaar ik mooie foto's kan maken. Terwijl ik rondkijk moeten die vogels me gezien hebben en gedacht hebben dat ze niet op de foto wilden. Het hele spul, 6 stuks in totaal, vliegt weg, maakt nog een rondje om uiteindelijk uit mijn gezichtsveld te verdwijnen. Leuk hoor, ik sta zeker nog op een behoorlijke afstand en die beesten zaten hoog in die boom en toch vliegt het spul weg. Jammer dus. Terwijl die aalscholvers wegvliegen zie ik ineens een andere vogel, eentje die ik al eens in de tuin heb gehad, de groene specht. Specht wilde ook al niet op de foto, elke keer als ik hem weer in beeld had ging ie verzitten. Na even dit spelletje met me gespeeld te hebben besluit deze specht om ook maar te vertrekken. Dacht ik even met dit mooie weer leuke foto's te kunnen maken, werken de modellen vandaag eens helemaal niet mee. Ik geef het op en besluit maar om via de Biezen naar de toren te rijden, misschien heb ik daar wel geluk en zie ik de ooievaars of de zilverreigers. Ook hier heb ik geen geluk mee, het enigste wat ik onderweg heb gezien is een buizerd, vrij laag maar wel ver weg. Dan maar op naar de toren, wie weet wat daar op me staat te wachten.

Aangekomen op de Hemelsbleekweg zie ik dat het paddenhek is uitgebreid en dat nu bijna de hele Hemelsbleekweg van zo'n ding is voorzien. Degene die vanmorgen ijverig daarmee bezig zijn geweest weten me te melden dat de "oogst"  vanmorgen groot was; zo'n honderd padden, twee kikkers en twee salamanders. Ik vertel nog tegen die man dat er gistermiddag niets in de emmers zat. Dat klopt, padden schijnen in het donker, dus 's avonds en 's nachts te trekken, vandaar. 

Toen ik aan kwam rijden had ik vanaf het zandpad een valk zien zitten, waar, op de harkantenne, dus bij het veldje aangekomen pak ik ook maar gelijk mijn scoop, er was tenslotte iemand thuis. Eenmaal op het veld en scoop neergezet is deze valk verdwenen en op de toren kon ik niets maar dan ook niets ontdekken. Verdorie, ook hier werkte de vogelbevolking vandaag niet mee. Er zat niets anders op dan wachten en wachten en wachten. Op twee buizerds na heb ik verder niets gezien. Het was sonde om te blijven zitten daar terwijl in het bos misschien wel mooie dingen te zien zouden zijn. Ik pak mijn spulletjes weer bij elkaar, berg mijn scoop op in de auto en rijd richting toren en parkeer daar mijn auto. Terwijl ik de lens van mijn camera verwissel hoor ik luid gegak vanaf de toren. Ik kijk zo naar boven en zie weinig dus pak ik mijn kijker en toen zag ik een valk op het rooster zitten. Ik loop even wat verder weg zodat ik het rooster wat beter in beeld krijg. Ja hoor, daar zat S2 luid en duidelijk te roepen. Tja wat moest ik nu. Ik pak toch maar weer de scoop en loop nog verder bij de toren vandaan en zet in de berm mijn scoop neer. S2 zit nog steeds op het rooster te gakken en regelmatig zie ik dat ze haar kop naar beneden buigt en dat haar staart de lucht ingaat. Even krijg ik kippenvel, dit beeld heb ik verleden jaar zo vaak gezien, alleen waren de omstandigheden toen anders. Wat ik daar zag, zag er precies hetzelfde uit als toen Pa in de nestkast zijn jonkies zat te voeren en S2 behoorlijk zat te baltsen op het rooster. Zoals ze daar zat dacht ik dat Pa in de nestkast moest zitten.  Even later komt Gerrit aanrijden en kijkt me stomverbaasd aan dat ik daar in de berm met mijn scoop sta. Gerrit rijdt door richting spottersveld en ik ga ook maar weer die kant op.

Inmiddels zit ik alweer op het veld en nog steeds zit S2 daar te gakken en te baltsen. Dan besluit S2 dat het genoeg is geweest en vliegt weg om op de antenne plaats te nemen. Er komt echter niemand uit de nestkast, terwijl ik dat wel verwachtte. Terwijl wij daar zitten vliegt S2 weg en volgt het voorbeeld van de nog steeds aanwezige buizerds. Ze gaat al zwevend in rondjes de hoogte in, zo hoog dat we haar met kijker nog amper konden zien. Terwijl S2 daar rondjes maakte was daar ook ineens, uit het niets Pa in de lucht. Welke kant die opgegaan is weten we niet omdat we beide S2 gevolgd hebben.

Daar zaten we dan, geen valk meer bij de toren dus tijd genoeg om bij te kletsen. Gelukkig bleef de toren niet valkenloos de rest van de middag. S2 kwam weer tevoorschijn en deed weer hetzelfde als toen ik wilde gaan wandelen. Ze vloog naar het rooster om weer hetzelfde te doen als een goed uur eerder.

Luid en duidelijk op het rooster gaan zitten gakken met kop omlaag en staart omhoog. Het gedoe duurde nu korter als eerder op de middag. S2 verliet het rooster om plaats te nemen op de antenne van de tweede ring, de plek waar ze gister ook al continu zat. Pa hebben we niet meer gezien en toen ik naar huis ging zat S2 nog steeds op dezelfde plek.

Nadat S2 weer op die antenne zat is de man uit Bakel ook nog gekomen en hij begon te vertellen over het woord copuleren. Gerrit en ik hebben nog even wat dialect geleerd en een woordbetekenis gekregen waarvan ik dus niet geloofde dat dat werkelijk zo zou zijn. Vroeger noemde de plaatselijke boeren dit "trèjen" ofwel op zijn Nederlands "treden".  Gerrit en ik konden er alleen maar om lachen, dit hadden wij beide echt nog nooit eerder gehoord. Volgens de man uit Bakel werd dit dus algemeen gebruikt, de boeren zeiden dit altijd als de haan bij de kippen........... We moesten het thuis maar eens opzoeken en ik beloofde toen ik het spottersveld verliet dat ik dit beslist zou doen. Ik heb het dus ook gedaan en het bestaat echt. Als ik het woord "treden" vertaal van Nederlands naar Nederland in mijn woordenboek.nl dan vertaald die het in: "dekken, door mannelijke vogels - categorie, in de landbouw en voedselverwerking ". Het bestaat dus toch, alleen vind ik de omschrijving, dekken door mannelijke vogels een beetje raar. Kunnen vrouwelijke vogels dan ook dekken?

Groetjes Dorine

PS. Dat het vandaag mijn dag dus niet was blijkt wel uit het verslag van Gerrit. Er is weer van alles gebeurd, wanneer, toen ik weer thuis was. Kijk op Gerrit zijn site voor zijn verslag.

Zaterdag 9 maart 2008,

Hallo Vogelvrienden,

Het repareren van de schutting, die na de storm op half elf hing, viel mee dus was er even tijd om een bezoekje te brengen aan de toren. We zijn via de toeristische route naar de toren gereden, ofwel de rondje toren weg. Op het zandpad aangekomen en kijkend naar boven zagen we een valk op het rooster, een beetje moeilijk te zien want deze valk zat vrij dicht tegen de nestkast aan. Wij blij want er was zeker één valk thuis. Dan maar snel naar het veld, kunnen we tenminste met scoop zien wie daar zit. Op het veld was niemand maar in de berm stonden Jonne en Marianne op het punt van vertrekken. Er werd me nog even snel verteld dat er vanmiddag een derde valk is geweest en dat er flink gevochten werd. De vreemde gast was van hetzelfde formaat als Pa, dus waarschijnlijk een mannetje.

We pakken onze spullen en lopen het spottersveld op. De valk op het rooster zit er niet meer maar een stukje verder, op de linkerdakrand, aan de voet van de antenne zit een valk en na inspectie door de scoop denken we dat dit S2 is. Zeker weten doen we dat op dat moment niet want er stond een straffe en koude wind. De valk daar boven op het dak waaide zo ongeveer uit de veren vandaar dat we moeite hadden om te zien wie dit was. We hebben nog een tijdje op het veld gezeten en konden verder op de toren niets ontdekken. We besluiten om even naar de achterkant te lopen in de hoop daar de andere valk te kunnen zien en om een beter zicht op de valk van de dakrand te hebben. Want we wilden toch wel heel graag weten wie daar nu zit. De achterkant lieten we toch maar even zitten en gaan via het brugje naar de andere kant van de Loop om vanaf het veld daar eerst even naar de valk op de dakrand te kijken. Vanaf deze plek hebben we dus een veel beter zicht en we krijgen toch een sterk vermoeden dat het S2 is. Dat ze daar zit begrijp ik eigenlijk niet goed, het ziet er af en toe niet uit hoe haar veren alle kanten opwaaien. Ik snap niet dat ze niet ergens uit de wind gaat zitten, maar ja ik ben geen slechtvalk en S2 zal er wel geen last van hebben anders zat ze daar niet, toch. Terwijl die dame daar zit wandelt Piet nog even naar het veld aan de achterzijde om vanaf die plek te kijken of er nog iemand anders thuis is. Ik blijf op het veld achter en houd S2 in de gaten.

Terwijl ik zo door mijn scoop kijk zie ik S2 zowat van de dakrand waaien en schijnbaar vond ze het ook genoeg geweest daar op die dakrand en ze vertrekt. Vlug pak ik mijn kijker en terwijl ik die pak zie ik ineens nog een valk in de lucht die snel aan de voorzijde verdwijnt. S2 vliegt nog een tweetal rondjes en verdwijnt ook aan de voorzijde. Tja daar sta je dan, weer helemaal op de verkeerde plaats, de voorzijde met nestkast was voor mij niet zichtbaar.

Tegelijkertijd komt Piet weer terug en ik vertel hem dat ze toch met zijn tweeën zijn. We lopen een stukje verder het veld op richting de dam in de Loop. Bij de dam hebben we namelijk weer zicht op de voorkant en nestkast. We zoeken daar de toren weer af en zien op het randje van de nestkast een valk zitten. Aan de flinke donkere baardstrepen herkennen we onmiddelijk Pa, geen twijfel mogelijk en na wat verder zoeken blijkt S2 op de antenne van de tweede ring te zitten. Beide valken zijn dus thuis en na wat overleg samen denken we dat Pa al die tijd ook gewoon thuis is geweest.

Bij aankomst zagen we namelijk een valk op het rooster en op het veld eentje op de dakrand. In eerste instantie dachten we dat de valk van het rooster even opgevlogen was toen wij richting spottersveld gingen en daarna plaats genomen had op de dakrand. Echter ineens waren er twee valken in de lucht en we hebben niemand aan zien komen dus het zou me niets verbazen als Pa gewoon de nestkast ingegaan is en daar heeft gezeten toen wij op het spottersveldveld waren. Hij is even uit de kast gekomen, heeft een rondje gevlogen en is weer teruggegaan naar de nestkast. Gewoon een slimme Pa die lekker beschut en uit de wind is gaan zitten. Groot gelijk Pa zou ik ook doen. Wellicht is ie even de kast uitgekomen om S2 te vertellen dat ze ook veel beter in die kast kan gaan zitten, lekker knus en uit de wind.

We zijn weer teruggewandeld naar het spottersveld en daar aangekomen zat S2 nog steeds op de antenne en van Pa geen spoor. Tenminste niet vanaf het spottersveld want als Pa weer in de nestkast zit kun je dat vanaf het veldje niet zien. Om zekerheid te krijgen ben ik nog even verder de weg opgewandeld totdat ik wat beter zicht had in de nestkast. Mijn vermoeden was juist, Pa zat gewoon weer in de nestkast. Met beide valken thuis zijn wij tegen half zes weer naar huis gegaan, enige actie was niet echt te verwachten en op het veld zaten we weg te waaien. Op naar onze eigen nestkast, lekker uit de wind en met een bakkie warme koffie.

Groetjes Dorine

Vrijdag 14 maart 2008,

Hallo Vogelvrienden,

Het eerste ei van Pa en S2 is een feit en ligt te pronken in de kast bovenop de toren. Dus zoals het hoort, ben ik vandaag de aanstaande ouders maar eens hoogstpersoonlijk gaan feliciteren. Bij aankomst zat Walter op de bank en was er op de toren geen valk te zien. Pa was schijnbaar naar de super en S2 zat in de kast, tenminste daar ging ik van uit. Nou daar sta je dan met je felicitaties op het spottersveld.

Het zonnetje scheen en de wind viel nog mee en wat doe je dan als je daar zit, precies, bijkletsen en vooral herinneringen ophalen van het voor ons spotters superjaar 2006. Een jaar waar we niet over uitgepraat raken en zo'n jaar waarvan je zegt dat het voor herhaling vatbaar is. Dus S2 doe je best en laat ons strakjes maar eens zien dat je niet alleen jonge valkjes kunt voeren maar dat je ook een goede moeder bent die haar kids een goede opvoeding geeft. En dat je dat voor ons het liefst in de nabijheid van de toren laat zien. Het duurde niet lang of de door mij verwachtte volgende spotters kwamen aanrijden, Kuiko en Gerrit. Het bezoek werd nog verder uitgebreid met Piet uit Lieshout en met dit groepje hebben we een gezellige middag doorgebracht waarin veel en eigenlijk ook weer niet veel is gebeurd.

S2 is de hele middag rondom de toren blijven hangen en uiteraard nu er een ei ligt, ook regelmatig in de kast geweest. Pa was schijnbaar door S2 op pad gestuurd om wat boodschappen te doen en hij kwam af en toe terug maar wel met lege poten. Eén terugkomst was wel heel bijzonder. Terwijl ik door Gerrit zijn nieuwe scoop S2 sta te bewonderen die op de dakrand naast de webcam zit, komt Pa weer thuis en vliegt richting S2. Nu er eieren liggen had ik wel verwacht dat Pa naast S2 zou landen maar ik had me daarin dus behoorlijk vergist. Pa landde bovenop S2 en dankzij Gerrit zijn mooie nieuwe scoop heb ik deze copulatie glashelder en heel duidelijk kunnen zien. Ik heb Gerrit maar bedankt terwijl hij naast me stond met zijn kijker in zijn handen. Fijn een nieuwe scoop, hè Gerrit.

Heel even was er weer sprake van een derde valk. Terwijl we met zijn alle naar een wegvliegende Pa staan te kijken roept Kuiko ineens dat ie twee valken in beeld heeft. Nou wij zagen er toch echt maar eentje hoor. Het mysterie was snel opgelost, Kuiko had twee hoog in de lucht vliegende buizerds in het vizier terwijl wij Pa volgde die een stuk meer naar rechts wegvloog. Even lachen dus, moet kunnen toch. Ook S2 wilde af en toe haar vleugels wel even strekken en vloog dan een stuk van de toren vandaan. Het zag er voor ons beneden uit alsof ze een aankomende Pa tegemoet vloog, maar helaas, telkens kwam ze zonder Pa terug.

Nu er een ei in de nestkast ligt hoef je onder bij de toren ook niet meer te verwachten als wat we vandaag gezien hebben. Met dit gegeven waren we eigenlijk ook best wel tevreden met onze middag die verder nog een nijlgans, een reiger en een aalscholver liet zien. En na lange tijd liet mevrouw havik zich ook weer eens bewonderen. Het was een hele geslaagde middag met een lekker zonnetje alleen jammer dat de wind in de loop van de middag frisser werd.

Groetjes Dorine

Zaterdag 15 maart 2008,

Hallo Vogelvrienden,

Na de foto's gezien te hebben van het eerste ei besef je eigenlijk pas goed dat je de live cambeelden toch wel behoorlijk mist. Het leggen van het tweede ei zouden we ook weer missen zo. Hier thuis ontstond er bij Piet een plannetje om iets te doen en dat werd overlegd met Kuiko en Lambert. Om dit uit te proberen werd vandaag een afspraak gemaakt om in de toren te gaan kijken of het mogelijk was en eventueel te installeren.

Om 13.00 parkeerden we onze auto eens een keertje niet bij het spottersveld maar bij de poort van de toren. Al snel kwamen Kuiko en Lambert vanaf het spottersveld aanlopen en moesten we nog even wachten op Peter met de sleutel. Geen nood hoor, er was genoeg stof om over te discussiëren. Gelukkig liet Peter niet lang op zich wachten en konden we, na Roosje uitgenodigd te hebben naar boven met onze spullen. Daar aangekomen gaat uiteraard de monitor aan en tot onze verbazing zien we Pa op het ei liggen. Uiteraard worden er weer de nodige foto's en filmpjes gemaakt van dit lieflijke tafereeltje. Daarna gaat de monitor uit want we kwamen niet alleen om die beelden te zien. Wat Piet wilde lukte niet echt en er werd een noodoplossing gevonden. Gelukkig duurde dat wat langer zodat we weer even de monitor aan konden zetten. Het beeld dat we toen te zien kregen bezorgde ons allen kippenvel. In de nestkast lag niet één ei maar S2 had inmiddels haar tweede ei ook al gelegd. Super, toch.

De camera's daarboven klikten weer veelvuldig, het is tenslotte ook een geweldig beeld, een nestkast met al twee eieren. Dit mooie nieuws mocht toch wel gedeeld worden en Lambert probeerde ijverig Verona te bellen, eerst met zijn eigen mobiel die maar niet wilde en daarna met die van mij, wat ook al niet alles was en daarna...........gewoon met de telefoon die daar hangt en die het gewoon uitstekend doet. Na de beelden van de eieren moesten we het weer even zonder doen, gelukkig niet lang daarna kon de monitor weer aan en zagen we S2 de nestkast ingaan. Het was weer het vertrouwde beeld van een slechtvalk die zich op de eieren begeeft. Even vergat S2 één ei en toen ik zei "Tante Truus je vergeet er eentje", kwam ze overeind en nam het tweede ei ook onder haar veren. Het was beslist niet het onwennige van een onervaren S2 hoor, Ma of Pa hebben we dit vorig jaar ook wel zien doen, toch.

Nadat alles in gereedheid was gebracht zijn we weer naar het spottersveld gegaan en hebben de mooie borden van Jonne en Anita nog bewonderd. Na nog wat vliegende vogels gespot te hebben zijn we naar huis gegaan en hebben hier met Roosje nog even koffie gedronken en over de middag nagepraat. Wat het experiment van Piet gaat worden weten we nog niet. Dat weten we pas maandagmiddag wanneer we het weer op gaan halen. Hopelijk heeft alles gewerkt en is alles blijven werken. En wie weet, misschien ligt er dan ook al wel een derde ei in die nestkast.

We hebben niet alleen slechtvalken gezien. Rondom de toegangsdeur van de toren krioelde het werkelijk van de lieveheersbeestjes. Er liepen er tig op de grond rond en toen we de toren verlieten zag Roosje dat er in alle hoekjes hoopjes van die beestjes bij elkaar zaten. Zelf heb ik geen idee waarom dit zo is.

Groetjes Dorine

Maandag 17 maart 2008,

Hallo Vogelvrienden,

Afgelopen zaterdag zijn wij in de toren geweest en hebben toen het tweede ei kunnen zien op de monitor. Het was een schitterend gezicht. We waren daar afgelopen zaterdagmiddag niet alleen om te kijken maar Piet heeft er toen ook een harddisc-recorder neergezet en zo geprogrammeerd dat dat ding tot vanmiddag 5 uur de beelden van de binnencam op zou nemen. Vanmiddag werd dus die recorder weer opgehaald en om 16.45 arriveren we bij de toren. De man met de sleutel kwam gelukkig ook vrij snel en als die er éénmaal is wil je eigenlijk maar één ding en dat is naar boven om op de monitor te kijken hoe de stand van zaken is. De monitor werd aangezet en tot mijn grote verbazing lagen er drie eieren in de kast. Gelukkig niet bedekt door een broedende Pa of S2, nee helemaal zonder valk, duidelijk zichtbaar.

Eerlijk gezegd had ik het dus niet verwacht. Zaterdag waren we getuige van het tweede ei en toen baalde ik eigenlijk een beetje omdat ik bang was dat er tot maandagmiddag, zolang de recorder zou lopen, geen eileg zou zijn. Gelukkig heb ik me nu eens goed vergist, er is dus wel degelijk een ei gelegd in de tijd dat die recorder opgenomen heeft. Uiteraard was daarna één van mijn eerste vragen aan Piet of die recorder wel opgenomen had. Zo te zien wel was zijn antwoord, pfff stel je voor dat dat ding juist in het weekend er de geest aan zou hebben geven. Toen ik gisteren van het alarm hoorde, hoopte ik toch echt niet dat dat ding soms doorgebrand was, stel je voor. Daar moet je dan toch niet aan denken.

Weer een beetje bekomen van het derde ei wisten de twee jongens die met Peter mee waren gekomen dat er drie valken rondvlogen. Drie valken??? Nee hè, niet weer ellende. Of deze valk voor ellende zal gaan zorgen weet ik niet want al snel ontdekte één van die twee dat het een juveniele valk was. Ik weet niet waarom maar dat juveniele stelde me echt gerust. Boven in de toren zijn twee ramen en ik koos maar voor het raam aan de rechterzijde en het duurde niet lang of ik zag alle drie de valken rondvliegen. Vraag me niet wie wie was, ja S2 kon ik wel herkennen die is zo groot, maar wie wie was bij die andere twee was voor mij absoluut niet te zien en zeker niet met het zeer beperkte gezichtsveld door dat raampje. Wat wel duidelijk werd was dat één van de valken een klein prooitje bij zich had, wie is onbekend, in ieder geval niet S2. Het was even heel heftig hoor, drie eieren en drie valken, dat is toch wel iets waar je even van moet bekomen. Uiteraard werd vandaag ook Verona weer gebeld om haar dit blijde nieuws mede te delen, zodat zij thuis de rest op de hoogte kon brengen.

Piet had vrij snel zijn spullen weer bij elkaar en eigenlijk wilde ik niet langer in de toren blijven maar naar het spottersveld waar je tenminste wat ziet. De rest bleef boven en wij zijn naar het veld gegaan. Op het veld aangekomen zagen we S2 boven in de antenne zitten en vloog er een valk rond de toren. Deze valk vloog en vloog en vloog en het zag er erg onrustig uit. Wie dit was was voor mij absoluut niet te zien. We hoopten maar dat deze valk ergens zou gaan zitten zodat we duidelijkheid konden krijgen over wie het was. Duidelijkheid kregen we al vrij snel. Deze valk wilde wel ergens gaan zitten maar degene waarop hij wou gaan zitten was het daar dus helemaal niet mee eens. Deze valk moest toch wel Pa zijn of zou S2 nu al een ander vriendje hebben? Na de afwijzing van S2 vloog Pa onrustig rond en af en toe wilde hij wel ergens gaan zitten maar telkens bedacht zich toch weer. Pa heeft ook weer even met een klein prooitje rondgevlogen en waar ie dat vandaan had gehaald weet ik niet, waarschijnlijk ergens van de achterzijde waar hij heel even is geweest. Pa heeft nog tweemaal geprobeerd om bovenop S2 te landen maar ook deze beide keren werden door S2 afgeslagen. Dan krijg je dus op het veld al snel de opmerking dat het voor S2 nu niet meer hoeft, er liggen al drie eieren in die kast en dat vindt ze, voor het eerste jaar wel welletjes.

Inmiddels hadden we bezoek van Martin gekregen en hebben we gezellig op het bankje de verrichtingen van Pa bekeken. Pa die af en toe naar de bovenste lamp aan de achterzijde wilde maar er toch op het laatste moment van af zag. Martin opperde al dat het wel leek of daar iets zat. Zou daar dan de juveniele valk zitten? Uiteindelijk na veel rondzwervingen van Pa om de toren is ie op de bovenste lamp aan de linkerzijde neergestreken en eigenlijk pas toen konden we door de scoop met zekerheid zeggen dat dit Pa was. Pa zit goed en wel op die lamp en S2 vliegt op om rechtstreeks richting nestkast te vliegen. Even adempauze voor ons kijkers en even mooi de gelegenheid om een stukje te wandelen en te kijken of daar aan de achterkant op de bovenste lamp nu een valk zat ja of nee. Nee dus, geen valk te bekennen en weer terug op het veldje vroeg ik me toch wel af waarom Pa zo onrustig was. Was dit om die derde valk of merken de valken het toch wel als je in de toren bent. Ik kan het ze wel vragen maar ik krijg toch geen antwoord, dus is het gissen.

Het was dus weer een supermooie middag die op het allerlaatste moment nog werd afgesloten door een laag overvliegende havik en net voordat we in de auto stapten kwamen de twee jongens aangelopen om te vragen of wij die vier in formatie overvliegende vogels hadden gezien. Nee helaas. Ze dachten namelijk dat het kraanvogels waren. Ik heb ze maar verteld dat als ik die zou hebben gezien ik het zeker niet zou hebben geweten wat voor vogels het geweest waren. Eerlijk is eerlijk. Ik geloof niet dat ik al ooit een kraanvogel in het wild heb gezien laat staan eentje in de lucht. Het was een mooie maandag en hopelijk heeft de recorder het leggen van het derde ei opgenomen. Het is nog even spitten uit ruim 48 uur beeldmateriaal maar dat moet vast en zeker te vinden zijn.

Groetjes Dorine

Dinsdag 18 maart 2008,

Hallo Vogelvrienden,

Het was gisteren een geweldige dag bij de toren en later bij het bekijken van het videomateriaal, tenminste van het kleine beetje wat we gezien hebben. Vanmorgen scheen volop het zonnetje en kwam het geweldige nieuws dat in Zwolle het vrouwtje haar eerste ei gelegd had. Wat wil je als slechtvalkenfan nog meer. Ja, over een paar weken heel veel kuikens en daarna ondeugende rondvliegende kids. Maar dat komt nog wel.

Vanmorgen ben ik dus bij de toren geweest, alhoewel ik weet dat er de komende weken weinig te beleven zal zijn met de valken nu het duidelijk is geworden dat er volop gebroed wordt in de nestkast. Pa en S2 hebben de komende weken hun "handen" vol aan het uitbroeden van die eieren en wanneer je dan bij de toren bent dan mag je blij zijn dat je de valk die niet broed ergens ziet zitten. Tenminste als alles normaal verloopt. Bij aankomst was er dus ook geen valk te zien maar na een tijdje wachten komt er toch een valk in beeld en gaat op de hoge antenne zitten. Het was Pa die weer thuiskwam. Nu er eieren liggen en er gebroed wordt lijkt het wel of Pa geen zitveren meer heeft. Normaal gesproken kon ie uren en uren ergens op hetzelfde plekje gaan zitten nu vliegt ie continu op, vertrekt even, gaat weer ergens anders zitten of gaat even een gesprek aan met S2. Ofwel Pa heeft de kriebels in zijn buik.

Inmiddels was ik al lang niet meer de enigste op het veld. Mieke wist me te vertellen dat er in de eendenpoel een gans zat met zeker 11 jonkies. Daar moest ik natuurlijk even naar gaan kijken. Ik wandel samen met Mieke daar naar toe en inderdaad, daar in het water zwommen Pa en Ma Nijlgans met hun nog erg kleine jonkies. Tellen viel niet mee, maar ik heb één foto gemaakt en daar kan ik er twaalf op zien. Je zult maar voor zo'n grote kroost moeten zorgen, toch. Zoals andere jaren is Ma Nijlgans nogal fel als je daar langs het water stil blijft staan. Ze laat dan duidelijk horen dat ze het er niet mee eens is dat je daar staat, maar wandel je gewoon langs die waterrand dan is ze stil.

Weer terug op het veld zat Pa heel even weer in de antenne voor hij weer vertrok naar een plekje ergens aan de achterkant van de toren. Het mooie weer was inmiddels aardig verdwenen en donkere wolken kwamen aanzetten. Voor mij een reden om na twee uurtjes toren, mijn spullen te pakken en naar huis te gaan.

Groetjes Dorine

Maandag 24 maart 2008,

Afgelopen zaterdag en zondag zijn we bij de toren geweest om even te kijken of er nog spectaculaire dingen gebeuren. Nu S2 aan het broeden is geslagen verwacht je eigenlijk geen spectaculaire dingen meer, maar je weet maar nooit. Tijdens het broeden mag je eigenlijk al blij zijn als je überhaupt een valk ziet en normaal gesproken is er alleen maar wat activiteit te zien tijdens de wisseling van het broeden. Vrijdag was er dus geen valk te zien en zijn we ook niet lang gebleven. Zaterdag was het wat drukker op het veld en zijn we even gebleven maar ook toen was er op de toren niets te zien. Terwijl wij daar staan (met Piet, Jumper en Kuiko) is er aan de andere kant van de Loop wat activiteit bij de poel. Wat er eigenlijk precies gebeurde weten we niet maar we hadden met zijn allen wel het idee dat de familie Nijlgans opgejaagd werd. Iets waar we niet blij mee waren. Met Jumper hebben we nog even wat fotospullen bekeken en toen ook die naar huis ging kwam er, hoe kan het ook anders, een valk uit de nestkast, vloog heel even voor de toren en ging vervolgens op de antenne zitten. Volgens ons was het S2 die daar vloog. Er zal wel een wisseling van het broeden zijn geweest die we weer net gemist hadden. Maar gelukkig hadden we onze camera in de hand en konden we een foto maken van een vliegende S2. Op de antenne had S2 het blijkbaar niet naar haar zin en is met onbekende bestemming vertrokken. Wij vertrokken daarna ook vrij snel, met bekende bestemming, namelijk naar huis.

Na twee dagen met korte bezoekjes aan de toren zijn we vanmorgen weer gegaan met de bedoeling om weer eens wat te gaan wandelen op de Grootelse Heide. Als je bij de toren gaat wandelen stop je uiteraard eerst even bij het spottersveld om te kijken of er iets te zien is op de toren. Terwijl ik uit de auto stap hoor ik al een hoop gegak vanaf de toren en verbaasd kijk ik omhoog en pak tegelijkertijd mijn kijker. Er gebeurde van alles maar het is me nu nog steeds niet duidelijk wat er precies gebeurde. Terwijl wij daar bij de auto staan zien we drie valken in de lucht waarvan er twee vlakbij elkaar die elkaar ook regelmatig in de poten zitten. Hier werd dus een valk weggejaagd. De valk kiest het hazenpad en onze valk vliegt terug maar onze andere valk vliegt de vreemde valk achterna en ik volg ze door mijn kijker totdat ik ze door de bomen niet meer kan zien. We pakken toch maar de scoop en lopen het veld op. Eenmaal goed en wel daar zien we een valk rond de toren vliegen en tot tweemaal toe kort de nestkast ingaan en uiteindelijk nestelt deze valk zich op de antenne van de tweede ring. Nu was duidelijk te zien dat dit S2 was. Ze heeft er geruime tijd gezeten en toen ze weer opvloog nestelde ze zich na een rondje om de toren op de antenne boven op het dak.

Wat ik dus niet weet is of op dat moment Pa op de eieren lag te broeden. Ik heb twee valken ver weg zien verdwijnen en ik ging ervan uit dat één van die twee Pa was. Maar was Pa in die tussentijd teruggekomen zonder het gezien te hebben of heeft Pa al die tijd gewoon op de eieren gelegen en waren het twee valken die weggejaagd werden. Toen ik daar op dat veld stond had ik dolgraag gewild dat de cams gewoon online waren, had ik tenminste even naar huis kunnen bellen om het te laten checken. In ieder geval zat S2 op de antenne en ze zat blijkbaar lekker, ze bleef maar zitten en dat was voor ons een teken dat de rust was terug gekeerd en wij eindelijk konden gaan wandelen.

We zijn het brugje van de Loop overgegaan om even bij de familie Nijlgans te kijken en tot mijn grote schrik was de poel leeg. Géén nijlgans te bekennen en met het gedoe van zondagmiddag moesten de nijlganzen wel verjaagd zijn. Jammer is dat, heel jammer. We zijn verder gewandeld en op sommige plaatsen is de hei veranderd in een moeras.

We zijn via de openbare weg naar de Snelle Loop gewandeld en via het veld aan de achterzijde van de toren weer terug naar de auto. Ook hier was alles erg nat en even was het letterlijk Pasen. Er werd zelfs vanuit de lucht met paaseieren gestrooid, van die miniatuur eitjes van witte chocolade, oftewel hagel. We zijn bijna bij het bos aangekomen en zien dat S2 de antenne verlaat voor de dakrand vlakbij de lamp. Terug bij de toren zien we de auto van Gerrit staan die waarschijnlijk ook aan de wandel is en komen we Mieke tegen die haar dagelijkse bezoekjes niet snel over zal slaan. Bij de toren staan we nog wat te kletsen met Mieke en ineens zie ik twee nijlganzen aan het begin van het veld bij de Loop zitten. Pfff ik was opgelucht, het waren vast en zeker Pa en Ma Nijlgans, niet verjaagd maar een klein stukje verhuisd.

Nu er gebroed wordt is het eigenlijk oersaai bij de toren, of je moet het net treffen dat je een wisseling van het broeden meemaakt of als er een derde valk zit want dan is er wel wat te zien. Ik zal nog regelmatig naar de toren blijven gaan zoals ik ook in de voorgaande jaren deed. Of er elke keer weer een verslag komt weet ik niet want wat moet je schrijven over een bezoek aan de toren waarbij je geen valk te zien hebt gekregen. Weinig toch.

Groetjes Dorine

Dinsdag 25 maart 2008,

Hallo Vogelvrienden,

Gisteravond is het weer laat geworden met het bekijken van beelden die gemaakt zijn van de webcams. Was het nu Pa die op het rooster zat of een andere valk. Zelf heb ik het idee, gezien de reactie van S2 en het vergelijken van de baardstrepen dat het een andere valk was. Maar ook ik kan me daarin vergissen. In dat filmpje vond ik dat je wel duidelijk kon zien dat S2 niet echt lekker liep met dat linkse pootje van haar. Sowieso zit S2 al sinds het gevecht vorig jaar met Ma regelmatig aan dat linkse pootje te friemelen of trekt ze het op, als ze ergens op de toren zit en voor ons goed in beeld is. Het zou me niets verbazen als ze gistermorgen met het verjagen van die vreemde valk daar weer meer last van gekregen heeft.

Vanmorgen was het rondom Helmond één grote file, waar trouwens niet, en zijn we maar richting toren gereden, die kant op was er geen file. Met de sneeuw die er afgelopen nacht gevallen was en de strakblauwe lucht was het gewoon genieten. Op het veld bij de toren de kudde hooglanders en als je die allerkleinste met hun pootjes in de sneeuw ziet staan is dat toch wel een schattig gezicht. Op de toren, op de bovenste lamp voorzijde zat Pa lekker van het zonnetje te genieten. Pa heeft een hele tijd daar vredig op die lamp gezeten totdat het tijd werd om S2 in de nestkast af te wisselen. Pa laat eerst nog wat gaan, vliegt vervolgens nog even wat rond en landt uiteindelijk op het rooster waar ie netjes wacht totdat S2 uit de kast komt.

S2 verlaat de kast en Pa gaat erin. Dat valken ook hoge nood kunnen hebben bleek vanmorgen weer, S2 is de kast nog niet uit of er wordt een flinke lading losgelaten, gelukkig vlakbij de toren. Al snel gaat S2 op de linkerdakrand zitten. De wisseling van het broeden zat er alweer op, het was snel gepiept vanmorgen. Met het wegvliegen van Pa tot het gaan zitten van S2 op de dakrand heeft alles bij elkaar zo'n minuutje geduurd.

Na deze actie van de valken trok een laagvliegende buizerd onze aandacht. De buizerd nam plaats in een boom aan de andere kant van de loop. Met scoop was ie mooi te zien, helaas zat zijn koppie net achter een tak verborgen. Uiteraard wordt de toren zo af en toe ook nog wel in de gaten gehouden en dan kan het wel eens zo zijn dat een valk die je net nog zag zitten inmiddels vertrokken is. Zo dus vanmorgen ook. S2 was nergens meer te bekennen en na lang zoeken zagen we een valk bij de bedrading van de schotel op de derde ring zitten. In de tijd dat wij naar die buizerd hebben staat te kijken moet S2 Pa weer afgelost hebben want het was Pa die daar zat, lekker ontspannen in het zonnetje en uit de wind. Waarschijnlijk even wat opwarmen daar en toen ie weer op temperatuur was is ie vertrokken richting Gemert en hebben wij hem niet meer terug zien komen.

Nadat Pa vertrokken was kwamen er vanuit het noordoosten drie grote meeuwachtige vogels aanvliegen. Het waren zo te zien spierwitte vogels met vleugels die aan het uiteinde zwart waren. Thuis heb ik nog in de ANWB vogelgids zitten zoeken en de enigste vogel die zo'n vleugels heeft is de Jan van Gent, er is echter één probleem, die komen alleen aan de kust voor. Dus wat het dan wel was weet ik niet. Na deze vogels zijn we wat gaan wandelen, een klein stukje maar, tot de hoek bij het brugje waar we weer een hele tijd hebben staan te genieten van een buizerd. De buizerd vloog laag over het veld en bleef geruime tijd bijna stil op de wind hangen. Ineens schoot ie een stuk naar beneden een klein vogeltje achterna. Dit vogeltje vluchtte de bomen in maar buizerdje zette de achtervolging gewoon door, totdat een kraai het welletjes vond en de buizerd het nakijken gaf.

Op en rond de toren heerste wat de slechtvalken betreft vanmorgen volledige rust, gelukkig maar. Hopelijk blijft het zo, op taferelen zoals afgelopen jaar zit ik echt niet meer te wachten. Af en toe mag er best een andere valk langskomen, als het dan maar bij langskomen blijft.

Groetjes Dorine

Maandag 31 maart 2008,

Hallo Vogelvrienden,

Het weer zat vandaag weer eens mee m.a.w. mooi weer om weer eens naar de toren te gaan. Dat er de laatste week veel regen is gevallen was al te merken toen ik uit de auto stapte en naar de achterkant liep om mijn kijker te pakken. Bijna onmogelijk zonder natte voeten te krijgen, ik was een metertje te ver doorgereden, maar gelukkig was ik daarop voorbereid met een paar goede en waterdichte schoenen. Op het spottersveld kreeg ik te horen dat Pa zojuist richting Gemert vertrokken was. Jammer. Nu weet ik heel goed dat er in de broedperiode weinig te zien is en het was dus ook mijn bedoeling om even te kijken bij de toren om vervolgens weer eens lekker door het bos te struinen. Na een minuut of 10 ga ik op pad richting bos. Bij de poel had ik de nijlganzen weer gezien en er zijn helaas nog maar 5 jonkies. Bij het poortje naar het veld aan de andere kant van de Loop raak ik in gesprek met een man die zich afvroeg of de valken er soms met die kleine bolletjes wol van Pa en Ma Nijlgans vandoor zijn gegaan. Eerlijk gezegd geloof ik dat niet en denk ik eerder aan een reiger of een vos maar ik weet ook niet in hoeverre de koude van afgelopen week gevolgen kan hebben voor zulk klein spul. Bij de poel uiteraard nog even een plaatje gemaakt van de familie Gans.

Op het stukje poortje naar poel merkte ik al hoe nat alles is geworden van de overvloedige regenval. Bij de poel ben ik het bos ingewandeld en daarna naar de Esperloop die ik helemaal afgewandeld ben tot de plek waar de Esperloop samenkomt met de Snelle Loop. In dit stuk bos was het genieten van de vele vogels. Bij de waterrand heb ik zeker een half uur gezeten en volop kunnen genieten van fluitende en vliegende vogeltjes. Ik vervolg mijn weg weer langs de Snelle Loop richting toren en bij de dam waar de Snelle Loop in tweeën splits zie ik dat er een valk op de antenne zit, aan de grote te zien was het Pa. Ik had hem goed en wel zien zitten of meneer vliegt weg, gelukkig richting naar mij toe. Ik pak mijn kijker en kijk recht omhoog naar ik dacht een valk, maar de valk was wel erg groot dus dat klopte niet. Ik doe mijn kijker snel weg en zie dat Pa een grote buizerd te kennen geeft dat ie te dicht bij Pa zijn huisje is gekomen. Nu heb ik zoiets al wel vaker gezien maar toch blijft het mooi als je ziet dat een valk een toch veel grotere vogel als de buizerd gewoon verjaagd en er niet voor terugdeinst om die vogel met zijn poten een draai om de oren te geven. Zoals ook al vaker gezien, de buizerd kiest het hazenpad en verdwijnt supersnel. Eigenlijk vond ik het maar zielig voor die buizerd, eindelijk weer eens mooi droog zweefweer en dan wordt je in, waarschijnlijk je eigen woonwijk weggejaagd door een slechtvalk, leuke buurman.

Weer aangekomen bij het spottersveld zit Gerrit met apparatuur op het bankje te kijken naar een saaie toren. Helaas had ie het gedoe met de buizerd net gemist. We hebben nog een hele tijd daar samen gezeten en rond kwart over vier ben ik naar huis gegaan, terwijl Pa weer lui zat te wezen op de antenne.

Groetjes Dorine

Donderdag 3 april 2008,

Hallo Vogelvrienden,

Vandaag zijn de beelden van de Mortel online gegaan. Helaas nog geen live-streaming maar wel campic-beelden die om de 20 seconden verversen. Er wordt nog wel hard gewerkt achter de schermen om live-streaming mogelijk te maken. Dat zou natuurlijk super mooi zijn als dat zou lukken.

De beelden van de binnencam en van de buitencam zijn hier te zien. Veel kijkplezier met Pa, S2, de eieren en het uitzicht vanaf de toren.

Groetjes Dorine

Zaterdag 12 april 2008,

Hallo Vogelvrienden,

Zo af en toe kom ik nog wel bij de toren maar heel veel meer als een zittende en als je geluk hebt een vliegende valk is er niet te zien. Tenminste wat de slechtvalken betreft. Echter afgelopen woensdag was het een ander verhaal. Na berichten op het forum dat de eieren al geruime tijd zonder valk lagen, kun je maar één ding doen en dat is even polshoogte gaan nemen. Bij aankomst waren wij niet de enigste die kwamen kijken naar wat er aan de hand was. In de lucht hebben we 3 valken, een sperwer en een buizerd gezien. De buizerd werd af en toe opgejaagd en verder was het een redelijk rustig tafereel. Na een tijdje bleek dat er in de toren werd gewerkt en die man zal wel iets te veel herrie hebben gemaakt wat voor S2 als dreigend werd ervaren. Nu woont S2 nog niet zo lang op de toren dus die is ook nog niet zo veel gewend, dit in tegenstelling tot Ma, die zelfs bij een nestkastinspectie gewoon bleef zitten. Voor Peter van Geneijgen toen een mooi moment, hij kon Ma toen zo pakken en van de gelegenheid gebruik maken om Ma te ringen. Maar dat komt met S2 ook wel goed. De rust keerde woensdag weer terug en sindsdien wordt er weer als vanouds gebroed.

Vandaag was het weer nog redelijk, af en toe wat donkere wolken en een frisse stevige wind, maar goed genoeg om later op de middag nog even naar de toren te gaan. Bij aankomst is er niemand op het veld en na even zoeken zien we een valk op de antenne tussen de tweede en derde ring zitten. We hebben alleen met de kijker gekeken en we gokken dat het S2 was die daar zat, ook omdat het een vast stekkie van haar is. Op het veld zat je helaas behoorlijk in de wind en we besluiten om een wandeling te gaan maken. Er is de hele week geen neerslag gevallen dus moet het te doen zijn in het bos.

We lopen via het brugje naar de poel waar familie Nijlgans met de nog overgebleven 4 kids weer luidkeels protesteert wanneer we een beetje te dichtbij komen. Het spul zit vrolijk op de kant maar al snel kiezen ze voor de veiligheid van de poel.

We vervolgen onze weg door het bos en gaan daarna richting het begin van de Esperloop.  De grote open stukken waar men vorig jaar druk doende is geweest met grond afgraven zodat de oorspronkelijke hei weer terug moet komen staat nog steeds gedeeltelijk blank.

Bij de Esperloop aangekomen staat het waterpeil een stuk lager als twee weken geleden. Door dit lage waterpeil is de dotterbloem overal behoorlijk gegroeid en zowat de hele Esperloop is langs de kant begroeid met deze plant. Groene bladeren, gele bloemen en het bruine water van de Esperloop geeft een heel bijzonder effect. Niet alleen de dotterbloemen groeien goed, dat het lente is merk je toch wel. Langs de waterkant beginnen de varens ook weer omhoog te krullen.

Wanneer je de Esperloop vervolgt steek je het grote pad richting Grotels Hof over en aan de andere kant van dit pad is een poel met daarin een omgevallen boom.

In de herfstmaanden altijd een mooi punt vanwege de vele paddenstoelen maar vaak is het wateroppervlak vies en troebel. Op dit moment echter niet en dat nodigt met mooi weer uit tot maken van leuke foto's.

Wanneer je door dit bos de Esperloop volgt kom je op het punt dat die samenkomt met de Snelle Loop. Een punt waar heel veel vogels zitten en als je daar een tijdje stil gaat zitten of staan zie je er zoveel dat je niet meer weet waar je kijken moet. Niet alleen langs de waterkant groeit en bloeit alles, ook de bomen beginnen weer langzaam aan groen te worden. En een nieuw jong blad tegen een blauwe lucht heeft wel iets.

Langs de Snelle Loop wandelen we weer terug richting toren. Op het veld daar langs de Loop zit een reiger naar de grond te staren. Altijd een komisch gezicht, een reiger in het gras. In de Loop vlakbij de dam zie ik iets wat eigenlijk niet in het water thuishoort maar in het gras, net andersom als met die reiger, ze zullen wel gewisseld hebben. Paardenbloemen in het water. Zelf heb ik dit nog nooit eerder gezien.

We lopen verder langs de Loop en hebben lekker het zonnetje en de wind in de rug. Maar een keer achterom kijken is ook wel de moeite waard. Na alle overvloedige regen en grijze luchten is een schitterende zon in de Snelle Loop ook wel weer eens een mooi gezicht.

We lopen om het bos heen weer terug naar de poel met familie Nijlgans, die wanneer ze ons zien weer uitbundig van zich laten horen. Ook de groene specht die daar ergens moet zitten hebben we veel gehoord maar we hebben hem helaas niet kunnen vinden, hoe we ook gezocht hebben. Via het brugje lopen we weer terug naar de Hemelsbleekweg en de boom die twee weken geleden nog volop in de katjes stond, ziet inmiddels niet meer grijs maar groen.

Voordat we weer naar huis gaan kijken we nog even op de toren of we Pa of S2 ergens zien zitten maar helaas, niemand te zien. Het is geen verhaal geworden over het wel en wee van de familie Slechtvalk maar meer een fotoverhaal om te laten zien dat als de valken verstek laten gaan er toch nog leuke dingen te zien zijn in de nabije omgeving van de toren in de Mortel.

Groetjes Dorine

Woensdag 30 april 2008,

Hallo Vogelvrienden,

Het is alweer een hele tijd geleden dat ik hier nog wat geschreven heb, wat echter niet wil zeggen dat ik niet meer bij de toren ben geweest. Verschillende korte en soms wat langere bezoekjes gebracht maar eigenlijk nauwelijks echt spannende dingen meegemaakt om er een heel verhaal over te kunnen schrijven.

Inmiddels liggen er in de nestkast op de toren 4 jonge bolletjes witte wol die uitstekend door Pa en S2 verzorgd en gevoerd worden. Geen klagen dus. Soms wel als je op het veld bent. Ik ben er toch een aantal keren geweest dat ik maar heel even een valk gezien heb. Maar soms heb je ook geluk, dan zie je zelfs meerdere valken. Zaterdagmorgen 19 april was zo'n dag, ik was al heel vroeg op het veld en volgens Gerrit (E) zat er al een tijdje een valk op de antenne. Een valk die maar donker zag volgens hem. Door mijn kijker kon ik het zo niet zien dus maar een blik door Gerrit zijn scoop. Het bleek een juveniele valk te zijn die daar zat. Niet veel later kwam Pa aanvliegen en die maakte een paar rondjes rondom de toren. S2 die in de kast lag had waarschijnlijk Pa gezien en vond het tijd voor een wisseling van toen nog het broeden. Ze komt de kast uit en samen vliegen ze een rondje. Na dat rondje wordt de jonge valk weggejaagd en duikt Pa de nestkast in. Het wegjagen van die jonge valk gebeurde vrij gemoedelijk. Geen gevecht, geen gekrijs en geen paniek. Deze jonge valk werd gewoon even te verstaan gegeven dat ie maar weer eens naar huis moest gaan en S2 hielp daarbij een handje door de jonge valk de weg te wijzen. Nadien is ze uit ons zicht op de dakrand gaan zitten en heb ik bij de toren niets meer van de valken gezien.

Meestal als de valken het wel geloven ga ik een stukje wandelen en nu het toch echt lente is geworden merk je dat in het bos aan alles. Alles begint te groeien en te bloeien en aan (zingende) vogels al helemaal geen gebrek.

Vanmorgen weer even geweest en het was weer heel vroeg. Om even na half zeven kom ik op het veld aan waar Mieke en Gerrit (E) al aanwezig waren. Lang ben ik niet gebleven, het was maar frisjes. Vlak nadat ik op het veld kwam hebben om beurten Pa en S2 wat rondgevlogen. Ochtendgymnastiek waarschijnlijk. Pa heeft nog wel even langs de buitencam gezeten maar dat was ook het enige leuke van de ochtend met de valken. Na anderhalf uur ben ik naar huis gegaan, want na de paar korte vluchtjes vlak na aankomst hebben de valken zich niet meer laten zien.

Het mooie van kijken naar de valken moet nog komen. Er liggen 4 kids in die kast en naarmate die groter worden krijgen die ook meer trek en zijn de kropjes niet meer zo snel gevuld. Voor Pa en S2 zullen nog drukke tijden aanbreken, het zal nog een heel gesleep worden. Eerst prooi te pakken zien te krijgen en die moet dan vervolgens ook weer de kast in worden gebracht. Iets wat de laatste week wel meer gooi en smijtwerk zal worden, zeker voor Pa. Die durfde 2 jaar geleden, het jaar dat er ook 4 jonkies waren de laatste week niet meer in de kast te komen. Dat was langsvliegen en met een zwieper de prooi de kast in zien te krijgen. Hij durfde soms nog hooguit op het randje van het rooster te gaan zitten maar de laatste paar dagen durfde ie daar ook al niet meer te komen.

Mooie tijden staan dus voor de boeg. De jonkies worden eerst nog op 16 mei geringd en daarna nog een week of drie en het spul zal weer rondfladderen. Mooie vooruitzichten en met lekker weer erbij een schitterend schouwspel.

Groetjes Dorine

Vrijdag 2 mei 2008,

Hallo Vogelvrienden,

Vanmorgen wat naar de cams zitten kijken en dan zie je dat de kuiks alleen liggen. Alleen blijven liggen en nog steeds alleen liggen. Al bij al vond ik het toch wel erg lang duren. Je gaat dan wat campics bekijken van de afgelopen uren en dan zie je op sommige van die campics wat vliegverkeer in de lucht, op eentje zijn zelfs drie vliegende voorwerpen te zien. Hoogste tijd dus om snel de spullen in de auto te mikken en richting toren te rijden. Het jaar 2007 staat nog in ieders geheugen gegrift en als Pa en/of S2 de jonkies zo lang alleen laten gaan je gedachten toch weer naar dat jaar en begin je je af te vragen of er misschien niet weer iets aan de hand is.

In de buurt van de toren aangekomen zoek je de lucht al af of je misschien iets ziet. Ja, een buizerd die zijn rondjes maakt maar meer ook niet en al helemaal niets in de directe omgeving van de toren. We parkeren onze auto en pakken snel de kijkers en zien tot onze verbazing een valk in de antenne zitten en eentje helemaal links op het hekwerk van het dak, aan de voorzijde van de toren, zo net boven de buitencam. Inmiddels dus ook de scoop er maar bijgepakt en zien we dat het Pa is die op het hekwerk zit en S2 in de antenne. Verder heerst er een vredige rust. De valken poetsen wat en kijken wat lui om zich heen, geen alertheid dus.

Het spul zit en zit en geniet van het heerlijke zonnetje net als wij op het veldje. Na een tijdje zo gezeten te hebben besluit S2 haar vleugels te strekken en vliegt van de antenne weg. Ik was in de veronderstelling dat mevrouw na een rondje of wat wel weer de nestkast in zou gaan maar daarin had ik me lelijk vergist. S2 had zin om even te genieten en al cirkelend gaat ze de hoogte in, eerst richting het noordoosten en toen ze eenmaal behoorlijk hoogte had gemaakt verdween ze richting Bakel. Waarschijnlijk bij de C1000 boodschappen doen, werd er al op het veld gezegd. S2 dus uit het zicht en Pa nog steeds op het hekwerk. Tot mijn stomme verbazing gaat Pa even later ook. Eerst hoogte maken recht boven ons en daarna zette hij koers richting Helmond. Beide valken op stap, boodschappen doen en de kids werden alleen gelaten, niemand van de ouders in de buurt. Dat vind ik toch wel een beetje vreemd, ik dacht namelijk dat er altijd wel een valk in de buurt van de toren bleef, nou niet dus, tenminste vanmorgen niet.

Na nog even op het bankje gezeten te hebben besluiten we om ook maar boodschappen te gaan doen en bij de C1000 in Bakel aangekomen zien we waarom S2 zo lang wegbleef; het was er stervens druk, geen parkeerplekje voor de auto en een winkelwagentje was al helemaal niet te krijgen, dus maar gewoon naar huis en thuis aangekomen zien we dat S2 inmiddels met eten weer terug is bij de toren.

Groetjes Dorine

Vrijdag 2 mei 2008 - update,

Hallo Vogelvrienden,

Wat later op de middag zijn we nog even naar de toren gereden. Op het veld aanwezig Gerrit en Henk die ons wisten te vertellen dat we een mooie geslaagde prooivlucht van S2 op een duif hadden gemist. De duif is op de toren geplukt en na het verhaal gehoord te hebben zei een blik op de toren ons dat er niemand in het zicht zat. S2 was met de prooi de nestkast ingegaan en zat die waarschijnlijk aan de kids te voeren en Pa zat buiten beeld ergens op de toren.

Daarna hebben we nog wat vliegbewegingen gezien van S2 met een (gedeeltelijke) prooi in haar poten. Ze landde op de tweede ring met Pa in haar kielzog die daarna nog smakelijk van deze prooi gegeten heeft. Schreverke uit Bakel kwam ook nog even polshoogte nemen en niet snel daarna zijn Gerrit en Henk gegaan. S2 had inmiddels plaatsgenomen op de antenne en Pa zat vlakbij haar op het hekwerk. Het spul zat weer goed en wel als S2 besluit om maar te vertrekken. Weer boodschappen doen, zeiden we al tegen elkaar want ze vertrok richting Bakel. Pa bleef deze keer zitten, hij zal wel op zijn kop hebben gehad nadat ie vanmorgen ook op pad ging terwijl S2 al weg was. Helemaal geen toezicht op de kroost kan natuurlijk niet.

Onze aandacht gaat vervolgens uit naar een wit kwikstaartje wat op een molshoop in het veld zit. Nadat de kwikstaart vertrok zagen we dat S2 inmiddels weer terug was en weer op de antenne zat. Lang bleef ze niet zitten, ze verhuisde naar de dakrand  op de hoek bij de antenne. Door de kijker begonnen we te twijfelen of dit S2 wel was, ze zag zo donker. De scoop die nog steeds in de auto lag werd gehaald en tot onze verbazing zagen we dat het wel S2 was maar dat ze zo te zien ergens was wezen badderen. Ze zag eruit als een verzopen katje. Op de hoek van de dakrand heeft ze zich verder uitgebreid zitten poetsen, het zal wel nodig zijn geweest na al die weken in de nestkast gelegen te hebben. We zijn toen ook maar naar huis gegaan, met een nog steeds poetsende S2 op de hoek van de dakrand en een toekijkende Pa nog steeds op het hekwerk.

Het is opvallend dat nu ineens de kids voor veel langere tijd alleen gelaten worden. Meestal is er dus wel iemand in de buurt, alleen vanmorgen even niet. Het zal wel een communicatiefoutje tussen Pa en S2 geweest zijn.

Groetjes Dorine

Vrijdag 16 mei 2008,

Hallo Vogelvrienden,

Het is al weer twee weken geleden dat ik hier nog wat geschreven heb. Dit wil niet zeggen dat ik niet bij en rondom de toren ben geweest, integendeel, regelmatig zelfs en op willekeurige tijden, van de zeer vroege ochtend tot de late avond. Soms zat ik daar op dat bankje voor Jan Joker en soms kwam ik ogen te kort. Bijvoorbeeld die ene middag dat de valken samen bijna de gehele tijd dat ik daar was hebben gevlogen, of ze gingen achter prooi aan of waren gewoon heerlijk aan het genieten van de perfecte thermiek. De middag met de onbekende bezoeker, die we pas herkende aan zijn stem toen ie wat tegen ons zei. Of de avond vorige week toen ik samen met Henk op het bankje zat en S2 op de antenne. Terwijl ik met Henk sprak over zijn bezoeken, samen met Piet uit Lieshout, naar verschillende natuurgebieden in de regio, komt er een valk aanvliegen en ploft op de tweede ring neer. Door mijn kijker twijfelde ik echt of dit wel een valk was, hij zag er namelijk zo raar uit. Door de scoop van Henk werd even later duidelijk dat het Pa was die met een prooi geland was. Het was voor Pa schijnbaar een zeer zware klus geweest, hij zat met wijd opengeslagen vleugels en met zijn bek helemaal open naar adem te happen. Je zag Pa op en neer gaan van het puffen, Pa was doodop. Na een minuut of 5 begon ie de prooi te plukken, ervan te eten en het overgebleven stuk bracht ie netjes naar het rooster waar het door S2 overgenomen werd en meegenomen de kast in om de hongerige kids mee te voeren.

Niet alleen de valken waren kijkplezier, ook de andere dingen die je rondom de toren waar kunt nemen. De kids van Pa en Ma Nijlgans die geen gansjes meer zijn, de kikkers en padden, die je overal weg ziet schieten als je in de buurt bent en van wie je af en toe een geweldig kikker-kwaak-concert krijgt aangeboden. Of de libelles die inmiddels in steeds grotere getale aanwezig zijn en zoals de afgelopen week van de mooie gele lissen die langs de Snelle Loop in bloei staan.

Maar vandaag was een bijzondere dag, de eerste kids van Pa en S2 werden geringd. De kids werden vandaag officieel opgenomen in het boekje van Peter, met maten en gewichten zodat ze voor eeuwig genoteerd staan. Net zoiets als bij ons de Burgerlijke Stand. Een heugelijke dag dus die wat het weer betreft 10.000% is meegevallen. Gisteravond stond het in Helmond en de regio blank, een giga hoosbui die maar niet wilde vertrekken en de vooruitzichten voor de vrijdagmiddag waren nu ook niet zo rooskleurig. Maar goed, ook al had het pijpenstelen geregend, ik was toch gegaan. Ik wilde heel graag zien wat S2 zou doen als er iemand op het dak zou verschijnen nu er 4 blakende kuikens van haar in die nestkast lagen.

Even na twaalf uur rijd ik richting de Mortel en als ik de Hemelsbleekweg oprijd zie ik al de nodige auto's staan. Het was dus al behoorlijk druk op het veld, iets wat ik wel verwacht had. De afspraak was dat er om 13.00 uur geringd zou worden maar dat werd met zo'n veertig minuutjes uitgesteld. Als eerste zag ik Peter van Geneijgen en Paul Beenen op het dak verschijnen en even later nog iemand en Martin Manders, de man die de sleutel heeft van de nestkast en ja, zonder die sleutel kan je kast niet open krijgen, toch. De kuikens werden uit de kast gehaald, ingepakt in de stoffen zakken die Peter daarvoor gebruikt en vervolgens werd er een verdieping lager, binnen geringd. Het viel me reuze mee zoals S2 deed, ze vloog wel luid krijsend rond, maar de snoekduiken richting mensen zoals ik die vorig jaar eens heb gezien, liet ze achterwege. Maar goed ook want dat zag er vorig jaar niet prettig uit. Pa daarentegen vloog zijn rondjes op grotere hoogte als S2 en af en toe liet ie zich toch ook maar horen. Naarmate de tijd wat verstreek werd S2 wel wat rustiger en nam ze zelfs even de tijd om achter Pa aan te gaan. Volgens mij kreeg Pa op zijn kop omdat ie zo rustig bleef en zich nauwelijks liet horen. S2 zal hem wel een draai om zijn oren hebben gegeven want even daarna liet ook Pa zich luidkeels horen.

Na precies een uur kwam men weer het dak op en zo te zien werd eerst even alle rommel uit de nestkast verwijderd en daarna zagen we dat de kids terug gezet werden en de nestkast weer op slot ging. S2 was inmiddels met dat bezoek boven op het dak weer behoorlijk actief geworden, zowel vliegend als krijsend. Een heel verschil met het wijfje vorig jaar bij de Amercentrale, die was veel rustiger maar had wat dat betreft ook meer ervaring. Voor S2 zal het ook wel een keer gaan wennen, zeker weten.

Toen ik wat mensen de toren uit zag komen ben ik van het spottersveld naar de toren gewandeld omdat ik nog even met Peter wat bij wilde babbelen. Ik heb daar een hele poos gestaan met een nog steeds rondvliegende en mopperende S2 boven me maar wel een S2 die steeds dichter bij de toren en nestkast durfde te komen. Later toen ik al weer op het veld was durfde ze het pas aan om weer de kast in te gaan. Ook heeft ze nog een tijdje als een fiere moeder met opgeheven hoofd op de kast gezeten alsof ze aan iedereen wilde laten zien dat zij daar de baas was.

De jonkies in de Mortel zagen er volgens Peter prima uit en eentje was ook aan de wat grotere kant. De kroost van het seizoen 2008 is mooi en eerlijk verdeeld in de Mortel, 2 jongens en 2 meiden, die richting het einde van de maand, misschien net begin volgende maand de nestkast zullen gaan verlaten. Dezelfde periode als het eerste nest van Pa en Ma, met May die op de laatste dag van mei de kast verliet en June die de grote sprong pas in juni durfde te wagen. Toevallig toch.

Ik kijk met veel plezier uit naar die tijd, een tijd die de moeite waard is. Alhoewel ik wel hoop dat we dit toch wel wat meer te zien zullen krijgen als vorig jaar. Toen kwamen we als spotters er maar bekaaid vanaf met de opvoedlessen van S2. Ze heeft ze toen niet gegeven of ergens waar wij het niet konden zien, dus laten we hopen dat ze er nu achter is dat al die mensen daar beneden op dat veld wel speciaal voor die lessen komen kijken. Hopelijk valt het kwartje wat dit betreft ook.

Groetjes Dorine

Woensdag 28 mei 2008,

Hallo Vogelvrienden,

Gisteravond en vandaag ben ik bij de toren geweest en in tegenstelling tot afgelopen weken is er stof genoeg om over te schrijven. Gisteravond ben ik op het veld geweest van 19.00 - 21.00 uur. Samen met Mieke kom ik op het veld aan waar Henk ons wist te vertellen dat er twee jonge valken op de dakrand rondscharrelen. Eentje was volgens hem het hoekje omgegaan bij de antenne. Joepie, dacht ik takkende jonkies, dat wil ik zien. Uit de auto pak in mijn fototoestel en samen met Mieke loop ik naar het veld aan de achterzijde. Daar aangekomen konden we op de dakrand geen jonge valk ontdekken. Wel op de onderste ring Pa die een prooi zat te plukken. We lopen terug en gaan het brugje over om ook nog even vanaf dat veld daar goed de toren te bekijken. Geen jonge valk te zien, wel S2 in de antenne en Pa nog steeds op de onderste ring. We willen weer gaan en ineens vliegt daar iets aan de achterkant van de toren, een stukje van de toren af en weer terug. Bij ons super verbaasde blikken want wat was dat wat we daar zagen vliegen. Het was maar heel even in beeld, een tel of twee, drie niet langer. Dat kon toch nog geen jonge valk zijn, of wel soms? We wisten het op dat moment echt niet. Samen lopen we het zandpad op en bij het huis aan de rechterkant kijken we naar de toren en zien we dat S2 inmiddels is verkast naar de kleine antenne die vanaf die kant te zien is. Ook zien we een valk in het midden op de dakrand zitten. Met kijker was het niet te zien of dit een jong was of Pa. We lopen terug naar het veld waar Henk ons vertelde dat er zojuist een jong terug de kast in is gegaan. Ik pak de auto en rijd naar het huis om met scoop te kijken wie er op de dakrand zit. Nu werd duidelijk dat het dus geen jong maar gewoon Pa was die daar zat. Maar weer terug naar het veld waar we later op de avond S2 met prooi richting nestkast zien vliegen. S2 levert de prooi af en komt de kast weer uit. Ze gaat een minuutje op het rooster zitten en vertrekt. De kids in de kast achterlatend met prooi. Zelfbediening voor de kids dus, een herhaling van de dinsdagavond toen we S2 dit ook al zagen doen. Dit soort opvoeding geeft mij goede hoop dat er dadelijk als de jonge valken goed kunnen vliegen er weer opvoedlessen rondom de toren te zien zullen zijn. Dus niet meer alleen kids eten geven en volduwen met voedsel zodat ze de rest van de tijd uitbuikend op de toren zitten en niets van zich laten zien.

Vanochtend kon ik het dus niet laten om richting toren te gaan, ik wil ook graag een valk op het rooster of dakrand met eigen ogen zien en ik wilde weten of er één jong al zover is dat ie in staat is om een stukje te vliegen. Na een nachtje slapen ga ik er namelijk toch vanuit dat ik een andere vogel heb zien vliegen en geen jonge valk, dat zou namelijk wel heel erg snel zijn. Het is 11 uur als ik mijn auto in de berm parkeer en Mieke met bezoek op het bankje zit. En tot mijn groot geluk zit er een valk op de dakrand, op een mooie afstand recht voor de buitencam. O wat jammer dat nu de cams het niet doen. Tot mijn groot genoegen en dat van Roosje die even later kwam, heeft valkje daar ruim een uur zitten poetsen en rondkijken. De andere valken in de kast lieten het bij op het randje zitten en fladderen. Echt, het was weer genieten van een jonge valk buiten de nestkast, maar toen het wat begon te regenen deed meneer of mevrouw toch richting nestkast. Jaja, wel naar buiten maar niet nat willen worden, ook dat hoort erbij valkje. We gingen er dus vanuit dat valkje de kast weer in zou duiken, nou niet dus. Toen ie op de plek aangekomen was waar wij dachten nu springt ie het rooster op, dook ie de andere kant op, onder het hekwerk door het dakterras op. Jammer want nu was ie voor ons buiten beeld.

De regen viel mee, wat gedruppel, soms wat meer soms wat minder. Valkje op het dakterras was gelukkig niet het einde van wat we zagen, na een tijdje kwam valkje aan de andere kant van de nestkast weer tevoorschijn en huppelde ie richting rechterhoek dakrand waar ie even bleef zitten en soms net te ver het hoekje omging om voor ons zichtbaar te zijn. Ook daar heeft ie lang gezeten om uiteindelijk terug te huppelen naar de nestkast, het rooster op te springen en in de kast te verdwijnen. Jammer maar we konden wel begrijpen dat ie weer even in de veilige thuishaven wilde zijn. Het is ook niet niets het uitzicht wat je ineens daarboven hebt. Weer hadden we alle geluk van de wereld en valkje kwam weer tevoorschijn. Nog wat op het rooster heen en weer lopen om daarna weer voor ons zichtbaar richting webcam te gaan. We waren vandaag daar op het veld dus echte boffers.

In die tijd liet ook S2 zich af en toe zien en een keer zelfs zo hevig dat ik er nog steeds vanuit ga dat ze een vergissing maakte. Boven het bos aan de andere kant van de Loop, op redelijke afstand van de toren vloog een buizerd. S2 die in de antenne zat komt daarvan af en gaat als een speer op die buizerd af en raakt dat beest volop. Het zag er voor mij uit alsof ze een prooi sloeg en ik riep dus ook gelijk tegen S2: "Dat is een buizerd muts, geen duif!". Die arme buizerd wist niet wat hem overkwam en maakte zich ook snel uit de voeten. S2 keerde terug naar de toren en ging weer in de antenne zitten om even later weer te verdwijnen.

Op het veld krijgen we bezoek van iemand van staatsbosbeheer en er wordt wat over valken, de omgeving en andere dingen gesproken. Terwijl wij daar staan te praten komt S2 met prooi terug en landt op de onderste ring bij de stang naar de tweede ring. Ze winkelt wat met de prooi en vliegt weer weg. Ook de man van staatsbosbeheer verlaat het veld en ik pak mijn scoop weer uit de auto, waar die even in gelegd was vanwege de regen. Mijn scoopje staat weer en S2 zit inmiddels ook weer bij die prooi en plukt er stevig op los. Heel rustig sta ik dit te bekijken door mijn scoop. Ineens, zomaar zonder een voor mij zichtbare aanleiding schrikt S2 zich een hoedje, zo erg dat ze ongeveer de ring afkukelt. S2 kan nog net wegvliegen en zet het direct op een luid krijsen. Ook ik schrok me en hoedje, wat was dat nou??? Gelijk kijk ik zonder scoop naar de toren en zie ik een man op de onderste ring lopen, een paar metertjes verwijderd van waar S2 zat te plukken. Zo snel als alles gebeurde zo snel was de man weer weg. Ik pak mijn kijker en zie nog even het hoofd van die man die vervolgens weer verdwijnt. Inmiddels is er zowel bij S2 als bij Pa grote paniek en het stel vliegt luid krijsend rondjes rond de toren. Onder bij de toren zien we een auto staan en Roosje besluit polshoogte te gaan nemen. De man verlaat even daarna de toren en zoals hij vertelde deed ie gewoon zijn werk en wist niets van de valken. Na eerder bezoek op de toren kon ik het verhaal van deze man nu wel geloven, omdat ik gezien had dat die man net zo schrok als S2 en ook snel maakte dat ie wegkwam van de onderste ring. De man is vertrokken en nog steeds is er behoorlijke onrust bij zowel Pa als S2. Eigenlijk ook niet zo gek, er zat tenslotte ook een jong op de toren en wel net voor de webcam. Nou dit takkende jong maakte zich nergens druk om, het bleef zitten waar het zat en keek gewoon vrolijk rond.

Een uurtje na dit gebeuren zijn we rond 15.15 uur naar huis gegaan. S2 was nog steeds onrustig alhoewel ze wel weer verschillende keren op de antenne had gezeten. En dat ze onrustig was bleek wel toen ik de auto in wilde stappen. S2 liet zich weer duidelijk horen en ik zag haar een heel stuk van de toren weg haar onrust uitkuren op, weer een buizerd. Arm beest, zei ik nog en stapte in de auto en reed naar huis met een blij gevoel. Met een rondhuppelende valk op de toren kan je dag namelijk niet meer stuk.

Groetjes Dorine

Vrijdag 30 mei 2008,

Hallo Vogelvrienden,

Het virus heeft weer toegeslagen, vandaag ben ik zelfs twee keer bij de toren geweest, vanmiddag even en vanavond wat langer. Vanmiddag was het ook leuk, gehuppel op de dakrand, gefladder op de kastrand en gebalanceer van S2 op het hekwerk. Het is overigens wel heel mooi om te zien hoe Pa en S2 hun kroost nauwlettend en van dichtbij in de gaten houden, bezorgde ouders dus.

Na het eten wilde ik wel weer even gaan kijken, wie weet wat voor moois de kids me wilden laten zien. De buienradar werd geraadpleegd en het zou nog wel een uurtje, misschien anderhalf droog blijven dus maar weer op weg richting de Mortel. Bij aankomst zat er een jonkie op de dakrand in beeld en takkeling twee zat waarschijnlijk volgens de andere kijkers ergens op het dak. In eerste instantie gebeurde er niet veel, was het eigenlijk maar saai en zat ik al te denken om maar naar huis te gaan, naar de koffie. Dat moeten de takkelingen gevoeld hebben, er kwam beweging in en het hield ook niet meer op. Of ik alles nog in goede volgorde kan vertellen weet ik niet, waarschijnlijk niet maar eigenlijk maakt dat ook niet zo veel uit.

Het begon met het gehuppel van het actiefste jong buiten de kast. Deze valk heeft al verschillende keren uitgebreid voor en achter de buitencam gezeten en vanavond nam ie de andere positie maar eens in; boven op de buitencam. Het beviel zo te zien goed, er werd zijn best gefladderd op de buitencam, zo hevig zelfs dat ik me afvraag of de cam nog goed gericht zal staan. Na de cam was het even op het uiterste hoekje uitrusten om daarna over de linkerdakrand vrolijk op en neer te huppelen. Het zag er wel vrolijk uit maar ik vond valkje wat mank lopen, alsof ie niet op zijn rechterpoot kon staan. Tijd dus voor grondige inspectie en al snel kon ik lachen om mijn gedachten. Niet zo gek dat valkje mank liep. Het loopt ook niet echt lekker als je in één poot een stuk prooi meesjouwt, toch. Valkje heeft een aantal keren die dakrand op en neer gedaan met dat prooitje in zijn poten en verdween tenslotte om het hoekje.

Ook Pa liet zich vanavond van zijn sterkste kant zien. Pa verlaat de antenne waar hij zit en maakt een snoekduik richting Bakel. De snoekduik werd een echte snoekduik want het zag er op het veld uit alsof ie net achter de bosrand aan de andere kant van de loop, bij de weilanden, recht naar beneden ging. De snelheid van een slechtvalk in prooivlucht was even heel goed te zien. De bosrand werd in de gaten gehouden maar er kwam maar geen Pa terug. Toen wij dachten dat de aanval wel mislukt zou zijn komt Pa tevoorschijn met een voor hem giga prooi in zijn poten. In de afgelopen jaren heb ik vaak jonge valken zien vechten om te kunnen blijven vliegen met prooi in de poten, nou Pa had het vanavond ook heel moeilijk. Hij moest de nodige rondjes vliegen om hoogte te maken om te proberen de onderste ring te halen. Uiteindelijk lukte het hem en helemaal uitgeteld landde hij met prooi aan de rechtse kant onderste ring. Pa had even tijd nodig om bij te komen, met open snavel en wijd gespreide vleugels zat meneer daar naar adem te snakken. Na een minuut of 5 begint ie de prooi te plukken en ondanks de hoge temperaturen sneeuwde het weer even in de Mortel. De veren dwarrelde tot voorbij het spottersveld en ik ben nog even het veld opgegaan om wat grote veren te pakken die daar neergedwarreld waren. Nu werd me duidelijk waarom Pa zoveel moeite had om op de toren te komen. Pa had een duif geslagen en met een duif heeft ie gewoon moeite, in tegenstelling tot S2. Terwijl Pa daar zit te plukken en te eten klinkt vanuit het bos langs het veld regelmatig een roep van een uil. De eerste keer in al die jaren dat ik dit bij de toren hoor. De uil bleef maar roepen en zat zo te horen niet ver weg. Op de toren zag het er even rustig uit dus kon ik wel even op zoek gaan naar de uil. Terwijl ik de uil sta te zoeken vliegt Pa met het restant van de duif naar de linkerdakrand. Het jong dat bij de webcam zat pakt de prooi gelijk af en de andere jonge komt ineens ook tevoorschijn en dit was voor Pa reden om heel snel de dakrand te verlaten, tenminste volgens de aanwezige waarnemers. De twee jonge valken verdwijnen met prooi ergens op het dak. Eén van de twee, de minst vlugge komt weer vrij snel aan de voorkant te voorschijn en huppelt richting nestkast, om op het smalle stukje rooster langs de zijkant van de kast zich uitbundig te gaan zitten poetsen. Leuk om te zien, zeker als je weet dat ie met zijn neus richting kast zat, dus weinig plaats. En helemaal leuk als er een donsveertje vast komt te zitten aan zijn snavel en hij het er maar niet afkrijgt.

Het andere jong verschijnt ook weer op de dakrand en gaat weer precies achter de buitencam op het uiterste hoekje van de dakrand zitten. Na even zo gezeten te hebben verschijnt plots S2 recht voor de buitencam met, waarschijnlijk de duif van Pa. De jonge valk die tegen de nestkast aanzit weet niet hoe snel hij naar S2 moet lopen, huppelen of vliegen. Het zelf eten zal hem nog niet zo goed afgaan zijn want S2 begint wat te voeren en het gaat erin als koek. Die bij de webcam blijft zitten waar ie zit, het zal hem wel gelukt zijn om zelf zijn buikje vol te eten. S2 en de jonge valk werden nauwlettend in de gaten gehouden door grote zus vanaf de nestkastrand. Heel grappig om te zien hoe ze zich om om het hoekje van de kast buigt om alles te kunnen bekijken. Deze valk oefent en oefent maar op dat randje, het zou me niets verbazen als die morgen of overmorgen gewoon uit de nestkast wegvliegt in plaats van eerst op het rooster en dan op de dakrand te springen.

Nadat S2 opgehouden is met voeren gaat ze in de antenne zitten en vlakbij zit Pa op het hekwerk. De jonge valken kiezen voor het hoekje bij de webcam en de zijkant van de nestkast. Terwijl we op het spottersveld even niet opletten en daarna weer naar de toren kijken zien we ineens weer een valk voor de webcam, die nog wat zit te eten van wat er over was van de prooi. Hoe kan dat nou, zijn er nu ineens drie valken buiten. Nee hoor toch niet, het was Pa die vond dat hij recht had op de laatste restjes van zijn prooi.

Met Pa, S2 en twee jonge valken in zicht verlaten Ava, Gina en ik het spottersveld. Het begint al aardig te schemeren maar dat geeft niet, zeker niet na zo'n avond, die in tegenstelling tot wat ik verwachtte nog droog bleef ook.  Misschien dat morgen valkje nummer drie het durft om de nestkast te verlaten en dan eindelijk eens plaatsmaakt voor nummer 4. Want ik kan me heel goed voorstellen dat die met zo'n enorme fladderende zus het zekere voor het onzekere kiest en gewoon veilig in de nestkast blijft in plaats van naast haar op het randje.

Groetjes Dorine

Zondag 1 juni 2008,

Hallo Vogelvrienden,

Gisteren en vandaag ben ik uiteraard veel bij de toren geweest. Niet zo gek nu er drie jonge valken over het dak huppelen en je uitkijkt naar de eerste voorzichtige vluchtjes van dat spul. Maar laat ik beginnen bij het begin van het weekend, de zaterdagmiddag.

Na een schitterende morgen reden we rond de klok van 1 uur richting de Mortel. De lucht was inmiddels betrokken en werd helaas steeds donkerder. We waren niet de eerste die kwamen, op het veld en ook aan de andere kant van de Loop al valkenspotters. We zitten goed en wel op het veld of de eerste druppels hemelwater komen al naar beneden. Gelukkig ligt er altijd een plu in de auto, iets wat niet iedereen kan zeggen. Ook Bert arriveert en wanneer hij goed en wel zijn spullen op het veld heeft staan komt voor ons van achteren S2 aanvliegen met een dikke vette prooi in haar poten. Ze landt met prooi op de dakrand, precies om het hoekje bij de buitencam. De prooi wordt daar geplukt en uiteraard verschijnen de drie jonge valken in snel tempo bij S2. De jonge valkjes worden wat gevoerd en S2 verdwijnt weer van de dakrand. De jonge valkjes blijven allemaal de hele middag wel in de buurt van de prooi. Soms verdwijnt er even eentje om daarna toch weer tevoorschijn te komen. Mijn camera werd op de scoop van Bert gemonteerd en zodoende heb ik foto's van de valken kunnen maken die ik normaal niet kan maken. Hieronder een aantal van die foto's.

Het was een schitterend gezicht de jonge valken daar te zien zitten en even waren de drie jonge valken en S2 samen op die plek te zien. Helaas liet het weer ons wel in de steek, het begon steeds harder te regenen, iets wat de valken overigens niet echt deerde. Eentje heeft zelfs nog even wat omhoog gefladderd en probeerde aan de rechtse kant van de kast, ook weer net om het hoekje, met een hoop gefladder op het hekwerk plaats te nemen, iets wat even toch leek te lukken.

De regen wilde maar niet ophouden en zorgde ervoor dat op het einde van de middag het veld er verlaten bijlag. Thuis hebben we nog koffie gedronken met Bert, onze spullen te drogen gezet en nagepraat over foto's maken met behulp van een scoop. Een leuke hobby, maar niet echt iets voor mij. Het bezig zijn met die apparatuur vergt teveel tijd en dan mis ik teveel van de valken. Ik blijf wel bij het oude vertrouwde, ook al vond ik het reuze leuk en interessant.

Na de natte zaterdag opende ik op zondagmorgen de gordijnen en zag tot mijn verbazing dat de zon scheen. Het zag er goed uit en dus . . . tegen tienen ging ik op weg naar de Mortel. Helaas bij de toren aangekomen viel het zicht wat tegen maar dat veranderde toch vrij snel. Op het bankje drie voor mij onbekende mensen en Zonnevogel die blij was dat ik kwam. De heren op het bankje vertelde namelijk dat de valk die in de antenne zat een jonge was. Zonnevogel geloofde er geen snars van en vroeg me om hulp. Dat werd dus scoopje erbij pakken en wat ik al dacht bleek ook zo te zijn. In de antenne was absoluut geen jonge valk maar een volwassen valk. Verder werd me tot mijn grote verbazing verteld dat er één jong op de bovenste ring zat. Inderdaad, daar parmantig op het randje van de ring, ongeveer in het midden zat een jonge valk, met het blote oog of door een kijker is zoiets niet altijd duidelijk te zien maar gelukkig door een scoop wel, geen twijfel mogelijk. Zonnevogel vertelde me dat er twee jonkies hadden gezeten maar dat eentje toch weer naar de dakrand was gefladderd. Nou, ik vond dat geweldig nieuws, rondhuppelende jonge valken is heel mooi om te zien, maar de allereerste vluchtjes zijn nog veel mooier.

Inmiddels was het wat drukker geworden op het veld en was S2 op prooi-jacht gegaan. Tenminste ze kwam aanvliegen met een flinke prooi in haar poten en ze had er zichtbaar moeite mee. S2 landt met prooi op de onderste ring bij de paal naar de tweede en gaat, na wat bijgekomen te zijn de prooi plukken. Daarna vliegt ze met prooi weg en probeert ze hoogte te krijgen, iets wat niet echt wil lukken. Ze landt weer op de ring en pas bij de derde poging lukt het haar om met prooi op de bovenste ring te landen. Of het aan het ontbreken van wat wind lag of aan enige vermoeidheid weet ik niet, maar dit heb ik nog nooit bij haar gezien. Dat ze wat moe is kan ik me wel voorstellen, het valt ook niet mee om 4 van die snelgroeiende kids groot te brengen. S2 zat daar op die bovenste ring een heel stuk van het jonge valkje vandaan. Het duurde niet lang of deze jonge valk zette een sprintje in richting S2 en toen ie bij S2 was was ie zelfs zo brutaal om te proberen de prooi geheel af te pakken. S2 was het daar duidelijk niet mee eens en samen zaten ze aan die prooi te trekken, een grappig gezicht overigens. Uiteraard won S2 dit getouwtrek en na nog wat plukwerk heeft ze het jong daar wat zitten voeren. Ons jonkie had zijn buikje vol en S2 vertrok naar de antenne en Pa nam van de gelegenheid gebruik om ook wat te smikkelen van die prooi. Pa vertrok weer en daarna is S2 de prooi gaan halen en heeft die afgeleverd in de nestkast. Het jonkie wat daar zit wordt dus absoluut niet vergeten. Eén van de jonge valken die op het dak wat rondscharrelde nam van de gelegenheid gebruik en spoedde zich naar het rooster om daarna ook de kast in te gaan. Valkje zal ook wel wat gelust hebben denk ik zo.

Inmiddels was het twaalf uur en ben ik naar huis gegaan, van al dat kijken naar prooi plukken en voeren krijg jezelf ook honger, echter geen trek in duif maar naar een doodgewone boterham. Ik verlaat het veld en ben vast van plan 's middags weer terug te gaan, stel dat er eentje gaat vliegen, iets wat ik toch niet echt wil missen.

Rond drie uur arriveren we weer op het veld, het zonnetje scheen en het was warm. De valk op de bovenste ring zat volgens de aanwezige kijkers aan de achterkant van de toren, valkje was bezig aan een rondje toren dus. De middag verliep wat saaier als de ochtend. Regelmatig huppelde er wel een valk op de dakrand, fladderde een valk flink met de vleugels maar zoals de ochtend was het absoluut niet. Pa en S2 vlogen regelmatig van de toren weg en ook regelmatig met een snelheid dat we dachten dat ze op prooivlucht gingen. Jammer voor ons maar er werd geen prooi geslagen. Af en toe cirkelde Pa of S2 lekker op de thermiek de hoogte in, iets wat trouwens ook altijd mooi is om te zien. De valk die de kast nog niet verlaten heeft liet zich ook regelmatig op de kastrand zien en volgens Zonnevogel komt ie de kast nog niet uit vanwege het witte plukje dons midden op zijn koppie. Geen gezicht om met zo'n donspluk naar buiten te komen, die wacht dus nog even totdat dat dons eruit is. Ben benieuwd of het waarheid wordt.

De jonge valk op de bovenste ring voltooide zijn rondje toren en kwam aan de rechterkant weer tevoorschijn. De zon kroop langzaam dichterbij de toren, wat kijken naar de valken minder leuk maakt. Inmiddels liep het alweer tegen vijven dus ook een mooie tijd om naar huis te gaan. Morgen is er weer een dag en wie weet wat we dan allemaal te zien zullen krijgen, misschien wel helemaal niets.

Groetjes Dorine

Maandag 2 juni 2008.

Hallo Vogelvrienden,

"Morgen is er weer een dag en wie weet wat we dan allemaal te zien zullen krijgen, misschien wel helemaal niets". Dit was de laatste zin van mijn verhaal van gisteren, nou ik had het beter niet kunnen schrijven want ik heb aardig het vermoeden dat de valken alleen de laatste woorden gelezen hebben. Het was warm en benauwd vandaag, geen weer om dingen te doen waar je moe van wordt en dat vond de familie Valk ook. Ik ben op het veld geweest van 10.00 tot zeker 14.00 uur en vanavond nog anderhalf uur en wat activiteit van de valken betreft; het kon stukken beter.

Het was vanmorgen al behoorlijk warm en benauwd toen ik op het veld aankwam. Mijn route liep vandaag via het rondje torenweg en op het zandpad ben ik gestopt, heb mijn scoop gepakt en zag op de bovenste ring een jonge valk en op de antenne S2. Op het spottersveld was alleen S2 voor me in beeld. Het andere vogeltje wat wel bijna altijd in beeld is, was er ook en liet zich volop horen, het geelgorsje dus. Omdat op de toren weinig tot geen activiteit was besloot ik om dit vogeltje ook maar eens voor eeuwig vast te leggen. Gerrit komt en samen hebben we lange tijd gezeten dat we helemaal niets van de valken zagen. Gelukkig kwam er toch nog een jonkie op de dakrand voor ons tevoorschijn. Valkje heeft wat op en neer gelopen, wat gefladderd en met het nodige gefladder sprong ie vervolgens bovenop de nestkast. Daar heeft ie wat rondgekeken, zich uitbundig zitten poetsen om vervolgens helemaal aan de rechtse kant van de kast languit op zijn buik te gaan liggen zodat zijn koppie nog net voor ons zichtbaar was.

S2 heeft af en toe wat vluchtjes gemaakt en keerde telkens weer terug op de antenne. Ze ging niet fanatiek achter prooi aan of wel fanatiek een buizerd naar huis sturen. S2 had er dus ook niet echt veel zin in vandaag. Pa hebben we even gezien en toen die ook een keer opvloog hebben we hem niet meer terug zien komen.

Mieke komt en als ze weer vertrekt gaat ze eerst nog even aan de achterkant kijken. Ze komt terug en vertelt ons dat er aan de achterkant drie jonge te zien zijn. Eentje op de dakrand en de andere op de bovenste ring en de ring daaronder. Voor ons aan de voorzijde veranderde er niet veel, zeg maar gerust niets dus ik kon best wel even naar de achterzijde wandelen. Met scoop en camera ga ik daar maar eens kijken en ik kon echter maar één valk ontdekken en die zat op de bovenste ring. Op de ring daaronder was op dat moment niets te zien en op de dakrand lag wel iets maar daarvan had ik het sterke idee dat het een prooirest was. Als ik weer goed en wel terugben op het veld verschijnt er aan de rechtse kant van de bovenste ring een jonge valk. Het zal wel de valk geweest zijn die ik zojuist zag aan de achterzijde maar zekerheid heb ik daarover niet. Dit valkje loopt nog een stukje door en gaat vervolgens zich wat zitten poetsen en zoals broer/zus op de nestkast deed, deed deze valk ook, lekker plat op de buik gaan liggen kijken. Naar wie? Waarschijnlijk naar ons.

De valk op de kast was inmiddels verdwenen en op het veld wordt het steeds warmer en ik besluit om maar weer eens naar huis te gaan. Gerrit wilde nog wel blijven en toen ik het veld verliet zei ik nog tegen hem: "Val niet in slaap". 

Ook vanavond ben ik nog even bij de toren geweest want de radarbeelden lieten zien dat het giga onweer net ten zuiden voorbij trok. Op het veld is het al druk en op de toren was het jong op de bovenste ring en S2 in de antenne zichtbaar. De valk op de ring verdween weer om het hoekje en S2 en Pa hebben nog even wat gevlogen. Voor mijn komst was er blijkbaar wel wat te zien geweest op de dakrand. Helaas heb ik maar heel even een klein stukje van twee valkjes gezien. Zo even van dat koppie boven de rand uit en weer weg, waarschijnlijk het dak op.

Helaas vandaag voor mij en Gerrit geen vliegende jonge valken, terwijl we toch vele uren op het veld hebben doorgebracht. Misschien heeft één van ons morgen meer geluk. Alleen moeten de jonge valken er dan ook zin in hebben, laten we het dan maar hopen, toch.

Groetjes Dorine

Dinsdag 3 juni 2008,

Hallo Vogelvrienden,

Soms zijn er van die dagen dat je blijkbaar onbewust aanvoelt dat er iets gaat gebeuren, zo ook vandaag. Vanmorgen was het slecht weer hier, dus tijd om de boel weg te werken. Het wilde echter niet vlotten, ik moest ook nog boodschappen doen en eigenlijk had ik ook nog half en half een afspraak staan voor de middag. Daarnaast wilde ik vanmiddag ook nog wel graag naar het veld. Ik zat dus in tijdnood en heb de afspraak maar afgezegd.

Rond 14.15 uur arriveer ik op het veld en zie dat Gerrit en Mieke er al zijn. Volgens Gerrit zat S2 telkens achter een andere vogel aan waarvan hij dacht dat het een slechtvalk was, of dat Pa was of iemand anders was onduidelijk. Ook de buizerds die maar iets in de buurt van de toren durfden te komen hadden het vandaag weer zwaar te verduren. Op de toren zat, toen ik kwam S2 in de antenne en een jonge valk op de vierde ring. Pa en S2 vlogen een keer op en keerden weer terug, S2 op de antenne en de plek die Pa uitzocht verwonderde mij, een vensterbank van een raampje aan de linkerzijde. Op het einde van vorig seizoen hebben we dit regelmatig gezien, maar dit jaar nog niet. Pa zit, S2 zit en de jonge valk zit ook. Ik zag de bui al hangen, zou het weer een saaie middag worden? Nee hè, niet weer. Er wordt wat geklets, er komt meer bezoek en Mieke gaat aan de wandel. Pa en S2 besluiten weer wat te gaan vliegen en waarom weet ik echt niet meer. Wanneer ze weer terugkomen neemt S2 zoals gewoonlijk weer plaats op de antenne en Pa op de bovenste lamp voorzijde.

De jonge valk op de vierde ring gaat aan de wandel en wordt door ons nauwlettend in de gaten gehouden. Wanneer ie weer blijft staan begint ie met zijn vleugels te slaan, staat met zijn koppie van de toren af, zodat ie zo aan zou kunnen vliegen. Door mijn scoop volg ik dit valkje en roep nog naar hem toe: "Vlieg dan aan !"  Of valkje me gehoord had weet ik niet maar tot ieders stomme verbazing slaat de valk zijn vleugels wijd, gaat een klein beetje voorover hangen en vliegt weg. Valkje vliegt echt weg. Vraag niet hoe want dit zag er erg goed uit, een mooie en goede vleugelslag, het zweven lukte wonderwel zeer goed en richting kiezen was ook al geen probleem. Valkje maakte er de nodige rondjes van en toen ie wilde landen hield ik even mijn adem in want dat wil nog wel eens voor problemen zorgen. Nou bij dit valkje niet hoor, het was geen perfecte landing maar voor een jonkie goed genoeg.

Op het spottersveld was iedereen beduusd van wat dit jonge ding ons zojuist had laten zien. Gelukkig heb ik mijn camera tegenwoordig altijd naast me liggen en stand-by, vandaag is gebleken dat dit toch wel heel erg fijn is. We zijn nog lang niet bekomen van dit spektakel of ineens is daar een andere jonge valk. Niet zomaar ergens op een dakrand of op een rand van een ring maar ook zoals broer/zus vliegend langs de toren. Deze valk had er wat meer moeite mee, de vleugelslag was onrustiger, het zweven wilde niet echt lukken en het vluchtje was ook van kortere duur. Maar ook schitterend om te zien. Waar deze valk is geland heeft volgens mij niemand gezien, het leek op een ring aan de achterzijde, tenminste daar staat me iets van bij. Ook van deze valk heb ik een paar foto's.

Op het veld beneden heerste een geweldige sfeer op dat moment, we konden eigenlijk nauwelijks geloven van wat we hadden gezien. Gerrit vertelde dat ie eigenlijk al naar huis had willen gaan en ik dacht aan de afspraak die ik afgezegd had. Toeval, voorgevoel, wie zal het zeggen maar we waren beide heel erg blij dat we op dat moment daar waren, trouwens iedereen die er was was blij hoor, laat daarover geen twijfel bestaan, iedereen was dolenthousiast. Hiervoor ga je ook uren op dat veld zitten en soms uren zonder iets moois te zien. Hier ga je voor, dit wil je zien en met eigen ogen.

Na wat bekomen te zijn van de opwinding zien we S2 richting een voor ons onbekende vogel vertrekken en S2 maakt op agressieve wijze duidelijk dat die moet vertrekken. Ook Pa bemoeit er zich mee. Het jonge ding op de bovenste ring zat zo te zien ook nog te bekomen van zijn avontuur. Op het veld gaat langzaam aan iedereen richting huis. Als laatste verlaat ik samen met Schreverke en Mieke het veld. Ik wil nog even op het zandpad kijken of ik iets aan die kant zie zitten. Op het zandpad staan nog Henk en zijn vrouw te kijken naar een ree in de wei. Op de toren kan ik helaas geen andere valk ontdekken.

Het was dus een schitterende middag voor de aanwezige kijkers. Twee jonge valken aan het vliegen, nu de rest nog en de opvoedlessen kunnen beginnen. Valken volgen is leuk, heel leuk maar wat we vandaag zagen en wat we hopelijk de komende weken gaan zien daar volg je de valken pas echt voor. Dat is intens genieten, tenminste als je daar van houd.

Groetjes Dorine

Dinsdag 10 juni 2008,

Hallo Vogelvrienden,

Het is inmiddels een week geleden dat ik voor het eerst dit seizoen jonge valkjes zag vliegen. Zo'n moment is altijd bijzonder en ook al is het voor mij het 4e seizoen, zo'n moment bezorgt me toch weer kippenvel. Niet alleen werd er gevlogen ook is er een jonkie beneden bij de toren gezien. Dit valkje vloog een boom in dus dachten wij dat het wel goed zou komen. Echter, op het veld was er niemand die de 4 jonkies tegelijkertijd in beeld had. Afgelopen vrijdag vonden Gerrit en ik het welletjes en zijn wij aan de wandel gegaan met drie spotters op het veld achterlatend. Vanaf het spottersveld konden we Pa op de bovenste lamp zien, S2 in de antenne, 2 jonge op de dakrand bij de antenne en eentje op de hoek rechts van de nestkast. Maar waar was jonkie nummer vier? Op het veld aan de achterzijde konden we een jonkie op de bovenste ring zien zitten en deze was vanaf het spottersveld niet zichtbaar. De vraag was of dit het 4e jong was of toch weer eentje van de dakrand die tijdens ons wandelingetje was verkast. Dat werd dus bellen met het spottersveld, helaas konden die op dat moment de twee jonkies op de dakrand bij de antenne niet goed zien. Gerrit en ik besluiten het brugje over te gaan en bij de eendenpoel ook maar eens naar de toren te kijken. Daar aangekomen zagen we het jong op de bovenste ring en zeker eentje op de dakrand. Naast het jong op de dakrand lag wel iets maar dat kon net zo goed een prooi zijn. Het duurde gelukkig niet lang voordat we zekerheid kregen. De "prooi" bewoog en kwam overeind en was dus toch een valk. Nu hadden wij vanaf de eendenpoel S2 en drie jonkies in beeld. Het werd weer bellen met het spottersveld en die wisten ons te melden dat het jong rechts naast de nestkast er nog steeds zat evenals Pa op de lamp. Dus samen hadden we de hele familie in beeld. Opluchting alom, het jonkie van beneden zat weer vrolijk op de toren, waarschijnlijk al wel langer maar nu wisten we het tenminste zeker.

Zondag en gisteren ook geweest en uiteraard zie je wel vliegbewegingen, spelende kids en op prooi-jacht gaande ouders. Ook valt het je op dat de kids het vliegen steeds beter onder controle krijgen en ook steeds verder van de toren weg durven te gaan. Het gaat dus uitstekend en alle 4 de jonkies vliegen rond, de een wat meer dan de ander maar het vliegt allemaal.

Vanmorgen van 10.30 tot 12.00 uur op het veld geweest, het was heerlijk weer om daar te zitten, zonnetje in de rug en volop op de toren, ideaal. Wat ik zondagmorgen ook al een keer gezien heb zag ik vanmorgen weer. S2 was op prooi-jacht gegaan en kwam met een flinke prooi in de poten aanvliegen. Twee jonkies hadden haar gezien en vlogen er gretig op af. S2 werd uitbundig begroet en ook de prooi in haar poten. De kids zijn al zo ver dat ze het aandurven om te proberen die prooi uit S2 haar poten te pakken. Het wordt ijverig geprobeerd en dat is voor ons kijkers beneden een mooi schouwspel. Zoals afgelopen zondag gaf S2 ook vanmorgen de prooi niet af maar bracht dat ding hoogstpersoonlijk naar een ring. Vanmorgen de onderste ring en de prooi werd direct in beslag genomen door de grootste van de kids. Hebbes!, zal ze gedacht hebben terwijl ze de prooi onder S2 haar neus wegkaapt. Wanneer ze de prooi heeft spreidt ze de vleugels en slaat die beschermend over de prooi heen. Duidelijke taal tegenover de rest van de familie, mijn prooi en daar blijft de rest vanaf. S2 laat haar kids het uitzoeken en vertrekt terwijl het andere jong nog even twijfelt wat ie met die prooi en grote zus moet doen. Weinig kans zal ie gedacht hebben en ook dit jong vertrekt. Blijft op de onderste ring over één jonge valk met een flinke duif, de prooi van vanmorgen. Door de scoop volg ik deze dame met prooi en het was af en toe wel lachen hoor. Daar zat onze dame dan met prooi en ze wist er geen raad mee, ze zat onbenullig om zich heen te kijken alsof ze zich afvroeg wat ze nu toch met die prooi moest doen. Valkje kijkt zo een paar minuten rond en begint vervolgens met die prooi te spelen. Door de scoop zag ik haar met haar snavel richting de snavel van de duif gaan, alsof ze uit die snavel eten verwachtte. Dit werd een aantal keren herhaald en op het veld zei ik al; "die geeft geen eten, dat is eten". De jonge valk begon vervolgens maar in de kop van de duif te pikken en beneden vertelde ik valkje dat daar echt geen vlees in zit, dat vlees een stukje verderop zit. Het duurde nog wel even voor het kwartje viel maar uiteindelijk begon de jonge valk toch te plukken en sneeuwde het weer even in de Mortel. Na het nodige plukwerk was het etenswaar snel gevonden en zat dit jong heerlijk te smikkelen. Daarna vertrok ze wat verder de ring op en was ze voor ons niet meer zichtbaar.

Verder was het vrij rustig vanmorgen, hoeveel jonkies ik gezien heb weet ik eigenlijk niet, ik denk hooguit twee en Pa heb ik helemaal niet gezien. Tegen twaalf uur vliegt S2 op en inspecteert een keer de toren, even kijken waar iedereen zit en hoe het gaat. Schijnbaar was alles oké met de kroost want S2 vertrok, niet voor een prooi-jacht maar wel voor even wat ontspanning, tenminste zo zag het eruit. S2 zweefde heerlijk weg richting Bakel.

Vanavond zijn we ook nog even geweest en aan de voorzijde op het veld was weinig te beleven. De zon scheen nog volop en daar heb je dus op het spottersveld best wel last van. Het werd dus een wandeling naar de achterzijde. In eerste instantie zien we ook daar niets en verbazen ons daarover. Zou de hele familie op stap zijn, nou dat leek ons niet kunnen en na wat meer zoekwerk zien we op de onderste ring rechts nog net een staart over de rand steken. De staart bewoog, dus was het geen prooi. Er gebeurde niet heel veel en ik zag de bui al wel hangen, geen valken en geen actie maar het pakte anders uit. S2 zien we ineens ergens van de toren afkomen en vertrekt in sneltreinvaart richting het zuiden. Misschien had ze wat eten zien vliegen en ging ze erop af. S2 keerde echter niet meer terug, tenminste niet dat wij het gezien hebben. Wat we wel ineens zagen was een rondvliegen jong. Het waaide vanavond stevig en schijnbaar vond dit jong dat heel erg leuk. Valkje heeft wat afgevlogen vanavond. Het vertrok met de wind mee, keerde een heel eind van de toren om en probeerde weer bij de toren terug te komen. Heerlijk tegen de wind in, iets wat soms heel erg goed ging maar af en toe ook wat minder. Valkje werd dan even weggeblazen en het moest dan flink bijsturen en bijgassen, het leek regelmatig of ie door de wind een koprol maakte. Wanner valkje weer bij de toren was zat ie overal en nergens. Dan weer hier, dan weer daar en nergens langer dan een paar tellen. ook probeerde dit jong de wind te gebruiken om omhoog te komen en ik moet eerlijk zeggen, het lukte aardig.

De hele vliegshow heeft zeker een half uur geduurd en het was schitterend om te zien. Het was niet alleen schitterend af en toe ook verbazingwekkend wat deze valk in één week tijd geleerd heeft. Dan komt de valk aanvliegen en landt op de dakrand. Piet maakt hier wat foto's van en valkje besluit om daar voorlopig maar te blijven zitten. Het zit eerst wat rond te kijken en vervolgens vindt valkje het tijd voor een uitbundige poetsbeurt, einde geweldige vliegshow dus.

We hebben nog verder gespeurd op de toren maar konden verder niemand anders ontdekken. De jonge valk zat nog steeds ijverig te poetsen en we verwachtte ook niet veel meer actie van deze valk. Na zo'n vliegshow ben je volgens mij bekaf, vooral met die wind erbij zal het uitputtend zijn geweest. Het gaat dus uitstekend met de jonge valkjes in de Mortel en het leerproces gaat zo te zien ook goed. De vliegshow hebben we vanavond gehad, rest ons nog wat meer tikkertje spelen en daarna de prooioverdrachten. En voor mij het geluk dat ik bij de toren ben als dat gaat gebeuren.

Groetjes Dorine

Zaterdag 5 juli 2008,

Hallo Vogelvrienden,

Het is alweer een hele tijd geleden dat ik hier wat geschreven heb. Dit komt niet omdat ik niet naar de toren ben geweest, integendeel ik ben er regelmatig te vinden, maar het komt meer omdat er of niets bijzonders te zien was of omdat ik na thuiskomst weer andere dingen te doen had en het er maar niet van kwam om hier iets te schrijven.  Wel heb ik bijna altijd even een kort berichtje geplaatst op het forum.

Over het algemeen valt het weer tegen dit jaar wat wij kijkers onder aan de toren te zien krijgen. Vaak is het niet meer als wat korte vluchtjes rond de toren. De valken willen dan even de benen strekken en/of op een andere plek gaan zitten en dan houden de kids er dit jaar ook nog eens van om graag uit ons zicht te gaan zitten. Maar het is niet altijd rustig, soms is het rustig en dan ineens gebeurt er van alles. Zo ook op dinsdagmorgen 24 juni. Ik zat al zo'n drie kwartier op het veld naar een valkenloze toren te staren en vond het wel welletjes, ofwel tijd voor een mooie wandeling want het was schitterend weer. Ik heb net mijn scoopje en ander spul in de auto liggen en daar komt José aan met de koffie. Terwijl ik haar vertel dat er niemand thuis is en dat ik wil gaan wandelen horen we een hoop gekrijs en zien we twee valken rondvliegen. Nou ja zeg. Het werd geen wandeling maar weer plaatsnemen op het bankje. We hebben de koffie nog niet uit of ik zie een jonge valk richting Bakel vliegen. Aan het vliegen zag ik dat die iemand tegemoet vloog. We kijken samen om en ja hoor, daar kwam S2 aan met een ander jong in haar kielzog. S2 was op het jong na ook niet alleen, ze had een flinke prooi in haar poten wat later een duif bleek te zijn. Zo'n beetje recht boven ons probeerde de valk die van de toren kwam de prooi bij S2 uit de poten te pakken. Een schitterend gezicht en omdat het zo dichtbij was heb ik even mijn camera gepakt en snel drie foto's gemaakt met de gedachte; ik zie wel wat het is. De jonge valk weet de prooi te bemachtigen en vliegt ermee richting toren met het andere jong in de achtervolging. Op de toren landen lukte niet en beide valken weken uit richting het bos bij de eendenpoel. De valkjes namen niet plaats in een of andere boom maar op de grond in het hoge gras. Ik heb nog met de scoop gezocht maar niets gezien. We zijn nog een redelijke tijd bij de toren gebleven en hebben de twee jonkies niet meer terug zien komen, ik neem aan dat de duif daar ergens op de grond geplukt en verorberd zal zijn. Inmiddels weer thuis zag ik tot mijn verbazing dat van de drie foto's die ik had gemaakt er twee wel mooi waren, vooral de foto waar het jong de duif uit de poten van S2 graait.

Regelmatig gaan we ook 's avonds naar de toren en vaak valt ook die tijd vies tegen. Vrijdagavond 27 juni leek ook weer zo'n saaie avond te worden totdat Piet de andere kant opkeek en eens ging kijken of het inderdaad een poes was die door de wei van de boer liep. Het was de zwart-witte lapjeskat maar tegelijk zag ie ook een ree staan. Het stond op het hoekje van het bos bij de Snelle Loop. Het stond heerlijk te grazen en keek af en toe richting het spottersveld. Omdat de wind richting ree stond zal ie ons wel gehoord en geroken hebben dus af en toe moest ie wel even checken of het veilig was. Het was heel mooi om te zien en het reetje heeft er toch bijna een half uurtje gestaan. Het reetje verdween het bos in en niet lang daarna begon het weer om te slaan. Donkere wolken kwamen boven ons te hangen en al snel begon het te regenen en flink te waaien. Iedereen op het veld pakte zijn spullen om te gaan. Zoals ineens de regen en de wind kwamen opzetten zo ineens verschenen er de nodige valken. Ze kwamen niet van de toren af maar uit het bos langs de Hemelsbleekweg. Eén voor één zagen we valken de lucht in schieten, het leken wel vuurpijlen die afgestoken werden. Slechtvalken houden van wind, zeker weten. Het was even een schitterend schouwspel. Valken die even zweefde op de wind en vervolgens als een speer met de wind meegingen. Alle zes de valken kris kras door elkaar heen in de lucht. De regen was inmiddels zo hevig dat we toch maar het droge van de auto's opzochten, inmiddels waren we toch al wel behoorlijk nat geworden.

Soms moet ik op zaterdag vroeg op om Daphne weg te brengen en meestal ga ik daarna even naar de toren. Vanmorgen had ik er weinig zin en heb zelfs Daphne niet eens weggebracht. Soms krijg je spijt van dingen, vanmiddag had ik er spijt van dat ik toch niet om half 6 mijn bed ben uitgekomen en een bezoek aan de toren heb gebracht. In de ochtenduren werd namelijk duidelijk dat er een vreemde valk bij de toren zat. Campics wezen dat overduidelijk uit. Het werd geen boodschappen doen maar spullen pakken en naar de toren toe. Op het veld zat Gerrit uit Eersel en op mijn vraag of ie iets bijzonders had gezien antwoordde hij met nee, niet echt, alleen dat er een duif gebracht was op de onderste ring en dat de duif er nog steeds, onaangeroerd lag. We speuren de toren af maar kunnen geen vreemde valk ontdekken. Regelmatig lieten één of meerdere valken zich horen en had je iemand in beeld. Vrij snel nadat wij op het veld waren werd een buizerd op niet mis te verstane wijze duidelijk gemaakt dat ie beter kon vertrekken. Nadien was het rustig, echt rustig. Het was zelfs zo rustig dat S2 met een nieuwe prooi, een duif, op de onderste ring kon landen zonder dat er een jonge valk op af kwam of zich liet horen. S2 snapte er volgens mij ook niets van en ze heeft zeker een minuut of 10 verbaasd om zich heen zitten kijken alsof ze zich afvroeg waar iedereen was. Daarna begon ze zelf maar aan de duif. Terwijl S2 zit te plukken en te eten komt er een jonkie aanvliegen en die pakt de kop van de duif bij S2 vandaan en gaat een metertje verder aan dat ding zitten plukken en eten. Terwijl wij S2 en dat jong in de gaten houden is Pa ongeziens ook gearriveerd en zit te plukken en te eten van de andere duif die al, een stukje verder op de onderste ring lag. We hadden ze nu met zijn drieën al etend in het zicht. De jonge valk was schijnbaar toch niet zo tevreden met dat kopje dat ie nog wat verder wandelde richting Pa en tot ieders verbazing was valkje zo brutaal om de duif onder Pa zijn neus weg te grissen. Daar zat Pa, beduusd te wezen en een klein stukje verder zat de jonge zijn zojuist vergaarde maal af te schermen. Pa zat nu dus zonder eten en wat Pa toen deed vond ik werkelijk onvoorstelbaar. Pa vloog richting S2, ging een klein metertje van haar vandaan zitten en hij heeft daar gewoon zitten bedelen, met geluid en al, zoals jonge valken dat veelvuldig doen. Pa die bij S2 schooide om eten, ongelooflijk toch. Uiteindelijk kreeg Pa zijn zin, S2 ging op de "hark" zitten en Pa kon zijn gang gaan met de duif. Helaas, het zat Pa weer niet mee. Terwijl hij daar zit te smikkelen van die duif vliegt S2 ineens krijsend weg en Pa schrikt daar zo van dat ie ook wegvliegt en tegelijkertijd valt de duif van de ring naar beneden. Weg duif, weg eten.

Daarna hebben Pa en S2 volop gevlogen en lieten ze zich ook horen en af en toe niet zo zuinig ook. Het leek wel alsof Pa op zijn kop kreeg van S2. Eerst zijn maal laten afpakken door een jonkie en vervolgens een gekregen maal laten vallen. Het weekend begon goed voor Pa. Misschien was de vreemde valk wel zijn nieuwe vriendin en was ie hoteldebotel van haar bezoek aan de toren en vandaar dat geklungel met het eten.

Vanavond wilden we nog even gaan kijken bij de toren en dat hebben we ook gedaan. Het was zo goed als droog toen we gingen maar aangekomen in de Mortel regende het. We hebben even gekeken, niets gezien en zijn weer naar huis gegaan. Of de vreemde valk op het territorium uit is of gewoon een voorbijganger is, is dus op dit moment niet bekend. Er is in ieder geval vanmorgen niet gevochten of wat dan ook, dat was Gerrit zeker opgevallen. Afwachten dus of we die valk nog zullen zien.

Groetjes Dorine

Terug naar boven